Tuesday, August 11, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-25

              ಪೊಲೀಸರು ಹಾಗೂ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಅದ್ಹೇಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತೋ? ಕಾಡಿನೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ಅವರು ಘಟನೆ ನಡೆದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಪರಿಶೀಲನೆ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಪ್ರದೀಪ ಹಾಗೂ ತಂಡವನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆಯೇ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ `ಓಹೋ.. ನೀವೇನೋ ಪ್ರದೀಪ್.. ಬನ್ನಿ.. ನಿಮ್ಮನ್ನ ವಿಚಾರಣೆ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ..' ಎಂದು ಕರೆದೊಯ್ದ. ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಕಾಲ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯಿತು. ಅದೇನು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರದೀಪ ಏನೋ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ, ಅಧಿಕಾರಿ ಇನ್ನೇನನ್ನೋ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ನಡು ನಡುವೆ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ ಬೆವರು ಒರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದೂ ತಿಳಿಯಿತು. ವಿಷ್ಣು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಪ್ರದೀಪನ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಪ್ರದೀಪ ಸಾಮಾನ್ಯದವನೇನಲ್ಲ. ಈತ ತಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಏನನ್ನೋ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಖಾತರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇದೀಗ ಪ್ರದೀಪ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ವಿಷಯ ಪಕ್ಕಾ ಆಯಿತು.
             ಪ್ರದೀಪ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗೆ ಏನು ಏಳಿದನೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರದೀಪನ ಅಣತಿಯಂತೆ ಚಕಚಕನೆ ಕಾರ್ಯಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ವಿನಾಯಕ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ದಡೆಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ, ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಅಧಿಕಾರಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೋರಿಸಿದ್ದ. ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಅಧಿಕಾರಿ ಕೊಯ್ಯಲಾಗಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ಮರಗಳನ್ನೂ, ತುಂಡುಗಳನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಹಾಕಿ, ಯಾವ ಜಾತಿಯ ಮರ, ಎಷ್ಟು ತುಂಡುಗಳಿವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಲೆಕ್ಖದ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮಹಜರು ನಮೂದಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಸಾಕಷ್ಟು ಬೆಲೆ ಬಾಳುವ ಮರಗಳನ್ನೇ ಕಡಿದು ಅವುಗಳಿಂದ ವಿವಿಧ ಗಾತ್ರದ ನಾಟಾಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ತೊಲೆಗಳು, ತುಂಡುಗಳನ್ನು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ತಯಾರು ಮಾಡಿ ಪೇರಿಸಿ ಇಡಲಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಪೇರಿಸಿ ಇಡಲಾಗಿದ್ದ ಮರದ ತುಂಡುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅಜಮಾಸು ಒಂದು ವಾರಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಕಾಲದಿಂದ ಮರಕ್ಕೆ ಕೊಡಲಿ ಹಾಕುವ ಕಾರ್ಯ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಸಾಗಿರುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
            ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಆಫೀಸರ್ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅಸಹನೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಬಂದಿದ್ದರು. ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಆಫೀಸರ್ ತನ್ನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಮರಗಳ್ಳತನ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಂದ ಆಗಲೇ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಸಾರಿ ಬೈಗುಳಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆತ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಹಿಡಿಶಾಪವನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ.
           ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರದೀಪನಿಂದ ಹೊಡೆತ ತಿಂದು ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ದೇಹವನ್ನು ಹೇಗೆ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚುವುದಪ್ಪಾ ದೇವರೆ ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಕೂಡಲೇ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಊರುಗಳಿಗೆ ಪೊಲೀಸರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿ ಯಾರಾದರೂ ಅಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆಯೋ ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಬರುವಂತೆ ಹೇಳಲಾಯಿತು. ದಂಟಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಇದ್ದ ಎಲ್ಲ ಊರುಗಳಿಗೂ ತಲಾ ಒಬ್ಬರಂತೆ ಪೊಲೀಸರು ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗ್ರಹಕ್ಕಾಗಿ ತೆರಳಿದರು. ಪ್ರದೀಪ ಈ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಗಳೂ ನಡೆದ ನಂತರ ನಿರಾಳನಾದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿನಾಯಕ ಪ್ರದೀಪನ ಕಾರ್ಯವೈಖರಿಯ ಕುರಿತು ಅನುಮಾನ ಬಂದು ಕೇಳಿದಾಗ `ಮಂತ್ರಿಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸಿದೆ ನೋಡಿ..' ಎಂದು ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ದ ಮಾತನ್ನು ಪುನರುಚ್ಚಾರ ಮಾಡಿದ. ಆದರೆ ಈ ಸಾರಿ ಪ್ರದೀಪನ ಮಾತನ್ನು ಯಾರೂ ನಂಬಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ.

*****

                `ಏನ್ರೀ.. ಏನ್ ಯಡವಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಿ? ಇದೆಲ್ಲಾ ಹೇಗಾಯ್ತು. ಯಾವಾಗಲೂ ನಾವು ಕೈ ಹಾಕಿದ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸೋಲು ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ ದಿನ ನೀವೆಲ್ಲ ಸೋತು ಬಂದಿದ್ದೀರಿ ಎಂದರೆ ಏನು? ನಮ್ಮ ತಂಡದ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸಾಯೋದು ಅಂದರೇನು? ಮಾನ ಮರ್ಯಾದೆ ಇಲ್ಲವಾ ನಿಮಗೆ.. ಏನಿದೆಲ್ಲಾ..' ಎಂದು ಆ ನಾಯಕ ಗದರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆತನ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದ ನಾಲ್ಕಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಮಾತು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದಂತೂ ನಿಜ. ಮರಗಳ್ಳತನ ಮಾಡುವಾಗ ಯಾರೋ ಒಂದಷ್ಟು ಜನರು ಪೋಟೋ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದರೆ ಪ್ರತಿ ದಾಳಿ ಕೂಡ ನಡೆಯಿತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಾತ ಅಸುನೀಗಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಇನ್ನೊಬ್ಬನ ಮೇಲೆ ನಾಯಿ ದಾಳಿ ಮಾಡಿ ಕಾಲಿಗೆ ಗಾಯ ಮಾಡಿತ್ತು. ಆ ಭಾಗದ ಕಾಳದಂಧೆಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಇಂತಹ ಸೋಲು ಕಾಳದಂದೆ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಎದುರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಅಂತಹ ಸೋಲು ಎದುರಾಗಿತ್ತು. ನಾಯಕ ಚಡಪಡಿಸಿದ್ದ.
               ಇಷ್ಟು ದಿನ ಹೆದರಿಕೊಂಡಂತಿದ್ದ ಜನರ ನಡುವೆ ಇಂದು ಯಾರೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಬಂದು ತಿರುಗಿ ನಿಂತರು, ಪ್ರತಿದಾಳಿ ನಡೆಸಿದರು ಎನ್ನುವುದು ಸಿಟ್ಟಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಭಯವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಆ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಮರಗಳ್ಳರು ಹಾಗೂ ಸೂರ್ಯ ಶಿಖಾರಿ ತಂಡ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿ ಗಳಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಪ್ರತಿದಾಳಿ ನಡೆದು ಭಯವೇ ಹೋದಂತಹ ಅನುಭವ. ಕೂಡಲೇ ಇದನ್ನು ತಡೆಯಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡ ಗುಂಪಿನ ನಾಯಕ.
              `ಯಾರು ನಿಮ್ಮ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದ್ದು?' ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಕೂಗಿದ್ದ ನಾಯಕ
              `ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕೋ ಐದೋ ಜನ ಇದ್ದರು. ಒಬ್ಬಳು ಹುಡುಗಿ ಇದ್ದಳು..'
              `ಹುಡುಗಿ ಇದ್ದಳಾ? ಯಾರು ಅವರು ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿ..'
              `ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.. ನಮ್ಮ ಕಡೆಯವರಲ್ಲ ಅವರು.. ಯಾರೋ ಹೊಸಬರು. ಜೊತೆಗೆ ನಾಯಿ ಇತ್ತು. ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಮರುದಾಳಿ ಮಾಡಿದವನು ಸಾಮಾನ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲ. ಹೊಡೆದ ಒಂದೇ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ನಮ್ಮವ ಸತ್ತು ಹೋದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಆತನ ಹಿಂದೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮನ್ನೂ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬಂದ. ನಾವು ವಾಪಾಸು ಓಡಿ ಬಂದೆವು..'
             `ನಾಚಿಕೆ ಆಗೋದಿಲ್ಲವಾ ನಿಮಗೆ.. ಸೋತು ಬಂದಿದ್ದೀರಿ ಅಂತ ಹೇಳೋಕೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಜನ ಇದ್ದೀರಿ ನೀವು. ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಆಯುಧ ಕೂಡ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಸರಿಯಾಗಿ ಇಕ್ಕಬೇಕಿತ್ತು ಅವನಿಗೆ.'
             `ಆಗಲಿಲ್ಲ ಬಾಸ್.. ಅದೇ ವೇಳೆ ನಾಯಿ ಕೂಡ ದಾಳಿ ಮಾಡಿತಲ್ಲ.. ನನಗೆ ಕಾಲು ಊರಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ.. ನಾನೇ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹೇಗೋ ವಾಪಾಸು ಕರೆತಂದೆ. ಆಮೇಲೆ ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದ ನಮ್ಮವನ ದೇಹವನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದೇವೆ..'
             `ಥೂ.. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತಪ್ಪನ್ನೇ ಮಾಡಿದ್ದೀರಲ್ಲೋ.. ಆ ದೇಹವನ್ನು ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮಣ್ಣು ಮಾಡಿ. ಅಥವಾ ಕಾಣೆ ಮಾಡಿ. ನೀವು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬಂದ ಮಾರ್ಗದ ಜಾಡು ಹಿಡಿದು ಬಂದರೆ ಏನು ಮಾಡ್ತೀರಿ? ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸನೂ ತಪ್ಪಾಗಿಯೇ ಮಾಡಿದ್ದೀರಿ.. ಏನಾಗಿದೆ ನಿಮಗೆ? ಈ ಸಾರಿ ಬಚಾವಾಗೋದು ಕಷ್ಟವಿದೆಯಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ಪೊಲೀಸರೂ ಚುರುಕಾಗುತ್ತಾರೆ. ಮೊದಲಿನ ಹಾಗೆ ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಲಂಚ ಕೊಟ್ಟು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಸಲು ಆಗೋದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಎಡವಟ್ಟು ಮಾಡಿದಿರಲ್ಲ..' ಎಂದು ಬಾಸ್ ಬಯ್ಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ.
             ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಬಯ್ಯುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಆತ ಹಲವು ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿದ. ಧಾಳಿ ಮಾಡಿದ ತಂಡವನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು, ನಾಯಿಯ ದಾಳಿಗೆ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದವನು ಹೊರ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಕೇಳಿದರೆ ಏನು ಹೇಳುವುದು ಎಂಬುದನ್ನೂ ತಿಳಿಸಿದ್ದ. ಸತ್ತವನನ್ನು ಅಘನಾಶಿನಿ ನದಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸಿ ಬಿಡಿ. ತೇಲಿಸುವ ಮುನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಜಜ್ಜಿ ಹಾಕಿ. ಗುರುತು ಸಿಗದಂತೆ ಮಾಡಿ ಎಂದೂ ಹೇಳುವುದನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಆ ನಾಯಕ ಹೇಳಿದಂತೆ ಮುಂದಿನ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನೂ ಚಕಚಕನೆ ನೆರವೇರಿಸಿತು ಆತನ ತಂಡ.

****

             `ವಿಕ್ರಂ. ಮೊದಲು ನಾವು ರಾಮು ಯಾರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿತೋ ಆತನನ್ನು ಹುಡುಕೋಣ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
             `ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?' ಎಂದ ವಿಕ್ರಂ
              `ರಾಮು ಯಾರ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿತ್ತೋ ಆತ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಊರಿನವನಿರಬೇಕು. ಕಾಲಿಗೆ ಯಾರಿಗೆ ಗಾಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡೋಣ. ಕಾಲಿಗೆ ಗಾಯವಾಗಿರುವವನೇ ರಾಮುವಿನ ದಾಳೀಗೆ ಒಳಗಾಗಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಹುಡುಕಬಹುದು ನೋಡು. ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ನಾಳೆಯಿಂದಲೇ ನಾವು ಆರೋಗ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಎನ್ನುವ ಸೊಗಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗೋಣ. ಖಾಯಿಲೆ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳು ನಾಟಕವನ್ನು ಆಡೋಣ. ಆಗ ನಮಗೆ ಗಾಯಗೊಂಡವನ ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕರೂ ಸಿಗಬಹುದು. ಹೇಗೂ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ತಿಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರು ಬೇರೆಯ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಾರೆ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
            `ಇದು ಸಕ್ಸಸ್ ಆಗ್ತದೆ ಅಂತೀಯಾ? ಈಗಾಗಲೇ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ದಾಳಿ, ಒಬ್ಬ ಸತ್ತಿರುವುದು ಇವೆಲ್ಲ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಹಬ್ಬಿರುತ್ತದೆ. ಅಂತದ್ದರಲ್ಲಿ ದಾಳಿಗೆ ಒಳಗಾದವರು ನಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಸಿಗುತ್ತಾರೆ ಅಂತೀಯಾ? ಸಿಕ್ಕರೂ ಅವರು ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕಲ್ಲ..' ವಿಕ್ರಂ ಸಂದೇಹವನ್ನು ತೋಡಿಕೊಂಡ.
            `ನೀ ಹೇಳೋದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಒಂದು ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆಯೋಣ. ಸಿಕ್ಕರೆ ಒಂದು ಕಾಯಿ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ. ಸಿಕ್ಕಿದರು ಅಂತಾದರೆ ನಿಜ ಹೇಳದಿದ್ದರೆ ತೊಂದರೆಯೇನಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆತನ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣು ಇಡಬಹುದು ಅಲ್ಲವಾ. ಕಣ್ಣಿಟ್ಟರೆ ಸೂರ್ಯಶಿಖಾರಿ ತಂಡವನ್ನು ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚ ಬಹುದೇನೋ..' ಎಂದು ಪ್ರದೀಪ ಹೇಳಿದ್ದ. ಪ್ರದೀಪನ ಮಾತಿನ ವೈಖರಿಯಿಂದ ವಿಕ್ರಮನ ಆದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಅಚ್ಚರಿ ಹೊಂದಿದ್ದರು.
            `ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ. ಖಂಡಿತ ನಮ್ಮಿಂದ ದಾಳಿಗೆ ಒಳಗಾದವರು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರ ಮೇಲೆ ಯಾರು ದಾಳಿ ಮಾಡಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತಲಾಶ್ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಕಣ್ಣು ಇವತ್ತಲ್ಲಾ ನಾಳೆ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದೇ ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲರೂ ಹುಷಾರಾಗಿರ್ರಪ್ಪಾ..' ಎಂದು ಪ್ರದೀಪ ಹೇಳುವುದನ್ನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರದೀಪನ ಆಲೋಚನಾ ಸರಣಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆದೂಗಿದರು. ಮುಂದೆ ಹುಷಾರಾಗಿರುತ್ತೇವೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಿದರು. ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆ ಒಮ್ಮೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ದುರಂತಗಳಿಗೆ, ನೋವುಗಳಿಗೆ, ಜನಸಾಮಾನ್ಯರೂ ನಡುಗಿ ಹೋಗುವಂತಹ ತಿರುವುಗಳಿಗೆ ಮರಗಳ್ಳರ ಮೇಲಿನ ದಾಳಿ ಕಾರಣವಾಗಲಿತ್ತು. ಪ್ರದೀಪ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅಂದಾಜು ಮಾಡಿದ್ದ.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)

Sunday, August 9, 2015

ಕಡಲುಕ್ಕಿದಾಗ

ಪ್ರೀತಿ ನೀಡುವ ಕಡಲು
ಉಕ್ಕಿ ಬಂದಾಗ
ಹಡಗು ಒಡೆಯಿತಲ್ಲ
ಬಾಳು ಮರುಗಿತಲ್ಲ ||

ಜಲದ ರಾಶಿಯ ಕಡಲು
ಮೈದುಂಬಿ ಬಂದಾಗ,
ಬದುಕು ಮುರಿಯಿತಲ್ಲ
ಸಾವೇ ಬಂದಿತಲ್ಲ ||

ಶಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಕಡಲು
ರೌದ್ರವಾದಾಗ,
ಮನೆಯೇ ತೊಳೆಯಿತಲ್ಲ
ನೋವು ತುಂಬಿತಲ್ಲ ||

ಭೂಮಿ ತಣಿಸುವ ಕಡಲು
ಸಿಡಿಲಿನಂತಾಗಿ
ಮನಸ ಇರಿಯಿತಲ್ಲ
ಜೀವ ನುಂಗಿತಲ್ಲ ||

ರಕ್ಷೆ ನೀಡುವ ಕಡಲು
ಶಿಕ್ಷೆ ಕೊಟ್ಟಾಗ
ಜೀವ ಅರಿಯದಲ್ಲ
ಎಲ್ಲಾ ಮುಗಿಯಿತಲ್ಲ ||

****

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 03-04-2006ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)

Friday, August 7, 2015

ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ

ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ
ಹೂ ಅಂತೀಯಾ.. ಊಹೂ ಅಂತೀಯಾ..
ಬಾ ಅಂತೀಯಾ.. ತಾ ಅಂತೀಯಾ.. ||

ಹೇಳುವೆ ಜೊತೆ ಬಂದರೆ
ಸೊಂಗೆ ಅಟ್ಲ ಬದಿ ಅಂಚಲಿ
ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..
ಹೂ ಅಂತೀಯಾ, ಊಹೂ ಅಂತೀಯಾ ||

ಏಲಕ್ಕಿಯಾ ಹಸಿ ಗಿಡಗಳು
ತೂಗಾಡುವಾ ಬಾಳೆಲೆಗಳು
ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..

ಉದುರುವಾ ಹಣ್ಣಡೆಕೆಯು
ಕಾಳ್ಮೆಣಸಿನ ಹಸಿರೆಲೆಗಳು
ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..

ಕೊಳೆ ಮದ್ದಿನ ಗಮ್ಮತ್ತಿದೆ
ಮಂಡ್ಗಾದ್ಗೆಯಾ ನೀರ ಹೆಚ್ಚಿದೆ
ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..

ತೋಟವು ತಗ್ಗಲ್ಲಿದೆ
ಬೆಟ್ಟವು ಬದಿಯಲ್ಲಿದೆ
ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..

ಬೇರ್ಹುಳ ಮರ ತಿಂದಿದೆ
ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಮರ ಬಾಡಿದೆ
ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರೋ ದುಃಖ
ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ..
ಬಾ ಅಂತೀಯಾ, ಬೇಡ ಅಂತೀಯಾ.. ||

**

(ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸುಖ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವ ಧಾಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಕವಿತೆ. ಸುಮ್ಮನೆ ತಮಾಷೆಗೆ ಬರೆದಿದ್ದು. ಹಂಸಲೇಖರ ಕ್ಷಮೆ ಕೋರುತ್ತಾ. ಸುಮ್ಮನೆ ಓದಿ ಖುಷಿಪಡಿ)

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ಆಗಸ್ಟ್ 7, 2015ರಂದು ಶಿರಸಿಯಲ್ಲಿ)



ನಾವು ಹವ್ಯಕರು-3

ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ನಾವು ಹವ್ಯಕರು
ಅಡಿಕೆಯ ಬೆಳೆಗಾರರು |
ವೇದ ಪಾರಂಗತರು
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ||

ಉತ್ತರದಿಂದ ಬಂದವ್ವಡ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು
ಹೈಗುಂದದಲ್ಲಿ ನಿಂತವ್ವಡ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ||

ಏಳು ಗೋತ್ರ ಸಣಕಲು ಗಾತ್ರ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು
ವೇದ ಪಾಠ, ಮೂರು ಮಠ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ||

ಉ.ಕ, ದ.ಕ, ಶಿವಮೊಗ್ಗ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹವ್ಯಕರು
ಕಾಸರಗೋಡು, ಕುಂಬ್ಳೆ ಸೀಮೆ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ||

ಕೃಷಿಗೂ ಸೈ, ಸಾಫ್ಟ್ ವೇರ್ ಗೂ ಜೈ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು
ಬದುಕಿಗಾಗಿ ನೂರಾರು ರೂಪ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ||

ದೋಸೆ, ಅನ್ನ, ಅಪ್ಪೆಹುಳಿ
ಪ್ರೀತಿಯ ಹವ್ಯಕರು
ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ, ಅಪ್ಪೆಮಿಡಿ
ಮೆಲ್ಲುವ ಹವ್ಯಕರು ||

ಯಂತ್ರಕ್ಕೂ ಸೈ, ಮಂತ್ರಕ್ಕೂ ಸೈ
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು
ಕಷ್ಟ ಬಂದ್ರೂ ನಗ್ತಾ ಇರುವವರು
ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ||

***

(ಹವ್ಯಕರ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರ ನೀಡುವ ನಾವು ಹವ್ಯಕರು ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಎರಡು ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆ ಎರಡು ಕವಿತೆಗಳ ಮುಂದುವರಿದ ಭಾಗವಾಗಿ ಈ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ. ಹವ್ಯಕರ ಮತ್ತಷ್ಟು ಗುಣಗಳನ್ನು ಈ ಕವಿತೆ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಮಗಿಷ್ಟವಾಗಬಹುದು.)

