ಅದೆಷ್ಟು ಬಗೆಯಿಂದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಚಿಂತನೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪೇ ನನ್ನತ್ತ ಸುಳಿದುಬರುತ್ತಿದೆ. ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರು ನೀನೇ ಸುಳಿದು ಬರುತ್ತೀಯಾ.., ನೆನಪಾಗ್ತೀಯಾ.. ಪದೇ ಪದೆ ಕಾಡ್ತೀಯಾ.. ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಗೆಳೆಯಾ, ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ತಲೆಯನ್ನಿಟ್ಟು ನಲಿಯಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಮನದೊಳಗೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ.. ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಕನ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಯಾವುದೋ ಭಾವಗೀತೆಯನ್ನು ಗುನುಗಬೇಕು ಎನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ..
ಬಹುದಿನಗಳಾಯ್ತಲ್ಲೋ ಗೆಳೆಯಾ.., ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮುಖ ಕಂಡು.. ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಯೋ?? ಪ್ರತಿದಿನ ನಿನ್ನದೇ ನೆನಪು ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ, ಕನಸು-ಕನವರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಎಡತಾಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.. ಅಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಬಿಂಬವನ್ನು ಕಾಣದೇ ಮುದುಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ..? ಯಾಕೋ ಶಂಕೆ ಮನದಲಿ.. ಕಾಣದ ಭೀತಿ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಎನ್ನುವಂತಾಗಿದೆ..
ನಾನು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಅದೆಷ್ಟು ದಿನ ಸಂದಿತೋ.., ಅಂದಿನಿಂದ ಯಾಕೋ ನಿನ್ನ ಒಡನಾಟ ತಪ್ಪಿಯೇ ಹೋಗಿದೆ ಕಣೋ.. ನೀನು ಯಾವಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆಯೋ ಆಗೆಲ್ಲಾ ನಾನು ಹೂವಿನಂತಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅರಳುತ್ತಿದ್ದೆ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಹೊರಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮುಖ ಕಂಡರೆ ಸಾಕಿತ್ತು ಸೋರ್ಯನತ್ತ ತಿರುಗುವ ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿಯಂತೆ ಗೆಲುವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.. ಚುಕ್ಕಿಯ ಜಿಂಕೆಮರಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ.. ಹೊಟ್ಟೆತುಂಬಾ ಹಾಲುಕುಡಿದು ಧುತ್ತನೆ ಎದ್ದೋಡಿ ಬಿದ್ದೋಡಿ ಸೆಳೆಯುವಂತಹ `ಪುಟ್ಟಿಕರು'ವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ..
ಅದೇನಾಯ್ತು ನಿಂಗೆ..? ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿದಿನ ನೀನು ಹಾಯ್ದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗಗಳತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ನೀನಿಲ್ಲ..? ನೀನೆಲ್ಲಿ.? ಯಾಕೋ ಏನೊಂದೂ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೂರೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುಳಿ.. ಅದ್ಯಾವ ಕೇಡು ಬಂದು ಕಾಡಿತು..? ನಿನ್ನ ಇರವೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ..
ಗೆಳೆಯಾ..
ನೀನು ಇರದಿರುವ ಈ ಕ್ಷಣವನ್ನು ನಾನು ಬಹಳ ಬೇಸರದಿಂದ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.. ನನಗ್ಯಾಕೋ ಒಂದು ಕ್ಷಣವನ್ನೂ ಕಳೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.. ನೀನಿಲ್ಲದ ಒಂದು ಘಳಿಗೆಯೂ ನನಗೆ ವರುಷದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ನಿನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಕನಸನ್ನು ಕಂಡು ಕಂಡು ನಲಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಇಂದೇಕೋ ಕಮರುತ್ತಿದ್ದೇನೆ..
