ಭಾವಗಳು

ಹಳೆಯ ಡೈರಿಗೆ ಒರಲೆ ಹಿಡಿದಿದೆ
ನೆನಪು ಮಾಸಿದೆ ಮನದಲಿ|...
ಬದುಕು ಹಳಸಿದೆ ನಗುವ ಮರೆತಿದೆ
ನಲಿವು ಅಡಗಿದೆ ಎದೆಯಲಿ||

ನೂರು ಕಾಲದ ಕನಸು ಕರಗಿದೆ
ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದಿದೆ ಭಾವಕೆ|
ನಿಶೆಯ ಕೂಗಿಗೆ ಉಸಿರು ನಡುಗಿದೆ
ಭಯವು ಹೆಚ್ಚಿದೆ ತನುವಲಿ||

ಹಳೆಯ ಜಾಗದಿ ಹೊಸತು ಮುಡಿದೆ
ಕವಿತೆ ಹುಟ್ಟಿದೆ ಚಿತ್ತದಿ|
ಮನದಿ ಹೀಗೆಯೆ ಮಧುರ ಭಾವವು
ಚಣದಿ ಮೂಡಿದೆ ಅರಿಯದೆ||

ಬಂಡೂಲ (ನಾನು ಓದಿದ ಪುಸ್ತಕಗಳು-೪)

ನಾನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಪುಸ್ತಕ ಬಂಡೂಲ. ಆದರೆ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದ ಪುಸ್ತಕ ಇದು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ.

ಬಿಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಮ್ಸ್ ಎಂಬ ಆನೆ ಮಾನವನ ಕುರಿತು ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ವಿಕಿ ಕಾನ್ಸ್ ಟೆಂಟೇನ್ ಕ್ರೂಕ್ ಬರೆದಿರುವ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ರಾಜ್ಯಶ್ರೀ ಕುಳಮರ್ವ ಅವರು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತಂದಿದ್ದಾರೆ.

೧೯೧೫ರಿಂದ ೧೯೪೫ರ ವರೆಗಿನ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿನ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳನ್ನು ಈ ಪುಸ್ತಕ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಮಾನವ ಹಾಗೂ ಆನೆಯ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಅವಿನಾಭಾವವಾಗಿ ತೆರೆದಿಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪುಸ್ತಕ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ೧೯೨೦ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ತೇಗದ ಮರದ ಉದ್ದಿಮೆಗಾಗಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇರುವ ಬರ್ಮಾಕ್ಕೆ ಆಗಮಿಸುವ ಬಿಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಮ್ಸ್ ಅಥವಾ ಎಲಿಫೆಂಟ್ ಬಿಲ್, ಆ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುವ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಕ್ರುಕ್ ಬಹಳ ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.

೧೯೨೦ರ ದಶಕದ ಭಾರತ, ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿನ ಬರ್ಮಾ, ಅಲ್ಲಿನ ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮ, ಆನೆಗಳು, ತೇಗದ ಮರಗಳಿಗಾಗಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಂಪನಿಗಳು ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಕುರಿತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗಳು ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ೧೯೩೯ರಿಂದ ೧೯೪೫ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ೨ನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ಸಂದರ್ಭದ ಘಟನೆಗಳೂ ಕೂಡ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

ವಿಶ್ವದ ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬರ್ಮೀಸ್. ಅದನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಬಿಲ್ಲಿ, ತದ ನಂತರ ತನ್ನ ಕುತೂಹಲವನ್ನು ಆನೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ತೋರಿಸುವುದು, ಬರ್ಮಾದ ನೂರಾರು ಆನೆಗಳ ಜತೆ ಒಡನಾಡುವುದು, ಅವುಗಳ ದೇಖರೇಖಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಖಾಯಿಲೆಗಳಿಗೆ ಔಷಧಿ ಒದಗಿಸುವುದು, ಆಸ್ಪತ್ರೆ ತೆರೆಯುವುದು ಇವೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತವೆ. ಬಂಡೂಲ ಎಂಬ ಮಹಾ ದೈತ್ಯ ಆನೆ ಬಲ್ಲಿಯ ಒಡನಾಡಿಯಾಗುವುದು, ಆತನನ್ನು ಆನೆ ಹಾಗೂ ಆನೆಯನ್ನು ಆತ ಕಾಪಾಡುವುದೂ ಕೂಡ ಪುಸ್ತಕದ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು.

ಪುಸ್ತಕ ಬರೆದ ವಿಕ್ಕಿಯವರು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಬಿಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಮ್ಸ್ ಆತ್ಮಕಥೆ ಬರೆಯುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷ ಹೋಂ ವರ್ಕ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರಂತೆ. ಬಿಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಮ್ಸ್ ಓಡಾಡಿದ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ತಾವೂ ಓಡಾಟ ಮಾಡಿದ್ದರಂತೆ. ನೂರಾರು ಜನರನ್ನು ಸಂದರ್ಶನ ಮಾಡಿದ್ದರಂತೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಪುಸ್ತಕ ಬಹು ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿದೆ.

ಇದನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾಅದಿಸಿದ್ದು ನಮ್ಮದೇ ಕಾಸರಗೋಡಿನ ರಾಜ್ಯಶ್ರೀ ಕುಳಮರ್ವ. ರಾಜ್ಯಶ್ರೀ ಅವರೇ ಹೇಳುವಂತೆ ಇದು ತಮ್ಮ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಅನುವಾದದ ಪುಸ್ತಕವಂತೆ. ಬಿ. ಆರ್. ಶಂಕರ್ ಅನುವಾದ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮಾಲೆ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಛಂದ ಪುಸ್ತಕವು ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. ಅನಾಮತ್ತು ೪೫೦ ಪುಟಗಳ ಪುಸ್ತಕ.

ರಾಜಜ್ಯಶ್ರೀಯವರದ್ದು ಮೊದಲ ಅನುವಾದಿತ ಪುಸ್ತಕವಾದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾಫಿಯನ್ನು ನೀಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಬಹುವಾಗಿ ಎಳೆದಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಸಾಹಸಮಯ ಅಂಶವನ್ನು ತೀರಾ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆಯೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇನ್ನೂ ರೋಚಕವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡಬಹುದಿತ್ತು. ಬಹುಶಃ ಇದು ಮೂಲ ಲೇಖಕಿ ವಿಕಿಯವರದ್ದೇ ತಪ್ಪಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ರಾಜ್ಯಶ್ರೀಯವರು ಮೊದ ಮೊದಲ ಅಧ್ಯಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಪಿನ್ ಟು ಪಿನ್ ಅನುವಾದಕ್ಕೆ ಯತ್ನಿಸಿದ್ದರಿಂದ ಓದುವಾಗ ಕೊಂಚ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಗುತ್ತದೆ.

ರಾಜ್ಯಶ್ರಿಯವರು ೧೯೦೦ರ ಕಾಲದ ಪುಸ್ತಕ ಅನುವಾದ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ, ಅದೇ ಕಾಲದ ಕನ್ನಡ ಬಳಕೆಗೆ ಯತ್ನಿಸಿರುವುದು ವಿಚಿತ್ರ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸಿ ತಂದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಟ ೧೫೦ ಪುಟಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಹಲವು ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸುದೀರ್ಘ ಗೋಳಿಸಿದ್ದು, ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಸರಾಗಿ ಓದುವಲ್ಲಿ ಹಿನ್ನಡೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ನಾನು ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದೆ. (ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ೧ ವಾರ ಅಥವಾ ೧೦ ದಿನಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದುವ ನಾನು ಈ ಪುಸ್ತಕ ಓದಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಬರೋಬ್ಬರಿ ೩ ತಿಂಗಳು)

ಮೂರು ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡನೆಯಾಗಿರುವ ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಮೂರನೇ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ವೇಗ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಬಹುಶಃ ಮೂರನೇ ಭಾಗಕ್ಕೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ರಾಜ್ಯಶ್ರೀಯವರು ಅನುವಾದದಲ್ಲಿ ಪಳಗಿರಬೇಕು. ಮೊದಲೆರಡು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗುವ ಓದು ಮೂರನೇ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸರಾಗವಾಗುತ್ತದೆ. ರಾಜ್ಯಶ್ರೀಯವರು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತರಲಿ. ಆದರರೆ ಅನುವಾದದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ಗಮನ ಹರಿಸಲಿ ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಸಲಹೆ.

ವಿಚಿತ್ರ:

ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಜಪಾನಿಯರ ಕ್ರೌರ್ಯ, ಯುದ್ಧ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಓರ್ವ ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಲೇಖಕಿಯಾಗಿ ವಿಕಿ ಕ್ರೂಕ್ ಜಪಾನಿಯರನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಇತಿಹಾಸಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಂತೆ, ಬರ್ಮಾ, ಮಿಜೋರಾಮ್, ಮಣಿಪುರ ಇತ್ಯಾದಿ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಸುಭಾಷರು ಭಾರತದ್ದೇ ಫೌಜಿಗಳ ದಂಡು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಿದರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಬಂಡೂಲ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಸುಭಾಷರ ಕುರಿತು ಒಂದೇ ಒಂದು ಅಂಶವೂ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ವಿಚಿತ್ರ. ಬರ್ಮಾ ಹಾಗೂ ಭಾರತದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಿಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಮ್ಸ್ ಕೂಡ ಸುಭಾಷರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ಬಿಲ್ಲಿ ವಿಲಿಯಮ್ಸ್, ಕ್ರುಕ್ ಅವರ ಉದ್ದೇಶ ಪೂರ್ವಕ ಕೆಲಸವೋ ಅಥವಾ ಆ ಸಂದರ್ಭದ ಯುದ್ಧಗಳನ್ನು ಬ್ರಿಟೀಷರು ವರ್ಸಸ್ ಜಪಾನಿಯರು ಎಂದೇ ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಸುಭಾಷರ ಹೋರಾಟಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದರೆ, ಅಂದಿನ ಕಾಲದ ಇನ್ನೊಂದು ಮಜಲು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು.

ಇನ್ನು ಪುಸ್ತಕದ ಹೆಸರು ಬಂಡೂಲ ಎಂದಿದ್ದರೂ, ಬಂಡೂಲ ಎಂಬ ಆನೆಯ ಉಲ್ಲೇಖ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಇದೆ. ಬಂಡೂಲನ ಸಾಹಸಗಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ತೆರೆದಿಡಬಹುದಿತ್ತೇನೋ.

ಅಂದಹಾಗೆ ಈ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ೩೨೦ ರೂಪಾಯಿ ದರ ಇದೆ.

ಸಾಹಸ ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಆನೆಗಳ ಕುರಿತು ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವವರು ತಪ್ಪದೇ ಓದಬೇಕು.

ಅಧಃಪತನದತ್ತ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡ

ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ವೆಸ್ಟ್  ಇಂಡೀಸ್ ಎಂದರೆ ಸಾಕು, ದೈತ್ಯ ಆಟಗಾರರು, ಭಯಗೊಳಿಸುವ ವೇಗ, ಅಬ್ಬರದ ಆಟ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಟೆಸ್ಟ್ ಹಾಗೂ ಏಕದಿನ ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಪಾರಮ್ಯ ಮೆರೆದ ವಿಂಡೀಸ್ ತದನಂತರ ಅಧಃಪತನದ ಹಾದಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದ್ದೇ. ಇದೀಗ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡ ಕೂಡ ಅಧಃಪತನದ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದಿದೆಯೇ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನಗಳು ಮೂಡಲಾರಂಭಿಸಿದೆ.
ಕಳೆದ ಹಲವು ಸರಣಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಪ್ರದರ್ಶನ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ. ಸಾಲು ಸಾಲು ಸೋಲುಗಳು, ಕಳಪೆ ಆಟದ ಪ್ರದರ್ಶನ ತಂಡದ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ಹರಾಜು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಚಿಕ್ಕ-ಪುಟ್ಟ ತಂಡಗಳ ವಿರುದ್ಧವೂ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಸೋಲನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ತಂಡದ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ವೈಭವ ಪಾತಾಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿರುವುದರ ದ್ಯೋತಕವೆಂಬಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ.
ವಿಂಡೀಸ್ ದೈತ್ಯರಂತೆಯೇ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವವನ್ನು ಆಳಿದ ತಂಡ ಶ್ರೀಲಂಕಾ. ಆದರೆ ಕಳೆದ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಸೋಲುಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಹೈರಾಣಾಗಿದೆ. ಇದೀಗ ಗಾಯದ ಮೇಲೆ ಬರೆ ಎಂಬಂತೆ ಅ್ಫಘಾನಿಸ್ಥಾನದ ವಿರುದ್ಧ ಏಷ್ಯಾ ಕಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೋಲನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆಘಾತಕಾರಿಯಾಗಿ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಯಿಂದ ಹೊರಹಾಕಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ಒಂದು ಬಲಿಷ್ಠ ತಂಡ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಅಂಬೆಗಾಲಿಡುತ್ತಿರುವ ತಂಡಗಳ ಎದುರು ಸೋಲುತ್ತಿರುವುದು ಇದೇ ಮೊದಲೇನಲ್ಲ. ವಿಶ್ವದ ಹಲವಾರು ತಂಡಗಳು ಬಲಿಷ್ಠ ತಂಡಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಅಚ್ಚರಿಯ ಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ನೀಡಿವೆ. ಆದರೆ,  ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಂಡ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಾಗಿದೆ.
1996ರಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಕಪ್ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ತಂಡ ಶ್ರೀಲಂಕಾ. ಅರ್ಜುನ್ ರಣತುಂಗಾ, ಅರವಿಂದ ಡಿ. ಸಿಲ್ವಾ, ಚಾಮಿಂಡಾ ವಾಸ್, ಮರ್ವಾನ್ ಅಟ್ಟಪಟ್ಟು,  ಮುತ್ತಯ್ಯ ಮುರಳೀಧರನ್, ಸನತ್ ಜಯಸೂರ್ಯ, ತಿಲಕರತ್ನೆ ದಿಲ್ಶಾನ್, ಕುಮಾರ ಸಂಗಕ್ಕಾರ, ಮಹೇಲಾ ಜಯವರ್ಧನೆ  ಹೀಗೆ ಹಲವು ದಿಗ್ಗಜ ಆಟಗಾರರನ್ನು ವಿಶ್ವ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ಗೆ ನೀಡಿದ ದೇಶ ಶ್ರೀಲಂಕಾ. 1992ರಲ್ಲಿ ಟೆಸ್ಟ್ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮಾನ್ಯತೆಯನ್ನು ಪಡೆದ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಪಾಲಿಗೆ 1996 ರಿಂದ 1999ರ ವರೆಗಿನ ಕಾಲವನ್ನು ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನ ಉನ್ನತಿಯ ಸಮಯ ಎಂದೇ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. 2000ದಿಂದ 2012ರವರೆಗೂ ಕೂಡ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ವಿಶ್ವ ಕ್ರಿಕೆಟಿನಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನೇ ನೀಡುತ್ತ ಬಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ತದನಂತರ ನಡೆದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಮಹಾ ಕುಸಿತ ಎಂದೇ ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಂಡದ ಆರಂಭಿಕ ಆಟಗಾರರಾಗಿದ್ದ ಸನತ್ ಜಯಸೂರ್ಯ, ಏಕದಿನ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮಾದರಿಯನ್ನೇ ಬದಲಾಯಿಸಿದವರು. 30 ಯಾರ್ಡ್ ಸರ್ಕಲ್‌ನಲ್ಲಿ, ಪವರ್‌ಪ್ಲೇ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರಿ ಹೊಡೆತವನ್ನು ಭಾರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಏಕದಿನ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದವರು. ಕೌಶಲ್ಯಯುಕ್ತ ನಾಯಕತ್ವ ಹೊಂದಿದ್ದ ರಣತುಂಗಾ, ಮಧ್ಯಮ ಕ್ರಮಾಂಕದ ಆಪದ್ಭಾಂಧವ ಅರವಿಂದ ಡಿಸಿಲ್ವಾ, ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ವಿಕೆಟ್ ಕಬಳಿಸಿದ ಮುರಳೀಧರನ್, ವೇಗದ ಮೂಲಕ ಎದುರಾಳಿಗಳ ನಡುಮುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ವಾಸ್, ಹೆಸರಾಂತ ವಿಕೆಟ್ ಕೀಪರ್ ಕುಮಾರ ಸಂಗಕ್ಕಾರ, ಮಾಜಿ ನಾಯಕ ಮಹೇಲಾ ಜಯವರ್ಧನೆ. ಇಂತಹ ಖ್ಯಾತನಾಮದ ದಿಗ್ಗಜರನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ ತಂಡ ಇದೀಗ ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲದಂತೆ ಸೋಲುತ್ತಿದೆ. ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದವರ ವಿರುದ್ಧ ಹೀನಾಯವಾಗಿ ಸೋತು ಮುಖಭಂಗ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಜಯವರ್ಧನೆ ಹಾಗೂ ಸಂಗಕ್ಕಾರ ಯಾವಾಗ ನಿವೃತ್ತಿ ಘೋಷಿಸಿದರೋ, ಅಂದಿನಿಂದ ತಂಡದ ವನತಿ ಆರಂಭವಾಯಿತು ಎಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಹಲವು ಸೋಲುಗಳು ತಂಡವನ್ನು ಕಂಗೆಡಿಸಿದವು.