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ಆಗಸ್ಟ್ 7, 2015ರಂದು ಸಿರಸಿಯಲ್ಲಿ)



Wednesday, August 5, 2015

ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು

ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು
ಏನೋ ಹೇಳುತಿವೆ |
ಬಾವದ ಬದುಕಲ್ಲಿ
ಬಯಕೆಯ ತುಂಬುತಿವೆ ||

ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು
ಚಲನೆಯ ತುಂಬುತಿವೆ |
ಮನದೇಕಾಂತದಲಿ
ಪ್ರೀತಿಯ ನೀಡುತಿವೆ ||

ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು
ಶಾಂತಿಯ ನೀಡುತಿವೆ |
ಅಜ್ಞಾನದ ಇರುಳಲ್ಲಿ
ಜ್ಞಾನವ ಹಂಚುತಿವೆ ||

ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು
ಕಣ್ಮನ ಸೆಳೆಯುತಿವೆ |
ಭಯದ ಬದುಕಲ್ಲಿ
ಧೈರ್ಯವ ತುಂಬುತಿವೆ ||

ಚಲಿಸುವ ಮೋಡಗಳು
ಎಲ್ಲೋ ಸಾಗುತಿವೆ |
ಬಾಳಿನ ಬಯಲಲ್ಲಿ
ನಲಿವನು ನೀಡುತಿವೆ ||

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ 23-11-2005ರಂದು)

Tuesday, August 4, 2015

ಮಾಸ್ತರ್ ಮಂದಿ-5

ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ :
           ಉಫ್.. ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಹೇಳುವುದು? ಪೂರ್ತಿ ಹೇಳಿದರೆ ನಾಲ್ಕೈದು ಭಾಗಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆಯೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವರಿಂದ ನಾನು ಅನುಭವಿಸಿದಷ್ಟು ಬಹುಶಃ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಅನುಭವಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂಗಿ ಸುಪರ್ಣಾಳೂ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಕಿಡಿಕಾರುತ್ತಾಳೆ. ನಾನು ಮೂರು ಅಥವಾ ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದವರು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು. ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಸತ್ತು ಹೋದ ನಂತರ ಶಾಲೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಬಂದವರು ಇವರೇ ಇರಬೇಕು. ಮೊದಲ ಪೋಸ್ಟಿಂಗೇ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿರಬೇಕು. ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಯಂಗ್ ಎಂಡ್ ಎನರ್ಜೆಟಿಕ್ ಆಗಿದ್ದರು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು.
           ನನ್ನ ಅಪ್ಪನಿಗೂ-ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರಿಗೂ ಬಹಳ ಪರಿಚಯವಿತ್ತು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬಂದ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಳಿ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅಪ್ಪನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದಿದ್ದರು. ನನಗೆ ದಿಘಿಲ್ ದಬ್ಬಾಕ್ಕಂಡಿತ್ತು. ನಾ ಏನ್ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ನೋ? ಯಾಕ್ ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರೆಸ್ತಿದ್ದಾರೋ ಎಂದು ಭಯಗೊಂಡಿದ್ದೆ. ನಾ ಏನೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೂ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹೊಡೆತ ಹಾಕುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ತೀರಾ ಮನೆಯವರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದು ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತದ್ದರಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಏನೋ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ತಂಟೆ, ತಕರಾರಿನ ಲೀಸ್ಟನ್ನೆಲ್ಲ ಜ್ಞಾಪಕ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ನಾನು ತೀರಾ ತಲೆಹೋಗುವಂತಹ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಚಿಂತೆಗೀಡು ಮಾಡಿತ್ತು.
            ಭಯದಿಂದಲೇ ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡಿದ್ದೆ. `ದರಿದ್ರ ಮಾಣಿ.. ಎಂತಾ ಭಾನಗಡಿ ಮಾಡ್ಕಂಡು ಬಂಜ್ಯೇನ..' ಕೂಗಿದ ಅಪ್ಪ ನಾಲ್ಕೇಟು ಬಡಿದು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಆದರೆ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ವಿಷಯ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಹೊಸದಾಗಿ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟಕ್ಕೆ ಏಲ್ಲಾದರೂ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೂರಿನ ಪೋಸ್ಟ್ ಮ್ಯಾನ್ ಪ್ರಕಾಶಣ್ಣನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡೋಣ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅದೇನು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣ ಬಂದಿತ್ತೋ ಗೋತ್ತಿಲ್ಲ, ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕೊನೆಗೆ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಹೂ ಅಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಗೆ ನಮ್ಮನೆ ನೆನಪಾಗಿತ್ತು.
          `ಸುಬ್ರಾಯ ಹೆಗ್ಡೇರೇ.. ನೀವು ಈ ಒಂದ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರೆ ಬಹಳ ಉಪಕಾರವಾಗ್ತದೆ ನೋಡಿ..' ಎಂದು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ವಿನಮ್ರತೆಗೆ ಅಪ್ಪ ಹೂ ಅಂದು ವಾಪಾಸು ಬಂದಿದ್ದ. ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ಸಾಲಿಗೆ ಒಂದು ಮಣೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತಷ್ಟೆ. ಆದರೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಅಪ್ಪನಿಂದ ಹೊಡೆತ ತಿಂದಿದ್ದ ಬೆನ್ನು ಕೆಂಪಾಗಿದ್ದು ಇಳಿಯಲು ಮತ್ತೆರಡು ದಿನಗಳೇ ಬೇಕಾಗಿದ್ದವು. ಆ ನಂತರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಪ್ರತಿ ದಿನ ನಮ್ಮನೆಗೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ 10-12 ಜನರ ಪೈಕಿ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ ಮಂಕಾಳಿ ಹಾಗೂ ಈಗಲೂ ಶಾಲಾ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವಿ. ವಿ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಮಾತ್ರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಊಟ ಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದರು. ಏನೇನೋ ಕೊಂಕು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಮನೆ ಯಜಮಾನನಾದ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನಾಗಲೀ, ಮನೆಯ ಎಲ್ಲ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟ ಬಂದರೂ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮನಾಗಲೀ ಒಂದಿನಿತೂ ಬೇಸರ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
            11.30ಕ್ಕೆ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟರೆ 12ಕ್ಕೆ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ನಾವು ಆಸ್ರಿಗೆ ಕುಡಿದು, ನಂತರ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ನಡೆದು ಬರುವ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೂ ಇದೇ ರೀತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಊಟ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ಸೀದಾ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಮಾತ್ರ 15 ನಿಮಿಷ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬೈಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿದಿನ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗ ನನ್ನನ್ನು ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ವಾಪಾಸು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮಾತ್ರ ನಾನು ಎದೆ ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಸರಿಸುಮಾರು 2 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯರಂತೆ ಆಗಿ ಹೋಗಿದ್ದರು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು. ಆದರೆ ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಸೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿಕೆ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ಜಗಳಗಳೂ ಆಗಾಗ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಪ್ಪನಿಗೂ-ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಜಗಳಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಮುಂದೆ ಮಾತ್ರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ಹಾಗೂ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವೇಷ ಕಾರಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.
            ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ನನಗೆ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಕಲಿಸಿದ್ದು 5ನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಬೀಜಗಣಿತವನ್ನು. ತಾರಕ್ಕೋರು ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವರು ಗಣಿತ ವಿಷಯ ಕಲಿಸಲು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 2 ಅಥವಾ 3 ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸಿನವರಿಗೆ ಹೇಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವ ವರೆಗೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ನನಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
          `ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಚರ್ಮ ಸುಲಿದು ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ ನೋಡು ವಿನಯಾ..' ಎಂದು ಪದೇ ಪದೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಸಾಕಷ್ಟು ಆರೋಪಗಳನ್ನೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸುರಿಸಿದ್ದರು. `ವಿನಯ ಓದಿದ್ದರೆ ಬುದ್ಧಿವಂತನೇ ಆಗಿದ್ದ..' ಎಂದು ಪದೇ ಪದೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಇವರು ಬಹಳಷ್ಟು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಕಂತಲೇ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಕಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಇದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗಾಗಿತ್ತು. ಸಮಾಜ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಷಯ ನನ್ನ ಫೆವರೇಟ್. ಅದರಲ್ಲೂ ಭೂಪಟ ನೋಡುವುದು, ಗ್ಲೋಬ್ ನೋಡುವುದು, ನಕಾಶೆ ಬಿಡಿಸುವುದು, ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದು, ರಾಷ್ಟ್ರದ ರಾಜಧಾನಿಗಳ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಬಿಡಿಸುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಂತೂ ನನ್ನನ್ನು ಮೀರಿಸುವವರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಒಂದು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ 25ಕ್ಕೆ 23 ಅಂಕಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಕೈಚಳಕದಿಂದ 20ಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂಕ ಪಡೆಯದ ನಾನು ಆ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ 25ಕ್ಕೆ 23 ಬಂತಲ್ಲ ಎಂದು ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. `ಓಹೋ.. ನಂಗೆ 25ಕ್ಕೆ 23 ಬಿತ್ತು..' ಎಂದು ಖುಷಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಖಾಸಾ ದೋಸ್ತ್ ವಿಜಯನ ಬಳಿ ಹೇಳಿಯೂ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆತ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೆ ನಾನು ಹೇಳಿದ ವಿಷಯ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಕಿವಿಗೂ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ತಕ್ಷಣವೇ ನನ್ನನ್ನು ವಾಪಾಸು ಕರೆದ ಅವರು `ನಿಂಗೆ 23 ಕೊಟ್ಟಿಗಿದ್ನನಾ.. ತಡಿ..' ಎಂದರು. ಏನೇನೋ ಹುಡುಕಿದರು. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮಾಡಿ 4 ಅಂಕಕ್ಕೆ ಕತ್ತರಿಯನ್ನು ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನನಗೆ 19 ಅಂಕಗಳು ಮಾತ್ರ ಬಂದಿದ್ದವು. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಏನೋ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದೆ ಎನ್ನುವ ಕಿರುನಗು ಅವರ ತುಟಿಯ ಮೇಲೆ ಇದ್ದಿದ್ದು ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.
           ಶಾಲಾ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟ ನಡೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ಏನಾದರೂ ನೆಪ ಹೂಡಿ ನನಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ ನೋಡಿ. `ಏನ್ ಹುಳುಕು ಮಾಸ್ತರ್ರು ಇವರು..' ಎಂದು ನಾನು ನನ್ನ ದೋಸ್ತರ ಬಳಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ದೋಸ್ತರು ಸೀದಾ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಬಳಿ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್ ಇಟ್ಟು ಬೈಯಲೂ ಬೈದಿದ್ದರು. ಹೊಡೆತವನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ನೆಪವನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಕ್ಲಾಸಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹಾಕುವುದೂ ಇತ್ತು. ಅದೊಮ್ಮೆ ಕಾನಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರಮಟ್ಟದ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟ ನಡೆದಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ವೇಗದ ರನ್ನರ್ ನಾನೇ ಆಗಿದ್ದೆ. ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಾಲಿನ ಹೆಬ್ಬೆರಳು ಮುರಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನಾನು ಓಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಡಾಕ್ಟರ್ ಆದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಕೇಳಬೇಕೆ? ಓಡಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಹೆಬ್ಬೆರಳನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಊರದೇ ನಾಲ್ಕೇ ಬೆರಳಿನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಓಡಿದೆ. ಬಿಡಿ ಮೊದಲ ಮೂರು ಸ್ಥಾನಗಳೇನೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕನೇ ಸ್ಥಾನ ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ನಾಲ್ಕನೇ ಸ್ಥಾನ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಬಡಿದಿದ್ದರು. ಕಾಲ್ಬೆರಳು ಮುರಿದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ವಾಲೀಬಾಲ್ ತಂಡದಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಬ್ಬನಾಗಿದ್ದರೂ ಭಾಗವಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಬ್ಬಡ್ಡಿಯಲ್ಲೂ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಲಾಂಗ್ ಜಂಪ್ ಹಾಗೂ ಇತರ ರನ್ನಿಂಗ್ ರೇಸಿನಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೆ. ವಾಲೀಬಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಟೀಂ ಸದಸ್ಯನಾಗಿದ್ದರೆ ನನ್ನಿಂದ ತಂಡಕ್ಕೆ ಲಾಭವಾಗುವ ಬದಲು ಹಾನಿಯಾಗುವುದೇ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು ಬಿಡಿ. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಸರ್ವೀಸ್ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ನೆಟ್ ದಾಟುತ್ತಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಭಾಗವಹಿಸದೇ, ನನ್ನ ಬದಲು ಬೇರೋಬ್ಬರು ಭಾಗವಹಿಸಿ ತಂಡ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಬಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಶಾಲೆಗೆ ವಾಪಾಸು ಬಂದ ನಂತರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಮಾತ್ರ ನಾನು ಬೇಕಂತಲೇ ಭಾಗವಹಿಸಲಿಲ್ಲ. ಶಾಲೆಗೆ ನನ್ನಿಂದಾಗಿ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಹಬ್ಬಿಸಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಖಳನಾಯಕನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದರು.
           ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಸುಂದರವಾಗಿ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಶಾಲೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಿರ್ಣಾಯಕರಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೊಬ್ಬರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ 10ಕ್ಕೆ 9 ಅಂಕ ಕೊಟ್ಟರೆ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯಯವರು ಮಾತ್ರ 10ಕ್ಕೆ 3 ಅಂಕಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಕಡಿಮೆ ಅಂಕ ಕೊಟ್ಟರೂ ನಾನು ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ ಅದು ಬೇರೆಯ ವಿಷಯ ಬಿಡಿ.
            ನನಗಿಂತ ಎರಡು ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಹಿರಿಯವನಾಗಿ ಗಣಪತಿ ಎಂಬಾತ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ಗಣಪತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆತ ಹಾಗೂ ನಾನು ಶಾಲೆಯ ವೇಗದ ರನ್ನರುಗಳು. ಅಲ್ಲದೆ ಶಾಲೆಯ ಹಲವಾರು ಭಾನಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕೈ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಆದರೂ ಗಣಪತಿ ನನಗಿಂತ ಬಹಳ ಜೋರಿದ್ದ. ಭಯಂಕರ ಕಿಲಾಡಿ, ತಂಟೆ ಮನುಷ್ಯ. ಗಲಾಟೆ, ತಂಟೆ, ಕಳ್ಳತನಗಳಲ್ಲಿ ಆತನದು ಎತ್ತಿದ ಕೈ ಆಗಿತ್ತು. ತಾನು ಮಾಡಿದ ಭಾನಗಡಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ಸಿಗದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀಪಾದನ ಮೇಲೋ, ಶ್ರೀಪಾದನ ತಂಗಿಯರಾದ ಅನಸೂಯ, ನಾಗರತ್ನಾಳ ಮೇಲೋ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಈತ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳ್ಳ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ಮೊದಲೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಬಹುಶಃ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ ಗಣಪತಿ ಕದ್ದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗಗಳನ್ನು ನಾನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಮೇಲೆಯೇ ಗಣಪತಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗದೇ ಕದ್ದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನೋಡಿ.
          ಒಂದು ದಿನ ನಾನು, ಗಣಪತಿ. ಶ್ರೀಪಾದ, ಅನಸೂಯಾ ಮುಂತಾದವರೆಲ್ಲ ಒಂದು ಭಾನಗಡಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದೆವು. ಮನೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಕದ್ದುಕೊಂಡು ಬರುವುದು. ನಾವು ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವಾಗ ಗುಡ್ಡೆತಲೆ ಎನ್ನುವ ಜಾಗವೊಂದಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಕರಡ ( ಒಣಗಿದ ಹುಲ್ಲು)ವನ್ನು ತಂದು ಗುಡ್ಡೆ ಮಾಡಿ ಬೆಂಕಿ ಹಾಕುವುದು ನಮ್ಮ ಪ್ಲಾನ್ ಆಗಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಪ್ಲಾನಿನ ರೂವಾರಿ ಗಣಪತಿಯೇ ಆಗಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಬೆಂಕಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಮೊದಲು ಕದ್ದು ತಂದವನೂ ಅವನೇ, ಕರಡ ಕಿತ್ತು ತಂದು ಬೆಂಕಿ ಹಾಕಿದ್ದೂ ಅವನೇ. ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಸಾಂಗವಾಗಿ ನೆರವೇರಿಸಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಅದೊಂದು ದಿನ ಬೆಂಕಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಕದ್ದು ತರುವ ಪಾಳಿ ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಬೆಂಕಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕದ್ದು ತರುವಾಗ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ ಮಂಕಾಳಿಯ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿದ್ದೆ. ನಾನು ಏನೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಲು-ಬಾಲ ಸೇರಿಸಿ ಹಿಗ್ಗಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ಅಜ್ಜಿ ಹುಯ್ಯಲಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಮೊಮ್ಮಗ ಏನೋ ಭಾನಗಡಿಗೆ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದಳು. ಅಪ್ಪ-ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದು ತಲೆಗೆ 10ರಂತೆ ಏಟು ಬಿಗಿದಿದ್ದರು. ನಾನು ನಿಜ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ನಾನು ನಿಜ ಹೇಳಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಅಜ್ಜಿಯ ಬಾಯಲ್ಲಿ `ಹುಡ್ರು ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ, ಬ್ಯಾಣಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ..' ಎಂದಾಗಿ ಬದಲಾಗಿತ್ತು. ನಾವು ಬಲಿಪಶುಗಳಾಗಿದ್ದೆವು.
        ನಾವು ಬೆಂಕಿ ಕೊಟ್ಟೆದ್ದೆವು ಎಂದು ಅಪಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದ ಮಂಕಾಳಜ್ಜಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಬಳಿ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದವರೇ ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ದನಕ್ಕೆ ಬಡಿದಹಾಗೆ ಬಡಿದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಗಣಪತಿಗೆ ಚೋರ ಗುರು ಎಂದೂ ನನಗೆ ಚಂಡಾಲ ಶಿಷ್ಯ ಎಂದೂ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
          ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಂದ ನಾನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಒಂದೆರಡಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಈಗಲೂ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಎದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕೇಳಬೇಕು ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಸೊಕಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟಿರಿ? ಯಾಕೆ ಅಪಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿದಿರಿ? ಯಾಕೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಿರಿ? ಯಾಕೆ ಹುಳುಕು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ? ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೆ ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ತೇಜೋವಧೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕು ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಮಾತ್ರ ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ `ತಮಾ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ ನಾನು ಅನ್ನ ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಆ ಋಣದ ಪರಿಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.' ಎಂದು. ನಾನು ಈಗಲೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯರವ ತಪ್ಪಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಷ್ಟೇ. ಆದರೂ ಆಗೀಗ ನೆನಪಾದರೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತದೆ.
             ನಾನು ಏಳನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆರಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಯಿತು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಗೆ ಅವರು ದೂರದಿಂದ ನೆಂಟರೂ ಆದರು. ನೆಂಟಸ್ತನದ ಪರಿಣಾಮ ಒಂದಿಷ್ಟು ದಿನ ಅವರ ಮನೆಗೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹಿಸೆಯಾಗಿತ್ತು ಬಿಡಿ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ಒಂದು ದಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಬೆಳ್ಳ ಎಂಬ ನಾಯಿಯೊಂದು ಮನೆ ಹಿಂದಿನ ಹಲಸಿನ ಮರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ಮಂಗವೊಂದನ್ನು ಕ್ಯಾಚ್ ಹಿಡಿದಿತ್ತು. ಅನಾಮತ್ತು 6-8 ತಾಸುಗಳ ಕಾಲ ನಾಯಿಗೂ ಮಂಗನಿಗೂ ಕಾದಾಟ ನಡೆದಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಬೆಳ್ಳ ನಾಯಿ ಮಂಗವನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿ ತಿಂದಿತ್ತು. ಈ ಲಡಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳನ ಕಣ್ಣು, ದೇಹ ಎಲ್ಲ ಮಂಗನ ಗೀರಿಗೆ ಸಿಗಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನಾಯಿ ಹಾಗೂ ಮಂಗನ ಈ ಲಡಾಯಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಬಹಳ ವಿಶೇಷ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನಂತೂ ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸುತ್ತ ನೋಡಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮೂರಿಗರಿಗೆಲ್ಲ ನಾನೇ ವಿಷಯವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಗೂ ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆಂದು ಬಂದಿದ್ದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಜಸ್ಟ್ ಮಲಗಿದ್ದರು. ನಾನು ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ `ಎಂತಾ.. ನಾಯಿ ಮಂಗನ್ನ ಹಿಡದು ಬಿಟ್ಚಾ.. ಬ್ಯಾರೆ ಎಂತಾ ಹಿಡದ್ದಿಲ್ಯಾ? ಥೋ... ಆ ಮಂಗನ್ನ ಬದಲು ನಿನ್ನನ್ನಾದರೂ ಹಿಡಿದಿದ್ದರೆ ಚನ್ನಾಗಿತ್ತು..' ಎಂದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ ನೋಡಿ.
            ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಸೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿಗೆ ಜೋರಾದಂತೆಲ್ಲ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು. ಕಲ್ಮನೆಯ ಪ್ರಕಾಶಣ್ಣನ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧದ ಅಪಪ್ರಚಾರ, ಸಿಟ್ಟು, ಹೊಡೆತ, ನನ್ನನ್ನು ಅಕ್ಷರಶಃ ನಾಯಯನ್ನು ಕಂಡ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದೆಲ್ಲ ಜೋರಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರು, ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹಾಗೂ ತಾರಕ್ಕೋರ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾನು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೋ ಬಚಾವಾಗಿದ್ದೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯಸ್ಯ ಸತ್ಯ ನೋಡಿ.
            ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರಾ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಗೂ ಇದೇ ರೀತಿ ಮಾಡಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದು ಕೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರ ಮೇಲಿನ ಮುನಿಸು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು ನೋಡಿ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ಕಸ ಹೆಕ್ಕುವುದು ರೂಢಿ. ಒಂದಿನ ತಂಗಿ ಕಸ ಹೆಕ್ಕಿ ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿದ್ದಳಂತೆ. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹೊರ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟೆಯ ಬಾವಿಯೊಂದಿದೆ. ಬಾವಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಆಕೇಶಿಯಾ ಮರಗಳು ಇದ್ದು, ಅದರ ಎಲೆಗಳು ಸದಾ ಬಾವಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಒಂದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಂದವರೇ ತಂಗಿಯ ಬಳಿ ಜೋರು ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತ `ಬಾವಿಗೆ ಕಸ ಹಾಕ್ತೀಯಾ.? ನೋಡು ನೀನು ಕಸ ಹಾಕಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬಾವಿಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಅಷ್ಟು ಕಸಗಳು ಬಿದ್ದಿವೆ.' ಎಂದು ಕೂಗಾಡಿದವರೇ ಶೆಳಕೆಯಿಂದ ಹೊಡೆತಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆತ ಕೊಟ್ಟರು. ತಂಗಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಏನಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ತಂಗಿಯ ಮಾತನ್ನು ಅವರು ಕೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ. ತಂಗಿಯಂತೂ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೇರೆಂದರೆ ಕಿಡಿ ಕಾರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೊಸ ಕೊಸ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಎಂದೂ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಮಾಸ್ತರ್ರೂ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಕೊಂಕನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಇದೀಗ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿಂದ ವರ್ಗವಾಗಿ ಬೇರೆಲ್ಲೋ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
           ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾಕ್ಸಿಮಮ್ ನೋವಿಗೆ ಕಾರಣವಾದವರು ಸಿ. ಎಂ.ಹೆಗಡೆಯವರು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೇಜಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ತಾರಕ್ಕೋರ ಪ್ರೀತಿ, ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಅಕ್ಕರೆಯೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಈಗಲೂ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ `ನಿನ್ ಕೈಲಿ ಎಂತದೂ ಆಗ್ತಿಲ್ಲೆ.. ಸುಮ್ಮಂಗ್ ತ್ವಾಟ ಗದ್ದೆ ನೋಡ್ಕಂಡ್ ಇರಾ..' ಎನ್ನುತ್ತ ಹಂಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ಹಿಯಾಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತುಗಳೇ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ. ಬಹುಶಃ ಈ ಎಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳು ನನ್ನ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಭಾವವನ್ನೇ ಬೀರಿದವೇನೋ. ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಒಂದು ಜಿದ್ದು ಬೆಳೆಯಲು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೇ ಕಾರಣರಾದರೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಚನ್ನಾಗಿರಲಿ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಮತ್ಯಾರಿಗೂ ಮಾಡದೇ ಇರಲಿ.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)