ನೀನಿಲ್ಲದ ಲೈಬ್ರರಿ ಎದುರಿನ ಕಟ್ಟೆ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿಯಾಗಿ ಕುಂತಿದೆ. ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರತಿ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿಯೂ ನಿನಗಾಗಿ ಇಣುಕು ಹಾಕಿದರೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ಸಿಸಿ ಟಿವಿಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಅಣಕಿಸುತ್ತಿವೆ.. ಆ ಭಟ್ಟರ ಕ್ಯಾಂಟೀನಿನ ಹೊಸ ಸಪ್ಲೈಯರ್ ಹುಡುಗ ವಿಸ್ಮಿತನಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಕಾಲೇಜು ಎದುರಿಗಿನ ಹಸಿರು ವೃಕ್ಷ ಸಮೂಹವಂತೂ ಸುಳಿದು ತರುವ ಗಾಳಿ ನೀನಿಲ್ಲ ನೀನಿಲ್ಲ ಎಂದಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.. ಯಾಕೋ ಇವೆಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ..
ಹೇಳದೇ ಕಾರಣ ಹೋದೆಯಾ ನೀ ದೂರ..?
ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗಿನ ಆ ದೋಸ್ತರ ಸಮೂಹ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.. ಆ ಗುಂಪಿನ ನಡುವೆ ನೀನಿಲ್ಲ.. ನೀನೆಲ್ಲಿ ಎಂದು ಅವರ ಬಳಿ ಕೇಳಲು ನಗೆ ಮುಜುಗರ, ನಾಚಿಕೆ.. ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಯ.. ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಆಗಾಗ ಕಂಡು ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀನು ಇಲ್ಲದ ಈ ಸಂದರ್ಭ ಯಾಕೋ ನನ್ನನ್ನು ಹಿಂಡಿ ಹಿಪ್ಪೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ...
ನಿನ್ನ ಮನೆಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನನಗೆ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಗೊತ್ತಿದೆ. ನಿಮ್ಮೂರಿನ ಆ ನಿನ್ನ ಪರಿಷಯದ ಹುಡುಗಿ ಯಾವಾಗಲೋ ಮಾತಿನ ಮಧ್ಯ ಹೇಳಿದಂತಹ ನೆನಪು.. ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿಹೋದೆಯಾ ಗೆಳೆಯಾ.? ಸಮಸ್ಯೆ ಕಾಡಿ ಕಾಡಿ ಕಾಲೇಜನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟೆಯಾ...? ಅಥವಾ ಊರನ್ನೇ ಬಿಟ್ಟೆಯಾ..? ಮತ್ತೀನ್ನೇನಾದರೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆಯಾ..? ದೇವರೆ ಹಾಗಾಗದಿರಲಿ..
ನೀನು ಇಲ್ಲದ ಈ ಕಾಲವನ್ನು ನನ್ನ ಬಳಿ ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಹಾಳಾದ್ದು ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಮೊಬೈಲ್ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎನ್ನುವುದೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನೋಡು.. ಮೋಸ್ಟ್ ಲಿ ಇಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಬಿಡು.. ಬಿಡು ಅದಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.. ನಿನಗೆ ತಲುಪುತ್ತದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಆದರೆ ಬರೆದು ನನ್ನಲ್ಲಿಯಂತೂ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ..
ಐ ಮಿಸ್ ಯೂ ಗೆಳೆಯಾ.. ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಬೇಗ ಬಾ ಪ್ಲೀಸ್..
ಇಂತಿ ನಿನ್ನ
ಪ್ರೀತಿ
ಯಾಕೋ ಡಿಗ್ರಿ ದಿನಗಳು, ಎಂ ಇ ಎಸ್, ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್, ಡಿಪೋ, ಯಲ್ಲಾಪುರ ನಾಕಾ , ರೋಶನಿ ಎಲ್ಲ ನೆನಪಯ್ತಪ್ಪ. ಅದೆಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಹುಡುಗ ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಮುಖ ತೋರಲಿ..:)
ReplyDelete