ಕಳಪೆ ಸರಾಸರಿ
ಏಕದಿನ ಆಡುವ ದೇಶಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಗೆಲುವಿನ ಸರಾಸರಿ ಕೇವಲ ಶೇ 27ರಷ್ಟು. ಶ್ರೀಲಂಕಾ 2016 ರಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯತನಕ 9 ದ್ವಿಿಪಕ್ಷೀಯ ಸರಣಿಗಳನ್ನು ಸೋತು ಕೇವಲ ಒಂದೇ ಒಂದು  ಸರಣಿಯನ್ನು ಗೆದ್ದಿದೆ. ಅದೂ ಕೂಡ  ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ಟೆಸ್ಟ್  ಆಡಲು ಆರಂಭಿಸಿರುವ ಐರ್ಲೆಂಡ್ ವಿರುದ್ಧ. ಶ್ರೀಲಂಕಾ 2016ರಿಂದ ಈಚೆಗೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮೂರು ಬಾರಿ 5-0 ಅಂತರದಲ್ಲಿ ವೈಟ್‌ವಾಶ್ ಆಗಿದೆ.  ತವರಿನಲ್ಲೇ ಜಿಂಬಾಬ್ವೆ ವಿರುದ್ದ 3-2 ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಸರಣಿ ಸೋತು ಅವಮಾನಕ್ಕೀಡಾಗಿದ್ದೂ ಹಸಿರಾಗಿದೆ.


ಪ್ರಯೋಗ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ
ಕಳೆದ 2 ವರ್ಷದಲ್ಲಿ 20 ಹೊಸ ಆಟಗಾರರಿಗೆ ತಂಡದಲ್ಲಿ  ಸ್ಥಾನ ಕಲ್ಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು  ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಂಡದ ಅತಂತ್ರ ಪರಿಸ್ಥಿಿತಿಗೆ ಉದಾಹರಣೆ. ಜತೆಗೆ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿಯ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ  ತಾಂಡವವಾಡುತ್ತಿದ್ದು, ತಂಡದ ಹೀನಾಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿಯಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಿಲ್ಲ ಎಂದು ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೇ ಮುರಳೀಧರನ್ ಕಿಡಿ ಕಾರಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ಮುಂದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದ್ದರೂ ಕೂಡಾ.

ಶ್ರೀಲಂಕಾ ತಂಡ ಇದೇ ರೀತಿ ಮುಂದುವರೆದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಲಂಕಾ ತಂಡ ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ನೆನಪಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಉಳಿಯಲಿದೆ. ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಪಾಲಿನಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚಳಿಯದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿರುವ ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎದ್ದುನಿಲ್ಲಲಿ ಎನ್ನುವುದು ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಆಶಯ.

ಮನುಷ್ಯರನ್ನೆ ನಾಯಿಗಳಂತೆ ಕಾಣುವ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂವೇದನೆಗೆ ಜಾಗವಿದೆಯೇ?

ಅವು ಎಷ್ಟು ಅನ್ಯೋನ್ಯ ಎಂದರೆ, ಗಂಡು ಹಾಗೂ ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿ ಎರಡೂ ಕೂಡಿ ಸರಿಯಾದ ಪೊಟರೆ ಒಂದನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟುತ್ತವೆ. ಆ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಟ್ಟು ಕಾವಿಗೆ ಕೂತರೆ, ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿ ಆ ಪೊಟರೆಯ ಸುತ್ತ ರಕ್ಷಣಾ ಕವಚದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಿನ ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ಕೊಕ್ಕಿನ ಮೂಲಕ ಹಸಿ ಮಣ್ಣನ್ನು ಕಿತ್ತು ತಂದು ಅದನ್ನು ಪೊರೆಯ ಸುತ್ತ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೆತ್ತುತ್ತದೆ. ಪೊಟರೆಯೊಳಗೆ ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿ ಇರುವಂತೆಯೇ ಮಣ್ಣಿನ ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ ಮಾಡುವ ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿ, ಕೊನೆಗೆ ಆಹಾರ ತರಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ದಿನ, ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ನೂರಾರು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಹಾರಾಟ ಮಾಡಿ, ಅಲೆದಾಟ ನಡೆಸಿ ಆಹಾರ ಅರಸಿ ಬರುವ ಗಂಡು ಹಂಕ್ಕಿ, ಆ ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಕಿಂಡಿಯ ಮೂಲಕ ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿಗೆ ಆಹಾರವನ್ನು ತಂದುಕೊಡುತ್ತದೆ.

ಹೀಗೆ ಒಂದೆರಡು ದಿನವಲ್ಲ, ತಿಂಗಳುಗಳ ಕಾಲ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಯಾವಾಗ ಮೊಟ್ಟೆ ಒಡೆದು ಮರಿಗಳು ಬೆಳೆದು ರೆಕ್ಕೆ ಬಲಿಯುತ್ತದೆಯೋ ಆಗ ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿಯೇ ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ ಒಡೆದು ಗೃಹಬಂಧನದಿಂದ ಬಿಡಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಆಹಾರ ತರಲಿಕ್ಕೆ ಹೋದ ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿ ಬೇಟೆಗಾರರಿಗೋ, ಇತರ ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ ದಾಳಿಗೋ ಬಲಿಯಾದರೆ, ಪೊಟರೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಬಂಧಿಯಾದ ಹಕ್ಕಿ ಅಲ್ಲೇ ಉಪವಾಸ ಬಿದ್ದು ಸಾಯುತ್ತದೆ. ಇಂತಹದ್ದೊಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಜೀವನ ಕ್ರಮವನ್ನು ಲಕ್ಷಾಂತರ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು, ಮನುಷ್ಯರಿಗೂ ಆದರ್ಶಪ್ರಾಯವಾಗಿರುವ ಹಕ್ಕಿಯೇ ಹಾರ್ನಬಿಲ್.

ಮಂಗಟ್ಟೆ ಎಂದು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳು ಅಳಿವಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಪಕ್ಷಿಗಳು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಾದ ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್, ಅಸ್ಸಾಂ, ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಮೇಘಾಲಯ, ಮೀಝೋರಾಂ, ಮಣಿಪುರಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಣಸಿಗುವಂತಹ ಅಪರೂಪದ ಪಕ್ಷಿ. ಕರ್ನಾಟಕದ ದಾಂಡೇಲಿ ಹಾಗೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಇರುವ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪಕ್ಷಿ.

ಗ್ರೇಟ್ ಮಲಬಾರ್ ಗ್ರೇ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಎಂದು ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಂಗಟ್ಟೆಗಳು ಅವುಗಳ ಆಕರ್ಷಕ ಬಣ್ಣಗಳು, ಹಾಗೂ ಆಕಾರದಿಂದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಈ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳು ಅವುಗಳ ವಿಶಿಷ್ಟ ರಚನೆಯ ಕೊಕ್ಕುಗಳಿಂದಲೇ ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳ ಆಕಾರ, ಅದರ ಆಕರ್ಷಕ ಪುಕ್ಕಗಳು, ಕೊಕ್ಕುಗಳ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಟೆಗಾರರಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿವೆ.

ಒಮ್ಮೆಲೆ ಮೂರು-ನಾಲ್ಕು ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಇಡುವ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳು ಬದುಕಿಗಾಗಿ ದಿನಂಪ್ರತಿ ಹೋರಾಟವನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿವೆ. ಆಹಾರದ ಅಭಾವ, ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ಸಮಸ್ಯೆ, ಹಾವು, ಹದ್ದುಗಳಂತಹ ಕಾಡುವ ಶತ್ರುಗಳು, ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಬೇಟೆಗಾರನ ಬಂದೂಕಿನ ಏಟಿಗೆ ಬಲಿಪಶು ಆಗಬೇಕೋ ಎಂಬ ಆತಂಕದ ನಡುವೆಯೇ ಗುಟುಕು ಜೀವ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿವೆ.

ಗುಂಪು ಗುಂಪಾಗಿ ವಾಸ ಮಾಡುವ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಏಕಪತ್ನಿ ವೃತಸ್ಥ. ಗುಬ್ಬಿಗಳಂತೇ ಇವು, ಒಂದು ಸಂಗಾತಿ ಮರಣಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಜತೆಗಾರ ಹಕ್ಕಿಯ ನೆನಪಿನಲ್ಲೇ ಪ್ರಾಣ ಬಿಡುತ್ತವೆ. ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿ ಸತ್ತರೆ ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿ ಹಾಗೂ ಹೆಣ್ಣು ಹಕ್ಕಿ ಸತ್ತರೆ ಗಂಡು ಹಕ್ಕಿ, ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿ ಉಳಿದು, ಕೊನೆಗೆ ಸಾಯುತ್ತವೆ. ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸ ಮಾಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ವಾಸ ಮಾಡುವ ಕಾಡುಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಸಮೃದ್ಧವಾದುದು ಎಂದೇ ಹೆಸರಾಗಿದೆ. ಮಾನವನ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪವನ್ನು ಎಳ್ಳಷ್ಟೂ ಸಹಿಸದ ಇವು, ದಟ್ಟ ಕಾನನದ ನಡುವೆ ಎಲ್ಲೋ ಜೀವನ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ.

ರಾಮಪತ್ರೆ, ಕಾಸರಕನ ಹಣ್ಣು, ಕಾಡು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಜೀವಿಸುವ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ತನ್ನ ಆಹಾರ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ದಿನವೊಂದಕ್ಕೆ ಏನಿಲ್ಲವೆಂದರೂ ಕನಿಷ್ಠ ೧೬೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಗಳಷ್ಟು ದೂರ ಹಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಇವುಗಳ ಆಹಾರ ಸಣ್ಣ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ದೊರಕುವುದಿಲ್ಲ. ದಟ್ಟ, ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳು ಭೂಮಿಯನ್ನು ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಂತಹ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲೇ ಬೆಳೆಯುವುದರಿಂದ, ತಾನು ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿದ ಕಾಡಿನಿಂದ ಬಹುದೂರದ ಇನ್ನೊಂದು ದಟ್ಟಾರಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾರಾಟ ಮಾಡಿ, ಬೇಟೆ ಹಾಗೂ ಆಹಾರವನ್ನು ಅರಸಿ, ಅದೇ ದಿನ ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಸ್ವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಮರಳುತ್ತವೆ. ತಜ್ಞರ ಅಧ್ಯಯನದ ಪ್ರಕಾರ ದಾಂಡೇಲಿಯಲ್ಲಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿದ ಹಾರ್ನಬಿಲ್, ಆಹಾರವನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಶರಾವತಿ ನದಿಯ ಗೇರುಸೊಪ್ಪೆಯ ಮೌನ ಕಣಿವೆ ಪ್ರದೇಶದವರೆಗೂ ಪ್ರತಿದಿನ ಹಾರಾಟ ನಡೆಸುತ್ತದಂತೆ.

ಇವುಗಳ ಪುಕ್ಕಗಳು ಅದೃಷ್ಟದ ಸಂಕೇತ ಎನ್ನುವ ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲದೇ ಇವುಗಳ ಕೊಕ್ಕುಗಳು ಔಷಧೀಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತುಗಳೂ ಇದ್ದವು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಬೇಟೆಗಾರರು ಇವನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಇವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕಳ್ಳ ಸಾಗಾಣಿಕೆ ಮಾಡುವವರ ಸಂಖ್ಯೆಗೂ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. (ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಹಬ್ಬವೇ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡಿನ ಗ್ರಾಮಗಳ ಜನರು, ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಪುಕ್ಕಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ವಿಚಿತ್ರ ಹಾಗೂ ವಿಶಿಷ್ಟ ಬಗೆಯ ಧಿರಿಸನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಅದೃಷ್ಟದ ಸಂಕೇತ ಹಾಗೂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಹೆಸರುಗಳಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆ ಇದೆ.) ಅಲ್ಲದೇ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳಿಗೆ ಪೂರಕವಾದ ಆಹಾರಗಳೂ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಅಳಿವಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿದೆ.

ಹಿಂದೆ ಬಿ. ಎಸ್. ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ ಕರ್ನಾಟಕದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಅರಿತು, ದಾಂಡೇಲಿಯನ್ನು ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಸಂರಕ್ಷಿತ ಪ್ರದೇಶ ಎಂದು ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳ ಪ್ರಮುಖ ಆಹಾರವಾದ ರಾಮಪತ್ರೆ ಈ ಮುಂತಾದ ಮರಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಅನುವಾಗುವಂತೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಅನುದಾನವನ್ನೂ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆ ನಂತರದಲ್ಲಿ ದಾಂಡಡೇಲಿಯ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಸಂರಕ್ಷಿತ ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶ ಎನ್ನುವ ಬೋರ್ಡುಗಳೂ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡವು. ಆದರೆ ದಿನಗಳೆಂದಂತೆ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಸಂರಕ್ಷಣೆ ಎನ್ನುವುದು ಕಡತಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಯಿತು. ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿದ ಅನುದಾನ ಅವರ ಅಧಿಕಾರಾವಧಿಯ ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ರಾಮಪತ್ರೆಯ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು ಕಡತಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಾಯಿತು.

ಯಡಿಯೂರಪ್ಪರ ನಂತರ ಅಧಿಕಾರದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದ ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯರಿಗಂತೂ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳಂತಹ ಪಕ್ಷಿಗಳ, ಅಳಿವಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸಲು ಸಮಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕಡೆಗಣನೆ ಮಾಡಿ, ಧರ್ಮ, ಮತ, ಜಾತಿ, ಸಮಾಜ, ಅಹಿಂದ ಹೀಗೆ ಹಲವು ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೊರಟರು. ಇನ್ನು ಈಗಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗಂತೂ ಇಂತದ್ದೊಂದು ಪಕ್ಷಿ ಸಂಕುಲ ಇದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತಿಳಿಸಿಹೇಳಬೇಕೇನೋ. ಬಿಡಿ.

ಯಡಿಯೂರಪ್ಪರು ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗೆ ಮೀಸಲು ಜಾಗವನ್ನೇನೋ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿದರು, ಆದರೆ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ ಹಕ್ಕಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ, ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಮತ ಹಾಕದ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳ ಕುರಿತು ತಾನೇಕೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳೀದರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾದವರಿಗೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂವೇದನೆ ಇರಬೇಕು. ರಾಜ್ಯದ ಜನರ ಕಡೆಗೆ ಇರುವಷ್ಟು ಉತ್ತಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಕಡೆಗೂ ತೋರ್ಪಡಿಸಬೇಕು. ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದ ಕುರಿತು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಸ್ಪಂದನೆ ಮಾಡುವ ಗುಣ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಹಾಗೂ ಅವರ ಬಳಗ ಮನುಷ್ಯರನ್ನೇ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನೆರೆ ಸಂತ್ರಸ್ಥರಿಗೆ ಆಹಾರವನ್ನೇ ನಾಯಿಗಳಿಗೆ ಎಸೆದಂತೆ ಎಸೆಯುವ ಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಹಾರ್ನಬಿಲ್ ಗಳಂತಹ ನಿಷ್ಪಾಪಿ ಪಕ್ಷಿಗಳು, ಅಳಿವಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಜೀವಿ ಜಗತ್ತು ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಮೈತ್ರಿಯ ಮೆಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಒಂದ ಕಾಲು ಇಟ್ಟು ಗಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲಲ್ಲು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿರುವ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಹಾಗೂ ಅವರ ಪಕ್ಷದ ಜತೆಗಾರರಿಂದ ಅರಣ್ಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆ, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಉದ್ಧಾರ ಎನ್ನುವುದು ಕನಸೇ ಸರಿ.

ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಕೊನೆಯ ಟೆಸ್ಟ್ ಆಡಿದ ಐವರು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಲೆಜೆಂಡ್ಸ್

ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಜಗತ್ತಿನ ಅದೆಷ್ಟೋ ಲೆಜೆಂಡ್‌ಗಳು ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧವೇ ಮೊದಲ ಟೆಸ್ಟ್  ಆಡಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೂ ಅದೆಷ್ಟೋ ಲೆಜೆಂಡ್‌ಗಳು ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧವೇ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಕೊಟ್ಟ ಕೊನೆಯ ಟೆಸ್ಟ್ ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನು ಆಡಿದ್ದಾರೆ. ಮೊದಲ ಟೆಸ್ಟ್ ಹಾಗೂ ಕೊನೆಯ ಟೆಸ್ಟ್ ಈ ಎರಡಕ್ಕೂ ಭಾರತವೇ ಎದುರಾಳಿ ಆದ ನಿದರ್ಶನ ಹಲವಿದೆ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಲೋಕದ ಖ್ಯಾತನಾಮ ಆಟಗಾರರು ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯವಾಡುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ  ಹೆಸರನ್ನು ಅವರ ಜತೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. 2000ದಿಂದೀಚೆಗೆ ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧವೇ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳೀದ ಐವರು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಕಲಿಗಳ ಕುರಿತು ಕಿರುವಿವರ ಇಲ್ಲಿದೆ.