ಅವಳು

ಅವಳು...
ನುಡಿ ಮುತ್ತಾಗಿದ್ದಳು
ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ ತೊತ್ತಾಗಿದ್ದಳು

ನಲಿವು ನೀಡುತ್ತ
ಮನಸಿನಲಿ ಮೆರೆಯುತ್ತ
ಕಾಣದಲೇ ಮಾಯವಾದಳು ||

ಅವಳು...
ತುಟಿಯ ನಗುವಾಗಿದ್ದಳು
ಜೊತೆಗೆ ಮಗುವಾಗಿದ್ದಳು

ಏನೇನೋ ಹುಡುಕುತ್ತ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಅಲೆಯುತ್ತ
ಕತ್ತಲಲಿ ಕರಗಿ ಹೋದಳು ||

ಅವಳು...
ಒಂದು ಹಾಡಾಗಿದ್ದಳು
ಸಂತಸದ ಗೂಡಾಗಿದ್ದಳು

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಎಡವುತ್ತ
ಏನೇನೋ ತಡವುತ್ತ
ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ ಮರೆಯಾದಳು ||

ಅವಳು...
ಹೂವಂತ ಮನಸಾಗಿದ್ದಳು
ಪ್ರೀತಿಯನು ಅರಿತಿದ್ದಳು

ಮನಸನ್ನು ತಿಳಿಯುತ್ತ
ನನಸನ್ನು ಬಯಸುತ್ತ
ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಆಕೆ ಕನಸಾದಳು ||

ಅವಳು...
ಒಲವ ಸವಿಯಾಗಿದ್ದಳು
ಜೊತೆಗೆ ಕವಿಯಾಗಿದ್ದಳು

ಹೊಸ ಹಾಡ ಕಟ್ಟುತ್ತ
ಹಳೆ ನೆನಪ ಮೆರೆಸುತ್ತ
ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲೂ ಕಾಣದಾದಳು ||

ಅವಳು...
ಜೀವದ ಸೆಲೆಯಾಗಿದ್ದಳು
ಕರುಣೆಯ ಬಲೆಯಾಗಿದ್ದಳು

ಪ್ರೀತಿ ಬೆಲೆ ತಿಳಿಸುತ್ತ
ಹೊಸ ಅಲೆಯ ಬೆಳೆಸುತ್ತ
ಬೇರೆಲ್ಲೋ ನೆಲೆಯ ಕಂಡುಕೊಂಡಳು ||

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ 21-11-2005ರಂದು)

Saturday, August 1, 2015

ಮಾಸ್ತರ್ ಮಂದಿ-4

ರಮೇಶ ಗಡ್ಕರ್ :
                  ಆರ್ ವೈ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಬಗ್ಗೆ ಏನಂತ ಹೇಳುವುದು, ಏನಂತ ಬಿಡುವುದು? ರಮೇಶ ಗಡ್ಕರ್ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಅಪಘಾತತದಲ್ಲಿ ತೀರಿಕೊಂಡ ತರುವಾಯ ಸರ್ಕಾರಿ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ಕೋಡ್ಸಿಂಗೆ, ಅಡ್ಕಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದವರು. ಶಾಲೆಗೆ ಪೂರ್ಣಾವದಿ ಹೆಡ್ಮಾಸ್ತರ್ರಾಗಿ ಬಂದವರೆಂದರೆ ಇವರೇ ಮೊದಲಿಗರೇನೋ. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವಾಗ ಶಾಲೆಗೆ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಇದ್ದುದು ಒಂದೇ ಕೋಣೆ. ಬಂದವರೇ ಶಾಲೆಗೆ ಇದ್ದ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಭಾಗ ಮಾಡಿ ಎರಡು ಕೋಣೆ ಮಾಡಿಸಿದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಸಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಇನ್ನೂ ಎರಡು ಹೊಸ ಕೋಣೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಲು ಕಾರಣರಾದರು.
            ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅಂದ ತಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ನೆನಪಾಗುವುದು ಅವರ ಹ್ಯಾಂಡ್ ರೈಟಿಂಗ್. ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವರ ಅಕ್ಷರಗಳು ಇನ್ನೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಇದೆ. ಶಾಲೆಯ ಎಲ್ಲ ಬೋರ್ಡುಗಳ ಮೇಲೂ ಸುಂದರ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಬರೆದರು. ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆ, ಶಿಕ್ಷಕರ ಸಂಖ್ಯೆ, ನುಡಿಮುತ್ತು, ಅಮರವಾಣಿ, ತಿಥಿ-ಪಂಚಾಂಗ, ಮ್ಯಾಪ್ ಇವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿ ಬರೆದರೆಂದರೆ ಇಂದಿಗೂ ಅವುಗಳ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ನನಗೆ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲು ನೆನಪಾಗುವುದು ಎಂದರೆ ಒಂದು ದಿನ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮುಗಿದ ತಕ್ಷಣ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಎಣಿಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಎತ್ತರ ಪ್ರಕಾರ ನಿಲ್ಲ ಬೇಕಿದ್ದವರು ಒಂದು, ಎರಡು, ಮೂರು ಎಂದು ಸರಣಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮುಂದೆ 10-15 ಕುಳ್ಳರು ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲ ಎಣಿಕೆ ಮುಗಿಸಿ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದಿತು. ಮಳೆ-ಗಾಳಿಯ ಸಮಯ. ನಾನು ಎಣಿಕೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ದಿಕ್ಕು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಭಾರಿ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ ಭೂತಪ್ಪನ ಕಟ್ಟೆಯ ಮಾವಿನಮರದ ಕೊಂಬೆಗಳು ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಓಲಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಮರ ಈಗ ಬೀಳುತ್ತದೆ, ಆಗ ಬೀಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವನು ನಾನು ನನ್ನ ಸಂಕ್ಯೆಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿ ಹೇಳಲು ಮರೆತಿದ್ದೆ. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಸೀದಾ ಹತ್ತಿರ ಬಂದವರೇ ನನ್ನ ಬುರ್ಡೆ ಮೇಲೆ ರಪ್ಪನೆ ಬಡಿದು ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಾಕ್ ಹತ್ತೀಯೋ ಎಂದು ಗನಾಕೆ ಬೈದರು. ನಾನು ಒಮ್ಮೆ ಕುಮುಟಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ.
           ಆಮೇಲೆ ಐದನೇ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರ ಜೊತೆ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಒಡನಾಡುವ ಭಾಗ್ಯ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಐದನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಿಂದ ಏಳನೆತ್ತಿವರೆಗೆ ಗಡ್ಕರ ಮಾಸ್ತರ್ರೇ ನನಗೆ ಹಿಂದಿ ಕಲಿಸಿದವರು. `ಬಾರ ಬಾರ ಆತೀ ಹೈ ಮುಝಕೋ.. ಮಧುರ ಯಾದ ಬಚಪನ್ ತೇರಿ..' ಎಂಬ ಹಾಡನ್ನು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ತಲೆ ಹಾಗೂ ಕಾಲನ್ನು ಕುಣಿಸುತ್ತಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ತಲ್ಲೀನರಾಗುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಯಾವ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ 25ಕ್ಕೆ 20ರ ಮೇಲೆ ಪಕ್ಕಾ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅಷ್ಟು ಚನ್ನಾಗಿ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಅವರು.
            ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ಅದೊಂದು ಘಟನೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೆದುರು ಸದಾ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಹರೀಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಮಗೆ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಷಯವನ್ನು ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದರು. ಗಂಧಕದ ನೀರನ್ನೋ ಅಥವಾ ಆಸಿಡ್ ಮಿಶ್ರಿತ ನೀರನ್ನೋ ಬಳಸಿ ವಿಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಪ್ರಯೋಗ ಮುಗಿಸಿದ ನಂತರ ಅದನ್ನು ಒಗೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಒಂದು ಚೊಂಬಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಹಾಗೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಕವಳ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಕವಳ ಹಾಕಿದ ನಂತರ ಬಾಯಿಯನ್ನು ತೊಳೆಯುವುದು ಅವರ ಹವ್ಯಾಸ. ಅವರು ಹಿಂದೆ ನೋಡಲಿಲ್ಲ ಮುಂದೆ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರಯೋಗಕ್ಕೆ ಬಳಕೆ ಮಾಡಿ ಹಾಗೇ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ರಾಸಾಯನಿಕ ಮಿಶ್ರಿತ ನೀರನ್ನು ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಯಾಕೋ ನೀರು ಎಂದಿನಂತೆ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ತಕ್ಷಣ ತುಪ್ಪಿದರು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರೇ ನೀರು ಹಾಳಾಗಿದೆಯಾ? ಎಂದರು. ಆಗಲೇ ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರಿಗೆ ಅನುಮಾನ ಬಂದು ಯಾವ ನೀರು ಕುಡಿದಿದ್ದೀರಿ ಎಂದರು. ತಕ್ಷಣ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ವಿಷಯ ಹೇಳಿದ್ದರು. ಆಗ ಹೌಹಾರಿದ್ದ ಹರೀಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು ರಾಸಾಯನಿಕ ಮಿಶ್ರಿತ ನೀರಿನ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದ್ದರು.
             ಗಡ್ಕರಿ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಬಾಯನ್ನು ಮುಕ್ಕಳಿಸಿದ್ದವರು ಒಂದು ಗುಟುಕನ್ನೂ ಕುಡಿದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರಂತೆ. ಯಾವಾಗ ಹರೀಶ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಂದ ರಾಸಾಯನಿಕ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿದರೋ ಆಗ ಒಮ್ಮೆ ಕುಸಿದು ಕುಳಿತ ರಮೇಶ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅಳುವುದೊಂದು ಬಾಕಿ. ತಾರಕ್ಕೋರು, ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೇರು ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೇಳುವ ಮನಸ್ಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಏನೋ ಆಯಿತು ಎಂದುಕೊಂಡರು. ತಕ್ಷಣವೇ ಅವರನ್ನು ಕಾನಸೂರಿನ ಬೆಳ್ಳೇಕೇರಿ ಡಾಕ್ಟರ್ ಬಳಿ ಕರೆದೊಯ್ದು ಚಿಕಿತ್ಸೆ ನೀಡಲಾಯಿತು. ಸುದೈವದಿಂದ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಗೆ ಏನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಈಗಿನ ಮಾಸ್ತರ್ರುಗಳಾದರೆ ಇದೇ ನೆಪ ಎಂದುಕೊಂಡು ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ರಜಾ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರೇನೋ. ಆದರೆ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹಾಗೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ಮತ್ತೆ ಶಾಲೆಗೆ ವಾಪಾಸು ಬಂದು ಪಾಠ ಕಲಿಸುವಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು. ಮರುದಿನ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರನ್ನು ಶ್ಲಾಘಿಸಿ ಸಿರಸಿಯಿಂದ ಬರುವ `ಲೋಕಧ್ವನಿ' ಪತ್ರಿಕಯಲ್ಲಿ ವರದಿಯೊಂದು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿತ್ತು.
             ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ತಂಡ ಮಾಡಿ ನಾಲ್ವರು ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅವರನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡು ವಿವಿಧ ರಚನಾತ್ಮಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಚಿಂತಿಸಿ ಅದನ್ನು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ತಂದವರು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು. ನಾನು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ತಂಡಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದೆ. ತಾರಕ್ಕೋರ ತಂಡಕ್ಕೆ ಸೆರಿದ್ದರೆ ಚನ್ನಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಮನದಾಳದ ಆಸೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ತಂಡಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದರಿಂದ ಬೇಜಾರೇನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.
            ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ವಾಲೀಬಾಲ್ ಆಡುವ ರೀತಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೆ ತಮಾಷೆಯ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು. ಸರ್ವೀಸ್ ಮಾಡುವಾಗ ಅವರು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ವಿಚಿತ್ರ ಆಕ್ಷನ್ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಲ್ಲಿ ನಗುವನ್ನು ಉಕ್ಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನೇರವಾಗಿ ನಿಂತುಕೊಂಡು ನೆಟ್ ದಾಟಿಸಿ ಸರ್ವೀಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಮಾತ್ರ ನೆಟ್ ಗೆ ವಿರುದ್ಧ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ತುದಿಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ರಪ್ಪನೆ ತಿರುಗಿ ಕುಪ್ಪಳಿಸಿದಂತೆ ಮಾಡಿ ಸರ್ವೀಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ವಾಲೀಬಾಲ್ ಸೀದಾ ನೆಟ್ ದಾಟಿ ರೊಯ್ಯಂನೆ ಬಂದು ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಮೊದ ಮೊದಲು ಇದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೆ ತಮಾಷೆಯನ್ನು ತಂದಿದ್ದರೂ ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಇದೂ ಒಂದು ಆಟದ ತಂತ್ರ ಎನ್ನುವುದು ಅರಿವಾಗಿ ಹೆಮ್ಮೆಯುಂಟಾಗಿತ್ತು.
             ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಎಂದರೆ ಸಾಕು ನನಗೆ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿರುವುದು ಚೆಸ್. ನನಗೆ ಚೆಸ್ ಆಟವನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತವಾಗಿ ಕಲಿಸಿದವರು ಇವರೇ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನಾನು ಐದು ವರ್ಷದವನಿದ್ದಾಗ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಮಹೇಶ ನನಗೆ ಮೊದಲು ಚೆಸ್ ಕಲಿಸಿದ್ದ. ಆ ನಂತರ ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ ಹರಪೆ ಬಿದ್ದು ನಾನು ಚೆಸ್ ಬೋರ್ಡನ್ನು ತಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಪುರಸೊತ್ತಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮನನ್ನು ಚೆಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸೋಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚೆಸ್ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಾನೇ ಅನಭಿಷಿಕ್ತ ದೊರೆಯಾಗಿ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಈ ವಿಷಯ ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟ್ ಮಹೇಶ ಎಂಬಾತನಿಗೆ ತಿಳಿದುಹೋಗಿತ್ತು. ಆತ ಒಂದು ದಿನ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಚೆಸ್ ಆಡಲು ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಸಿ ಹೀನಾಯವಾಗಿ ಸೋಲಿಸಿದ್ದ. ಅಷ್ಟರ ನಂತರ ನನ್ನ ಚೆಸ್ ಪ್ರತಾಪದ ಪುಂಗಿ ಬಂದಾಗಿತ್ತು.
             ರಮೇಶ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಜೊತೆಗೆ ಮುತ್ಮೂರ್ಡ್ ಶಾಲೆಗೆ ಕಲಿಸಲು ಹೋಗುವ ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕರು ಖಾಯಂ ಆಗಿ ಚೆಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕರು ಬರದೇ ಇದ್ದ ದಿನ ಮಹೇಶನ ಜೊತೆಗೆ ಚೆಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಟಕ್ಕೆ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಹೇಶ ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕರ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡಿದರೆ ಊಟದ ಗ್ಯಾಪಿನಲ್ಲಿ ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕರು ಚೆಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ದಿನ ಮಹೇಶನಿಗೆ ಏನಾಗಿತ್ತೋ? ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿತ್ತೇನೋ. `ಸಾರ್.. ವಿನಯ ಭಯಂಕರ ಚೊಲೋ ಚೆಸ್ ಆಡ್ತಾನೆ..' ಎಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ `ಹೌದಾ.. ಬಾ ಆಡೋಣ..' ಎಂದಿದ್ದರು. ಅಂದಿನಿಂದ ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಖಾಯಂ ಚೆಸ್ ಆಡುವವನಾಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಆಟದ ವಿರಾಮಕ್ಕೆ ಆಡಲು ಹೋಗಲು ನನಗೆ ಆಗುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡಬೇಕಿತ್ತು. ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ನನಗೆ ಅಳು ಬರುವಷ್ಟು ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇದು ಮುಟ್ಟಿತ್ತು. ನನ್ನನ್ನು ಚೆಸ್ ಆಡಲು ತಗಲುಹಾಕಿದ ಮಹೇಶ ಮಾತ್ರ ಆಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಸಮಾ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ನಗುತ್ತಿದ್ದ.
            ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಚೆಸ್ ಆಡುವ ರೀತಿಯೂ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಚೆಸ್ ಆಡುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಕಪ್ಪು ಕಾಯಿಗಳನ್ನೇ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಬಿಳಿಯಕಾಯಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲದೇ ನಿಯಮದ ಪ್ರಕಾರ ನಾನೇ ಆಟವನ್ನು ಆರಂಭಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಬಹಳ ಚನ್ನಾಗಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ರಮೇಶ ಗಡ್ಕರ್ ಆಟದ ಎದುರು ಸೋಲೆಂಬುದು ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಒಂದು ದಿನ ಆಲೋಚನೆಯೊಂದು ಬಂದಿತು. ಆಲೋಚನೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಬೇಸರ ಎಂದರೆ ಉತ್ತಮ. ದಿನಾ ಬಿಳಿಯ ಕಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಚದುರಂಗವನ್ನು ಆಡಿ ಆಡಿ ಬೇಸರವಾಗಿ ಅದೊಂದು ದಿನ ಕಪ್ಪು ಕಾಯಿಯನ್ನು ನನಗೆ ಕೊಡಿ ಎಂದರೆ. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಹರಪೆ ಬಿದ್ದು ಕಪ್ಪು ಕಾಯಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡೆ. ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ ಆ ದಿನ ನಾನು ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದೆ. ಒಂದಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದರಂತೆ ಗೆದ್ದೆ. ಆ ದಿನ ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿತ್ತು. ಪಾಠದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಹಿಡಿದು ಬಡಿದೂ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕೊನೆಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದ್ದೆಂದರೆ ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರ ವೀಕ್ ನೆಸ್ ಕಪ್ಪು ಕಾಯಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಕಪ್ಪು ಕಾಯಿಯ ಗಾಢ ಬಣ್ಣ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಅದೇ ಕಾಯಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿ ಬಿಳಿ ಕಾಯಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೋ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿದೋಷದ ಕಾರಣ ಗೊಂದಲ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪಂದ್ಯ ಸೋಲುತ್ತಿದ್ದರು. ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಈ ಗೊಂದಲವನ್ನು ಮಹೇಶನ ಬಳಿಗೆ ಯಾವಾಗ ಹೇಳಿದೆನೋ ಆ ದಿನದಿಂದ ಮಹೇಶ ಮತ್ತೆ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡಲು ತೊಡಗಿದ್ದ ಎನ್ನುವುದು ವಿಶೇಷವಾಗಿತ್ತು.
           ಆರ್. ವೈ. ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಚೆಸ್ ಆಡುವಾಗ ಸಾಕಷ್ಟು ತಮಾಷೆಯನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಚೆಸ್ ಆಟದ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ `ನೋಡೋ ವಿನಯಾ.. ನನ್ ಕುದುರೆ ನಿಮ್ಮೂರ್ ಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡೈತಿ. ಗ್ಯಾರಂಟಿ ನಿನ್ ಸೋಲ್ಸಿ ನಿಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹೊತ್ಕಂಡ್ ಹೊಕ್ಕೈತಿ..' ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಮಾಸ್ತರ್ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡಿದ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ನಾನು ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಕಾಲೇಜು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಚೆಸ್ ಟೀಂ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಆಗಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಯುನಿವರ್ಸಿಟಿ ಬ್ಲೂ ಆಗಿಯೂ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದೆ. ಇಂತಹದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಗೆ ಸಲಾಂ.
              ನಾನು 7ನೇ ಕ್ಲಾಸ್ ಪಾಸಾಗಿ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಟಿಸಿ ತರಬೇಕಿತ್ತಲ್ಲ ಆಗ ಶಾಲಾಭಿವೃದ್ಧಿ ನಿಧಿಗಾಗಿ 100 ರು. ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ತೋಂಡಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆಂಬಂತೆ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಪಡೆದುಕೊಂಡಾಗ ಬುರ್ಡೆಗೆ ಒಂದೇಟು ಕೊಟ್ಟು `ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಹಿಂಗೆ ಓದಾಕ್ ಏನಾಕೈತ್ಲೇ ನಿಂಗೆ..' ಎಂದು ಬೈದಿದ್ದೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ಇಂತಹ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರನ್ನು ನಾನು ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ಮರೆತೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಹೊನ್ನಾವರದ ಬಿಇಒ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅವರು ನಿವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದರು ಎನ್ನುವ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮನಸ್ಸು ಕಲ್ಲವಿಲಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳು, ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಜೊತೆಗಿನ ಒಡನಾಟ ನೆನಪಾಗಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಗುರುಗಳನ್ನು ನಾನು ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲಿ?