ಸ್ಟೀವ್ ವಾ (2003-04)
ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಕಂಡ ಯಶಸ್ವಿ ನಾಯಕ ಸ್ಟೀವ್ ವಾ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಲೋಕದ ಹೆಸರಾಂತ ಆಟಗಾರ. ಈ ಸ್ಟೀವ್ ವಾ ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧ ತಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ಕೊನೆಯ ಟೆಸ್ಟ್ ಆಡಿದರು. 2003-04ರಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ನೆಲದಲ್ಲಿಯೇ ನಡೆದ ಬಾರ್ಡರ್-ಗವಾಸ್ಕರ್ ಟೆಸ್ಟ್ ಸರಣಿ ಸ್ಟೀವ್ ವಾ ಪಾಲಿಗೆ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಯಾಯಿತು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಈ ಸರಣಿಯನ್ನು ಸ್ಟೀವ್ ವಾ ವಿದಾಯ ಟೂರ್ನಿ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸರಣಿಯನ್ನು ಭಾರತ 1-1ರಿಂದ ಗೆದ್ದು ಸಮಬಲ ಸಾಧಿಸಿ ಸದಾ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಸತತ 16 ಟೆಸ್ಟ್ಗಳಲ್ಲಿ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಿದ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ತಂಡವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ ಸ್ಟೀವ್ ವಾ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯ ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧ ನಡೆದಿದ್ದು ಎನ್ನುವುದೇ ವಿಶೇಷ.

ಆ್ಯಡಂ ಗಿಲ್‌ಕ್ರಿಸ್ಟ್
ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಹಾಗೂ ವಿಶ್ವ ಕಂಡ ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ವಿಕೆಟ್ ಕೀಪರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಆ್ಯಡಂ ಗಿಲ್‌ಕ್ರಿಸ್ಟ್. 1999, 2003 ಹಾಗೂ 2007ರಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ವಿಶ್ವಕಪ್ ಗೆದ್ದಾಗ ತಂಡದ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದವರು. ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಆಟಕ್ಕೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾದವರು. 2007-08ರಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾಾಗ ಗಿಲ್‌ಕ್ರಿಸ್ಟ್  ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯವನ್ನು ಆಡಿದರು. 2008ರ ಜನವರಿ 26 ಗಿಲ್‌ಕ್ರಿಸ್ಟ್  ಆಡಿದ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯ. ಈ ಸರಣಿಯನ್ನು ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ 2-1 ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದುಕೊಂಡಿತು. ಈ ಸರಣಿಯ ನಂತರ ಗಿಲ್‌ಕ್ರಿಸ್ಟ್  ಐಪಿಎಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಆಡಿದರಾದರೂ ಪ್ರಭಾವಿ ಎನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ ಎರಡನೇ ಲೆಜೆಂಡ್ ಎನ್ನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ಮುತ್ತಯ್ಯ ಮುರಳೀಧರನ್ (2010)
ವಿಶ್ವದ ಸ್ಪಿನ್ ದಂತಕತೆ ಮುತ್ತಯ್ಯ ಮುರಳೀಧ ರನ್. ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ಏಕದಿನ ಹಾಗೂ ಟೆಸ್ಟ್ ವಿಕೆಟ್‌ಗಳನ್ನು ಕಬಳಿಸಿದ ಆಟಗಾರ. ಭಾರತವು ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ  2010ರಲ್ಲಿ ಗಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಪಂದ್ಯ ಮುರಳೀಧರನ್ ವೃತ್ತಿ ಬದುಕಿನ ಕೊಟ್ಟ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯ ಎನ್ನಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಮುರಳೀಧರನ್ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯದ ಕೊನೆಯ ಬಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪ್ರಗ್ಯಾನ್ ಓಝಾ ವಿಕೆಟ್ ಪಡೆಯುವ ಮೂಲಕ ಚಿರಸ್ಥಾಯಿ ಎನ್ನಿಸಿಕೊಂಡರು. ಇದು ಅವರ 800ನೇ ವಿಕೆಟ್ ಆಗಿತ್ತು. ಈ ಸರಣಿ ಸಮಬಲಗೊಂಡರೂ 1334 ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಕೆಟ್ ಕಬಳಿಸಿದ ಮುರಳೀಧರನ್ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ್ದರಿಂದ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಸದಾ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಿತು.

ಜಾಕ್ ಕಾಲಿಸ್ (2013)
ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಆಲ್‌ರೌಂಡರ್ ಆಟಗಾರ ಜಾಕ್ ಕಾಲಿಸ್. ಟೆಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ  ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ರನ್ ಗಳಿಸಿದವರ ಯಾದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದವರು. 13000 ರನ್, 292 ವಿಕೆಟ್ ಹಾಗೂ 200 ಕ್ಯಾಚ್ ಪಡೆದ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಆಟಗಾರರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ. ಕಾಲಿಸ್ ಕೊನೆಯ ಟೆಸ್ಟ್ ಆಡಿದ್ದು 2013ರಲ್ಲಿ. ಭಾರತ ಹಾಗೂ ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾ ನಡುವೆ ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಟೆಸ್ಟ್ ಸರಣಿ ಗೆಲುವಿಗೂ ಕಾರಣರಾದ ಆಟಗಾರ. ತೆಂಡೂಲ್ಕರ್, ಲಾರಾ, ಚಂದ್ರಪಾಲ್, ಸ್ಟೀವ್ ವಾ, ಮುರಳೀಧರನ್, ವಾಲ್ಶ್ ಮುಂತಾದ ದಿಗ್ಗಜರ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವಂತಹ ಆಟಗಾರ. ಕಾಲೀಸ್ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯ ಆಡಿದ್ದುಯ ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಎನ್ನುವ ಸಂಗತಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹೆಮ್ಮೆಯ ವಿಷಯವೇ ಸರಿ.

ಕುಮಾರ ಸಂಗಕ್ಕಾರ (2015)
ಶ್ರೀಲಂಕಾ ಕಂಡ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಆಟಗಾರ, ವಿಕೆಟ್ ಕೀಪರ್ ಕುಮಾರ ಸಂಗಕ್ಕಾರ. ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ದ್ವಿಶತಕಗಳನ್ನು ಭಾರಿಸಿದ ಆಟಗಾರ ಎನ್ನುವ ದಾಖಲೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸಂಗಕ್ಕಾರ 2015ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧ ಕೊಟ್ಟ ಕೊನೆಯ ಪಂದ್ಯವನ್ನು ಆಡಿದರು. ಮೂರನೇ ಕ್ರಮಾಂಕದಲ್ಲಿ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಗಕ್ಕಾರ 38 ಶತಕಗಳನ್ನು ಭಾರಿಸಿದ್ದರು. 3 ಪಂದ್ಯಗಳ ಸರಣಿಯನ್ನು ಶ್ರೀಲಂಕಾ 2-1 ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಸೋಲನ್ನು ಕಂಡರೂ ಸಂಗಕ್ಕಾರ ಆಟ ಅದ್ಭುತವಾಗಿತ್ತು. ಭಾರತದ  ವಿರುದ್ಧ ಅಂತಿಮ ಪಂದ್ಯವನ್ನಾಡುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ  ಸಂಗಕ್ಕಾರ ಕಣ್ಣಾಲಿಗಳು ತುಂಬಿಬಂದಿದ್ದವು. ಭಾರತದ  ಆಟಗಾರರು ಈ ಎಲ್ಲ ಲೆಜೆಂಡ್‌ಗಳಿಗೂ ಗಾರ್ಡ್ ಆಫ್  ಆನರ್ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಸ್ವರಣೀಯ ವಿದಾಯವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೂಡ ಉಲ್ಲೇಖನೀಯ.

ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್‌ರನ್ನು ಪದೇ ಪದೆ ಕಡೆಗಣಿಸಿದ ಬಿಸಿಸಿಐ

ಕಳೆದ ಒಂದೂವರೆ ವರ್ಷದ ಅವಯಲ್ಲಿ ದೇಶೀಯ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ರನ್ ಗಳಿಸಿದ ಬ್ಯಾಟ್ಸ್ ಮನ್ ಎಂದರೆ ಅದು ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ಮಾತ್ರ. ಶತಕಗಳ ಮೇಲೆ ಶತಕ ಭಾರಿಸಿ, ರನ್ ಸುರಿಮಳೆಯನ್ನೇ ಸುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್‌ರನ್ನು ಭಾರತ ತಂಡಕ್ಕೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡದೇ ಬಿಸಿಸಿಐ ಮಾತ್ರ ಪದೇ ಪದೆ ಕಡೆಗಣನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.
ಕರ್ನಾಟಕ ಆರಂಭಿಕ ಆಟಗಾರ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ದೇಸೀಯ ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ರನ್ ಸುರಿಮಳೆಯನ್ನೇ ಸುರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ರಣಜೀ ಟ್ರೋಫೀ, ದುಲೀಪ್ ಟ್ರೋಫಿ, ವಿಜಯ್ ಹಜಾರೆ ಟ್ರೋಫಿ, ದೇವಧರ್ ಟ್ರೋಫಿ ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ  ದೇಸೀಯ ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಶತಕಗಳ ಮೇಲೆ ಶತಕ ಭಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಭಾರತ ಎ ತಂಡದ ಪರ ಇಂಗ್ಲೆೆಂಡ್ ಎ ವಿರುದ್ಧ ಆಂಗ್ಲರ ನೆಲದಲ್ಲೇ ಎರಡು ಶತಕ ಭಾರಿಸಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಾರೆ.
ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ಐಪಿಎಲ್‌ನಲ್ಲಿಯೂ ಉತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಜತೆ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ ಎ ಹಾಗೂ ವೆಸ್ಟ್  ಇಂಡಿಸ್‌ಎ ನಡುವಿನ ಭಾರತ ಎ ತಂಡದ ಸರಣಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಳೆದ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಅವಯಲ್ಲಿ ಲೀಸ್ಟ್  ಎ ತಂಡದ ಪರ ಕೇವಲ 8 ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ 723 ರನ್ ಗಳಿಸಿದ ಸಾಧನೆ ಮಾಯಾಂಕ್‌ರ ಹೆಸರಲ್ಲಿದೆ. ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ 2017-18ರ ದೇಸೀಯ ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಯಾಂಕ್ ಗಳಿಸಿದ್ದು ಬರೋಬ್ಬರಿ 2141ರನ್. ದೇಸೀಯ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ 2000 ರನ್ ದಾಖಲಿಸಿದ ಮೊದಲ ಆಟಗಾರ ಎನ್ನುವ ಖ್ಯಾಾತಿಯೂ ಮಾಯಾಂಕ್ ಬೆನ್ನಿಗಿದೆ. ಇನ್ನೂ ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ವಿಶ್ವದ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ದೇಸೀಯ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ರನ್ ಗಳಿಸಿದ ಸಾಧಕರ ಯಾದಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ಮಾಯಾಂಕ್‌ರನ್ನು ಭಾರತ ತಂಡಕ್ಕೆೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡದೇ ಕಡೆಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತುಗಳು ಕೇಳಿ ಬಂದಿದೆ.
ಭಾರತದ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ವಿದೇಶದ ನೆಲದಲ್ಲಿಯೂ ಅರ್ಗವಾಲ್ ಸಾಕಷ್ಟು ರನ್ ಸುರಿಮಳೆಗೈದಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತ ಟೆಸ್‌ಟ್‌ ತಂಡದಲ್ಲಿನ ಹಲವು ಆಟಗಾರರು ಇಂಗ್ಲೆೆಂಡ್ ನೆಲದಲ್ಲಿ ರನ್ ಗಳಿಸಲು ಪರದಾಡಿದ್ದು ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೇ ಇದೆ. ಹೀಗಿರುವ ಸಂದರ್ಭರ್ದಲ್ಲೇ ಮಾಯಾಂಕ್, ಇಂಗ್ಲೆೆಂಡ್ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಆಂಗ್ಲ ಯುವ ತಂಡದ ಸ್ವಿಿಂಗ್ ಬಾಲಿಂಗ್‌ನ್ನು ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಎದುರಿಸ ಶತಕಗಳನ್ನು ಭಾರಿಸಿದ್ದರು. ಇವರನ್ನು ತಂಡಕ್ಕೆೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದರೆ, ಪ್ರಭಾವಿ ಆಗಬಲ್ಲರು ಎನ್ನುವ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದರು.
ಶತಕಗಳ ಮೇಲೆ ಶತಕ, ರನ್‌ಗಳ ಸುರಿಮಳೆ ಭಾರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ಭಾರತದ ಟೆಸ್ಟ್ , ಏಕದಿನ ತಂಡಗಳಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಬೇಕಾದರೆ ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹಿರಿಯ ಆಟಗಾರರಿಂದ, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಂದ ಕೇಳಿ ಬಂದಿದೆ. ಪದೇ ಪದೆ ವಿಫಲರಾಗುತ್ತಿರುವ ಆಟಗಾರರಿಗೆ ಪದೇ ಪದೆ ಮಣೆ ಹಾಕಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ಗಮನಾರ್ಹ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಂಡಳಿಯ ಕದ ತಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದರೂ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್‌ರನ್ನು ಕಡೆಗಣನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಹಲವು ಅನುಮಾನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ.
ಹರ್ಭಜನ್  ಸಿಂಗ್‌ರಂತಹ ಹಿರಿಯ ಆಟಗಾರರೇ ಮಾಯಾಂಕ್‌ಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಬಿಸಿಸಿಐ ಮಾತ್ರ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್‌ರನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಆಟಗಾರನಿಗೆ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.

---
ಬೇಕೆಂದೇ ಕಡೆಗಣನೆ
ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ರನ್ ಗಳಿಸಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ಅವರನ್ನು ಕಡೆಗಣನೆ ಮಾಡಿ ಪೃಥ್ವಿ ಶಾ ಹಾಗೂ ಹನುಮ ವಿಹಾರಿಗೆ ಇಂಗ್ಲೆೆಂಡ್ ತಂಡದ ವಿರುದ್ಧ ಟೆಸ್ಟ್  ಸರಣಿಗೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಏಷ್ಯಾ ಕಪ್‌ಗೂ ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಮಾಯಾಂಕ್ ಅಗರ್ವಾಲ್‌ರನ್ನು ಬೇಕೆಂದೇ ಕಡೆಗಣನೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲ ಬಂದಂತಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಆಟಗಾರನಿಗೆ ಮಣೆ ಹಾಕುವ ಬದಲು ಉಳಿದವರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಬಿಸಿಸಿಐನಲ್ಲಿನ ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆ.

ಅಂ-ಕಣ -11

ಅರ್ಥ

ತುಟಿಗೊತ್ತಿದ ಮುತ್ತಿಗಿಂತ
ಹಣೆಗೊತ್ತಿದ ಮುತ್ತೇ
ಜಾಸ್ತಿ ಕಾಡಿದರೆ..,
ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಇನ್ನೂ
ಜೀವಂತವಿದೆ ಎಂದೇ ಅರ್ಥ!


ಕೊಂಡಿ 

ಕೆಲವು ದಿನ ಆಯ್ತು,
ಬೆಡ್ ರೂಂ ಲೈಟ್ ಹಾಕಿದ್ರೆ
ಬಾತ್ ರೂಮಲ್ಲಿ ಲೈಟ್
ಆನ್ ಆಗ್ತಿದೆ!
ವಯರ್ ಪಿಟಿಂಗ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ಮೇ?
ಶಾರ್ಟಾಗಿರಬಹುದೇ...?
ಅಥವಾ...


ಭಾಗ್ಯ 

ಕೆಲವರಿಗೆ ಫ್ರೆಂಡ್
ಲೀಸ್ಟಿಗಿಂತ
ಬ್ಲಾಕ್ ಮಾಡಿದ ಲೀಸ್ಟೇ
ಜಾಸ್ತಿ ಇರುತ್ತೆ!


ದೃಷ್ಟಿ ಕೋನ

ನನ್ನನ್ನು ಒಂದೇ
ಕಣ್ಣಿನಿಂದ,
ದೃಷ್ಟಿ ಕೋನದಿಂದ
ನೋಡಬೇಡ
ನನ್ನ
ಇನ್ನೊಂದು ಬದುಕು
ನಿನ್ನೊಡನೆ
ನನ್ನನ್ನೂ ಸುಟ್ಟೀತು!


ಕಾರಣ 

ನನಗೆ ಕಣ್ಣೀರು
ಬಂದಾಗಲೇ
ಅಂದುಕೊಂಡೆ
ನೀನು
ಅಳುತ್ತಿದ್ದೀಯೆಂದು|

ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಅರಳಿದ ಪ್ರತಿಭೆಗಳು ನೋವಿನಲ್ಲೂ ಚಿನ್ನ ಗೆದ್ದರು

ನೋವಿನಲ್ಲೂ ಚಿನ್ನ ಗೆದ್ದಳು ಸ್ವಪ್ನಾ-ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಿತ್‌ಗೆ ಬಂಗಾರ

ಬಡತನವಿರಲಿ, ಅನಾರೋಗ್ಯವೇ ಇರಲಿ ದೇಶಕ್ಕೆ ಪದಕ ಗೆಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ತವಕ ಇದ್ದರೆ ಎಂತಹ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನೂ ಮರೆತು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಈ ಏಷ್ಯನ್ ಗೇಮ್ಸ್  ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸಾಬೀತು ಪಡಿಸಿದೆ. ಬಡತನ, ಅನಾರೋಗ್ಯದ ನಡುವೆ ಸ್ವಪ್ನಾ ಬರ್ಮನ್ ಚಿನ್ನ ಗೆದ್ದರೆ, ಉದ್ಯೋಗವಿಲ್ಲದೇ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಕೂಡ ಬಂಗಾರ ಗೆದ್ದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಾರೆ.

ನೋವು ನುಂಗಿ ಗೆದ್ದ ಸ್ವಪ್ನಾ:
ತೀವ್ರ ಪ್ರಮಾಣದ ಜ್ವರ, ಅಸಾಧ್ಯ ಹಲ್ಲು ನೋವು. ಇದರ ನಡುವಲ್ಲೇ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಪದಕ ಗೆಲ್ಲುವ ತವಕ. ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಏಳು ವಿವಿಧ ಸ್ಫರ್ಧೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಸ್ವಪ್ನಾ ಬರ್ಮನ್ ಚಿನ್ನ ಗೆದ್ದು, ವಿಶೇಷ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಳೆ.
ಹೆಪ್ಟಾಥ್ಲಾನ್. ಇಂಥದ್ದೊೊಂದು ಹೆಸರಿನ ಆಟವಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಹಲವು ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹೆಪ್ಟಾಥ್ಲಾನ್ ಎಂಬ ಕ್ರೀಡೆ ಇದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟವಳು ಸ್ವಪ್ನಾ ಬರ್ಮನ್. ಏಳು ವಿಭಿನ್ನ ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಹೆಪ್ಟಾಥ್ಲಾನ್‌ನಂತೆಯೇ ಸ್ವಪ್ನಾಳ ಬದುಕು ಕೂಡ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು.
100ಮೀ. ಹರ್ಡಲ್‌ಸ್‌, ಎತ್ತರ ಜಿಗಿತ, ಗುಂಡುಎಸೆತ, 200 ಮೀ. ಓಟ, ಲಾಂಗ್ ಜಂಪ್, ಜಾವೆಲಿನ್ ಥ್ರೋ, 800ಮೀ. ಓಟ ಹೀಗೆ ಒಟ್ಟು ಏಳು ವಿವಿಧ ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಾಾಗಿಸಿ ಹೆಪ್ಟಾಥ್ಲಾನ್ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕ್ರೀಡೆಗೆ ಏಳು ರೀತಿಯ ಕೌಶಲ್ಯದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.
ಕ್ರೀಡಾಕೂಟಕ್ಕೆೆ ತೆರಳುವ ಮೊದಲೇ, ಆರು ಬೆರಳಿನ ಸ್ವಪ್ನಾ ಬರ್ಮನ್‌ಗೆ ಸರಿ ಹೊಂದುವಂತಹ ಶೂ ಸಿಗದೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಮಸ್ಯೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊೊಂಡವಳಿಗೆ ಕಾಡಿದ್ದು ತೀವ್ರ ಪ್ರಮಾಣದ ಜ್ವರ ಹಾಗೂ ಹಲ್ಲುನೋವು. ಈ ನೋವಿನ ನಡುವೆಯೂ ಆಟವನ್ನಾಡಿದ ಸ್ವಪ್ನಾ ಚಿನ್ನ ಗೆದ್ದು ಮೆರೆದಿದ್ದಾಳೆ.
ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಪಡೆಯುತ್ತಲೇ ಎಲ್ಲಾ ವಿಭಾಗದಲ್ಲೂ ಆಕೆ ತನ್ನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದಳು. ಹೈ ಜಂಪ್‌ನಲ್ಲಂತೂ ಆಕೆ ಅಸಾಧ್ಯ ನೋವಿನ ನಡುವೆ ಆಡಿದ್ದಳು. ಜಾವೆಲಿನ್ ಹಾಗೂ ಶಾಟ್‌ಪುಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಕೆ ನೀಡಿದ ಅಧ್ಭುತ ಪ್ರದರ್ಶನವೇ ಆಕೆಯನ್ನು ಬಂಗಾರದ ಪದಕವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಮಾಡಿಸಿತ್ತು.
ಬಡ ಕುಟುಂಬ, ಕಾಯಿಲೆ ಪೀಡಿತ ತಂದೆ:
ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ಬಂದ ಸ್ವಪ್ನಾಳ ಬಾಲ್ಯ ಬಹಳ ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿತ್ತು. ಸ್ವಪ್ನಾಳ ತಂದೆ ತಳ್ಳುಗಾಡಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತಳ್ಳು ಗಾಡಿಯ ಮೂಲಕ ಬಂದ ದುಡ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಸಾಗಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಅಂತದ್ದರಲ್ಲಿ 2013ರಲ್ಲಿ ಸ್ವಪ್ನಾ ತಂದೆ ಪಾಶ್ವವಾಯುಗೆ ತುತ್ತಾದರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವರು ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಜೀವನ ದೂಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸ್ವಪ್ನಾ ತಾಯಿ ಹತ್ತಿರದ ಟೀ ಎಸ್ಟೇಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.
ಕ್ರೀಡೆಯ ಆರಂಭಿಕ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪಪ್ನಾ  ಹೈ ಜಂಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಳು. ಕುಳ್ಳಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಆಕೆಯನ್ನು ಹೈ ಜಂಪ್ ಆಟದಿಂದ ರಿಜೇಕ್ಟ್  ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ನಂತರ ಎರಡು ಬಾರಿ ಟ್ರಯಲ್ ನಡೆಸಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು.ಸ್ವಪ್ನಾಳ ಎರಡೂ ಕಾಲಿಗೆ ಆರು ಬೆರಳುಗಳಿದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಧರಿಸಲು ಸರಿಯಾದ ಶೂಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೂ ಉತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದ್ದಾಳೆ.
ಕಷ್ಟದ ನಡುವೆಯೂ ಉತ್ತಮ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದು, ನೋವಿನ ನಡುವೆಯೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದ ಸ್ವಪ್ನಾಳ ಸಾಧನೆಗೆ ಹ್ಯಾಟ್ಸಾಫ್  ಹೇಳೋಣ.

ದನಕಾಯುವ ಮಂಜಿತ್ ಬಂಗಾರ ಗೆದ್ದ:

ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಇದ್ದೋನು, ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಎದ್ದೋನು
ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಇದ್ದೋನು, ಬಂಗಾರ ಗೆದ್ದನು...
ಇಂತದ್ದೊೊಂದು ಹಾಡು ಚಿನ್ನಾರಿ ಮುತ್ತಾದಲ್ಲಿದೆ. ಮಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಕಥೆ ಚಿನ್ನಾರಿ ಮುತ್ತಕ್ಕಿಿಂತ ಬೇರೆ ರೀತಿಯೇನೂ ಅಲ್ಲ.
ಹರ್ಯಾಣ ಮೂಲದ ವೇಗದ ಓಟಗಾರ ಮಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಚಿನ್ನ ಗೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಯಾರೂ ಊಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. 800 ಮೀಟರ್ ಓಟದಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಗೆಲ್ಲುವ ಮೂಲಕ ದೇಶದ ಕೀರ್ತಿ ಪತಾಕೆಯನ್ನು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಂಜಿತ್.
ಮಂಜಿತ್‌ಗೆ ಮಾಡಲು ಉದ್ಯೋಗವೇ ಇಲ್ಲ. ಓಎನ್‌ಜಿಸಿಯಲ್ಲಿ 2 ವರ್ಷದ ಗುತ್ತಿಗೆ ಮೇರೆಗೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಉಳಿದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಾನೆ. ತದನಂತರದಲ್ಲಿ ದನ ಕಾಯುತ್ತಾನೆ.
ಮಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ತಂದೆ ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಶಾಟ್‌ಪುಟ್ ಪ್ಲೇಯರ್. ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅನುಕೂಲಸ್ಥರಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಮಂಜಿತ್‌ಗೆ ಆರಂಭಿಕ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ತರಬೇತಿಯೂ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಂಜಿತ್ ಆಟವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದವರಿಗೆ ಆತ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದು, ತದನಂತರ ಏಕಾಏಕಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನಾಗಿ ಹಿಂದಿಕ್ಕುವುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಆತನ ಬದುಕೂ ಅಷ್ಟೇ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದವನು ನಂತರ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಂಜಿತ್ ಕುಟುಂಬಸ್ಥರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.

ಬಡತನ, ಕಷ್ಟ, ನೋವು ಇವು ದೇಶದ ಮುಂದೆ ಗೌಣವಾಗುತ್ತವೆ. ದೇಶದ ಕೀರ್ತಿ ಪತಾಕೆಯನ್ನು ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಹರಡುವ ಸಂದರ್ಭ ಬಂದರೆ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಡೆಗಣನೆ ಮಾಡಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಈ ಇಬ್ಬರು ಆಟಗಾರರೇ ಸಾಕ್ಷಿ. ಇಂತಹ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಕಷ್ಟಸಹಿಷ್ಣು ಆಟಗಾರರಿಗೊಂದು ಸಲಾಂ.

ಅದೃಷ್ಟದ ಬೆರಳಿಂದಲೇ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಸರಮಾಲೆ

ಕೈ ಅಥವಾ ಕಾಲಿಗೆ ಆರು ಬೆರಳುಗಳಿದ್ದರೆ, ಅದನ್ನು ಅದೃಷ್ಟ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವವರು ಹಲವರಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಏಷ್ಯನ್ ಗೇಮ್‌ಸ್‌‌ನಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡ  ಭಾರತದ ಆಟಗಾರ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಆರು ಬೆರಳಿನಿಂದ ತೀವ್ರ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
21 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನ ಸ್ವಪ್ನ ಬರ್ಮನ್ ಹೆಪ್ಟಾಥ್ಲಾನ್ ಆಟಗಾರ್ತಿ. ಜಕಾರ್ತಾದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಏಷ್ಯನ್ ಗೇಮ್‌ಸ್‌‌ನಲ್ಲಿ ಮುಂದಿನವಾರ ಹೆಪ್ಟಾಥ್ಲಾನ್ ಸ್ಪರ್ಧೆ ನಡೆಯಲಿದ್ದು, ಸ್ವಪ್ನ  ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಈಕೆಯ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿ ಆರು ಬೆರಳುಗಳಿವೆ. ಈ ಆರು ಬೆರಳುಗಳು ಸ್ವಪ್ನಗೆ ತೀವ್ರ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದೆ.
ಸ್ವಪ್ನ ಕಾಲಿನಲ್ಲಿಲ್ಲಿ ಆರು ಬೆರಳುಗಳಿರುವ ಕಾರಣ, ಆಕೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಶೂಗಳೇ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಸ್ವಪ್ನ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಿಸುವಂತಾಗಿದೆ.  ಭಾರತದ ಒಲಂಪಿಕ್ ಸಮಿತಿ ನೀಡಿರುವ ಶೂಗಳು ಈಕೆಯ ಕಾಲಿಗೆ ಹಿಡಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೇ ಐದು ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಸರಿ ಎನ್ನಿಸುವ ಶೂಗಳು, ಆರನೇ ಬೆರಳಿಗೆ ತೀವ್ರ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ತೀರಾ ಸಣ್ಣದಾದ ಶೂ ಧರಿಸುವುದರಿಂದ ಕಾಲು ನೋವು ಹಾಗೂ ಬೆರಳು ನೋವು ಸ್ವಪ್ನಾರಿಗೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಈ ನೋವಿನ ನಡುವೆಯೂ ಪದಕ ಗೆಲ್ಲುವ ಛಲ ಸ್ವಪ್ನಾದು.
ಜಲಪೈಗುರಿಯ ಬಡ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದ ಸ್ವಪ್ನ ಕ್ರೀಡಾ ಅನುದಾನದಿಂದಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ತರಬೇತಿ ಪಡೆದು ಏಷ್ಯನ್ ಗೇಮ್‌ಸ್‌‌ನಲ್ಲಿ  ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಹಿಂದೆ ಇಂಚೋನ್ ಏಷ್ಯನ್ ಗೇಮ್‌ಸ್‌‌ನಲ್ಲಿಯೂ  ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದ ಈಕೆ ಈ ಸಾರಿ ಪದಕದ ಭರವಸೆ ಮೂಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಕಾಲಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗದ ಹೊಸ ಶೂಗಳ ಬದಲು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಹಳೆಯ ಶೂಗಳನ್ನೇ ಬಳಕೆ ಮಾಡುವ ಸಂದರ್ಭ  ಎದುರಾಗಿದೆ.  ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆರು ಬೆರಳಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಧರಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಶೂಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಸಮಸ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ಅದೃಷ್ಟದ ಬೆರಳು ಅಥ್ಲಿಟ್‌ಗೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು ಹೀಗೆ.

----

ಆರನೇ ಬೆರಳು ಅದೃಷ್ಟದ ಸಂಕೇತ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಅದು ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನೇ ತಂದಿದೆ. ಹಲವರು ಶಸ್ತ್ರ  ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮೂಲಕ ಆರನೇ ಬೆರಳನ್ನು ತೆಗೆಸುವಂತೆ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದೀಗ ಆರನೇ ಬೆರಳಿನಿಂದ ನೋವು ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಆದರೂ ಪದಕ ಗೆಲ್ಲುವ ಛಲ ನನ್ನದು ಎಂದು ಸ್ವಪ್ನಾ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.

ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಸದ್ದು ಮಾಡಿದ ಎರಡು ತಬ್ಬುಗೆ

ದೇಶದ, ಸಂಸತ್ತಿನ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ತಂದ ಸಿಧು, ರಾಹುಲ್ ಆಲಿಂಗನ

ಕಳೆದ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿನಿಂದೀಚೆಗೆ ಇಬ್ಬರು ನಾಯಕರು ಮಾಡಿದ ತಬ್ಬುಗೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟು ವಿವಾದಗಳಿಗೆ, ಚರ್ಚೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಇಬ್ಬರೂ ನಾಯಕರುಗಳು ಅನಗತ್ಯ ತಬ್ಬುಗೆಯಿಂದ ಸದ್ದು ಮಾಡಿದ್ದಾಾರೆ. ಹೀಗೆ ತಬ್ಬುಗೆ ಮೂಲಕ ಸುದ್ದಿಯಾದವರಲ್ಲೊಬ್ಬರು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ. ಇನ್ನೋರ್ವ ನವಜೋತ್ ಸಿಂಗ್ ಸಿಧು. ಒಬ್ಬರ ತಬ್ಬುಗೆ ಲೋಕಸಭೆಯ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಕುಂದು ಉಂಟು ಮಾಡಿದರೆ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ತಬ್ಬುಗೆ ದೇಶದ ಗೌರವಕ್ಕೇ ಕುಂದನ್ನು ತಂದಿತು.

ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ತಬ್ಬುಗೆಯನ್ನು ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ. ಲೋಕಸಭಾ ಕಲಾಪದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭಾಷಣ ಮಾಡಿ ನಂತರ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸದನದಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ಅವರ ಬಳಿ ತೆರಳಿ ಅವರನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ವಿವಾದವನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದರು.

ಚುನಾವಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಮೋದಿಯವರ ಮೇಲೆ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ, ವೀರಾವೇಶದ ಭಾಷಣ ಮಾಡುವಂತೆ ಪೋಸು ಕೊಡುವ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ, ಲೋಕಸಭಾ ಕಲಾಪದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಇದೇ ರೀತಿ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದರು. ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಭಾಷಣವನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು. ನಗೆಪಾಟಲಿಗೂ ಇಡಾದರು. ಅಷ್ಟಾದ ಮೇಲೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಇರಬೇಕೆ ಬೇಡ್ವೆ. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಲೋಕಸಭಾ ಸ್ಪೀಕರ್ ಸುಮಿತ್ರಾ ಮಹಾಜನ್ ಅವರ ಎದುರಿನಲ್ಲಿಯೇ ಸಾಗಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿ ಅವರ ಖುರ್ಚಿ ಬಳಿ ತೆರಳಿ ಅವರನ್ನು ಎದ್ದೇಳಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಮೋದಿ ಏಳದಿದ್ದರೂ ಇವರೇ ಹೋಗಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಅವಾಕ್ಕಾಗಿಸಿದರು. ಇವರ ಈ ನಡೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಚರ್ಚೆಗೂ ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ಅನಗತ್ಯ ತಬ್ಬುಗೆಯನ್ನು ನಂತರದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಮರ್ಥನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಯತ್ನವನ್ನೂ ನಡೆಸಿತು. ರಾಹುಲ್ ತನ್ನನ್ನು ಟೀಕಿಸುವವರನ್ನೂ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವ ಪಟ್ಟ ಕೊಡಲು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮುಂದಾಯಿತು. ಆದರೆ ಅದರ ಬೆನ್ನಲ್ಲೇ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸುವ ಮೂಲಕ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಮುಂದೆ ತಮ್ಮ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ತಾವೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರು. ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ ರಾಹುಲ್ ತಬ್ಬುಗೆ ಹಲವು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದು ಎಲ್ಲರ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ಗಂಭೀರವಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿ, ಎಲ್ಲರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗಬೇಕಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಈ ರೀತಿ ವರ್ತಿಸುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ ಎನ್ನಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಭವಿಷ್ಯದ ಪ್ರಧಾನಿ ಎಂದೆಲ್ಲ ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾಯಕ ತಾನು ಈ ರೀತಿ ನಡೆದುಕೊಂಡರೆ ಮುಂದೆ ದೇಶದ ಗತಿಯೇನು ಎಂದು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಆಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಹಸಿಯಾಗಿಯೇ ಇದೆ.

ಭಾರತದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಗೆ ಶತಮಾನಗಳ ಇತಿಹಾಸವೇ ಇದೆ. ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧೀಜಿ, ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಭೋಸ್ ಅವರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಅದೆಷ್ಟೋ ಮಹಾನ್ ಚೇತನಗಳು ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಸ್ಥಾನ ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ದೇಶವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಅಂತಹ ನಾಯಕರು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ್ದ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಇದೀಗ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ಮುನ್ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಆ ನಾಯಕರು ಯಾವತ್ತಿಗೂ ರಾಹುಲ್ ರಂತೆ ಬಾಲಿಶತನವನ್ನು ಮೆರೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಲೋಕಸಭೆಯ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಚ್ಯುತಿ ತಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯವರ ಆಲಿಂಗನ ಲೋಕಸಭೆಗೂ, ಕಲಾಪಕ್ಕೂ ಚ್ಯುತಿ ತಂದುಬಿಟ್ಟಿತು. ತಬ್ಬುಗೆ ಹಾಗೂ ಕಣ್ಣುಮಿಟುಕಿಸುವಿಕೆಯ ಮೂಲಕ ರಾಹುಲ್ ಲೋಕಸಭೆ ಎಂದರೆ ಮಕ್ಕಳಾಟ ಎನ್ನುವಂತೆ ನಡೆದುಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರು. ಇದು ಸದನಕ್ಕೆ ಕುಂದು ತಂದಿತು.

ಇದೀಗ ಮಾಜಿ ಕ್ರಿಕೆಟಿಗ, ಪಂಜಾಬ್ ನ ಸಚಿವ ನವಜೋತ್ ಸಿಂಗ್ ಸಿಧು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸೇನಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಚರ್ಚೆಗೆ ಗ್ರಾಸವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಎದುರಾಳಿ ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದ್ದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿ ಅವರನ್ನು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಗಡಿಯೊಳಕ್ಕೆ ನುಸುಳಲು ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ನೀಡುವ ಪಾಕ್ ಸೇನಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಕೆಂಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಾರಣರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಶತ್ರು ರಾಷ್ಟ್ರ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದ್ದರೂ ಅಲ್ಲದೇ ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರನ್ನು ಅಟ್ಟುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ ಯೋಧರ ಮಾರಣಹೋಮಕ್ಕೆ ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿ ನಿಂತವರನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಸಿಧು ಭಾರತಕ್ಕೆ, ಯೋಧರಿಗೆ ದ್ರೋಹವನ್ನೇ ಎಸಗಿಬಿಟ್ಟರು. ಇಷ್ಟಾದ ಮೇಲೂ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಸೇನಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು ತಮ್ಮ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಜಪಿಸಿದರು ಎಂದು ಹೇಳಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ದೇಶದ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಿಡಿ ಹೊತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು.

ಇಮ್ರಾನ್ ಖಾನ್ ತಾವು ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿ ಪ್ರಮಾಣ ವಚನ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯವರ ಆದಿಯಾಗಿ ಹಲವು ನಾಯಕರನ್ನು ಕರೆದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಆ ನಾಯಕರುಗಳೆಲ್ಲ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಕರೆಯನ್ನು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಧಿಮಾಕು ತೋರಿದ ನವಜೋತ್ ಸಿಂಗ್ ಸಿಧು ಮಾತ್ರ ತಾವು ಹೋಗುತ್ತೇವೆ ಎಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತೀಯರ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಆಘಾತ ಉಂಟಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು.

ಇದೇ ಸಿಧು ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಸೇನಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೇ, ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಪಾಕ್ ಸೇನೆ ಭಾರತದ ಯೋಧರ ಮೇಲೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಗುಂಡಿನ ದಾಳಿ ನಡೆಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಸಿಧು ತಮ್ಮ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಸೇನಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು ಶಾಂತಿ ಮಂತ್ರ ಜಪಿಸಿದರು ಎಂದು ರೈಲು ಬಿಟ್ಟರು. ಇಷ್ಟರ ಜತೆ ಮೋದಿ ಆಲಿಂಗನ ಮಾಡಿಲ್ಲವೇ? ಅವರನ್ನೇಕೆ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಉದ್ಧಟತನವೂ ಬೇರೆ.

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ವಿರುದ್ಧವೇ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಗುಡುಗುತ್ತಿದ್ದ, ಅಬ್ಬರಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ರನ್ ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ, ಪಾಕಿಸ್ಥಾನ ಎಂದರೆ ಆಜನ್ಮ ವೈರಿ ಎಂಬಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಸಿಧು ನಡೆ ಇದೀಗ ಬಹುತೇಕರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯದೇ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ನಲ್ಲಿನ ವೀರಾವೇಶವೆಲ್ಲವೂ ನಾಟಕವಾ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ತಮ್ಮ ನಡೆಯಿಂದಾಗಿ ಭಾರತೀಯರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಗಾಯವನ್ನೂ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತೀಯರು ಸಿಧುವನ್ನು ಇನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಲಾರರು ಬಿಡಿ.

ಪಾಕಿಸ್ಥಾನ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಎಸಗಿದ ದ್ರೋಹ ಒಂದೆರಡಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಸಾಲು ಸಾಲು ಯುದ್ಧಗಳು, ಕ್ಯಾತೆಗಳನ್ನು ಪಾಕಿಸ್ಥಾನ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಉಗ್ರರನ್ನು ನುಗ್ಗಿಸುವುದು, ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಉಗ್ರರ ದಾಳಿ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಭಾರತವನ್ನು ಅಧೀರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಪದೇ ಪದೆ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಪದೇ ಪದೆ ಕಾಶ್ಮೀರ ವಿಷಯವನ್ನು ಪ್ರಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತಲೇ ಇದೆ.

ಇಂತಹ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನವೇ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೌಕಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಕುಲಭೂಷಣ್ ಜಾಧವ ರಿಗೆ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ ನೀಡುತ್ತಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಜಾಧವ್ ಕುಟುಂಬಸ್ಥರು ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಜಾಧವ್ ಭೇಟಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅವರ ಜತೆ ನಡೆದುಕೊಂಡ ರೀತಿ ಯಾರಿಗೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ. ಜಾಧವ್ ತಾಯಿ ಹಾಗೂ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿದ್ದು, ಕುಂಕುಮ, ಬಳೆ, ತಾಳಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದು, ಜಾಧವ್ ಪತ್ನಿಯ ಚಪ್ಪಲಿ ಕದ್ದಿದ್ದು ಇವೆಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ.

ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ಅವಮಾನ ಮಾಡಿದ, ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ಅವಮಾನ ಮಾಡಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಸೈನ್ಯದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನೇ ಆಲಿಂಗನ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಸಿಧು ಭಾರತಕ್ಕೆ ದ್ರೋಹ ಎಸಗಿದಂತಾಗಲಿಲ್ಲವೇ? ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುವಾಗಿನ ರೋಷ, ಆವೇಷ ಜಿದ್ದು ಎಲ್ಲ ಈಗೆಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು? ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಯೂ ಅದನ್ನು ಸಮರ್ಥನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಿಧುಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ?

ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಎರಡು ಆಲಿಂಗನಗಳು ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಸಾಕಷ್ಟು ಸದ್ದು ಮಾಡಿತು. ಒಂದು ಆಲಿಂಗನ ದೇಶಕ್ಕೆ ಮನರಂಜನೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ದೇಶದ ಜನರ ಮನಸ್ಸು ಕುದಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿತು.

ದೇಶದ ಜನರ ಹಾಗೂ ಸಂಸತ್ತಿನ ಗೌರವಗಳಿಗೆ ಕುಂದು ಉಂಟು ಮಾಡುವಂತಹ ಇಂತಹ ಆಲಿಂಗನಗಳ ಅಗತ್ಯವಾದರೂ ಏನಿದೆ? ಯಾರನ್ನೋ ಅನುಕರಿಸಲು ಹೋದರೆ ಇದಕ್ಕಿಿಂತ ಭಿನ್ನವಾದದ್ದು ಏನು ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯ? ವಯಕ್ತಿಕ ಲಾಭಕ್ಕಾಾಗಿ, ಹೆಸರಿಗಾಗಿ ದೇಶದ ಗೌರವವನ್ನು, ಸಂಸತ್ತಿನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಳೆಯಲು ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕದವರು ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಇನ್ನೇನು ತಾನೇ ಮಾಡಿಯಾರು?

ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದ ವಿವಿಧ ನೋಟಗಳು

ತಂಗಿಗೆ ಅಣ್ಣನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ, ಅಣ್ಣನಿಗೆ ತಂಗಿಯ ಮೇಲಿನ ಕಾಳಜಿಯ ಪ್ರತೀಕ ರಕ್ಷಾಬಂಧನ. ಸದಾ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಇರಲಿ ಎಂದು ತಂಗಿ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನವನ್ನು ಕಟ್ಟಿದರೆ, ನಿನ್ನ ರಕ್ಷಣೆ ಹಾಗೂ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ತನ್ನದು ಎಂಬಂತೆ ಅಣ್ಣ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದ ನಂತರ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದ ಕಡೆಗೆ ಇರುವ ಭಾವಗಳು ಒಂದು ತೆರನಾದರೆ, ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವರಾದಂತೆಲ್ಲ ಆ ಭಾವನೆಗಳು ಕೊಂಚ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ಇನ್ನು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳು ಬಂದರಂತೂ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನ ಎಂದರೆ ಮಾರು ದೂರ ಓಡಡಿದವರೂ ಇದ್ದಾರೆ. ನಾ ಕಂಡಂತೆ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನ ಬಹಳ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದದ್ದು. ನಾನು ಪಾಲ್ಗೊಂಡ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಸಿಹಿಯೂ ಇತ್ತು, ಕಹಿಯೂ ಇತ್ತು. ಇಂತಹ ನಾಲ್ಕು ಘಟನೆಗಳನ್ನ ಇದೋ ಇಲ್ಲಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

* ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನ ಅಂದರೆ ಬಹಳ ಆಪ್ತ ಕ್ಷಣಗಲಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿನ ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿಯರೆಲ್ಲ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದು ನನಗೆ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ನಾನು ಪ್ರೀತಿಯ ಸಹೋದರನಾಗಿದ್ದೆ. ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಬಳಿ ಅವರು ಏನಾದರೂ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಲು ನನ್ನ ಕೈಲಿ ಏನೂ ಇರುತ್ತಿರಲನೋಟಗಳು. ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನ ಕಟಟ್ಟಿದವರಿಗೆ ಏನನ್ನೂ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ನಾನು ತೊಳಲಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೂ ವಿಚಿತ್ರ ಎಂದರೆ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಲು ಬಂದವರಿಗಾಗಿ ಕೊಡಲೇಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಪೇರಲೆ, ನೇರಲೆ ಹೀಗೆ ವಿವಿಧ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೊಯ್ದುಕೊಂಡು ತಂದು ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿದ್ದೂ ಇದೆ. ಅವನ್ನು ಕೊಡಲು ಹೋದಾಗ ಇದು ಬೇಡ ಎಂದು ತಿರಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದವರೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಬಹುಶಃ ನನ್ನ ತೊಳಲಾಟ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಬೇಕು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ರಾಖಿ ಹಬ್ಬದ ಎಡ-ಬಲದಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ ಸಿಹಿಯುಂಡೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವನ್ನು ನೀಡಿದ ನಂತರವೇ ನನಗೆ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿದವರು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದರು.

* ಹೈಸ್ಕೂಲು ದಿನಗಳಿರಬೇಕು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹಲವು ಗೊಂದಲಗಳು ಹುಟ್ಟುವ ಸಮಯ. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಆಸೆಗಳು ಚಿಗುರೊಡೆದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಆಸೆ ಕಂಗಳಿಂದ ನೋಡುವ ಕಾಲ ಅದು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೊರಟ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಲವರು ನಮ್ಮ ಬಳಿ ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋದರೆ ಹುಡುಗಿಯರು ರಾಖಿ ಕಟ್ಟುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅಣಕಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತದ ನಂತರದಲ್ಲಿ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಏನೋ ದೊಡ್ಡ ಅಪರಾಧವಾಗುತ್ತೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆಗಳು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡತೊಡಗಿದ್ದವು. ನಾನೂ, ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರು ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋದರೂ, ಯಾವುದೇ ಗೆಳತಿಯರು ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಲು ಬಂದರೂ ಅವರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆದರೂ ಒಂದಿಬ್ಬರು ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿದಾಗ ಸುಮ್ಮನೆ ಪೆಚ್ಚುನಗೆ ಬೀರುತ್ತ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಷ್ಟಾದ ಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರಲ್ಲೇ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಾರಿಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದಾರೋ ಅವರು ಮಹಾಶೂರ ಎಂಬಂತೆ. ನಾನೂ ಒಬ್ಬ ಮಹಾಶೂರ ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಂಗಡಿಗೆ ತೆರಳಿ ಆಗೆಲ್ಲ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯ ರಾಖಿಗಳನ್ನು ಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ನಾವೇ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರೆದುರು ಕೈ ತೋರಿಸಿ ನಕ್ಕಿದ್ದು ಇದೆ. ಮಹಾಶೂರ ಎಂಬಂತೆ ಬೀಗಿದ್ದೂ ಇದೆ.

* ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ರಾಖಿಯ ದಿನ ಬಂತೆಂದರೆ ಸಾಕು ನಾವೆಲ್ಲ ನಾಪತ್ತೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಹಲವರು ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೂ ಹಲವರದ್ದು ಒನ್ ವೇ ಲವ್. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಹುಡುಗಿಯರ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಪ್ರೀತ್ಸೆ ಪ್ರೀತ್ಸೆ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ ಅದು. ಹುಡುಗಿಯರೋ ಮಹಾ ಬುದ್ಧಿವಂತರು, ಹುಡುಗರ ಎಲ್ಲ ಕಾಟಕ್ಕೂ ಪೂರ್ಣವಿರಾಮ ಹಾಕಲು ರಾಖಿ ಹಬ್ಬವನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರದ್ದೋ ಮೇಲಿನ ಸಿಟ್ಟು ಇನ್ಯಾರದ್ದೋ ಮೇಲೆ ತಿರುಗಿದ್ದೂ ಇದೆ ಬಿಡಿ.! ಯಾರಿಗೋ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡವರು ಅದೇ ಸಿಟ್ಟಿಗೆ ಆತನ ಗೆಳೆಯನಿಗೋ, ಇನ್ಯಾರಿಗೋ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿದ ಘಟನೆಗಳೂ ಇದೆ. ಇಂತದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಆ ದಿನ ಹುಡುಗರಿಗೆಲ್ಲ ಕಾಲೇಜು ಅಘೋಷಿತವಾಗಿ ರದ್ದಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಸಿಗದೇ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು, ಅಬ್ಬ ಬಚಾಆವಾದೆವು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಜಾ ಎಂದರೆ ಕೆಲವು ಹುಡುಗಿಯರು ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದ ಮರುದಿನವೂ ಕೂಡ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಿದ ನಿದರ್ಶನಗಳಿವೆ. ಈ ಘಟನೆಗಳು ಈಗಲೂ ಇದೆ ಬಿಡಿ.