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)

Thursday, July 30, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-24

             `ಪ್ರದೀಪ.. ಏನಾಯ್ತು? ಇದೇನು ಮೈ, ಕೈ ಎಲ್ಲ ರಕ್ತಮಯವಾಗಿದೆ?' ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಪ್ರದೀಪ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಕುಳಿತ. ರಾಮುವನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಇಳಿಸಿದ. ರಾಮು ಕುಂಟುತ್ತ ಓಡಲು ಸಾಗಿ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿತು. ವಿನಾಯಕ ಕೂಡಲೇ ಒಳಹೋಗಿ ರಾಮುವಿಗಾಗಿ ಪಶು ಚಿಕಿತ್ಸಾಲಯದಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಔಷಧಿಯನ್ನು ಹಚ್ಚಿದ. ರಾಮು ನೋವಿನಿಂದ ನರಳಿತು. ವಿನಾಯಕ ಔಷಧಿ ಹಚ್ಚುವ ವೇಳೆ ಆತನ ಕೈಯನ್ನು ಹಾಗೂ ಮುಖವನ್ನೂ ನೆಕ್ಕಿತು. ರಾಮುವಿನ ಕಾಲಿಗೆ ಕೊಡಲಿಯ ಏಟು ತಾಗಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಬರುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಪ್ರದೀಪ ರಕ್ತಮಯವಾಗಿದ್ದ ಅಂಗಿಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ, ಕೈ, ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ. ಆದರೂ ರಕ್ತದ ವಾಸನೆ ಹೋಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನಿಸಿ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾದಂತೆ ಆಯಿತು.
             ನಡುರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಪ್ರದೀಪನ ಮಾತಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಪ್ರದೀಪ ಏನು ಹೇಳಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಕುತೂಹಲ ಎಲ್ಲರದ್ದೂ. ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಹುಂಭತನ ಮಾಡಿ ಕಾಡುಗಳ್ಳರನ್ನು ನೋಡಲು ಹೋಗಿದ್ದ ವಿಷಯವನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ವಿನಾಯಕ, ವಿಜೇತಾ, ವಿಷ್ಣು ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಮರು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಆ ನಂತರ ಏನಾಯಿತು? ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಸಿದ್ದ ಆಕ್ರಂದನ ಯಾರದ್ದು ಎನ್ನುವುದು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರದೀಪ ಹೇಳಲಿ ಎಂದುಕೊಂಡು ಕಾದರು.
           ಪ್ರದೀಪ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. ವಿಜೇತಾಳನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿ ತಾನು ಮರಗಳ್ಳನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ ವಿಷಯ ಸೇರಿದಂತೆ, ತಾನೊಬ್ಬ ಮರಗಳ್ಳನಿಗೆ ಹೊಡೆದಿದ್ದು, ಆತ ಕೂಗಿಕೊಂಡು ಓಡಿಹೋಗಿದ್ದು, ಇನ್ನೊಬ್ಬನ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದ್ದು, ವಾಪಾಸು ಬರುವಾಗ ರಾಮು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು, ಆಮೇಲೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ್ದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. ಪ್ರದೀಪ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ವಿಷಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೇಳುಗರ ಮೈಮೇಲಿನ ರೋಮಗಳೆಲ್ಲ ಮೆಟ್ಟಗಾಗಿದ್ದವು. ಆತಂಕದಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಥರಗುಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಂದೇನು ಕಾದಿದೆಯೋ ಭಗವಂತಾ ಎಂದುಕೊಂಡು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮುಂದೇನೋ ಅಪಾಯ ಕಾದಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ಆತಂಕ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡರು.
           ಆದರೆ ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ನಿರಾಳನಾಗಿದ್ದ. ಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿದು ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ತಂಡಕ್ಕೆ ತಾನು ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಪಾಠ ಕಲಿಸಿದ್ದೇನೆ ಎಂದುಕೊಂಡ. ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾರ ಬಳಿ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದ ಪ್ರದೀಪ `ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಬೇಕಿದೆ..' ಎಂದು ಹೇಳಿದವನೇ ಮಹಡಿಯೇರಿದ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸ್ವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಮರಳಿದರು. ವಿಕ್ರಮ, ವಿಜೇತಾರು ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದರು. ವಿನಾಯಕ ಕೂಡ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದ.
           ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿ ಕೋಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ನಾಲ್ವರೂ ಹೋದರು. ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದ ಪ್ರದೀಪ ಮಾತನಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. `ನೋಡಿ.. ನಾನು ಹೊಡೆದ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಒಬ್ಬಾತ ಸತ್ತಿರುವುದು ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿದೆ. ರಾಮು ಇನ್ನೊಬ್ಬನಿಗೆ ಗಾಯ ಮಾಡಿದೆ. ರಾಮುವಿನ ಅಬ್ಬರ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಮಾಡಿದ್ದ ಗಾಯ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು ಎನ್ನಬಹುದೇನೋ. ನಾವು ಇನ್ನು ಹುಷಾರಾಗಿರಬೇಕು. ನಾಳೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಿ. ವಿಜೇತಾ ನೀನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿರುವ ಪೋಟೋಗಳನ್ನು ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಇಟ್ಟುಕೋ. ಸ್ಥಳೀಯ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೂ ತಿಳಿಸಿಬಿಡಿ.. ವಿಷಯ ಹಿಂಗಿಂಗ್ ಇದೆ ಅಂತ..' ಎಂದು ಅಧಿಕಾರಿಯುತವಾಗಿ ನುಡಿದ.
             ಪ್ರದೀಪನ ಮಾತಿನ ಗತ್ತು ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ಅಚ್ಚರಿ ತಂದಿತ್ತು. ಮರಗಳ್ಳರ ಜೊತೆಗೆ ಕಾದಾಟ ನಡೆಸಿದ ನಂತರ ಇರಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಭಯದ ಲವಲೇಶವೂ ಆತನಿಗಿದ್ದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಅದೆಷ್ಟೋ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ತಾನು ಎದುರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಆತ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಅಚ್ಚರಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಮುಂದೇನು ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಆತ ನಿರ್ದೇಶನದ ಮೂಲಕ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದವರು ಮಾತ್ರ ಅವಾಕ್ಕಾಗಿದ್ದರು. ಪ್ರದೀಪ ಸಾಮಾನ್ಯನೇನಲ್ಲ. ನಮ್ಮಂತೆ ಸಾಧಾರಣ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ಅಲ್ಲ. ಈತ ರೌಡಿಯೇ, ಅಥವಾ ಬೇರೆ ಇನ್ನೇನಾದರೂ ಆಗಿದ್ದಾನೆಯೇ? ಎಂದೆಲ್ಲ ಚಿಂತಿಸಿದರು.
           `ವಿಕ್ರಂ. ನೀವು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ ಎನ್ನುವ ಮಾಹಿತಿ ನನಗಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ನಾನು ಸದಾ ಸಿದ್ದನಿದ್ದೇನೆ. ಸೂರ್ಯಶಿಖಾರಿ ಗುಂಪಿನ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಬಂದಿರುವುದು ನನ್ನ ಗಮನಕ್ಕಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಬರುವಾಗಲೇ ನನಗೆ ಇದರ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ನಂತರ ನಿಮ್ಮ ತನಿಖಾ ಕೆಲಸ ಹಳಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ. ನೀವು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಕೆಲಸ ಯಾವುದೂ ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದೂ ತಿಳಿದಿದೆ. ನೀವು ಒಪ್ಪಿದರೆ ನಿಮಗೆ ನಾನು ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಲ್ಲೆ ನೋಡಿ..' ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಪ್ರದೀಪ.
            ಪ್ರದೀಪನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದರು. ಪ್ರದೀಪನ ಮೇಲಿದ್ದ ಗುಮಾನಿ ಜೋರಾಯಿತು. `ನೀನು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದಾದರೆ ನಮ್ಮ ಅಭ್ಯಂತರ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ನೀನು ಯಾರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಮಗೆ ತಿಳಿಸು. ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ತಿಳಿಯಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಸಾಮಾನ್ಯನಾಗಿದ್ದರೆ ನಿನಗೆ ಈ ವಿಷಯವೆಲ್ಲ ತಿಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ.. ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳು..' ಎಂದು ವಿಕ್ರಮ ಪಟ್ಟು ಹಾಕುವವನಂತೆ ಕೇಳಿದ.
            `ನಿಮಗೆ ನಾನು ಯಾರು? ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವುದು ಮುಂದೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗಲೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಕುತೂಹಲ ಬೇಡ. ಸಮಯ, ಸಂದರ್ಭ ಎಲ್ಲ ಉತ್ತರವನ್ನೂ ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಾನು ಪ್ರದೀಪ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜ. ನಿಮಗೆ ನಾನು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವುದು ಕುತೂಹಲವಾಗಿಯೇ ಇರಲಿ. ಅಷ್ಟು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಬೇಕು ಎಂದರೆ ನಾನು ಒಬ್ಬ ಪ್ರೈವೇಟ್ ಡಿಟೆಕ್ಟಿವ್ ಎಂದುಕೊಳ್ಳಿ. ಆದರೆ ಖಂಡಿತ ನಾನು ಪ್ರೈವೆಟ್ ಡಿಟೆಕ್ಟಿವ್ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜವಲ್ಲ. ಸಧ್ಯಕ್ಕಿಷ್ಟು ಸಾಕು..' ಎಂದ. ಉಳಿದವರಿಗೆ ಏನು ಹೇಳಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಉಳಿದಿದ್ದರು.
               `ವಿನು, ವಿಕ್ರಂ. ನಾಳೆ ನೀವು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಕೆಲಸ ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ. ನಾನು ಹೊಡೆದ ಏಟಿಗೆ ಒಬ್ಬಾತ ಸತ್ತಿರುವುದು ಗ್ಯಾಂರಂಟಿ. ನಾಳೆ ಮುಂಜಾನೆಯೇ ಎದ್ದು ನಾವು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡೋಣ. ನಾನು ಹೊಡೆದು ಹಾಕಿದವನ ಹೆಣ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರೆ ಆತನ ಚಹರೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕಾಡುಗಳ್ಳರು ಆತನ ಹೆಣವನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇಡುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲ. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅವರು ಅದನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ದು ನಾಪತ್ತೆ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಅವರು ನಾಪತ್ತೆ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರು ಮರಣ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡೋಣ. ಆಗ ನಮಗೆ ಏನಾದರೂ ಲಿಂಕ್ ಸಿಗಬಹುದು. ಹಾದಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿರುವ ನಿಮ್ಮ ತನಿಖಾ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಈ ಹುಡುಕಾಟ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನು ತಂದುಕೊಡಬಹುದು' ಎಂದ. ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು.
            `ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ರಾಮು ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದು ನಮಗೊಂದು ಪೂರಕ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿದೆ. ಅದು ಕಳ್ಳಸಾಗಾಣಿಕೆ ಮಾಡುವವನ ಕಾಲಿಗೆ ಕಚ್ಚಿದೆ. ಹೀಗೆ ಕಚ್ಚಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನೂ ಹುಡುಕೋಣ. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಆತ ಈ ಊರಿನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಫಾಸಲೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಇರಲೇಬೇಕು. ನಾವು ಹುಡುಕುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಕೂಡ ನಮಗೆ ನಾಯಿ ಕಚ್ಚಿದೆ ಎಂದು ಮಾಹಿತಿ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಯಾರ ಕಾಲಿಗೆ ಗಾಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹುಡುಕೋಣ. ಗಾಯವಾದವರು ಒಬ್ಬರಿಗಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದರೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ವಿಚಾರಿಸೋಣ. ಒಬ್ಬ ಒದ್ದರೆ ಆತನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬರೋಣ. ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳೋಣ. ನಮಗೆ ಮುಂದೆ ಏನಾದರೂ ಪ್ರಯೋಜನಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
            ಪ್ರದೀಪನ ಮಾತುಗಳು ಎಷ್ಟು ನಿಖರವಾಗಿತ್ತೆಂದರೆ ಉಳಿದವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಅವಕಾಶವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಖಡಕ್ ಮಾತುಗಳು ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ನಾಟಿದ್ದವು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಬೆಳಗಿನ ಇನ್ನೊಂದು ಜಾವ ಆರಂಭಗೊಂಡಿತ್ತು. ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ಗುಕ್ಕಿನ ನಿದ್ದೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಶರಣಾದರು. ಬೆಳಕು ಇನ್ನೂ ಹರಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ  ಎಲ್ಲರೂ ಎದ್ದು, ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ನಿರತರಾದರು. ವಿನಾಯಕನಾಗಲೇ ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಹಾಗೂ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಆಫೀಸರುಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದ. ಅವರು ಬರಲು ಇನ್ನೂ ಸಮಯವಿತ್ತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಘಟನೆ ನಡೆದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಬರೋಣ ಎಂದು ಹೊರಟರು ಎಲ್ಲರೂ.
           ಊರ ಹಿಂದಿನ ಕಡಿದಾದ ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರಿ ಕಾಡಿನ ಒಳಹೊಕ್ಕವರಿಗೆ ರಾತ್ರಿ ನಡೆದಿದ್ದ ಘಟನೆಗಳೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದವು. ರಾತ್ರಿ ಮರಗಳ್ಳರನ್ನು ನೋಡಲು ಹೋಗಿದ್ದು, ಅವರು ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದ್ದೆಲ್ಲ ಹಸಿ ಹಸಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಇವರು ಸಾಗಿದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಇವರ ಓಡಾಟಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಬಾಗಿದ್ದ ಗಿಡಗಳೆಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ನೇರವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೊಂದು ಕಡೆ ರಕ್ತದ ಕಲೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಪ್ರದೀಪ ಕೂಡಲೇ ಜಾಗೃತನಾದ. ಇಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೊ ಒಂದು ಕಡೆ ತಾನು ಹೊಡೆದಿದ್ದು, ಮರಗಳ್ಳ ಬಿದ್ದಿರಬಹುದು ಎಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಅತ್ತ ಕಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.
          ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ರಕ್ತದ ಕಲೆಗಳಿದ್ದವೇ ಹೊರತು ಯಾವುದೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸವ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮರಗಳ್ಳರು ಪ್ರದೀಪನ ಏಟಿಗೆ ಪ್ರಾಣ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ದೇಹವನ್ನು ಆಗಲೇ ಹೊತ್ತೊಯ್ದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುವಾಗ ರಕ್ತದ ಹನಿಗಳು ಬಿದ್ದಿರಲೇಬೇಕಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡ ಪ್ರದೀಪ. ರಕ್ತದ ಕಲೆ ಬಿದ್ದಲ್ಲಿ ಹೋದರೆ ಏನಾದರೂ ಸಿಗಬಹುದಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡ. ಇವರು ಕಾಡಿನೊಳಕ್ಕೆ ಹೊರಟು, ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರಿ ಬಂದಿದ್ದ ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ರಕ್ತದ ಕಲೆಗಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದವು. ಪ್ರದೀಪ ಆ ಜಾಡನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೊರಟ. ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಉಳಿದವರು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದ್ದರು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿಯೇ ಹಲವಾರು ಸುತ್ತು ಬಳಸಿನ ಮಾರ್ಗದ ಮೂಲಕ ಸಾಗಿದ್ದರು. ರಕ್ತದ ಕಲೆ ಮೊದ ಮೊದಲು ಬಹಳ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಹನಿಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದವು.
           ಕಾಡಿನ ವಿವಿಧ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ರಸ್ತೆಯ ಬಳಿ ಬಂದ ನಂತರ ಇದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ರಕ್ತದ ಹನಿಗಳು ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದವು. ರಕ್ತದ ಹನಿ ಕಾಣೆಯಾದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ವಾಹನದ ಟೈರಿನ ಅಚ್ಚುಗಳಿದ್ದವು. ಅಂದರೆ ಹೊಡೆತ ತಿಂದು ಸತ್ತಿದ್ದವನನ್ನು ವಾಹನದ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿರುವುದು ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು. ವಾಹನದ ಗಾಲಿಯ ಅಚ್ಚನ್ನು ಆದರಿಸಿ ಹೋಗೋಣವೇ ಎಂದುಕೊಂಡವರಿಗೆ ಪೊಲೀಸ್ ಹಾಗೂ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಅದಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿರುವುದು ನೆನಪಾಯಿತು. ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವರೆಲ್ಲ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ನೆನಪಾಗಿ ವಾಪಾಸಾದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಸೂರ್ಯ ಬಾನಂಚಿನಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಏರಿ ಬಂದಿದ್ದ.
          `ವಿನು.. ನಾವು ಮನೆಗೆ ವಾಪಾಸಾದ ನಂತರ ನಮ್ಮೂರ ಬಳಿ ಯಾವುದಾದರೂ ವಾಹನ ಬಂದ ಸದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೆಯಾ?' ಪ್ರದೀಪ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದ.
             `ಇಲ್ಲ. ಕೇಳಿಸಲಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ.' ಎಂದ ವಿನಾಯಕ
             `ಓಹ್.. ಹೌದಾ. ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಈಗ ಹೋಗಿಬಂದ ದಾರಿ ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ?'
             `ಹಾ. ಅದು ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಕಲ್ಪಸುವ ಇನ್ನೊಂದು ರಸ್ತೆ. ಬಾಳೇಸರ ರಸ್ತೆಯಿಂದ ಲಿಂಕ್ ಇದೆ. ಆ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಬಂದರೆ ನಾವು ಬಂದಿರುವ ಈ ಕಾಡನ್ನು ಸುತ್ತು ಹಾಕಿ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಬರಬೇಕು. ಬಹುಶಃ ವಾಹನ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಬಾಳೇಸರ ರಸ್ತೆಯತ್ತ ಸಾಗಿರಬೇಕು.' ಎಂದು ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ್ದ ವಿನಾಯಕ. ವಾಪಾಸಾಗುವ ವೇಳೆಗೆ ಪೊಲೀಸರು ಹಾಗೂ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಬಂದಿದ್ದರು.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)