* ಇದು ನನ್ನ ಗೆಳೆಯನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ. ನಮ್ಮದೇ ಆಪ್ತ ಬಳಗದ ಗೆಳೆಯ ಆತ. ಆತ ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿವಂತ. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಂಭ ಸ್ವಭಾವದವನು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ರೇಗುತ್ತಿದ್ದ ಆತ ಆ ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಆತನಿಗೆ ಒಬ್ಬಾಕೆಯ ಮೇಲೆ ಹಿತವಾಗಿ ಲವ್ವಾಗಿತ್ತು. ಆಕೆಗೂ ಇಷ್ಟವಿತ್ತೇನೋ. ಇಬ್ಬರೂ ಪರಿಚಿತರಾಗಿದ್ದರು. ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾಲೆಜು ಕಾರಿಡಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಾಡುತ್ತದ್ದರು. ಇದು ನಮ್ಮಂತಹ ಹಲವು ಗೆಳೆಯರ ಕಣ್ಣಿಗೂ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಪ್ರೀತಿ ಇತ್ತೋ, ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರ ಪಾಲಿಗಂತೂ ಇದು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಲವ್ವೇ ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿತವಾಆಗಿ, ಸಣ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಗುಸು ಗುಸು ಕೂಡ ನಡೆದಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಈ ಗುಸು ಗುಸು ಗೆಳೆಯನ ಕಿವಿಗೂ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದ ಆತ ಸೀದಾ ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ರಾಖಿಯನ್ನು ಕೊಂಡು, ಅದೇ ಹಡುಗಿಯನ್ನು ಕರೆದು ಅವಳಿಗೆ ರಾಖಿ ಕೊಟ್ಟು, ಕಟ್ಟುವಂತೆ ಹೇಳಿದ್ದ. ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಆಕೆ ರಾಖಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ನಡೆದು ಹೋದದ್ದು ಇನ್ನೂ ಕಣ್ಣಮುಂದಿದೆ. ಅದಾಗಿ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೂ ಆ ಮಿತ್ರ ಈಗಲೂ, ಛೇ ಆ ದಿನ ಹೀಗೆ ಮಾಡಬಾರದಿತ್ತು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಹೀಗೆ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಬೆಸೆದ ಬಂಧದ ನಡುವೆ ಸಂತರವನ್ನೂ ತಂದಿದೆ.ಸ

ನನ್ನ ನೆರಳಂತಿದ್ದವಳು... ನನಗೆ ನೆರಳಾದಳು..!!

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ, ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬಯಸುವ ಒಂದೇ ಶಬ್ದ ತಂಗಿ. ಹಲವರ ಪಾಲಿಗೆ ತಂಗಿ ಎಂಬುದು ಅದೃಷ್ಟ. ಅಕ್ಕಂದಿರನ್ನು ಹೊಂದಿರುವವರೂ ತಮಗೊಬ್ಬ ತಂಗಿ ಇರಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ತಂಗಿ ಹಲವರ ಪಾಲಿಗೆ ಸರ್ವಸ್ವ.

ನನಗೂ ಅಷ್ಟೇ, ತಂಗಿ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಒಲವಿನ ಖನಿಯೇ. ನನಗಿಂತ ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷ ಚಿಕ್ಕವಳು. ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನನಗಿಂತ ಹತ್ತಾರು ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವಳು.

ನನಗೆ ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷವಾಗಿದ್ದಾಗ ಶಿರಸಿಯ ಜಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನ ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲಿ ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ತಂಗಿಯನ್ನು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಬಾರಿ ನೋಡಿ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕಿದ್ದೆ. ಮೃದು ಮೈ ಮುಟ್ಟಿ ಹೆದರಿದ್ದೆ. ನಂತರ ಆ ದಿನವೇ ಹೆರಿಗೆ ವಾರ್ಡಿನ ಚೇರುಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗಿ ನಿದ್ರಿಸಿದ್ದೆ. ರಾತ್ರಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ತಂಗಿ ಅತ್ತಾಗ ಬೆದರಿ ಎಚ್ಚರಾಗಿದ್ದೆ. ಇದು ತಂಗಿಯ ಕುರಿತು ನನ್ನ ಮೊದಲ ನೆನಪು.

ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನಗೂ ತಂಗಿಯ ನಡುವೆಯೂ ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಾವನೆಗಳು. ಆಕೆ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ದಪ್ಪ ಇದ್ದಳು. ನಾನು ಇಂದಿನಂತೆಯೇ ಅಂದೂ ಬಡಕಲು. ಆಕೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗಿ, ಒಜ್ಜೆಯಾಗಿ ಕೈಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವಂತಾಗುತ್ತಿತ್ತು. `ತಮಾ ನಿನ್ನತ್ರ ಆಗ್ತಿಲ್ಯೋ...' ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಆಗಾಗ ಗದರಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಗುಂಯೆನ್ನುತ್ತಲೇ ಇದೆ.

ಕೊಲ್ಲೂರಿನಲ್ಲಿ ತಣ್ಣಗೆ, ಶಾಂತವಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವ ನದಿಯ ನೆನಪಿಗೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಗೆ ಅಮ್ಮ-ಅಪ್ಪ ಸೌಪರ್ಣಿಕಾ ಎಂದು ಹೆಸರನ್ನಿಟ್ಟರೂ, ಉಳಿದವರ ಬಾಯಿ ತಿರುಗದೇ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಅದು ಸುಪರ್ಣ ಆದರೂ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ವಿಜಯಾ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಹೆಸರು ವಿನಯ, ತಂಗಿಯ ಹೆಸರು ವಿಜಯ.. ಒಳ್ಳೆಯ ಪ್ರಾಸ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಆಟದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಆ ಹೆಸರನ್ನು ಕರೆದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ದೊಡ್ಡವನಾದ ನಂತರ ಯಾವತ್ತಿಗೂ ಆಕೆಯನ್ನು ವಿಜಯ ಎಂದು ಕರೆದಿಲ್ಲ. ವಿಜಯ ಎಂದರೂ ಆಕೆಗೆ ಅದು ತನ್ನ ಹೆಸರು ಎನ್ನುವುದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೇನೋ ಬಿಡಿ.

ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲಿ ತಂಗಿ ಕಾಂಪಿಟೇಟರ್. ನಾನು ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿ, ಕಿಲಾಡಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಲಿ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ತಂಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನನಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕಿಲಾಡಿಗಳನ್ನು ಅವಳೇ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ನನ್ನ ಕ್ರೆಡಿಟ್ ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಅವಳೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆಗೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಭಯಂಕರ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಬಿಡಿ.

ಆಗಾಗ ನಾವು ಯುದ್ಧ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಎರಡು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಸೌಟುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕಟಾರಿ ವೀರರಂತೆ ಕಾದಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಈ ಕಾಳಗ ಎಷ್ಟು ಬೀಕರವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತೆಂದರೆ, ಯಾವುದಾದರೂ ಒಂದು ಸೌಟು ಮುರಿಯುವುದರೊಂದಿಗೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಸೌಟು ಮುರಿದವರು ಸೋಲುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗಲೂ ಆಗೀಗ ನಾಆವು ಮುರಿದ ಸೌಟುಗಳು ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಿರುತ್ತವೆ ಬಿಡಿ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿದ ನಮ್ಮೂರಿಗರು ಆಗ ನಮ್ಮ ಬಳಿ `ಅಣ್ಣ ತಂಗಿ ಹೆಂಗಿರಬೇಕು.. ಕಚ್ಚೋ ಕುನ್ನಿಯ ಹಂಗಿರಬೇಕು' ಎಂದು ಛೇಡಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದಂತಿದೆ.

ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೇ ಆಕೆ ನನಗೆ ನೆರಳಂತೆ ಬೆಳೆದಳು. ಹಲವು ಸಾರಿ ನನಗೂ ನೆರಳಾದಳು. ನನಗೆ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಿದರೆ ಆಕೆ ಸ್ಪಲ್ಪ ಫಾಸ್ಟು. ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಬೈದುಕೊಂಡು, ಹೊಡೆದಾಡಿಕೊಂಡು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಬಂಧ, ಒಲವು ಯಾವತ್ತೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮನ ಬಳಿ ಪುಕಾರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆವಾದರೂ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಯಾವಾಗಲೋ ಒಂದಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಾನು ಆಕೆಗೆ ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆದು ಆಕೆ ಎಚ್ಚರು ತಪ್ಪಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದು, ಆ ನಂತರ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ನನ್ನನ್ನು ದ್ವೇಷ ಮಾಡಿದ್ದು, ಕಣ್ಣಾ ಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಡುವಾಗ ನಾನು ಮೊಣಕಾಲನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ರಕ್ತ ನಿಲ್ಲಲಿ ಎಂದು ಕೆಜಿಗಟ್ಟಲೆ ಸಕ್ಕರೆಯನ್ನು ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದು, ದೋಸೆ ಎರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ತಂಗಿ ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾವಲಿ ಸೌಟನ್ನು ತಂದು ನನ್ನ ಕಾಲಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದು, ನಾನು ಉರಿಯಿಂದ ಕೂಗ್ಯಾಡಿದಾಗ ಆಕೆಯೇ ನಂತರ ಔಷಧಿ ಹಚ್ಚಿದ್ದು.. ಇದ್ಯಾವುದೂ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಹಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳು ನಗು ತಂದರೆ ಇನ್ನು ಹಲವು ಘಟನೆಗಳು ನೆನಪಾದಾಗ ನಮಗರಿವಿಲ್ಲದಂತೆಯೇ ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ ನೀರನ್ನು ತಂದುಬಿಡುತ್ತವೆ.

ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತಂಗಿ ಎಂದರೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಪ್ರೀತಿ ಇತ್ತು. ಇದು ನನಗೆ ತಂಗಿಯ ಮೇಲೆ ಬಹಳ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು ತರಲು ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಕಾರ್ಡ್ ತಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಹತ್ತಾರು ಹೊಡೆತಗಳನ್ನು ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಫಸ್ಟ್ ರ್ಯಾಂಕ್ ಬಾ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ತಂಗಿಯ ಬಳಿ ಮಾತ್ರ ಏನನ್ನೂ ಹೇಳದೇ ಸಹಿ ಹಾಕಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ಏನೇ ಇಂಡೆಂಟ್ ಹಾಕಿದರೂ ಅದು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ತಂಗಿ ಏನೇ ಬೇಕು ಎಂದರೂ ಅದು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಇದು ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಬೇಜಾರಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಇದೇ ವಿಷಯ ಮಾತನಾಡಿದಾಗ ತಂಗಿಯೇ ನನ್ನ ಬಳಿ `ಅಣಾ.. ನೀನು ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಫಸ್ಟ್ ಬರುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹೊಂದಿದ್ದೆ. ಹಂಗಾಗಿ ಅಪ್ಪನಿಂಗೆ ಹೊಡೆದು ಫಸ್ಟ್ ಬಾ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ಏನೇ ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಅಂದರೂ ಫಸ್ಟು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.. ಹಂಗಾಗಿ ನನಗೆ ಮಾಫಿ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು..' ಎಂದಿದ್ದಳು. ನಂತರ ಇಬ್ಬರೂ ನಕ್ಕಿದ್ದೆವು.

ಬಾಲ್ಯದ ಜಗಳಗಳು, ಹೊಡೆದಾಟಗಳು, ಮುನಿಸು, ಪುಕಾರು, ಕೋಪ, ಚಾಡಿಗಳೆಲ್ಲ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆದಂತೆಲ್ಲ ಕಾಣೆಯಾಗತೊಡಗಿ ಯಾವುದೋ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಬಂಧಗಳು ಗಟ್ಟಿಗೊಳ್ಳತೊಡಗಿದ್ದವು. ಈಕೆ ನನ್ನ ತಂಗಿ, ಇಂವ ನನ್ನ ಅಣ್ಣ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಯಾವಾಗ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಸೆಲೆಯೊಡೆಯಿತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ನಾನು ನನ್ನ ದೊಡ್ಡಪ್ಪನ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ. ಆ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಆಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಎಷ್ಟು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳೋ, ನಾನೂ ಆಕೆಯನ್ನುಸಾಕಷ್ಟು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ ಬಿಡಿ.

ಹೈಸ್ಕೂಲು ಹಾಗೂ ಪಿಯುಸಿಯ ದಿನಗಳು ನನಗೆ ಹಾಗೂ ತಂಗಿಗೆ ಕಷ್ಟದ ದಿನಗಳು. ಈ ಎರಡೂ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ನಾಆನು ಬೇರೆಯವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡೇ ಓದಿದ ಕಾರಣ ಮನೆಯ ಕಷ್ಟಗಳು ನನಗೆ ಅರಿವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅದೇ ತಂಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ಎಲ್ಲವೂ ಆಕೆಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹೈಸ್ಕೂಲಿನ ಮೂರೂ ವರ್ಷ ಅಪ್ಪ ನನ್ನನ್ನು ಶಾಲಾ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅಪ್ಪನ ಕೈಲಿ ದುಡ್ಡಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇಕೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ತರಲಿಕ್ಕೂ ದುಡ್ಡಿರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸಂಗತಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಬಿಟ್ಟರೆ ತಂಗಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು. ಆಕೆಯನ್ನು ಅಪ್ಪ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಓದಿಸಲೂ ಕಳಿಸಲಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ಅಮ್ಮ ಅದ್ಹೇಗೋ ದುಡ್ಡು ಹೊಂದಿಸಿ ತಂದಿದ್ದಳು. ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೇನೋ ಅಡ್ಮಿಷನ್ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಶಾಲಾ ಬಟ್ಟೆಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನದೇ ಓರಿಗೆಯ ನಮ್ಮೂರಿನ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳಿಂದ ಎರಡು ಜತೆ ಆಕೆ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟ ಯುನಿಫಾರ್ಮನ್ನು ತಂದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನೇ ಶಾಲೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದಳು. ಆ ಯುನಿಫಾರ್ಮು ಹರಿದ್ದು ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಪಾಪ.. ತಂಗಿಯೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪಿನ್ ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದು, ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ನಂತರ ನಮ್ಮ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿತ್ತು.

ತಂಗಿ ಎಸ್ಸೆಸ್ಸೆಲ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಫೇಲಾಗಿದ್ದಳು. ಆಗ ಅಪ್ಪನೂ, ನಾನೂ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಬೈದಿದ್ದೆವು. ಮರು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಸು ಮಾಡಿದ್ದ ಆಕೆಗೆ ಪಿಯುಸಿಗೆ ಹೋಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಎಕ್ಸಟರ್ನಲ್ ಆಗಿ ಕಟ್ಟಿ ಒಂದೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಪಿಯು ಪಾಸು ಮಾಡಿದ್ದ ತಂಗಿ, ಎಸ್ಸೆಲ್ಸಿಯಲ್ಲಿ ಫೇಲಾದರೇನಂತೆ, ಪಿಯುಸಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಪಾಸು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ನೋಡಿ ಎಂದು ಬೀಗಿದ್ದಳು. ನಂತರ ಆಕೆ ಕೂಡ ನನ್ನಂತೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮೇಜರ್, ಜರ್ನಲಿಸಂ ಮಾಡಿದಳು. ಯಾಕೆ ಇದನ್ನೇ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ ಎಂದರೆ, ಅಣ್ಣ ಮಾಡಿದ್ದ. ಅಂವ ಮಾಡಿದ್ದು ಚೊಲೋ ಇರ್ತು ಅಂತ.. ಹಂಗಾಗಿ ನಾನೂ ಮಾಡಿದ್ದು.. ಎಂದಿದ್ದಳು.

ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವರಾದ ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳೂ ಬಲಿತವು. ತಂಗಿ ಯಾವುದೋ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಅಕ್ಕನಂತೆ ವವರ್ತನೆಗೆ ತೊಡಗಿದ್ದಳು. ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ತಪ್ಪುಗಳಿಗೆ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಬಯ್ಯದೇ ಇದ್ದರೂ ತಂಗಿಯಂತೂ ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಗ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಖಂಡಿಸದಿದ್ದರೂ, ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳಿ ಅದನ್ನು ಖಂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೆಲ್ಲ, ನಾನು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ನೋಡಿದ ತಂಗಿ ಇವಳೇನಾ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನವೂ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮೊದಲ ಕವಿತೆ ತರಂಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಾಗ ನನಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದ್ದು ಆಕೆಯೇ. ಆ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಆಕೆ ತನ್ನ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದು ನನ್ನ ಬಳಿ ಮಾತ್ರವೇ.