Sunday, July 19, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-23

            ಉಂಚಳ್ಳಿ ಜಲಪಾತದ ಬಳಿ ಅರಣ್ಯಗಳ್ಳರು ಹಾಗೂ ಫಾರೆಸ್ಟ್ ಆಪೀಸರ್ ಜೊತೆ ಅರಣ್ಯಗಳ್ಳತನ ಕುರಿತಂತೆ ನಡೆದ ಮೇಲಾಟದ ವಿಷಯ ಸಂಜೆಯ ವೇಳೆಗೆ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಹರಡಿಹೋಗಿತ್ತು. ಪಾತರಗಿತ್ತಿಯನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಗೆ ಬಂದ ಯುವ ಪಡೆಗೂ ಕೂಡ ಸಂಜೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ವಿಷಯ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಮರುದಿನ ಏನಾದರಾಗಲಿ ಅರಣ್ಯಗಳ್ಳರು ಹಾಗೂ ಪಾರೆಸ್ಟ್ ಆಫೀಸರ್ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಛೇಸಿಂಗ್ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದು ಒಳಿತು ಎಂದುಕೊಂಡರು ಎಲ್ಲರೂ. ಸುಮ್ಮನೇ ಹೋಗುವುದೇಕೆ, ಉಂಚಳ್ಳಿ ಜಲಪಾತವನ್ನು ನೋಡುವ ನೆಪವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡು ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದವರು ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾ. ವಿನಾಯಕನ ಬಳಿ ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಅರುಹಿದಾಗ ಅವನೂ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿದ್ದ.
            ಸಂಜೆಯ ವೇಳೆ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಹಾಸಿಗೆಯತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿದ್ದರು ಎಲ್ಲರೂ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಶನ್, ಗುಡ್ಡೇ ತೋಟದ ಗಣಪತಿ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಘಟನೆಗಳೇ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದವು. ಪೊಲೀಸರಿಗೇನೋ ಸಬೂಬನ್ನು ಹೇಳಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದದ್ದಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣು ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಯಾರಿಗೂ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ವಿಷ್ಣುವೇನೋ ಇಂತದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ತಲೆಗೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವವನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಉಳಿದವರ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ ಏನೋ ಆಗುತ್ತಿದೆ, ಆಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಅಪಾಯ ಕಾದಿರಬಹುದಾ? ಯಾವ ರೀತಿಯ ಅಪಾಯ ಆಗಬಹುದು? ವಿಷ್ಣುವಿನ ಜೀವಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ತೊಂದರೆ ಆಗುತ್ತದೆಯೇ? ಮತ್ತಿನ್ನೇನಾದರೂ ಕಂಟಕ ಇದೆಯೇ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದರು. ಆಲೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದವರಿಗೆ ಅದ್ಯಾವಾಗ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿತ್ತೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.
           ವಿಜೇತಾಳಿಗೆ ನಡುರಾತ್ರಿ ಮತ್ತೆ ಎಚ್ಚರಾಯಿತು. ದಂಟಕಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ನಡುರಾತ್ರಿ ಎಚ್ಚರಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಎಚ್ಚರಾಗಿತ್ತು. ದಂಟಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲ್ಭಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹಬ್ಬಿರುವ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಯಥಾ ಪ್ರಕಾರ ಮರಕಡಿಯುವ ಸದ್ದು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಗರಗಸ ಸದ್ದು ಮಾಡಿದರೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೊಡಲಿಯ ಸದ್ದು ಕೇಳುತ್ತಿತ್ತು. ಗಾಳಿಯ ಚಲನೆಯ ಆಧರಿಸಿ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಕ್ಷೀಣವಾಗಿ ಕಿವಿಗೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ವಿಜೇತಾ ಬಹಳ ಕಾಲ ಇದನ್ನು ಆಲಿಸಿದಳು. ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಅಸಹನೀಯ ಎನ್ನಿಸಿ ಹೊರಗೆ ಎದ್ದು ಬಂದಳು. ಮಹಡಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ವಿಕ್ರಮ, ವಿಷ್ಣು, ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ಪ್ರದೀಪರು ಮಲಗಿದ್ದರು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ವಿಕ್ರಮನ ಕಡೆ ಸರಿದು ಹೋದ ವಿಜೇತಾ ಅವನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು.
              ವಿಕ್ರಮನಿಗೂ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿನಯಚಂದ್ರನಿಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದವರಿಗೆ ಯಾರಿಗೂ ಕೂಡ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಜೇತಾ ಎದ್ದು ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು `ಏನಾಯ್ತು?' ಎಂದ ವಿಕ್ರಮ. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ವಿಜೇತಾ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸದ್ದಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ಯಾರೋ ಮರ ಕಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದೂ ತಿಳಿಸಿದಳು.
             ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ಉಳಿದವರಿಗೂ ಈ ವಿಷಯ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋಣವಾ ಎಂದುಕೊಂಡರು. ಪ್ರದೀಪ ಹೂ ಅಂದ. ವಿಷ್ಣುವೂ ಹೂ ಅಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೆ ನಡು ರಾತ್ರಿಯಾದರೂ ಸರಿ ಹೋಗಿ ಬರೋಣ. ಐದಾರು ಜನರಿದ್ದರೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮರ ಕಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಪೋಟೋಗಳು ಸಿಕ್ಕರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ಎಂದುಕೊಂಡರು ಎಲ್ಲರೂ. ವಿನಾಯಕನ ಬಳಿ ಹೇಳಿದಾಗ ಮೊದಲಿಗೆ ವಿರೋಧಿಸಿದನಾದರೂ ಕೊನೆಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಮೂರಡಿಯ ಬ್ಯಾಟರಿಯನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡ. ಒಂದು ಕಿ.ಮಿ ದೂರದ ವರೆಗೂ ಆ ಬ್ಯಾಟರಿ ಬೆಳಕನ್ನು ಬೀರುತ್ತಿತ್ತು. ವಿನಾಯಕ ಸೀದಾ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದವನೇ ಪಂಜರದಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಲಾಗಿದ್ದ ಮುದ್ದಿನ ನಾಯಿ ರಾಮುವನ್ನು ಹೊರಗೆ ಬಿಟ್ಟ. ಅದೇನು ಸೂಟು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತೋ ರಾಮುವಿಗೆ. ಛಂಗನೆ ನೆಗೆಯಿತು. ತನ್ನ ಮನಯ ಯಜಮಾನ ಕಾಡಿನ ಕಡೆಗೆ ತೆರಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುದು ನಾಗಿಗೆ ಅದ್ಹೇಗೋ ತಿಳಿದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಬಾಲ ಹಾಗೂ ಮೈಯನ್ನು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕುಳಿಸುತ್ತ ನೆಗೆಯತೊಡಗಿತ್ತು.
            ಕಾಡನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದ ವಿನಾಯಕ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹಿತ್ಲಾಕಡೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿಸಿದ. ಎಲ್ಲರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಬನ್ನಿ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಬಳಿಯೂ ಚಿಕ್ಕ ಬೆಳಕು ಇದ್ದೇ ಇದ್ದು. ಮೊಬೈಲ್ ಟಾರ್ಚುಗಳೂ ಇದ್ದವು. ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಗುದ್ದವನ್ನು ಏರ ತೊಡಗಿದರು. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಕಾನನದಲ್ಲಿ ಸದ್ದು ಕೇಳಿ ಬಂದ ಕಡೆಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿದರು. ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಮ ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಬಳಿ ಇದ್ದ ನೈಟ್ ವಿಷನ್ ಕ್ಯಾಮರಾವನ್ನು ಸಜ್ಜಾಗಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ಪೋಟೋ ತೆಗೆಯುವ ಸಂದರ್ಭ ಎದುರಾಗಬಹುದಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಇಬ್ಬರೂ ಚುರುಕಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಬ್ಬರ ಕೈಗಳೂ ಕ್ಯಾಮರಾ ಮೇಲಿದ್ದವು.
           ರಾಜು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ರಾಜುವಿನ ಹಿಂದೆ ರಾಜುವಿನ ಜಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಿನಾಯಕ ಮೌನವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಹಿಂದೆ ಪ್ರದೀಪ, ವಿಕ್ರಮ, ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣು. ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಮಾರು ದೂರ ಅಂತರ. ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಕಬ್ಬಿಣದ ರಾಡನ್ನು ಹಿಡಿದು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ವಿನಾಯಕನ ಹಿಂದೆ ಜಾಡು ಹಿಡಿದು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವರು ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ದಾರಿ ತಪ್ಪುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಂತೆಲ್ಲ ಕತ್ತಲೆಯ ನೀರವತೆಯನ್ನು ಸೀಳಿ ಬರುವಂತಹ ಕಾಡು ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕೂಗು ಕಿರ್ರೆಂದು ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಮರ ಕಡಿಯುವ ಸದ್ದು ಕೂಡ ನಿಧಾನವಾಗಿ ದೊಡ್ಡದಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದರು.
             ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ವಿನಾಯಕ ಗಕ್ಕನೆ ನಿಂತ. ನಿಂತವನೇ ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ರಾಜುವಿನ ಕುತ್ತಿಗೆ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡ. ರಾಜು ಕೊಸರಾಡತೊಡಗಿತು. ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವರೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಢಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದರೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ನಿಂತರು. ಪಿಸುಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿದ್ದವರ ಬಳಿ `ಅದೋ ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿ.. ಮರ ಕೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..' ಎಂದ.
             ಕಾಡಿನ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ದೂರದಲ್ಲಿ ಲಾಟೀನು ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಮರ ಕಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಯೆ ದಡೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿರಾತಂಕವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದರು. ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಮ ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಕ್ಯಾಮರಾಕ್ಕೆ ಕೆಲಸಕೊಟ್ಟರು. ಅನುಮಾನ ಬಾರದಿರಲಿ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಇಬ್ಬರೂ ಕ್ಯಾಮರಾದ ಫ್ಲಾಷ್ ಲೈಟನ್ನು ಆರಿಸಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅದೆಷ್ಟು ಪೋಟೋ ತೆಗೆದರೂ ಮರಗಳ್ಳರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಬ್ಬಿಣದ ರಾಡನ್ನು ಸಜ್ಜಾಗಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ.
            ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಅಚಾತುರ್ಯವೊಂದು ಘಟಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ರಾಮುವಿನ ಕುತ್ತಿಗೆ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿನಾಯಕ ಎಂದೆನಲ್ಲ. ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಬೇಟೆ ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಇದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ ರಾಮು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಕೊಸರಾಡಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಕೊಸರಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ ವಿನಾಯಕ ತನ್ನ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಬಿಗಿ ಮಾಡಿದ್ದ. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಕುತ್ತಿಗೆ ಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ಉಳುಚಿಕೊಂಡ ರಾಮು ಸೀದಾ ಮರಗಳ್ಳರಿದ್ದ ಕಡೆಗೆ ಓಡಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. `ಅಯ್ಯೋ ಭಾನಗಡಿ ಆಯ್ತಲ್ಲ..' ಎಂದುಕೊಂಡ ವಿನಾಯಕ ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದವರ ಬಳಿ ಓಡಲು ತಯಾರಾಗುವಂತೆ ತಿಳಿಸಿದ. ಈ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಿರದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಓಡುವುದು? ಎಲ್ಲರೂ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದರು.
            ರಾಮು ಮರಗಳ್ಳರ ಬಳಿ ಓಡಿದ್ದೇ ತಡ. ಒಮ್ಮೆ ಕಾಡೇ ಅದರುವಂತೆ ಕೂಗಿತು. ಮರಗಳ್ಳರು ಒಮ್ಮೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದಿದ್ದರು. ಸುಮ್ಮನೆ ಇರದ ರಾಮು ಸೀದಾ ಹೋಗಿ ಒಬ್ಬನ ಕಾಲಿಗೆ ಗಬಕ್ಕನೆ ಕಚ್ಚಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಒಮ್ಮೆ ಮರಕಡಿಯುತ್ತಿದ್ದವನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ನಾಯಿ ಕಚ್ಚಿದ್ದರಿಂದ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದ. ಕಚ್ಚಿದ್ದು ಏನು ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗದೇ ಕಾಲು ಝಾಡಿಸಿದ. ಆತ ಕಾಲು ಝಾಡಿಸಿದಂತೆಲ್ಲ ರಾಮುವಿನ ಕಡಿತ ಬಿಗಿಯಾಯಿತು. ರಾಮುವಿನ ಬಿಗಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದ ಮರಗಳ್ಳ `ಅಯ್ಯಯ್ಯಪ್ಪಾ...' ಎಂದ. ತಕ್ಷಣ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದವರೆಲ್ಲ ಹುಷಾರಾದರು. ಏನೋ ಅಪಾಯ ಎದುರಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದರು.
          ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದ ಮರಗಳ್ಳನಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದರು. ನಾಯಿ ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದಿರುವುದು ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ನಾಯಿ ಬಂದಿದ್ದೆ ಎಂದಾದರೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ಯಾರೋ ಇರಬೇಕು. `ಯಾರೋ ಇದ್ದಾರೆ ಹುಡುಕ್ರೋ..' ಎಂದು ಕೂಗಿದ ಒಬ್ಬಾತ. ಇನ್ನೊಬ್ಬಾತ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕೊಡಲಿಯಿಂದ ರಾಮುವಿನ ಕಡೆಗೆ ಬೀಸಿದ್ದ. ರಾಮು ಕೂದಲೆಳೆಯ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತಾದರೂ ಕೊಡಿಲಿಯ ಏಟು ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಕೊಡಲಿಯ ಏಟು ಬಿದ್ದಿದ್ದೇ ಕಚ್ಚಿದ್ದವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ರಾಮು ಕಂಯೋ ಎಂದು ಕೂಗಿ ಓಡಲು ಆರಂಭಿಸಿತು.
            ಇದೇ ವೇಳೆ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆಯೂ ನಡೆದಿತ್ತು. ರಾಮುವಿಗೆ ಬೀಸಿದ್ದ ಕೊಡಲಿ ರಾಮುವಿನ ಕಾಲಿಗೆ ಗಾಯ ಮಾಡಿ ಸೀದಾ ರಾಮು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದವನ ಕಾಲಿಗೆ ತಾಗಿತ್ತು. ಆತನ ಕಾಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಪರಿಣಾಮ ಕಾಲು ಸಿಗಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ಕೊಡಲಿ ಏಟು ಬಿದ್ದ ಕಾರಣ ಆತ `ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ.. ಸತ್ನ್ಯೆಪ್ಪಾ...' ಎಂದು ಕೂಗಿದ. ದಂಟಕಲ್ ಕಾಡು ಒಮ್ಮೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು.
           ನಾಯಿಯ ಜೊತೆಗೆ ಯಾರ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅನುಮಾನ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡ ಮರಗಳ್ಳರು ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಹುಡುಕಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಅವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ಅವರ ಜೊತೆಗಾರರು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಕೂಡಲೇ ಮೂರು ಜನ ವಿನಾಯಕನ ಹಾಗೂ ಜೊತೆಗಾರರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದರು. ಮರಗಳ್ಳರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ತಮ್ಮ ಕಥೆ ಮುಗಿದಂತೆಯೇ ಎಂದುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಓಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು.
             ವಿಕ್ರಮ, ಪ್ರದೀಪ, ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ವಿಷ್ಣು ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಓಡಿಬಿಡಬಲ್ಲರು. ಅದರೆ ವಿಜೇತಾ ಹೇಗೆ ತಾನೆ ಓಡಿಯಾಳು. ಗಂಡಸರ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಓಡುವುದೂ ಕಷ್ಟವೇ. ಕತ್ತಲ ಕೂಪದಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಿರದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಗಂಡಸರೇ ಎದ್ದೋ ಬಿದ್ದೋ, ಎಡವುತ್ತಲೋ ಓಡುತ್ತಿದ್ದರು. ವಿಜೇತಾ ಕೂಡ ಮೊದ ಮೊದಲು ಗಂಡಸರ ವೇಗಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಓಡಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಆಕೆಯಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗತೊಡಗಿತ್ತು. ವಿನಾಯಕನ ಹಿಂದೆಯೇ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಆಕೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಳು. ಇದನ್ನು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಗಮನಿಸಿದವನು ಪ್ರದೀಪ.
             ಮರಗಳ್ಳರೂ ವೇಗವಾಗಿಯೇ ಓಡಿಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾಲ್ಕು ಜನ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮರಗಳ್ಳರಿಗೂ ಹಾಗೂ ಯುವ ಪಡೆಗೂ ಇದ್ದ ಅಂತರ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತ ಬಂತು. ಆಗ ಪ್ರದೀಪ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದ. ಇನ್ನು ತಡ ಮಾಡಿದರೆ ಶತ್ರು ದಾಳಿ ಮಾಡುವುದು ನಿಶ್ಚಿತ. ವಿಜೇತಾಳಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆಕೆಯನ್ನು ಮರಗಳ್ಳರು ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಏನಾದರೂ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡ. ತಕ್ಷಣವೇ ತನ್ನ ವೇಗವನ್ನು ಕಡಿಮೆಮಾಡಿಕೊಂಡ. ವಿಜೇತಾಳ ಬಳಿ ಜೋರಾಗಿ ಓಡು ಎಂದ. ಆಕೆ ತುಸು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದಳು ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಪ್ರದೀಪ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಗಕ್ಕನೆ ನಿಂತ. ನಿಂತವನೇ ಸೀದಾ ಉಲ್ಟಾ ತಿರುಗಿದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಮರಗಳ್ಳರಿಗೆ ಅಭಿಮುಖವಾಗಿ ಓಡ ತೊಡಗಿದ. ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಮರಗಳ್ಳರಿಗೆ ಪ್ರದೀಪನ ಈ ರೀತಿಯ ಚರ್ಯೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ.
           ಉಲ್ಟಾ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರದೀಪ ಮರಗಳ್ಳರು ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬರುವವರೆಗೂ ಕಾದ. ನಾಲ್ಕು ಜನರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಾತ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ. ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರದೀಪ ತಕ್ಷಣ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಬ್ಬಿಣದ ರಾಡನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಬೀಸಿದ. ಹೊಡೆತ ಬಲವಾಗಿ ಮರಗಳ್ಳನ ತಲೆಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. `ವಿಕಾರವಾಗಿ ಕೂಗಿಕೊಂಡ ಮರಗಳ್ಳ ತಕ್ಷಣವೇ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದಿದ್ದ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿದವರೇ ಉಳಿದ ಮರಗಳ್ಳರು ಒಮ್ಮೆ ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾದರು. ಎದುರಾಳಿ ಈ ರೀತಿ ದಾಳಿ ಮಾಡಬಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸುಳಿವು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರದೀಪ ಹೊಡೆದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಹೆದರಿದ ಮರಗಳ್ಳರು ವಿನಾಯಕನ ತಂಡವನ್ನು ಬೆನ್ನಟ್ಟುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಸೀದಾ ದಿಕ್ಕಾಪಾಲಾಗಿ ಓಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ಈಗ ಅವರ ತಿರುಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ. ಓಡುತ್ತಿದ್ದವರ ಪೈಕಿ ಒಬ್ಬನ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದ್ದ. ಕಾಡಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳ ದೂರ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದ್ದ. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೂ ಮರಗಳ್ಳ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ತಪ್ಪಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಬ್ಬಿಣದ ರಾಡು ಒದ್ದೆ ಓದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ವಾಪಾಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ದಾರಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ನರಳಿದ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರದೀಪ ಜಾಗೃತನಾಗಿ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಡನ್ನು ಬೀಸಲು ತಯಾರಾಗಿದ್ದುಕೊಂಡು ಅತ್ತ ಹೊರಳಿದ.
           ಪ್ರದೀಪ ತೀರಾ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬವ್...ಎಂದಿತು ಸದ್ದು. ಪ್ರದೀಪ ಒಮ್ಮೆ ಬೆಚ್ಚಿದ್ದ. ನೋಡಿದರೆ ರಾಮು. ಮರಗಳ್ಳನ ಕೊಡಲಿ ಏಟು ತಾಗಿ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದ ರಾಮು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಮಟ್ಟಿಯೊಂದನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಪ್ರದೀಪ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಮರಗಳ್ಳನೇ ಇರಬೇಕು, ತನ್ನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಲು ಬಂದಿರಬೇಕು ಎಂದು ಗುರ್ರೆಂದಿತ್ತು. ಪ್ರದೀಪನಿಗೆ ರಾಮುವಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗೊತ್ತಾಗಿ `ರಾಮು... ಕುರೂಯ್..' ಎಂದ. ತನ್ನ ಹೆಸರು ಹಿಡಿದು ಕರೆದಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿದ ರಾಮು ಇವನ್ಯಾರೋ ತನ್ನ ಪರಿಚಯದವನೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೊರಬಂದಿತು. ರಾಮು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದ ಪ್ರದೀಪ ರಾಮುವಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಗಾಯವೇ ಆಗಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡ. ತಕ್ಷಣವೇ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದ ರಾಮುವಿನ ತಲೆ ನೇವರಿಸಿದ. ಪರಿಚಿತರನ್ನು ಕಂಡ ರಾಮು ಒಮ್ಮೆಲೆ ಪ್ರದೀಪನ ಕೈ ನೆಕ್ಕಲು ಆರಂಭಿಸಿತು. ತಕ್ಷಣ ಪ್ರದೀಪ ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ರಾಮುವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ವಾಪಾಸು ಹೊರಟ.
            ಕತ್ತಲ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾನನದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಸಾರಿ ಪ್ರದೀಪನಿಗೆ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿತ್ತು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಲೆದು ಅಲೆದು ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ದಂಟಕಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಅದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಹುದೂರ ಸಾಗಿದವನಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ದಂಟಕಲ್ಲಿನ ಮನೆಗಳು ಕಾಣಿಸಿದ್ದವು. ದಡಬಡನೆ ಅತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದ. ದಂಟಕಲ್ಲಿನ ಮನೆಯನ್ನು ತಲುಪುವ ವೇಳೆಗೆ ಆಗಲೇ ಪ್ರದೀಪನಿಂದ ಧಾರಾಕಾರ ಬೆವರು ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
            ಕಾಡಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದ ವಿನಾಯಕ, ವಿಜೇತಾ, ಪ್ರದೀಪ ಹಾಗೂ ವಿಷ್ಣು ಪ್ರದೀಪ ಬರದಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ ಕಂಗಾಲಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಸಿದ್ದ ಆರ್ತನಾದಕ್ಕೆ ದಂಟಕಲ್ ಊರಿನ ಜನರೂ ಕೂಡ ನಡು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಬಂದಿದ್ದರು. ಪ್ರದೀಪ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ವಿನಾಯಕನ ಬಳಗ ಕೊಂಚ ನಿರಾಳವಾದರೂ ರಕ್ತಮಯವಾಗಿದ್ದ ಆತನ ಕೈ ಹಾಗೂ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಬ್ಬಿಣದ ರಾಡನ್ನು ನೋಡಿ ಹೌಹಾರಿದರು. ರಾಮುವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನೂ ನೋಡಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ಆಲೋಚನೆಗೆ ಬಿದ್ದರು.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ...)
           