ಯಾರೋ ಒಬ್ಬಾತ ಆಕೆಗೆ ಹೈಸ್ಕೂಲು, ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ತ್ರಾಸು ಕೊಡ್ತಾನೆ ಎಂದಿದ್ದು, ಒಂದಿನ ಅಡ್ಡ ಹಾಕಿ ಆತನ ಬಳಿ ನಾನು ಗಲಾಟೆ ಮಾಡಿದ್ದು, ಆಕೆಯ ಬಳಿ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಕೊನೆಗೆ ಆಕೆ ಕೂಡ ಲವ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಅದನ್ನೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ದಲ್ಲದೇ, ಆತನನ್ನು ನನಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದಳು. ನಾನು ಆತನ ಬಳಿ ಎರಡು ತಾಸು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ್ದೆ.

ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಹುಡುಗಿ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಅದನ್ನು ಮೊದಲು ತಂಗಿಯ ಬಳಿಯೇ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ ಬಿಡಿ. ಕಾಲೇಜು ಬದುಕು ಮುಗಿದ ನಂತರ ನಾನು ಉದ್ಯೋಗದ ನಿಮಿತ್ತ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದೆ. ಎರಡೋ-ಮೂರೋ ವರ್ಷದ ನಂತರ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ ನನ್ನನ್ನು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಕಂಡಿದ್ದು ತಂಗಿಯೇ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಡಿಪ್ರೆಷನ್ ನಿಂದ ಬಳಲಿ, ಬದುಕಿನ ಕುರಿತು ಆಸೆಯನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟು ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಅಮ್ಮ-ತಂಗಿಯೇ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಮರಳಿ ತುಂಬಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು.

ತದನಂತರದಲ್ಲಿ ಆಕೆಯ ಮದುವೆ ಆಯಿತು. ಇದೀಗ ಆಕೆಗೆ ಇಬ್ಬರು ಮುದ್ದಾದ ಮಕ್ಕಳು. ಇದಾದ ಮೇಲೂ ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಪ್ರೀತಿ, ನಂಬಿಕೆಗಳು ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಈಗಲೂ ಆಗಿಗ ನಾವು ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಜಗಳ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಅದಾದ ಅರೆಘಳಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಇದ್ಯಾವುದೂ ಮರೆಯುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ ಬಿಡಿ.

ಇಂತಹ ತಂಗಿ... ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮ ಜನ್ಮಾಂತರಗಳಿಗೂ ನನಗೇ ಸಿಗಲಿ.. ಆಕೆಯ ಒಲವಿನ ಋಣ ಭಾರ ನನ್ನ ಮೇಲಿದೆ.

ಎನಿ ವೇ.. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನ ಬಂದಿದೆ...

ರಕ್ಷಾ ಬಂಧನದ ಶುಭಾಷಯಗಳು...

ತಂಗಿ... ಮಿಸ್ ಯೂ..

ಬನ್ನಿ ನೀರು ಕೊಟ್ಟ ನೆಲದ ಋಣ ತೀರಿಸೋಣ

ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಕೊಡಗಿನಷ್ಟು ನತದೃಷ್ಟ ಜಿಲ್ಲೆ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ಸಾಲು ಸಾಲು ದುರಂತಹಳು, ನರಮೇಧಗಳನ್ನು, ವಿಕೋಪಗಳನ್ನು ಕಂಡಜಿಲ್ಲೆ. ಅದೆಷ್ಟೋ ರೌದ್ರ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾದ ಜಿಲ್ಲೆ. ಇಂತಹ ಕೊಡಗು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಕೃತಿ ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ನಲುಗಿದೆ. ಮಳೆಯ ರೌದ್ರ ನರ್ತನಕ್ಕೆ ವಿಲಿ ವಿಲಿ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದೆ.

ಎಲ್ಲಿ ಭೂರಮೆ ದೇವ ಸನ್ನಿಧಿ

ಬಯಸಿ ಬಿಮ್ಮನೆ ಬಂದಳೋ..

ಎಂದು ಕವಿ ಪಂಜೆ ಮಂಗೇಶರಾಯರಿಂದ ಹೊಗಳಿಸಿಕೊಂಡ ನಾಡು ಕೊಡಗು. ಬೃಹ್ಮಗಿರಿಯಿಂದ ಪುಷ್ಪಗಿರಿವರೆಗೆ ಹಬ್ಬಿದ ನಾಡು, ಸೌಂದರ್ಯದ ಬೀಡು ಎಂದೆಲ್ಲ ಕರೆಸಿಕೊಂಡ ಸ್ಥಳ ಕೊಡಗು. ಕರ್ನಾಟಕದ ಕಾಶ್ಮೀರ, ಕರ್ನಾಟಕದ ಸ್ವಿಡ್ಜರ್ಲೆಂಡ್, ಕಾಫಿಯ ನಾಡು, ಕಿತ್ತಳೆಯ ಬೀಡು ಹೀಗೆ ಹತ್ತು ಹಲವು ಅಭಿದಾನಗಳು ಕೊಡಗಿಗೆ ಇದೆ. ಶೂರರ ನಾಡು, ವೀರರ ಬೀಡು ಎಂದೆಲ್ಲ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಕೊಡಗು. ಭಾರತದ ಸೇನೆಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಯೋಧರನ್ನು ನೀಡಿದ ಜಿಲ್ಲೆ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರೂ ಕೊಡಗಿಗೆ ಇದೆ. ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಸೈನಿಕ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟ ಜಿಲ್ಲೆ. ಪರಮವೀರಚಕ್ರ ಒಂದನ್ನು ಹೊರತು ಪಡಿಸಿ ಉಳಿದೆಲ್ಲ ಶೌರ್ಯ ಫದಕಗಳೂ ಕೊಡವಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಎರಡು ಮಹಾವೀರಚಕ್ರ ಪದಕಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡೂ ಸಿಕ್ಕಿರುವುದು ಕೊಡಗಿಗೇ. ನಿಸರ್ಗ ಸಂಪತ್ತು, ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೇರಳವಾಗಿದೆ. ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರವಾಸಿತಾಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು ವರ್ಷಂಪ್ರತಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ಕೊಡಗಿನ ಸೌಂದರ್ಯಗಳನ್ನು ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಜೀವನದಿ ಕಾವೇರಿಯ ಉಗಮ ಸ್ಥಾನ ತಲಕಾವೇರಿಯನ್ನ ಹೊಂದಿರುವ ಜಿಲ್ಲೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ಹಾಗೂ ಕೇರಳಗಳ ನಡುವೆ ೪೧೦೨ ಚದರ ಕಿಮಿಗಳಷ್ಟು ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಹರಡಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಜಿಲ್ಲೆ.

ವಿಶೇಷ ಸಂಪ್ರದಾಯ, ವಿಶಿಷ್ಟ ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವ, ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಭಾಷೆಯನ್ನೂ ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ವಿವಿಧತೆಯ ನಡುವೆಯೂ ಏಕತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿರುವ ಜಿಲ್ಲೆ ಕೊಡಗು. ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡೆ ಹಾಕಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿ ಕುಟುಂಬಗಳೂ ತಮ್ಮದನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಕೊಡಗಿನ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲೇ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಜಿಲ್ಲೆ. ಭಾರತ ಸ್ವತಂತ್ರಗೊಂಡ ನಂತರ ಇದುವರೆಗೂ ಕೊಡಗಿನ ೫೯ ಆಟಗಾರರು ಭಾರತ ಹಾಕಿ ತಂಡಲ್ಲಿ ಆಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ, ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಯ ಕುರಿತು ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಇರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನೀವೇ ಗಮನಿಸಿ. ಕೊಡಗಿನ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿದರೂ ಕಡಿಮೆಯೇ ಬಿಡಿ.

ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿದಾಗ ಕೊಡಗಿನ ದುರಂತಗಳಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲು ನಿಲ್ಲುವುದು ಟಿಪ್ಪುವಿನ ದಾಳಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ. ಕೊಡಗಿನ ವೀರರನ್ನು ಎದುರು ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನ ಪದೇ ಪದೆ ಕೊಡವರ ಮೇಲೆ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಿ, ಸಾಕಷ್ಟು ಸಾರಿ ಸೋತು, ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಗೆದ್ದು, ಗೆದ್ದ ನಂತರ ಸಾಲು ಸಾಲು ಮಾರಣ ಹೋಮ ನಡೆಸಿದ್ದು, ಅದೆಷ್ಟೋ ಸ್ತ್ರೀಯರ ಮಾನಭಂಗ ಮಾಡಿದ್ದು, ಸಹಸ್ರಾರು ಜನರ ಶಿರಚ್ಛೇಧ ಮಾಡಿದ್ದು, ಸಹಸ್ರ ಸಂಖ್ಯೆಯ ವೀರರನ್ನು ಮತಾಂತರ ಮಾಡಿದ್ದು ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಇದೆ. ಕೊಡಗಿನ ದೇವಟ್ಟಿ ಪರಂಬು ಎಂಬಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕೊಡವರ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ೪೦ ಸಾವಿರ ಜನರನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಘಟನೆಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಕೊಡವರ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮರೆತಿಲ್ಲ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆ ನಂತರದಲ್ಲಿಯೂ ಕೊಡಗು ಎದುರಿಸಿದ್ದು ದುರಂತಗಳ ಸರಮಾಲೆಯನ್ನೇ.

ಕಾಡು, ಹಸಿರನ್ನೇ ಹಾಸು ಹೊದ್ದಿರುವ ಕೊಡಗು ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದಲ್ಲಿಯೂ ಸಾಕಷ್ಟು ನೋವುಗಳು, ದುರಂತಗಳನ್ನೇ ಎದುರಿಸಿದೆ. ವಿದ್ಯುತ್ ಮಾರ್ಗಗಳಿಗಾಗಿ ಸಮೃದ್ಧ ಕಾಡನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಈ ಕಾಡಿನ ಸಂರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಇಳಿದ ಜಿಲ್ಲೆ ಕೊಡಗು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಹೈಟೆನ್ಶನ್ ವಿದ್ಯುತ್ ಮಾರ್ಗಗಳಿಗಾಗಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕೊಡವರು ತಮ್ಮ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು, ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ಕೊಡವರನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಕಾಡಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೇರಳದಿಂದ ಬರುವ ಮಾಪಿಳ್ಳೆಗಳ ವಲಸೆ ಕೂಡ ಒಂದು. ಈ ವಲಸೆಯಿಂದಲೇ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರ ಸಮಸ್ಯೆ ತೀವ್ರವಾಗಿದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಕೊಡವಿನಿಂದಲೇ ಕೆಲವು ಆತಂಕಕಾರಿ ಸಂಘಟನೆಗಳೂ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡು, ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಿಷೇಧಗೊಂಡ ದೇಶ ವಿರೋಧದ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಊರಿದೆ.

ಇದೀಗ ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ರೈಲ್ವೆಯದೇ ಸದ್ದು. ಇದುವರೆಗೂ ರೈಲ್ವೆ ಮಾರ್ಗವೇ ಇಲ್ಲದ ಜಿಲ್ಲೆ ಎನ್ನುವ ಖ್ಯಾತಿ ಗಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ರೈಲ್ವೆ ಮಾರ್ಗ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡುವ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಗಳು ದಡ್ಡವಾಗಿದೆ. ರೈಲ್ವೆ ಮಾರ್ಗ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಲು ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳೂ ನಡೆದಿವೆ. ಮೊದಲು ಮಡಿಕೆರಿಗೆ ರೈಲ್ವೆ ಸಂಪರ್ಕ ಕಲ್ಪಿಸುವ ಗುರಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಮಡಿಕೆರಿಯ ನಂತರ ಆ ರೈಲ್ವೆ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಕೇರಳದ ಕಣ್ಣೂರಿಗೆ ಜೋಡಿಸುವ ಹುನ್ನಾರವೂ ಇದ್ದು, ಈ ಮಾರ್ಗ ನಿರ್ಮಾಣದಿಂದ ಕೊಡಗಿಗೆ ಲಾಭವಾಗುವುದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಕೇರಳಕ್ಕೇ ಆಗಲಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ. ಈ ರೈಲ್ವೆ ಮಾರ್ಗಕ್ಕಾಗಿ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಅರಣ್ಯ ನಾಶವಾಆಗಬೇಕೋ? ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಕೇರಳಿಗರ ವಲಸೆ ಕೊಡಗಿನ ಕಡೆ ಆಗಬೇಕೋ? ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಕೊಡಗಿನ ಜನರು ರೈಲ್ವೆ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮದಿಂದ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಜಿಲ್ಲೆ ಕೊಡಗು. ಈ ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮದಿಂದಲೇ ಹಾನಿಗೂ ಜಿಲ್ಲೆ ಒಳಗಾಗಿದೆ. ಜಿಲ್ಲೆಯ ಧಾರಣಾ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ೬ ಲಕ್ಷ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳಿಗಾಗಿ ಬೇರೆಡೆಯಿಂದ ಬರುವ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ೬೦ ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ. ಹೀಗೆ ಬಂದವರಂತೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಮದ್ಯದ ಬಾಟಲಿಗಳು, ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ತ್ಯಾಜ್ಯಳನ್ನು ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕೊಡಗಿನ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳು ತ್ಯಾಜ್ಯಗಳ ಬೀಡಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕೊಡಗಿನ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳ ದುಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬುದ್ಧಿವಂತರ ಕೊಡುಗೆ ಬಹು ದೊಡ್ಡದಿದೆ.

ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಗಾಯದ ಮೇಲೆ ಬರೆ ಎಳೆದಂತಾಗಿದೆ ಕೊಡಗಿನ ಸ್ಥಿತಿ. ಕೇರಳದ ಮೇಲೆ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡ ವರುಣರಾಯ ಇದೀಗ ಕೊಡಗಿನ ಮೇಲೂ ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಕಳೆದೊಂದು ವಾರದಿಂದ ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ಎಡಬಿಡದೇ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಜತೆಗೆ ಗಾಆಳಿಯ ಅಬ್ಬರ ಕೂಡ ಕೊಡಗನ್ನು ಹೈರಾಣು ಮಾಡಿದೆ. ಗಾಳಿ, ಮಳೆ, ಪ್ರವಾಹದಿಂದಾಗಿ ಕೊಡಗು ಹೈರಾಣಾಗಿದೆ. ಕೊಡಗಿನ ಗುಡ್ಡಗಳು ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಕುಸಿತಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಿದೆ. ಮರ ಗಿಡಗಳು ಬುಡಮೇಲಾಗುತ್ತಿವೆ. ಉಕ್ಕೇರುತ್ತಿರುವ ನದಿಗಳು ಯಾವುದೇ ಬೇಧ-ಭಾವ ಮಾಡದೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿವೆ. ಸಹಸ್ರ ಮನೆಗಳು ನೆಲಕಚ್ಚಿವೆ. ರಸ್ತೆಗಳಂತೂ ನಾಮಾವಶೇಷಗೊಂಡಿವೆ. ಕೆಲವು ಊರುಗಳಂತೂ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿವೆ. ಮಳೆ, ಭೂಕುಸಿತ, ಪ್ರವಾಹಗಳಿಂದ ನಾಪತ್ತೆಯಾದವರ ಸಂಕ್ಯೆ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಕೊಡಗಿನಲ್ಲಿ ಈಗ ಎತ್ತ ನೋಡಿದರತ್ತ ನೀರು, ನೀರು, ಬರೀ ನೀರು ಎನ್ನುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉದ್ಭವವಾಗಿದೆ. ಕೆಂಪು, ಕಂದು ಬಣದ ನದಿಗಳು ರಕ್ಕಸ ಗಾತ್ರವನ್ನು ತಾಳಿ, ಮನೆ, ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿವೆ. ಹೀಗೆ ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಭರದಲ್ಲಿ ಎದುರು ಸಿಗುವ ರಸ್ತೆಗಳು, ಸೇತುವೆಗಳು, ವಾಹನಗಳು, ಮನುಷಷ್ಯರು ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನುಂಗುತ್ತಿವೆ. ಕೊಡಗಿನ ನಾಪೊಕ್ಲು, ಮಡಿಕೇರಿಯ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಎಲ್ಲ ಗ್ರಾಮಗಳು, ಕಾಲೂರು, ಕಗ್ಗೋಡು, ಪೊನ್ನಂಪೇಟೆ, ಕುಶಾನಗರ, ಕಕ್ಕಬ್ಬೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ಅಬ್ಬರ ತೀವ್ರವಾಗಿದೆ. ಕಾಳುಮೆಣಸು, ಕಾಫಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನೆಲಕಚ್ಚಿದ್ದರೆ ಭತ್ತದ ಗದ್ದೆಗಳ ಪಾಡಂತೂ ಹೇಳುವುದೇ ಬೇಡ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ಕೊಡಗಿನವರ ಪ್ರಕಾರ ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಕಾಫಿ ಹಾಗೂ ಕಾಳುಮೆಣಸಿನ ಬೆಳೆ ತೆಗೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ರೌದ್ರ ಮಳೆ ಕಾಫಿಯ ರೈತರ ಆದಾಯದ ಮೂಲವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗು ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದೆ. ಕಾವೇರಿ ನದಿಯ ಉಪನದಿಯಾಗಿರುವ (ಕಾವೇರಿ ನದಿಗೆ ಇರುವ ದೊಡ್ಡ ನೀರಿನ ಮೂಲ) ಲಕ್ಷ್ಮಣತೀರ್ಥ, ರಾಮತೀರ್ಥ, ಇತರ ಸಾವಿರಾತು ತೋಡುಗಳು ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಕೊಡಗಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮಾರ್ಗಗಳೆಲ್ಲ ಬಂದಾಗಿದೆ. ಹಲವು ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಸೇತುವೆ, ರಸ್ತೆಗಳು ಕೊಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿದೆ. ವಿದ್ಯುತ್, ದೂರವಾಣಿ, ಅಂತರ್ಜಾಲಗಳೆಲ್ಲ ಕಾರ್ಯ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ವಾರಗಳೇ ಸಂದಿವೆ. ಮಳೆರಾಯನ ಮುನಿಸು ಇನ್ನೂ ತಗ್ಗಿಲ್ಲ.

ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ವಿಕೋಪಗಳಲ್ಲಿ ನಲುಗಿರುವ ಕೊಡಗಿಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಸಹಾಯವೂ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ವಾರಾಂತ್ಯದಲ್ಲೋ, ರಜೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೋ ದಿನಕಳೆದು, ಸಂಭ್ರಮ, ಸಂತಸವನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಕೊಡಗಿನ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಗಳಿಗೆ ಹೋದವರು ಇದೀಗ ತಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅರಿತು, ಕೊಡಗಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಮಂದಾಲಪಟ್ಟಿ, ಇರ್ಪು ಜಲಪಾತ, ಅಬ್ಬಿ ಮುಂತಾದ ಕಡೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕೇಕೆ ಹೊಡೆದ ಪ್ರವಾಸಿಗರೆಲ್ಲ ಕೊಡಗಿನ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನತದೃಷ್ಟರ ಬೆನ್ನಿಗೆ ನಿಲ್ಲುವ ಜರೂರತ್ತಿದೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿಗರು ಸೇರಿದಂತೆ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಜನರು ಕುಡಿಯುವ ಕಾವೇರಿ ನದಿಯ ನೀರಿನ ಮೂಲ ಕೊಡಗು. ಇಂತಹ ಕೊಡಗು ಇದೀಗ ಪ್ರಕೃತಿಯ ವೈಪರಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ವಿಲಿ ವಿಲಿ ಒದ್ದಾಟ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ. ನಾವು ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿನ ನೆಲದ ಋಣ ತೀರಿಸಲು ಇದೊಂದು ಸದವಕಾಶ.

ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬೀದಿಗೆ ಬೀಳುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಡಗಿನ ವೀರರ ಕೈಹಿಡಿಯುವ ಮಹತ್ತರ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ವರುಣನ ಬಾಧೆಗೆ ಬಲಿಯಾದವರು ತಮ್ಮ ಬದುಕನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು, ಹೊಸ ಜೀವನವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಆರಂಭಿಸಲು, ಕೈಲಾದ ಸಹಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಇದೆ. ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಪಡುವಾಗ ಇರುವ ನಮ್ಮ ಉತ್ಸಾಹ, ಆಸಕ್ತಿಯನ್ನು ಇಂತಹ ಅನಿವಾರ್ಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ತೋರಿಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಆಹಾರವನ್ನೋ, ಹಣವನ್ನೋ ಅಥವಾ ಅಗತ್ಯ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನೋ ಸರ್ಕಾರದ ಮೂಲಕವೋ ಅಥವಾ, ಕೊಡಗಿನ ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಈಗಾಗಲೇ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟಿರುವ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರ ತಂಡಗಳಿಗೋ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಕೊಡಗಿಗೆ ಯತ್ಕಿಂಚಿತ್ ಸಹಾಯವನ್ನಾದರೂ ನಾವು ಮಾಡಬೇಕಿದೆ.

ಕೊಡವರು ದುರಂತಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ, ಅದೇ ರೀತಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದವರನ್ನು, ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟವರನ್ನು, ಬದುಕಿಗೆ ಆಸರೆಯಾದವರನ್ನು ಸದಾ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪದೇ ಪದೆ ದುರಂತಕ್ಕೆ ಈಡಾಗುತ್ತಿರುವ ನತದೃಷ್ಟ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಬೆನ್ನಿಗೆ ನಾವು ನಿಲ್ಲೋಣವೇ? ಕೊಡಗಿನ ವೀರರ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಕೈಜೋಡಿಸೋಣವೇ? ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬನ್ನಿ ಕೊಡವರ ಜತೆ ನಿಲ್ಲೋಣ. ಕೊಡವರಿಗೆ ಕೈಲಾದ ಸಹಾಯ ಮಾಡೋಣ. ಕೊಡಗಿನ ಜನಸ್ನೇಹಿಗಳಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ವತ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆಯೋಣ.

ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನ ಭವ್ಯ ಪರಂಪರೆಯ ಕೊಂಡಿ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್

ಎಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ಆಟಗಾರನಾಗಿ, ಅಗ್ರೆಸ್ಸಿವ್ ಆಟದಿಂದ ಎದುರಾಳಿಗಳ ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸಿದ್ದ ಹೆಸರಾಂತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ ನಿಧನರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ನಾಯಕನಾಗಿ ಉತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಕಿದ ಆಟಗಾರ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್.
ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ಮಾಜಿ ನಾಯಕ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ ಮುಂಬೈನ ಜಸ್ಲೋಕ್ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ 77ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಜೀವನದ ರೋಚಕತೆಯಿಂದ ಕೂಡಿದೆ.
1941ರ ಏಪ್ರಿಲ್ 1ರಂದು ಜನಿಸಿದ್ದ ಅಜಿತ್ ಲಕ್ಷ್ಮಣ ವಾಡೇಕರ್ ತಮ್ಮ 17ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ 1958ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ದರ್ಜೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ಗೆ ಪಾದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದರು. ನಂತರ ನಾಲ್ಕೇ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತ ತಂಡದ ಆಸ್ತಿಯಾದರು. ಬಾಲ್ಯದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಜಿತ್ ಗಣತ ವಿಭಾಗವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಇಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗಲಿ ಎನ್ನುವುದು ಅಜಿತ್ ತಂದೆ ಲಕ್ಷ್ಮಣ್‌ರ ಕನಸಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಕಡೆಗೆ ಒಲವು ಮೂಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಜಿತ್, ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಕಾಲಿಕವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು.
ಸೋಟಕ ಎಡಗೈ ಬ್ಯಾಟ್ಸಮನ್ ಆಗಿದ್ದ ವಾಡೇಕರ್ ಅವರು 1971ರಲ್ಲಿ ವೆಸ್ಟ್  ಇಂಡೀಸ್ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲೆಡ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಗೆಲುವು  ಸಾಧಿಸಲು ಕಾರಣರಾಗಿದ್ದರು. 1966ರಿಂದ 1974ರವರೆಗೆ 8 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಭಾರತ ತಂಡದ ಆಟಗಾರನಾಗಿ, ನಾಯಕನಾಗಿ ಮುನ್ನಡೆಸಿದರು.
ಭಾರತ ತಂಡ ಕಂಡ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಸ್ಲಿಪ್ ಫಿಲ್ಡರ್ ಎನ್ನುವ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಕೂಡ ಇವರಿಗಿದೆ. ಪ್ರಥಮ ಸ್ಲಿಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಫೀಲ್ಡಿಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವಾಡೇಕರ್ ಆಕರ್ಷಕ ಕ್ಯಾಚುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಮೂಲಕ ಹೆಸರಾಗಿದ್ದರು.
ಬಾಂಬೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ನಾಯಕರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ 1971ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ನಾಯಕರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಇವರ ನೇತೃತ್ವದ ಟೀಂ ಇಂಡಿಯಾ 1971ರಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೆೆಂಡ್ ವಿರುದ್ಧದ 3 ಟೆಸ್ಟ್  ಪಂದ್ಯಗಳ ಸರಣಿಯನ್ನ 1-0 ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಕೈವಶ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು. ಇದಾದ ಬಳಿಕ ಅದೇ ವರ್ಷ ವೆಸ್ಟ್  ಇಂಡೀಸ್ ವಿರುದ್ಧ ಕೂಡ ಟೆಸ್ಟ್  ಸರಣಿಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದು ಜಯ ಗಳಿಸಿದ್ದರು.
ಇದಾದ ಬಳಿಕೆ 1972-73ರ ಅವಯಲ್ಲಿ ಇವರ ನೇತೃತ್ವದ ಟೀಂ ಇಂಡಿಯಾ ತಂಡ  ಇಂಗ್ಲೆೆಂಡ್ ತಂಡವನ್ನು  2-1 ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸಿ ಸರಣಿ ಜಯಿಸಿತ್ತು. ಈ ಮೂಲಕ ವಿದೇಶಿ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಮೂರು ಬಾರಿ ಸರಣಿ ಗೆದ್ದ ಯಶಸ್ವಿ ನಾಯಕನಾಗಿ ವಾಡೇಕರ್ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಸತತ ಏಳು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಟೀಂ ಇಂಡಿಯಾ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಇವರು, 3ನೇ ಕ್ರಮಾಂಕದಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟ್ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇವರ ನಾಯಕತ್ವದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಸುನೀಲ್ ಗವಾಸ್ಕರ್, ಗುಂಡಪ್ಪ ವಿಶ್ವನಾಥ್, ಫಾರೂಕ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್, ಭಾರತದ ಸ್ಪಿನ್ ಅಸಗಳಾದ ಬಿಶನ್‌ಸಿಂಗ್ ಬೇಡಿ, ಇಎಎಸ್ ಪ್ರಸನ್ನ, ಬಿ. ಚಂದ್ರಶೇಖರ್, ಎಸ್. ವೆಂಕಟರಾಘವನ್ ಅವರು ಆಟವಾಡಿದ್ದಾಾರೆ. ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ ನಿಧನದಿಂದ ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಇತಿಹಾಸದ ಭವ್ಯ ಪರಂಪರೆಯ ಕೊಂಡಿಯೊಂದು ಕಳಚಿದಂತಾಗಿದೆ.

ಪಾದಾರ್ಪಣೆ, ಸಾ‘ನೆ
1966ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 13ರಂದು ವೆಸ್ಟ್  ಇಂಡೀಸ್ ವಿರುದ್ಧ ಟೀಂ ಇಂಡಿಯಾ ಪರ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಪಾದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡದರು. 1974ರ ಜುಲೈ 13ರಂದು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಕದಿನ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ಗೆ ಪಾದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದರು. ಇವರು ಟೆಸ್ಟ್  ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ 2113 ರನ್ ಗಳಿಸಿದ್ದರು. ಇದರಲ್ಲಿ 1 ಶತಕ, 14 ಅರ್ಧ ಶತಕಗಳಿದ್ದವು. 143ರನ್ ವಾಡೇಕರ್‌ರ ಸರ್ವಾಧಿಕ ಸ್ಕೋರ್. 46 ಕ್ಯಾಚ್‌ಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಇವರು ಆಡಿದ್ದು ಕೇವಲ ಎರಡೇ ಎರಡು ಏಕದಿನ ಪಂದ್ಯ. ಈ ಎರಡು ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಗಳಿಸಿದ ಒಟ್ಟೂ ರನ್ 73.
237 ಪ್ರಥಮ ದರ್ಜೆ ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನು ಆಡಿದ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ 15,380ರನ್ ಭಾರಿಸಿದ್ದಾಾರೆ. ಇವರಿಗೆ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ 1967ರಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಹಾಗೂ 1972ರಲ್ಲಿ  ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿದೆ.

ಇತರೆ ಕಾರ್ಯಗಳು
1990ರ ವೇಳೆಗ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲದೇ 1990ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ತಂಡದ ತರಬೇತುದಾರನಾಗಿ, ಆಯ್ಕೆ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿಯೂ  ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಿದ್ದಾಾರೆ. ಟೆಸ್‌ಟ್‌ ತಂಡದ ಆಟಗಾರನಾಗಿ, ನಾಯಕನಾಗಿ, ತರಬೇತುದಾರ ಹಾಗೂ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಿ ಹಾಗೂ ಆಯ್ಕೆ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಆಟಗಾರರಲ್ಲಿ ಅಜಿತ್ ವಾಡೇಕರ್ ಒಬ್ಬರು. 

ಯುವಕರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹರಣ ಆಗುತ್ತಿರುವುದೆಲ್ಲಿ?

ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯರ ತ್ಯಾಗ, ಬಲಿದಾನ, ಶ್ರಮದ ಪ್ರತಿಫಲವಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ 1947ರಲ್ಲೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ 72 ವಸಂತಗಳೇ ಕಳೆದಿವೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವೇನೋ ಸಿಕ್ಕಾಯಿತು. ಆದರೆ ಇಂದಿನ ಯುವ ಶಕ್ತಿ ಅದನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆಯಾ? ಹಿರಿಯರ ತ್ಯಾಗ, ಬಲಿದಾನ, ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ಯುವ ಜನತೆ ನೀಡುತ್ತಿದೆಯಾ? ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹೋರಾಟದಿಂದಾಗಿ ಸಿಕ್ಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಂಪ್ರತಿ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದೆಯಾ? ಹೌದು. ದೈನಂದಿನ ಹಲವು ಅನಗತ್ಯ ಕಾರ್ಯಗಳಿಂದಲೇ ಸಿಕ್ಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಶ್ರಮವನ್ನು ಯುವ ಜನತೆ ಹೇಗೆಲ್ಲ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ? ಆಧುನಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಹರಣದ ಐದು ಅಂಶಗಳು ಇಲ್ಲಿದೆ ನೋಡಿ

೧)• ಇಂದಿನ ಯುವ ಜನತೆ ಮೊಬೈಲ್ ದಾಸರಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಾರೆ. ಒಂದೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಕೂಡ ಮೊಬೈಲ್ ಬಿಟ್ಟಿರಲಾರರು ಎನ್ನುವಂತಹ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳು ಯುವಕರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಯಾವಾಗ, ಯಾರ ಕೈಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಮೊಬೈಲ್ ಮಾತ್ರ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ಅಂಗೈಲಿ ಅರಮನೆಯಂತಿರುವ ಮೊಬೈಲ್ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಿದೆ.

೨) • ಹಣವಿಲ್ಲದೇ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಬದುಕಿಗೆ ಹಣವೇ ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುವಂತಹ ವಾತಾವರಣ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನುವಂತಹ ಸಂದರ್ಭ ಎದುರಾಗಿದೆ. ಹಣ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದಾದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ಹಣವೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರಹರಣ ಮಾಡಿದೆ.
•
೩) ಅವಕಾಶಗಳು ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಹೇಳೀ? ಸುಂದರ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ಬಹು ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಅವಕಾಶ ತಾನಾಗಿಯೇ ಬರಲಿ ಎಂದು ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಕಾದು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧವಿಲ್ಲ. ಅವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನೇ ಅಡವಿಟ್ಟು ಬದುಕುವಂತಹ ಪ್ರಸಂಗ ಎದುರಾಗಿದೆ. ಅವಕಾಶ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದಾದರೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಹಾಳಾಗಲಿ ಬಿಡಿ ಎನ್ನುವವರು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಾಾರೆ. ಸ್ವಾಾಭಿಮಾನ ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೇ.

೪)• ಬದುಕುವುದಕ್ಕಾಾಗಿ ಉದ್ಯೋಗ ಬೇಕೇಬೇಕು. ಉದ್ಯೋಗ ಮಾಡುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಮರ್ಜಿಗೆ ಸಿಲುಕಲೇಬೇಕು ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ಸ್ವತಂತ್ರನಡೆಗೆ ಅವಕಾಶವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ. ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು, ಹೇಳಿದಂತೆ ಕೇಳಬೇಕು. ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟು ಸ್ವತಂತ್ರ ಆಲೋಚನೆ ಕೈಗೊಂಡರೆ ವೃತ್ತಿಗೆ ಧಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು. ಈ ಮೂಲಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದೆ.

೫)• ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಪರಿಣಾಮದಿಂದ ಹೋರಾಟದ ಮನೋಭಾವವನ್ನೇ ಯುವ ಜನತೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಯಾವುದೇ ಹೋರಾಟ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಅದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತ ಎಂಬಂತಾಗಿದೆ. ಲೈಕ್ ಒತ್ತಿ, ಶೇರ್ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ, ಹರತಾಳಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಕೊಡುಗೆ ಮುಗಿಯಿತು ಎಂಬಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನಾವು ವಿದೇಶಗಳ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.