Thursday, July 9, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-22

             ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮುಗಿಸಿ ಭಟ್ಟರ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಿ ಹಾಗೆಯೇ ಎಲ್ಲರೂ ವಾಪಾಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ವಿಕ್ರಮ, ವಿನಾಯಕ, ವಿಜೇತಾ, ಪ್ರದೀಪರು ದೇವಸ್ಥಾನದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ವಿಷ್ಣು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದವನು ಹಾಗೆಯೇ ಹೊರಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಾಗಿಲ ಪಟ್ಟಿ ಎಡವಿ ದಡಾರನೆ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟ. ಆತ ಬಿದ್ದಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಒಮ್ಮೆ ಭೀತಿ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡರು. ಇದೇನಿದು ಹೀಗಾಯಿತಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡರು. ಪ್ರದೀಪ ಬೇಗನೇ ಬಂದು ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಎಬ್ಬಿಸಿದ. ಪುಣ್ಯಕ್ಕೆ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಏಟು ಬಿದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಲು ಎಡವಿ ಕವುಚಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಕಾರಣ ಒಮ್ಮೆ ಮೈ ಕೈ ಜಜ್ಜಿತ್ತು. ಕೆಲಕಾಲ ವಿಷ್ಣು ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹೊರಗಿನ ಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸಾವರಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತ.
          ವಿಷ್ಣು ಬಿದ್ದಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಭಟ್ಟರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಏನನ್ನಿಸಿತೋ ಏನೋ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಒಮ್ಮೆ ತುಪ್ಪದ ದೀಪವನ್ನು ಹಚ್ಚಿಟ್ಟರು. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದು ಅದು ಗಣಪನಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಅಪಶಕುನದ ಹಾಗೇ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಛೇ ಹೀಗಾಗಬಾರದಿತ್ತು ಎನ್ನಿಸಿತು. `ಯೇ ತಮಾ.. ಒಳಗೆ ಬಾ ಇಲ್ಲಿ.. ಒಂದ್ ಸಾರಿ ದೇವರ ಹತ್ತಿರ ಏನೂ ಕೆಡುಕು ಆಗದೇ ಇರಲಿ ಹೇಳಿ ಬೇಡ್ಕ.. ಒಳ್ಳೇದಾಗ್ತು..' ಎಂದರು ಭಟ್ಟರು.
         ` ನಾನು ಅಪಶಕುನ ನಂಬೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ..' ಎಂದ ವಿಷ್ಣು. ಆದರೂ ಭಟ್ಟರು ಹೇಳುದಂತೆ ದೇವರ ಎದುರು ಬಂದು ನಮಸ್ಕರಿಸಿದಂತೆ ಮಾಡಿದ. ವಿಷ್ಣುವಿನ ಉತ್ತರ ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವನ್ನು ತಂದಿತ್ತು. ಇದಾದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ದೇವಾಲಯದಿಂದ ವಾಪಾಸು ಹೊರಟರು.
           ಮನುಷ್ಯ ತಾನೇ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಮಿಗಿಲು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಆಗಾಗ ಪ್ರಕೃತಿ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ಮೇಲಿರುವ ಕಾಣದ ಶಕ್ತಿಗಳು ಮುಂದೆ ಆಗುವ ಅನಾಹುತಗಳನ್ನು ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ತಿಳಿಸುತ್ತವೆ. ದೇವರ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನಂಬುವವರು ಮಾತ್ರ ಇಂತಹ ಸೂಚನೆಗಳಿಂದಾಗಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ವಿಷ್ಣುವಿಗೂ ಕೂಡ ಮುಂದೆ ಆಗುವ ಯಾವುದೋ ಅಪಾಯವನ್ನು ಈ ರೀತಿಯ ಸೂಚನೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದೇವರು ನೀಡಿದನೇ? ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಉಳಿದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಮುಂದೆ ಏನೋ ಅಪಾಯ ಬಂದು ಒದಗಲಿದೆ. ವಿಷ್ಣು ಯಾವುದೋ ತೊಂದರೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳಲಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ವಿಷ್ಣು ಇದನ್ನು ನಂಬಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದೇ ಕಥೆಗೆ ತಿರುವನ್ನು ನೀಡಲಿದೆಯೇ? ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿದಷ್ಟೂ ಗೋಜಲು ಗೋಜಲಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತಿತ್ತು.

****

          `ಎರಡು ತೇಗದ ಮರ ಅರ್ಜೆಂಟು ಬೇಕು. ನಮ್ಮೂರ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ದು ಸುಳ್ಳು. ಉಂಚಳ್ಳಿ ಜಲಪಾತದ ಬಳಿ ಬಹಳ ಇದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಕಡಿದುಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ನನ್ನ ಬಳಿ ಇರುವ ಅಡ್ರೆಸ್ ಗೆ ತಲುಪಿಸಿ..' ಮುಂದಾಳು ಸೂಚನೆ ನೀಡಿದ್ದ. ಜೊತೆಗಿದ್ದವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. `ನೋಡಿ ಮಾರ್ಗ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಈಗ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಯಾವುದೇ ವಾಹನಗಳನ್ನಾದರೂ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಪಹರೆ ಕಾಯಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಮಾನ ಬಂದರೂ ಸಾಕು ಹಿಡಿದು ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಹೇಗೆ ಸಾಗಿಸಬೇಕು, ಯಾವ ಥರ ಹೋಗಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾನು ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಬೇಕಿಲ್ಲ ತಾನೆ. ಒಳ ದಾರಿಗಳು, ಕಳ್ಳ ಮಾರ್ಗಗಳೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ..' ಎಂದ ಬಾಸ್. ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು.
          ಇದಾಗಿ ಒಂದು ದಿನ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಉಂಚಳ್ಳಿ ಜಲಪಾತದ ಬಳಿಯ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಎರಡು ಬೃಹತ್ ತೇಗದ ಮರಗಳು ಧರಗುರುಳಿದ್ದವು. ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಟ್ರಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಪಾರ್ಸಲ್ಲನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ಮಾಡಿ ಅದರೊಳಕ್ಕೆ ತೇಗದ ಮರದ ತುಂಡುಗಳನ್ನು ತುಂಬಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಒಯ್ಯಲಾಯಿತು. ಟ್ರಕ್ಕಿನ ಚಹರೆಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮುಖ್ಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಹೋಗಬೇಕು ಎನ್ನುವ ತೀರ್ಮಾನ ಕಳ್ಳ ಸಾಗಾಣಿಕೆದಾರರದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಕಡೆ ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಇತ್ತು. ಟ್ರಕ್ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಟ್ರಕ್ಕನ್ನು ಇಬ್ಬರು ಗಾರ್ಡುಗಳು ಕೈ ಅಡ್ಡ ಹಾಕಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಟ್ಟರು. ಟ್ರಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಭಯವಾಯಿತಾದರೂ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದವನೊಬ್ಬ ರೇಶನ್ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದ.
          ಆದರೆ ಗಾರ್ಡುಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಅನುಮಾನ ಬಂದಂತಾಯಿತು. ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎಂದವರೇ ಟ್ರಕ್ಕಿನ ಹಿಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ತಪಾಸಣೆ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾದರು. ಕೂಡಲೇ ಬೆದರಿಸ ಕಳ್ಳಸಾಗಾಣಿಕೆದಾರರು ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯವರು ಹಾಕಿದ್ದ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟಿನ ಅಡ್ಡ ಕಂಬವನ್ನು ದಡಾರನೆ ಟ್ರಕ್ಕಿನ ಮೂಲಕ ಕಿತ್ತು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಚಲಾಯಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ತಕ್ಷಣ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡ ಗಾರ್ಡುಗಳು ಟ್ರಕ್ಕಿನ ನಂಬರ್ ಬರೆದುಕೊಂಡರು. ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಯ ಕಚೇರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಲು ಮುಂದಾದರು. ವಯರ್ ಲೆಸ್ ಮೂಲಕ ಹತ್ತಿರದ ಕಚೇರಿಗೆ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು. ಟ್ರಕ್ಕು, ಬಣ್ಣ, ಟ್ರಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ಕಳ್ಳಸಾಗಾಣಿಕೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಕೂಡಲೇ ಹಿಡಿಯಿರಿ ಎಂದಿದ್ದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ತಮ್ಮ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಬೈಕಿನ ಮೂಲಕ ಲಾರಿಯನ್ನು ಬೆನ್ನತ್ತಿದರು. ಆ ನಂತರ ನಡೆದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಸಿನೆಮಾ ಮಾದರಿಯ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ. ಲಾರಿಯನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಹಿಡಿಯಲು ಅನೇಕ ಸಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಸೋತರು ಗಾರ್ಡುಗಳು. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಟ್ರಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದ್ದವರು ಏನೋ ಟ್ರಿಕ್ಕು ಮಾಡಿದರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಟ್ರಕ್ಕನ್ನು ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಗಾರ್ಡುಗಳು ರಸ್ತೆ ಪಕ್ಕದ ಕಾಲುವೆಯಲ್ಲಿ ದಬಾರನೆ ಬಿದ್ದರು. ಬಿದ್ದವರೇ ತಮಗಾಗಿದ್ದ ಗಾಯವನ್ನೂ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಹಿಗ್ಗಾ ಮುಗ್ಗಾ ಬಯ್ಯಲು ಆರಂಬಿಸಿದರು. ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಟ್ರಕ್ ರಸ್ತೆಯ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು.

***

             ದೇಗುಲ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿದವರು ಮನೆಗೆ ವಾಪಾಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಡನ್ನು ವೀಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ದಾರಿಯ ಇಕ್ಕೆಲಗಳಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ದೈತ್ಯ ಮರಗಳನ್ನು ಕಡಿದ ದೃಶ್ಯ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮರಗಳ ಬುಡಗಳಷ್ಟೇ ನಿಂತಿದ್ದವು. ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬೊಡ್ಡೆಗಳಿದ್ದವು. ಬರುತ್ತಿದ್ದವರೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಛೇ ಎಂದುಕೊಂಡು ತಲೆಯನ್ನು ಕೊಡವಿದರು. ಬಂದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ನದಿಯನ್ನು ದಾಟಿ ಮುನ್ನಡೆದರು. ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಾವು ಮಾಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಕೆಲಸ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ತಲೆಬಿಸಿ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಜಾಡನ್ನು ಹುಡುಕಿ, ಇನ್ನೇನು ಸುಳಿವು ಸಿಕ್ಕಿತು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಛೇ ಅದಲ್ಲ ಇದು  ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗ ಬದಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹೊಸ ಪಯಣವನ್ನು ಹುಡುಕಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾರು ಅದೆಷ್ಟು ಸಾರಿ ತಲೆ ಕೊಡವಿಕೊಂಡಿದ್ದರೋ.
               ಉಳಿದೆಲ್ಲ ಕೆಲಸವನ್ನು ಖೈದು ಮಾಡಿ ತಾವು ಬಂದ ಕೆಲಸಕ್ಕೇ ಮೊದಲು ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯವನ್ನು ನೀಡಬೇಕು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಗಣಪಜ್ಜ ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕಾಗದಪತ್ರಗಳಿದ್ದವು. ಅಜ್ಜ ಬಂದವರೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ್ರಾ ದೇವಸ್ತಾನಕ್ಕೆ..' ಎಂದರು. ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು. ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಗದಪತ್ರವನ್ನು ತೆಗೆಯುತ್ತಾ `ನೋಡಿ. ಯನ್ನ ಅಪ್ಪಯ್ಯ ಗಣೇಶ ಹೆಗಡೆ ಅವರು ಅಡಿಕೆಯಿಂದ ಚಹಾ ಹಾಗೂ ಕಾಫಿಯ ತರಹ ಪೇಯವನ್ನು ತಯಾರು ಮಾಡಿದ್ದರಂತೆ. ಮೈಸೂರಿನ ಆಹಾರ ಗುಣಮಟ್ಟ ಪರಿಷ್ಕರಣ ಮಂಡಳಿಯಿಂದ ಪ್ರಮಾಣ ಮತ್ರ ಕೂಡ ಬಂದಿದೆ ನೋಡಿ.. ಏನೋ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇದು ಸಿಕ್ಕಿತು. ತಕ್ಷಣ ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸೋಣ ಎಂದು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿ..' ಎಂದ ಗಣಪಜ್ಜ.
          ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಯುವ ವಿಜ್ಞಾನಿಯೊಬ್ಬರು ಅಡಿಕೆಯಿಂದ ಪೇಯವನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಓದಿ ತಿಳಿದಿದ್ದ ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಮರಿಗೆ ಇದರಿಂದ ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು. ಅರ್ಧ ಶತಕದಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಮಲೆನಾಡಿನ ಹಳ್ಳಿ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜನೊಬ್ಬ ತಯಾರಿಸಿದ್ದ ಅಡಿಕೆ ಪೇಯ ಇತಿಹಾಸದ ಕಾಲಗರ್ಭದೊಳಗೆ ಮರೆಯಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲೋ ಏನೋ ನೆನಪುಗಳು ಮರುಕಳಿಸಿದ ಹಾಗಾಯಿತು. ದಂಟಕಲ್ ಎಂಬ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಏನೇನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದ್ದರಲ್ಲಾ ಎಂದು ಯುವ ಪಡೆ ಹುಬ್ಬೇರಿಸುವ ಹಾಗೆ ಆಯಿತು.
          ಗಣೇಶಜ್ಜ ನ ಹಲವಾರು ಮುಖಗಳ ಅನಾವರಣವಾದಂತಾಗಿತ್ತು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರನಾಗಿ, ಸಮಾಜ ಸೇವಕನಾಗಿ, ಶಿಕ್ಷಣ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗಿ, ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿ ಗಣೇಶಜ್ಜ ಅನಾವರಣಗೊಂಡಿದ್ದ. ಬಾದಾಮಿ ತೋಟ ಮಾಡಿದ್ದ, ಚಹಾ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಬೆಳೆದಿದ್ದ, ಅನಂತ ಭಟ್ಟನ ಅಪ್ಪೆ ಮಿಡಿ ತಳಿ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಿದ್ದ, ಅಡಿಕೆಯ ಮೌಲ್ಯವರ್ಧನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದ, ಬಹು ಉತ್ಪನ್ನ ತಯಾರಿಕೆಗೆ ಮುಂದಾಗಿದ್ದ. ಇವೆಲ್ಲ ಯುವ ಪಡೆಯ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸೂರೆಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರೂ ಅಜ್ಜನಿಗೆ ನಮಿಸಿದರು.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)

(ಗಣೇಶಜ್ಜ ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ನಿಜವಾದ ಘಟನೆಗಳಾಗಿವೆ. ಯಾವುದೇ ಕಲ್ಪನೆಗಳಲ್ಲ)

Wednesday, July 8, 2015

ಪುನೀತೆ

ಬಾಳಿನಾ ಹರಹಿನಲಿ
ಬದುಕುವುದ ಕಲಿತೆ
ಹೃದಯಾದಾಕಾಶದಲಿ
ಪ್ರೀತಿಯನು ಅರಿತೆ ||

ನೋವಿನ ನಡುವಿನಲಿ
ನಗುವುದನು ಕಲಿತೆ
ನಗು ನಗುವ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ
ಅಳುವುದನು ಮರೆತೆ ||

ಬದುಕಿನ ಬೀದಿಯಲಿ
ಎಡವುವುದ ಮರೆತೆ
ಎಡವಿ ಬಿದ್ದೆಡೆಯಲ್ಲಿ
ಬರೆದೆ ನಾ ಕವಿತೆ ||

ಗೆಲುವಿನ ಚಣದಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲವನೂ ಸೋತೆ
ಸೋತು ಬಸವಳಿದಾಗ
ಗೆಲ್ಲುವುದನು ಕಲಿತೆ ||

ಎಲ್ಲವನು ಮರೆತಾಗ
ಎಲ್ಲವನು ಕಲಿತೆ
ಯಾವುದೋ ಘಟ್ಟದಲಿ
ಆಗಿರುವೆ ಪುನೀತೆ ||

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 13-11-2005ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)
(2005-06ನೇ ಸಾಲಿನ ಎಂ.ಇ.ಎಸ್. ಎಂ. ಎಂ. ಕಲಾ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನ ಕಾಲೇಜಿನ ಕವನ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ದ್ವಿತೀಯ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಗಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ)

Monday, July 6, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-21

            ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಪೊಲೀಸರು ಬಂಧಿಸಿದ ಕಾರಣವನ್ನು ಕೇಳುವವರೇ ಆಗಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಕಾರಣವನ್ನು ಹೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುಸ್ತೋ ಸುಸ್ತು. ಪೊಲೀಸರ ದರ್ಪ, ಪ್ರದೀಪನ ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆ, ಗಪ್ಪಜ್ಜನ ಪ್ರೀತಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೆಲ್ಲ ಬಾಯಿಂದ ಬಾಯಿಗೆ ರಸವತ್ತಾಗಿ, ರೋಚಕವಾಗಿ ಹರಿದು ಬಂದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ವಿಶೇಷವಾಗಿತ್ತು. ಮಲೆನಾಡಿನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ಯುವ ಪಡೆ ಮಲೆನಾಡಿನ ತುಂಬೆಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ ರಾಜ್ಯದಾದ್ಯಂತ ಒಂದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಅದ್ಯಾರು ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಿದ್ದರೋ ಏನೋ, ತಮ್ಮನ್ನು ನಕ್ಸಲರು ಎಂದುಕೊಂಡು ಬಂಧಿಸಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಈ ಬಂಧನದ ಹಿಂದೆ ಇನ್ಯಾವುದೋ ಸಂಚಿದೆ ಎಂದು ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತಾದರೂ ತನ್ನೆದುರು ಇರುವ ಅಗೋಚರ ಶತ್ರು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಯೋಚಿಸಿರಲಾರ ಎಂದುಕೊಂಡ.
               ಅದ್ಯಾವುದೋ ದೊಡ್ಡ ಕಂಟಕ ಇಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದರಲ್ಲೇ ಹೋಯಿತು ಎಂದುಕೊಂಡರು ಎಲ್ಲರೂ. ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಗುಡ್ಡೇತೋಟದ ಕೋಟೆ ವಿನಾಯಕನ ಶ್ರೀರಕ್ಷಯಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಆಪತ್ತು ಚಿಕ್ಕದರಲ್ಲಿಯೇ ಪರಿಹಾರವಾಗಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡರು ಎಲ್ಲರೂ. ಮರುದಿನ ಗುಡ್ಡೇತೋಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ ಬರಬೇಕು ಎಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿಕೊಂಡರು.

000000

              `ಗುಡ್.. ಒಳ್ಳೆಯಕ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದಿರಿ. ಆದರೆ ಇಷ್ಟು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಅವರು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನೋಡಿ..' ಎಂದ ಒಬ್ಬಾತ.
             `ನಾವೇನೋ ಸರಿಯಾದ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆವು. ಪೊಲೀಸರ ಬಳಿ ದಂಟಕಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದವರು ನಕ್ಸಲರು ಎಂದೇ ಹೇಳಿದ್ದೆವು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಮೀಡಿಯಾಕ್ಕೂ ತಿಳಿಸಿ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬಂಧಿಸಿದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಾತ ಮಾತ್ರ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಾಂಟ್ಯಾಕ್ಟ್ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ. ಅವನೇ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಎಲ್ಲರೂ ವಾಪಾಸು ಬರಲು ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣ ನೋಡಿ..' ಎಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬಾತ.
           `ಓಹ್ ಹೌದಾ. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಹುಷಾರಾಗಿರಿ. ಯಾವುದೇ ಅವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರಿ. ಅನುಕೂಲಕರ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕ ತಕ್ಷಣ ಬಂದಿದ್ದವರನ್ನು ಹಣಿದು ಹಾಕಿ. ಯಾಕೋ ಅವರು ಸುಮ್ಮನೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅನುಮಾನ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಪಾತರಗಿತ್ತಿ ಸರ್ವೆ ಮಾಡುವುದು, ಕಾಡು ಸುತ್ತುವುದು ಕೇವಲ ನೆಪ ಇರಬೇಕು. ನಾವು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಸಜ್ಜಾಗಿ ಇರೋಣ. ಸದವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕ ತಕ್ಷಣ ಅವರನ್ನು ವಾಪಾಸು ಕಳಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋಣ..'ಎಂದು ಮೊದಲನೆಯವನು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಎರಡನೆಯವರು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿದ. ತಲೆಯಲ್ಲಾಡಿಸಿದ.
            ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ಆತನ ಜೊತೆಗಾರರು ದಂಟಕಲ್ ಹಾಗೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಬಂದಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸುವವರೂ ಇದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸಾಬೀತಾಗಿತ್ತು. ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕರೆ ವಿಕ್ರಮನ ತಂಡವನ್ನು ಹಣಿದು ಹಾಕಲೂ ಸನ್ನದ್ದರಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ವಿಕ್ರಮನ ಗುಂಪಿಗೆ ಇದರ ಅರಿವಿದೆಯಾ? ಬಲ್ಲವರ್ಯಾರು?

++++++

          ಮುಂಜಾನೆದ್ದು ಪ್ರಾತರ್ವಿಧಿಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಎಲ್ಲರೂ ಗುಡ್ಡೇತೋಟಕ್ಕೆ ತೆರಳಲು ಸಜ್ಜಾದರು. ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟು ಅಘನಾಶಿನಿ ನದಿಗುಂಟ ಹಾದು ಬಂದು ಗದ್ದೆಯ ಮನೆ ಬಳಿ ತೆರಳಿದರು. ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವ ಕಾಕಾಲಗದ್ದೆ ಎಂಬಲ್ಲಿ ಅಘನಾಶಿನಿ ನದಿ ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಉಳಿದ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಎದೆ ಮಟ್ಟವೋ, ಕುತ್ತಿಗೆ ಮಟ್ಟವೋ ಆಳವಾಗಿ ಹರಿಯುವ ಅಘನಾಶಿನಿ ನದಿ ಕಾಕಾಲ ಗದ್ದೆ ಎಂಬಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪಾದ ಮುಳುಗುವಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಆಳವಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಹರಿಯುವ ಕಾರಣ ಕಾಕಾಲ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ನದಿ ಆಳವಾಗಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳೂ ಕೂಡ ಸಲೀಸಾಗಿ ನದಿಯನ್ನು ನಡೆದುಕೊಂಡು ದಾಟಬಹುದು. ಅಷ್ಟೇ ಏಕೆ ಕೆಲವು ಉತ್ಸಾಹಿ ಹೈದರು ಈ ಕಾಕಾಲ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿಯೇ ತಮ್ಮ ಬೈಕನ್ನೂ ದಾಟಿಸುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ ವಿನಾಯಕ ಹೊಳೆಯನ್ನು ದಾಟಬೇಕು ಎಂದ. ಅಘನಾಶಿನಿಯನ್ನು ದಾಟಲೋಸುಗ ಎಲ್ಲರೂ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಟ್ಟು. ನದಿ ನೀರು ಅದೆಷ್ಟು ತಣ್ಣಗಿತ್ತು ಎಂದರೆ ಪಾದದ ಮೂಲಕ ನೆತ್ತಿಯೂ ತಂಪಾದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.
            ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ಮಹಿಳಾ ಮಣಿಯರು ತಂಪಾದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಆಡಲು ಮುಂದಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಮೊದಲು ದೇಗುಲ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ ನಂತರ ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸ ಎಂದುಕೊಂಡು ನದಿಯನ್ನು ಬೇಗನೇ ದಾಟಲು ಮುಂದಾದರು. ನದಿಯನ್ನು ದಾಟಿದಂತೆಯೇ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಗದ್ದೆ ಬಯಲು ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಹಿತ್ತಲಕೈ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಈ ಗದ್ದೆ ಬಯಲಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಒಂದೆರಡು ಮನೆಗಳಿರುವ ಕಾಕಾಲಗದ್ದೆ ಎನ್ನುವ ಹಳ್ಳಿ ಇದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹಾದು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಅಡಿ ಇಟ್ಟಂತೆಲ್ಲ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಾಡು ಆವರಿಸತೊಡಗಿತು. ಸರಿಸುಮಾರು 1 ಕಿ.ಮಿ ದೂರದವರೆಗೆ ಕಾಡಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನದಿಗೆ ಸಮಾನಾಂತರವಾಗಿ ಸಾಗಿದ ನಂತರ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಗುಡ್ಡ ಎದುರಾಯಿತು.
            `ಈ ಗುಡ್ಡದ ಮೇಲೆಯೇ ಗುಡ್ಡೇತೋಟ ಊರಿದೆ. ಇಲ್ಲಿಯೇ ಕೋಟೆ ವಿನಾಯಕನ ದೇವಸ್ಥಾನ ಇದೆ..' ಎಂದ ವಿನಾಯಕ. ಎಲ್ಲರೂ ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರಲು ಉತ್ಸುಕರಾದರು. ಎದೆಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕಿದ್ದ ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಏದುಸಿರುವ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಗುಡ್ಡವನ್ನೇರುವ ಛಲ ಯಾರಲ್ಲೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ದೇಹಕ್ಕೆ ಸುಸ್ತಾಗುತ್ತಿತ್ತದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು.
           ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ `ಅರೇ.. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿ.. ಅದು ಕಾಡುಕೋಣ ಅಲ್ಲವಾ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
           ಪ್ರದೀಪ ತೋರಿಸಿದತ್ತ ಎಲ್ಲರೂ ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಯಿಸಿದರು. ` ಹೌದು.. ಕಾಡುಕೋಣದ ಹಿಂಡು ಅಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನುತ್ತಿದೆ ನೋಡಿ.. ಆರು ಇದೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲ.. ಎಂಟು ಇರಬೇಕು ನೋಡಿ..' ಎಂದ ವಿನಾಯಕ.
            ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನೀರಿನ ಒರತೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಡೆಮ್ಮೆಗಳ ಹಿಂಡೊಂದು ಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನುತ್ತ ಆರಾಮಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು. ದೇವಸ್ಥಾನ ನೋಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದವರನ್ನು ಕಾಡೆಮ್ಮೆಗಳು ಒಮ್ಮೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದವು. ಯುವ ಪಡೆಯ ಮಾತು, ಕತೆಗಳು ಕಾಡೆಮ್ಮೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ವಿಸ್ಮಯ ಮೂಡಿಸಿರಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ ಕೆಲಕಾಲ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ ಅವುಗಳು ಯುವ ಪಡೆಯಿಂದ ತಮಗೆ ಯಾವುದೇ ಅಪಾಯ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡಿರಬೇಕು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತಾವು ನಿರತವಾದವು. ಯುವ ಪಡೆ ಕೂಡ ಕೆಲ ಕಾಲ ಕಾಡೆಮ್ಮೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಅವುಗಳ ಗಾತ್ರ, ನಿಲುವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಲೆಕ್ಖಹಾಕಿ, ಅವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟಿತು.
           ಗುಡ್ಡೇತೋಟದ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ದರ್ಶನ ಮಾಡಬೇಕೆಂದರೆ ಎದೆಯ ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಗುಡ್ಡವನ್ನು ಏರಿದ ನಂತರ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶಾಲ ಎನ್ನಬಹುದಾದ ಸ್ಥಳ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಡೆ ಗದ್ದೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಯಲಾಗಿದದ್ದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಹಳೆಯದು ಎನ್ನುವಂತಹ ದೇವಾಲಯ ಭವ್ಯವಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು. ದೇಗುಲದ ಎದುರು ಒಂದು  ದೇವಕಣಗಿಲೆ ಮರವಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣದ ಹೂವುಗಳು ಸುವಾಸನೆಯನ್ನು ಬೀರುತ್ತ ಅರಳಿ ನಿಂತಿದ್ದವು. ದೇಗುಲದ ಹಿಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಣವಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಥಾನದ ಶ್ರೀಮದ್ ಗಂಗಾಧರೇಂದ್ರ ಸರಸ್ವತಿ ಮಹಾಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳ ಅಮೃತ ಹಸ್ತದಿಂದ ಉದ್ಘಾಟನೆಯಾದ ಭೋಜನ ಶಾಲೆಯಿತ್ತು.
            ಗುಡ್ಡೇತೋಟದ ಕೋಟೆ ವಿನಾಯಕನ ಸನ್ನಿಧಾನದ ಒಳಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಕೈ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಂಡು ಕಣ್ಣಿಗೆ ನೀರನ್ನು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಮುನ್ನಡೆದರು. ದೇಗುಲದ ಅರ್ಚಕರು ಆಗಲೇ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು. ದೇಗುಲದ ಒಳಕ್ಕೆ ಕಾಲಿರಿಸಿದವರೇ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಾಲ್ಕೈದು ಸಾರಿ ಸುತ್ತು ಹೊಡೆದು ಗಂಟೆಯನ್ನು ಭಾರಿಸಿ ದೇವರಿಗೆ ಉದ್ದಾಂಡ ನಮಸ್ಕಾರವನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು. ಇವರಿಗಾಗಿಯೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅರ್ಚಕರು ಮಂಗಳಾರತಿಯನ್ನು ಕೈಗೊಂಡರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಹಣ್ಣು-ಕಾಯಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ದೇವರಿಂದ ಪ್ರಸಾದ ಪಡೆದು ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಮಾಡಪ್ಪ ಭಗವಂತಾ ಎಂದರು.
             ವಿಕ್ರಮ, ವಿಜೇತಾರು ತಾವು ಬಂದಿದ್ದ ಕಾರ್ಯ ಕೈಗೂಡಲಿ ಎಂದು ಬೇಡಿಕೊಂಡರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಗರ್ಭಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಪೂಜಾ ಕೈಂಕರ್ಯವನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬಂದರು. `ಅರೇ ವಿನಾಯಕ.. ಯಾರಪ್ಪಾ ಬಂದವರು ಎಂದುಕೊಂಡೆ.. ಇವರೆಲ್ಲ ಯಾರು...?' ಎಂದರು.
          `ಇವರೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರು ಬೆಂಗಳೂರು ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ನಮ್ಮೂರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಪಾತರಗಿತ್ತಿ ಹಾಗೂ ವಿವಿಧ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ದಾಖಲೆ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ..' ಎಂದ.
            `ಹೌದಾ.. ಯಾರೋ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸುದ್ದಿಯಾಗಿತ್ತು. ಇವರೇಯೋ ಹೇಗೆ..' ಎಂದರು. ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು.
            ವಿನಾಯಕ ಭಟ್ಟರ ಬಳಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಿಶೇಷತೆಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿ ಎಂದ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಿಶೇಷತೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಮುಂದಾದ ಭಟ್ಟರು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಂದು ಕಡೆ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿದರು.
          `ನೋಡಿ ಈ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕನಿಷ್ಟವೆಂದರೂ 500 ರಿಂದ 600 ವರ್ಷ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಬಹಳಾ ಘಟಾಘಟಿ ಜಾಗ. ಈ ಮೊದಲು ಈ ದೇವಸ್ಥಾನ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹತ್ತಿರದ ಹೂವಿನಮನೆಯ ಕೋಟೆಗುಡ್ಡ ಎಂಬಲ್ಲಿ ಇತ್ತು. ಆ ನಂತರ ಅದ್ಯಾರಿಗೂ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದ ಕಾರಣ ಇಲ್ಲಿಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ಬದಲಿಸಲಾಯಿತು. ಬಾಳೂರಿನ ಅರಸರ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಈ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಡವನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಬಾಳೂರು ಅರಸರು ದೇವಸ್ಥಾನ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ದೇಗುಲದ ಮುಂದೆ ಒಂದು ನಂದಿ ಆಕೃತಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ಈ ನಂದಿ ಬಾಳೂರ ಅಸನ ಪ್ರತೀಕ. ಗಣಪನ ದೇವಾಲಯದ ಮುಂದೆ ನಂದಿ ಇರುವ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ವಿಶಿಷ್ಟ ನಿದರ್ಶನಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು ನೋಡಿ..' ಎಂದರು ಭಟ್ಟರು. ಎಲ್ಲರೂ ಅತ್ತ ಕಡೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದರು.
              `ಈ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ವಿಶೇಷತೆಯಿದೆ ನೋಡಿ. ಈ ಗಣಪನನ್ನು ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಗಣಪ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಗಣಪನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಬೇಡಿಕೆ. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ ಬೇಕಾದವರು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಹರಕೆ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡರೆ ಟಿಕೆಟ್ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಟಿಕೆಟ್ ಸಿಕ್ಕವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಗೆಲುವಿಗಾಗಿ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಸುವುದೂ ಇದೆ. ಗೆದ್ದವರೂ ಬಂದು ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ ನೋಡಿ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ನಮ್ಮ ಗಣಪ ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಗಣಪ ಆಗಿದ್ದಾನೆ. ಕಳೆದ ವಿಧಾನಸಭಾ ಚುನಾವಣೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಹಲವರು ಬಂದು ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಸಿದ್ದರು ನೋಡಿ..' ಎಂದರು ಭಟ್ಟರು.
             `ದೇವರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ, ಗಂಟೆಯನ್ನು ಹರಕೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಿಸುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ವಾಡಿಕೆ. ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಈ ದೇವರನ್ನು ನೋಡಲು ರಾಜ್ಯದ ಹಲವು ಕಡೆಗಳಿಂದ ಬರುತ್ತಾರೆ ನೋಡಿ. ಇಂತಹ ಈ ದೇವಾಲಯದ ಪ್ರದೇಶ ಗುಡ್ಡದ ಮೇಲಿದ್ದರೂ ಇಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಸೆಲೆ ಚನ್ನಾಗಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಭಗವಂತನ ಆಶೀರ್ವಾದ ನೋಡಿ..' ಎಂದರು ಭಟ್ಟರು.
            ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ದೇವರ ಮಹಿಮೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ವಾಪಾಸಾಗಲು ಮುಂದಾದರು. ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅಚಾತುರ್ಯವೊಂದು ಘಟಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಯಾರೂ ಅಂದುಕೊಂಡಿರದ ಘಟನೆಯೊಂದು ಜರುಗಿತು. ಅಚಾನಕ್ ಆಗಿ ನಡೆದ ಘಟನೆ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಯದ ಛಾಯೆ ಆವರಿಸಿತು.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.)

Tuesday, June 30, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-20

              ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಜಿನ ಪರದೆ ದಂಟಕಲ್ಲನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಬೆಳ್ಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ರಂಗೋಲಿಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಿರುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅದೇನೋ ವಾಹನ ಬಂದ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಯಾರಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಕುತೂಹಲ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಮೂಡಿತು.
             ಮಂಜಿನ ಪರದೆಯನ್ನು ಹರಿದುಕೊಂಡು ಜೀಪೊಂದು ಬಂದು ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತು. ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಂಬದ ಮೇಲೆ ಅಟ್ಟ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗುರುಗುಡುತ್ತ ಬಂದ ಜೀಪು ಅಟ್ಟದ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತುಕೊಂಡಿತು. ಧಡ ಧಢ್ ಎಂದು ಇಬ್ಬರು ಇಳಿದರು. ಇಳಿದ ತಕ್ಷಣವೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಬಂದವರು ಪೊಲೀಸರು ಎಂಬುದು. ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಅಚ್ಚರಿ. ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪೊಲೀಸರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಮೂಡಿತು. ಊರಿನ ಒಂದೆರಡು ಹೈದರಂತೂ ತಮ್ಮೂರಿ ಫಾಸಲೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಗಲಾಟೆ, ಕಳ್ಳತನಗಳು ನಡೆದಿದೆಯೇ ಎಂದು ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ `ಈ ಊರಿಗೆ ಯಾರೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಬಂದಿದ್ದಾರಂತಲ್ಲ. ಯಾರವರು? ಈಗೆಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ? ತೋರಿಸಿ' ಎಂದು ದರ್ಪದಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದ.
             ಊರಿನ ನಾಗರಿಕರು ಒಮ್ಮೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ವಿನಾಯಕನ ಮನೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ಬೆಳಗಿನ ಸವಿನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಇದ್ದರು. ಬೆಳ್ಳಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಂದ ಪೊಲೀಸ್ ಜೀಪಿನ ಸದ್ದು ಎಲ್ಲರ ನಿದ್ದೆಯನ್ನು ಹೊಡೆದೋಡಿಸಿತ್ತಾದರೂ ಯಾರೂ ಇನ್ನೂ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಎದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿದವರೇ ಪೊಲೀಸರು ವಿಕ್ರಂ, ಪ್ರದೀಪ, ವಿಷ್ಣು ಸೇರಿದಂತೆ ಊರಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದವರನ್ನೆಲ್ಲ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು. ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ದರದರನೆ ಎಳೆದು ಜೀಪಿನೊಳಕ್ಕೆ ತುಂಬಿದ ಪೊಲೀಸರು ಭರ್ರೆಂದು ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಯಾರಿಗೂ ಏನಾಗಿದೆ, ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವು ಮಾತ್ರ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಂ ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಪೊಲೀಸರು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಗದ ಕಾರಣ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು.
            `ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀರಿ..' ಅಸಹನೆಯಿಂದ ಕೇಳಿದ್ದಳು ವಿಜೇತಾ.
            `ಬಾಯಿಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಜೀಪ್ ಹತ್ತಿ. ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ ಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ..' ಎಂದು ಪೊಲೀಸರು ಗದರಿದ್ದರು.
             `ನೋಡಿ ನಾವು ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಅರೆಷ್ಟ್ ವಾರಂಟ್ ಇಲ್ಲದೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ..' ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಕೇಳಿದ್ದ ವಿಕ್ರಂ. ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ಏನೂ ಮಾತನಾಡದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದ. ಯಾರು ಎಷ್ಟು ಕೇಳಿದರೂ ಪೊಲೀಸರು ಯಾಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತಾವು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಬಿಡೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡರು. ನಾಲಿಗೆಯ ತುದಿಯವರೆಗೂ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟರು. ಪತ್ರಿಕೆಯವರು ತಾವು ಎಂದು ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ.
           ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಪಯಣದ ನಂತರ ಜೀಪು ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಶನ್ ಎದುರು ಬಂದು ನಿಂತಿತು. ಶಿರಸಿ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆತರಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಸಿದ್ದಾಪುರ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆತರಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕುರಿತು ವಿಸ್ಮಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ದಂಟಕಲ್ ಸಿದ್ದಾಪುರ ತಾಲೂಕಿನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಸಿದ್ದಾಪುರ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆತರಲಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆದರೆ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಕರೆತರಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

***

              ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪೊಲೀಸರು ದಂಟಕಲ್ಲಿಗೆ ಏಕಾಏಕಿ ಬಂದು ಊರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದು ಊರಿನಾದ್ಯಂತ ಸಂಚಲನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಕಾಡನ್ನು ಸುತ್ತಲು ಬಂದಿದ್ದವರು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡರು ಹಲವರು. ಅಘನಾಶಿನಿ ಅಣೆಕಟ್ಟೆಗೆ ಸರ್ವೆ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರು ಕೆಲವರು. ನಕ್ಸಲರಿರಬೇಕು ಎಂದು ಒಂದಿಬ್ಬರು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರು. ಯಾವುದೋ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿ ತಲೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದವರು ಇವರು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಜನ. ಯಾರಿಗೂ ಕೂಡ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಪೊಲೀಸರು ಇವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ತಲೆಗೊಂದರಂತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು.
            ಪೊಲೀಸರು ಹೀಗೆ ಬಂದು ವಿಜೇತಾ, ವಿಕ್ರಂ, ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದರಿಂದ ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ಹುಲಿ ಕೊಂದ ಗಣಪಜ್ಜ ಮಾತ್ರ ನಂಬಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಪೊಲೀಸರು ಇವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ 10 ನಿಮಿಷ ಕಳೆಯುವುದರೊಳಗಾಗಿ ಗಣಪಜ್ಜ ಬಂದು ವಿನಾಯಕನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ್ದ. ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಂಧನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದನಾದರೂ ವಿನಾಯಕನಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಸುಮ್ಮನೇ ಉಳಿದಿದ್ದ. ತಾನು ಸಿದ್ದಾಪುರ ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ವಿನಾಯಕ ಹೊರಟು ನಿಂತಿದ್ದ. ಅದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಗಣಪಜ್ಜನೂ ಕೂಡ ತಾನೂ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ತಯಾರಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅಜ್ಜನ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ವಿನಾಯಕನಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನು ತಂದಿತ್ತು.
           ಗಣಪಜ್ಜ ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಸುಮ್ಮನೆ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪರಿಚಯದ ಹಿರಿಯರಿಗೆ, ಹಳೆಯ ತಲೆಮಾರಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಪೋನಾಯಿಸಿ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದ. ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಬಂದು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಂತೆಯೂ ತಿಳಿಸಿದ. ನಂತರ ವಿನಾಯಕನ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಕಡೆಗೆ ತೆರಳಿದ.

****

       ಸಿದ್ದಾಪುರ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ ಬಳಿ ಜೀಪಿನಿಂದ ವಿಕ್ರಂ, ವಿಜೇತಾ, ವಿಷ್ಣು ಹಾಗೂ ಪ್ರದೀಪರು ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪೇಪರಿನವರು, ಟಿವಿ ಚಾನಲ್ಲಿನವರು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡರು. ಆಗಲೇ ಒಂದೆರಡು ಜನ ಇವರ ಪೋಟೋಗಳನ್ನೂ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಕೂಡ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾಯಿತು. ಇತ್ತ ವಿವಿಧ ಟಿವಿ ಚಾನಲ್ಲುಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲೀಯರ ಸೆರೆ, ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಕಾನಸೂರಿನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ನಕ್ಷಲರು ಎನ್ನುವ ಸುದ್ದಿ ಬಿತ್ತರವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು.
            ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದೇ ತಡ ಯಾರನ್ನೂ ಒಂದೂ ಮಾತು ಕೇಳದೇ ಕಂಬಿಯ ಕೋಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ವಿಕ್ರಂ ಹಾಗೂ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ನಾಲ್ಕೇಟನ್ನು ಹಾಕಿಯೂ ಬಿಟ್ಟದ್ದರು. ನೀವು ಯಾವ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದವರು. ಎಷ್ಟು ಸಮಯದಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿರೀ. ನಿಮ್ಮ ಕಾರ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ. ಏನೇನು ಭಾನಗಡಿ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೀರಿ ಎಂದೆಲ್ಲ ಪೊಲೀಸರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ತಾವು ಕಾಡನ್ನು ಸುತ್ತಲು ಬಂದವರು, ಪಾತರಗಿತ್ತಿಗಳ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಪೊಲೀಸರು ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
               ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ಬಹಳ ಸೀರಿಯಸ್ಸಾಗಿದ್ದ. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಆಲೋಚನೆ. ಪೊಲೀಸರು ಆತನಿಗೂ ಹೊಡೆಯಲು ಬಂದರು. ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾದರು. ತಕ್ಷಣ ಆತ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅರ್ಧ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಹಾಗೂ ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಕೋಡ್ ಹೇಳಿದ. ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಪೊಲೀಸರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸುಮ್ಮನಾದರು. ತಕ್ಷಣವೇ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಇರಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಕೋಣೆಗೆ ಬಂದ ಹಿರಿಯ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಒಂದೆಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲೋ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.
           ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ ಹತ್ತೋ ಹದಿನೈದೋ ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಹೊರಭಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರದೀಪ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನಗುತ್ತಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದವನು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಗಂಭೀರನಾದ.
            `ಏನಿದು ಪ್ರದೀಪ..ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಯ್ತು? ' ವಿಕ್ರಮ ಕೇಳಿದ್ದ.
            `ಇಲ್ಲಿ ಬೇಡ ಮುಂದೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ
            `ಏನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಹಿತಿಯಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ.. ಮುಂದೆ ಇಂತಹ ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ..' ಎಂದು ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ ಇವರ ಬಳಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗಲಂತೂ ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಚ್ಚರಿ.
            `ಅಲ್ರೀ.. ನಾವ್ ಅಸ್ಟ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ವಿ ನಾವ್ ನಕ್ಸಲರಲ್ಲ ಅಂತ, ನಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು ಯಾಕೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಅಂತ. ನೋಡಿ ಈಗ ..' ಎಂದು ರೇಗಿದ ವಿಕ್ರಮ.
           `ಅಯ್ಯೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಈ ಥರ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ..' ಎಂದರು ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ. ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಗಣಪಜ್ಜನನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಜೀಪು ಗಕ್ಕನೆ ನಿಂತಿತು. ವಿನಾಯಕ ಜೀಪಿನಿಂದ ಓಡಿದಂತೆ ಇಳಿದ. ಠಾಣೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬರುತ್ತಿದ್ದವರ ಬಳಿ ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಅವರು ನಡೆದ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು.
           ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವಿಕ್ರಮನ ಪೋನ್ ರಿಂಗಣಿಸಲು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ನೋಡಿದರೆ ಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ನವೀನಚಂದ್ರ ಅವರು ಪೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ವಿಕ್ರಂ `ಹಲೋ..' ಎಂದ.
          `ನೋಡ್ರಿ ವಿಕ್ರಂ ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಬಳಿ ನಕ್ಸಲರ ಬಂಧನ ಆಗಿದೆಯಂತೆ. ನೀವು ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದೀರಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾಹಿತಿ ಕಳಿಸಿ ನೋಡೋಣ..' ಎಂದರು. ತಕ್ಷಣ ವಿಕ್ರಮ ನಡೆದಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. ಆಗ ಸಿಟ್ಟಾದ ನವೀನಚಂದ್ರರು `ಒಂದ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ.. ಪೊಲೀಸರು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರು ಅಂತ ಅದನ್ನೇ ಒಂದು ಸುದ್ದಿ ಮಾಡಿಬಿಡಿ. ಅವರಿಗೆ ಬುದ್ದಿ ಕಲಿಸೋಣ..' ಎಂದರು. ವಿಕ್ರಮ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ. ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಸೆಂಟರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಡೆದಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ವರದಿ ಮಾಡಿ ಮತ್ತೆ ಜೀಪ್ ಹತ್ತಿದ
           ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರದೀಪನ ಬಳಿ ಮಾತಿಗೆ ನಿಂತರು ಎಲ್ಲರೂ. `ಅಲ್ಲ ಪೊಲೀಸರ ಬಳಿ ಅದೇನೋ ಕೋಡ್ ಹೇಳಿದೆಯಲ್ಲ.. ಅದೇನು ಮಾರಾಯಾ? ಆಮೇಲೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಅವರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ದೂರಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅವರ ಬಳಿ ನೀನೇನು ಹೇಳಿದ್ಯೋ. ಹಾಗೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರು. ಅದೆಂತ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿದೆ ನೀನು..?' ಎಂದು ಕೇಳಿದ ವಿಕ್ರಮ.
         ಒಮ್ಮೆ ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾದರೂ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡ ಪ್ರದೀಪ `ಅಯ್ಯೋ ಅದು ಪೊಲೀಸ್ ಕೋಡ್ ವರ್ಡ್. ಹಿಂದೆ ನಾನು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಡುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಕೋಡ್ ವರ್ಡ್ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಏನೋ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ದೂರಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಅದೇ ಅವಕಾಶ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಪರಿಚಯದ ಮಂತ್ರಿಗಳೊಬ್ಬರಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದೆ. ಅವರು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿದರು. ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಯೂ ಮಾಡಿದರು' ಎಂದ.
            `ಅಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ.. ನಿಂಗೆ ಮಂತ್ರಿಗಳೂ ಗೊತ್ತಾ..?' ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಕೇಳಿದ ವಿಕ್ರಮ.
            `ಹು. ಅವರ ಕಾರ್ ಡ್ರೈವರ್ ಆಗಿದ್ದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಗೊತ್ತು. ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು ನೋಡಿ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
             ಪ್ರದೀಪ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನೇನಲ್ಲ. ಬಹಳಷ್ಟು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಪರಿಚಯವಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡರು ಎಲ್ಲರೂ. ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಪ್ರದೀಪನ ಮೇಲೆ ಮೊದಲೇ ಇದ್ದ ಅನುಮಾನ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತು.  ಪ್ರದೀಪ ಖಂಡಿತ ಏನನ್ನೋ ಮುಚ್ಚಿಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದುಕೊಂಡ.
            ಜೀಪಿನಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಗಣಪಜ್ಜ ಮಾತ್ರ `ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ರಾ ತಮಾ.. ನಿಂಗಳದ್ದು ಎಂತದೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲೆ ಹೇಳಿ. ಅದಕ್ಕೆ ಆನು ಬಂದಿದ್ದು. ಬಪ್ಪಕ್ಕಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ರಾಜಕೀಯ ಒತ್ತಡನೂ ತಂದಿದ್ದಿ ನೋಡಿ. ಅಂತೂ ಬಿಡುಗಡೆ ಆತ ಇಲ್ಯ. ದೇವರು ದೊಡ್ಡವ್ವ ನೋಡಿ. ಮನೆಗೆ ಹೋದವ್ವು ಮೊದಲು ಗುಡ್ಡೇತೋಟದ ಗಣಪತಿಗೆ ಹಣ್ಣು ಕಾಯಿ ಮಾಡಿಶಿಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಎಂತಾದ್ರೂ ಗ್ರಹಚಾರ ಇದ್ರೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಪರಿಹಾರ ಮಾಡ್ತ ಅಂವ. ಬಹಳ ಘಟಾಘಟಿ ದೇವರು. ಒಳ್ಳೆ ಜಾಗನೂ ಹೌದು. ವಿನಾಯ್ಕ ಮೊದ್ಲು ಎಲ್ರನ್ನೂ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಾರಾ..' ಎಂದ. ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು.
             ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹೊತ್ತ ಜೀಪು ಮರಳಿ ದಂಟಕಲ್ಲನ್ನು ತಲುಪುವ ವೇಳೆಗೆ ಆಗಲೇ ಮಧ್ಯಾನದ ಸುಡುಬಿಸಿಲು ರಾಚುತ್ತಿತ್ತು. ನೆತ್ತಿಯನ್ನು ಸುಡಲು ಆರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಊರಿನ ಕುತೂಹಲದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಶನ್ನಿಗೆ ಹೋದಷ್ಟೇ ವೇಗವಾಗಿ ಇವರು ವಾಪಾಸು ಬಂದರು ಎನ್ನುವ ಅಚ್ಚರಿಯೊಂದಿಗೆ ಕಾಯಿತ್ತಿತ್ತು.

Thursday, June 11, 2015

ಮೋಸ

ನಾನಿನ್ನ ಕಂಡೆ, ಅಲ್ಲಿ-ಇಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ಕಂಡೆ |
ಆಟದಲಿ ಕಂಡೆ, ಬೇಟದಲ್ಲಿ ಕಂಡೆ
ಮೈಮಾಟದಲಿ ನಿನ ಕಂಡೆ ||

ಗಂಡಿನ ಅಳುವಲ್ಲಿ, ಹೆಣ್ಣಿನ ನಗುವಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನಿರವ ಕಂಡೆ |
ಗೋಸುಂಬೆ ರಂಗಿನಲಿ, ಚಿಟ್ಟೆಯಾ ಕಣ್ಣಿನಲಿ
ನಿನ ಮೊಗವ ಕಂಡೆ ||

ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧದಲಿ, ಕೃಷ್ಣನ ಕೈಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನನ್ನೇ ಕಂಡೆ |
ಚತು, ಚತುರ್ಯುಗಗಳಲಿ, ಬದುಕಿನಾ ಬೀದಿಯಲಿ
ನಿನ್ನ ನೆರಳು ಕಂಡೆ ||

ವ್ಯಾಪಾರದ ಮಡಿಲಿನಲಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಉಸಿರಿನಲಿ
ನಿನ ಹೆಸರ ಕಂಡೆ |
ದೇಶಗಳ ನಡುವಿನಲಿ, ಧರ್ಮಗಳ ಬಿಡುವಿನಲಿ
ನಿನ ಬದುಕ ಕಂಡೆ ||

ಶೃಂಗದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ, ಭೃಂಗದ ನಗುವಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ ಒಲವ ಕಂಡೆ |
ಮಾನವನೆದೆಯಲ್ಲಿ, ದ್ವೇಷಾಸೂಯೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ
ನಿನ ಮನೆಯ ಕಂಡೆ ||

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 03-11-2005ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)



Wednesday, June 10, 2015

ನನ್ನಾಕೆ

ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಹೊಲದ
ಬದುಕುವ ತೆನೆಗಳ
ಆರಿಸಿ ರಾಗಿಯ ತಂದೆ |

ಜೂಳ್ಳು ಹಾರಿಸಿ ಕಾಳು ಕುಟ್ಟಿ
ಪುಡಿಮಾಡಿ ಹಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದೆ
ನೀರು ಬೆರೆಸಿ ಹದವಾಗಿ ತಟ್ಟಿದೆ|

ಕಾರುವ ಬೆಂಕಿ ಬಾಣಲೆಯಲ್ಲಿ
ಹಾಕಿ ಸುಟ್ಟೆ. ಬೇಯಿಸಿದೆ
ಗಟ್ಟಿ ಕಡಕ್ ರೊಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದೆ|

ನೆಗ್ಗಿದ ಆಲ್ಯೂಮೀನಿಯಂ
ಬಟ್ಟಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದೆ
ಖಾರದ ಚಟ್ನಿ ಬೆರೆಸಿದೆ|

ಹದವಾಗಿ ಮುರಿದು ಬಾಯಿಗೆ ಇಡುವ
ಮುನ್ನ ನನ್ನಾಕೆ ಎಂದಳು ರೊಟ್ಟಿ
ಬೇಡ ನಾಳೆ ನನ್ನನ್ನು ಅಂಬಲಿ ಮಾಡಿ|


***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ಶಿರಸಿ ಮಾರಿಕಾಂಬಾ ನಗರದಲ್ಲಿ ಜೂ.10, 2015ರಂದು)

ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ

ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಜೀವನ
ಶಾಂತಿ ನನ್ನ ಸಾಧನ
ಮನದಿ ಹಲವು ಭಾವನ
ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣ ||

ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೀತಿ ಭಾವನ
ಮನಸಿಗೊಂದು ಸಿಂಚನ
ಇಂದು ನನ್ನ ಚೇತನ
ಆಯಿತಲ್ಲ ಸ್ಪಂದನ ||

ಬಾಯಲೇನೋ ಹೊಸತನ
ಶಾಂತಿ ಮಂತ್ರ ಮಣ ಮಣ
ಯುದ್ಧ ಭೀತಿ ಬಂಧನ
ಮಾಡು ನೀ ವಿಮೋಚನ ||

ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ ತನನನ
ಸೇರಿದೆಡೆ ಚಿಂತನ
ಹರಡಲೊಂದು ಗಾಯನ
ಮುರಲಿ ಮುರಲಿ ಮೋಹನ ||

ಪ್ರೀತಿಯೊಂದು ಕೇತನ
ಶಾಂತಿಯೊಂದು ನರ್ತನ
ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ ಕೀರ್ತನ
ಮಾಡಲಿ ಅನಿಕೇತನ ||

****

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 19-10-2005ರಂದು ಶಿರಸಿಯ ಎಂ.ಇ.ಎಸ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ)
(ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲು ಯಾರು, ಯಾವುದು ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಕಷ್ಟ. ಈ ಕವಿತೆಗೂ ಹಾಗೆಯೇ. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಡೆಸ್ಕಿನ ಮೇಲೆ ಹಲವರು ಹಲವು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನಾನು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನವು ಡಬ್ಬಲ್ ಮೀನಿಂಗು ಆಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಸೆನ್ಸಾರ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ಮಿನವುಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಡೆಸ್ಕಿನ ಮೇಲಿನ ಅನಾಮಧೇಯ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಪ್ರೀತಿ, ಭಗ್ನ ಪ್ರೇಮ, ಕಾಮ ಇತ್ಯಾದಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಇದೂ ಕೂಡ ಅಂತದ್ದೇ ಒಂದು ವಾಕ್ಯದಿಂದ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಬರೆದ ಕವಿತೆ. ಯಾರೋ ಅನಾಮಧೇಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಡೆಸ್ಕಿನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಜೀವನ, ಶಾಂತಿ ನನ್ನ ಸಾಧನ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದ. ಅದೇ ಎಳೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ ಅಷ್ಟೆ. ನೋಡಿ)

Wednesday, June 3, 2015

ಮೌನಿಯಾಗು

ಮೌನಿಯಾಗು ಮನವೇ, ನೀ
ಮೌನಿಯಾಗು ಮನವೆ ||

ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನೀ ನೋಡದೇ
ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನೀ ಓಡದೇ
ಢ್ಯಾನಿಯಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಜ್ಞಾನಿಯಾಗು ಮನವೇ ||

ಹಗಲಲಿ ಕನಸು ಕಾಣದೇ , ನೀ
ಮಾತಲಿ ಮನೆಯ ಕಟ್ಟದೇ
ಬಾವಿಯಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಅನುಭಾವಿಯಾಗು ಮನವೇ ||

ಕಾಡು ಹರಟೆಯಾ ಆಡದೇ, ನೀ
ಪೊಳ್ಳು ಕೆಲಸವಾ ಮಾಡದೇ
ಶುದ್ಧವಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗು ಮನವೇ ||

ಪ್ರೀತಿ ಸಹನೆಯ ತೊರೆಯದೇ, ನೀ
ಕಷ್ಟ ದುಃಖಗಳ ಮರೆಯದೇ
ಶಕ್ತಿಯಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಆತ್ಮದ ಭಕ್ತಿಯಾಗು ಮನವೇ ||

***
(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 26-05-2005ರಂದು ಕಾನಲೆಯಲ್ಲಿ)
(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಶಿರಸಿ ತಾಲೂಕಿನ ಉಂಚಳ್ಳಿಯ ಓದುಗರ ವೇದಿಕೆ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕವಿಗೋಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ವಾಚನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಇದೊಂದು ಅಂತರ್ಮುಖಿ ಕವಿತೆ ಎಂದು ಖ್ಯಾತ ವಿಮರ್ಷಕ ಆರ್. ಡಿ. ಹೆಗಡೆ ಆಲ್ಮನೆ ಅವರು ನುಡಿದಿದ್ದಾರೆ)

Tuesday, June 2, 2015

ಮಾಸ್ತರ್ ಮಂದಿ-3

ಸೀಮಾ ಟೀಚರ್ :
                   ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ಟೀಚರ್ ರ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಕೆಲವರು ಸೀಮಾ ನಾಯ್ಕ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಸೀಮಾ ಮೇಡಮ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ಏನೇ ಆಗಿರಲಿ ಅದು ಬಿಡಿ. ಆದರೆ ಅವರ ಬಳಿ ನಾನು ಕಲಿತಿದ್ದು 15 ದಿನಗಳಿರಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ. ಸೀಮಕ್ಕೋರು ಸರ್ಕಾರಿ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ಅಡಕಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಟೀಚರ್ ಆಗಿ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ದಂಟಕಲ್-ಮುತ್ಮೂರ್ಡು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಶಿರಸಿಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಇವರು ಕಾನಸೂರಿಗೋ, ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ ಕತ್ರಿಗೋ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ 4 ಕಿ.ಮಿ ದೂರದ ದಂಟಕಲ್ ಶಾಲೆಗೆ ಅಜೋ ಎಂದು ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪನಲ್ಲಿದೆ. ಇವರು ನನಗಿಂತ ನನ್ನ ತಂಗಿಗೆ ಕಲಿಸಿದ ಶಿಕ್ಷಕಿ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ ನೋಡಿ.
                ದಂಟಕಲ್ ಶಾಲೆಗೆ ಏಕೈಕ ಶಿಕ್ಷಕರು. ಈ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳೆಷ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಮಹಾ ಎಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಮ್ಯಾಕ್ಸಿಮಮ್ 10 ಮಕ್ಕಳು. ಇಂತಹ ಶಾಲೆ ನಾನು ಮೂರರಲ್ಲೋ ಅಥವಾ ನಾಲ್ಕರಲ್ಲೋ ಇದ್ದಾಗ ಪುನಾರಂಭ ಮಾಡಿತ್ತು. ಗಾಂಧಿ ಶತಾಬ್ದಿ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂದ ಶಾಲೆ ಎನ್ನುವ ಖ್ಯಾತಿ ಪುನಾರಂಭಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆ ಆರಂಭಗೊಂಡ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಒಂದಿಬ್ಬರು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಶಿಕ್ಷಕರಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೆ ಬಂದವರು ಮಾತ್ರ ಸೀಮಕ್ಕೋರು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನದೇ ವಾರಗೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ರಂಜನಾ ಎನ್ನುವಾಕೆ ಈ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ತಂಗಿ, ತಂಗಿಯ ವಾರಗೆಯ ನಂದನ ಎನ್ನುವಾತನೂ ಇದೇ ಶಾಲೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಅಡಕಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಮ್ಮೂರ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೆ. ಸರಿಸುಮಾರು 15ದಿನ ನಾನು ಈ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಅಡಕಳ್ಳೀ ಶಾಲೆಯ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಟಿಸಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ನಿನ್ನ ತಂದೆಗೆ ತಿಳಿಸು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಾನು ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನೇ ಓದಿನ ನಡುವೆ ಶಾಲೆ ಬದಲಾಯಿಸುವುದು ಬೇಡ. ಮುಂದೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಾನು ಮರಳಿ ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೆ. ಸೀಮಕ್ಕೋರು ನಂತರ ನಾನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮರಳಿ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿಯೂ ಇದ್ದರು ಎನ್ನಿ. ಇಂತಿಪ್ಪ ಅಕ್ಕೋರು ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಬೇರೆ ಶಾಲೆಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಹೋದರು. ಮತ್ತೆ ಶಾಲೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಿಲ್ಲದೇ ಅನೇಕ ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಯಾರು ಯಾರೋ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಕಲಿಸಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ.

ತಾರಾ ಹೆಗಡೆ :
            ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪೈಕಿ ತಾರಕ್ಕೋರು ಒಬ್ಬರು. ನಾನು ಎರಡನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದವರು ತಾರಕ್ಕೋರು. ಮೊದಲು ಯಾವ ಶಾಲೆಗೆ ಇದ್ದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಅತ್ಯಂತ ಹೀನಾಯವಾಗಿತ್ತು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಯಾರೇ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬಂದರೂ ನನಗೆ ಯಥಾನುಶಕ್ತಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾಲಿಗೆ ನಾನು ಹೊಡೆತ ತಿನ್ನುವ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಹೊಡೆತ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ತಾರಕ್ಕೋರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದರು. ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅವರಿಗೆ ಸೇರಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ನನಗೆ ಹೊಡೆತ ಬೀಳುವುದು ಕೆಲಕಾಲ ತಪ್ಪಿತು ಎನ್ನಬಹುದು ನೋಡಿ.
              ತಾರಕ್ಕೋರೊಬ್ಬರೇ ಇರಬೇಕು ನನ್ನ ಪ್ರೈಮರಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಂಡವರು. ನನಗೂ ಭಾವನೆಯಿದೆ. ನನ್ನ ಮಾತನ್ನೂ ಯಾರಾದರೂ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನಿಸಿದ್ದು ತಾರಕ್ಕೋರು ಬಂದಮೇಲೆಯೇ. ಬಹುಶಃ ಅತ್ಯಂತ ತುಂಟತನದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿದವರು ಎಂದರೆ ಅದು ತಾರಕ್ಕೋರೇ ಎಂದರೆ ಖಂಡಿತ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷ ಅವರೇ ನನಗೆ ಕಲಿಸಿದವರು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿಗೆ, ಆದರಕ್ಕೆ ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ಋಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ.
             ಶಾಲೆಗಳೆಂದರೆ ಓದು, ಕಲಿಕೆ, ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಆಟ, ಹೊಡೆತ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೇ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮಗೆ ತಾರಕ್ಕೋರು ಬಂದ ನಂತರ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ರಚನಾತ್ಮಕ ಕೆಲಸಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಪ್ರತಿ ಶನಿವಾರ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆಯ ಎಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನೂ ದೊಡ್ಡ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೂ ಹಾಡು, ಡ್ಯಾನ್ಸು, ಮಿಮಿಕ್ರಿ, ಕಥೆ ಹೇಳುವುದು ಹೀಗೆ ಏನುಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಯಾರೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಹಾಡು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮಿಮಿಕ್ರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಯಾವುದೋ ಕಥೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರು ಹೇಗೆ ಆಡುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ಥೇಟು ಆಟಗಾರರಂತೆ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರತಿ ಶನಿವಾರ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಕೊಟ್ಟವನಿಗೆ ಚಾಕಲೇಟ್ ಒಂದನ್ನು ಪ್ರೈಜ್ ಆಗಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಚಾಕಲೇಟನ್ನು ಮೂರೋ ನಾಲ್ಕೋ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ನೋಡಿ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ನಮ್ಮದೇ ಶಾಲೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಬಂದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು `ಅಕ್ಕೋರೆ ನೀವು ಕಲ್ಚರಲ್ಲು ಅದೂ ಇದೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡಿ ಮಕ್ಕಳ ತಲೆ ಹಾಳು ಮಾಡಬೇಡಿ. ನಮಗೂ ಸುಮ್ಮನೆ ತೊಂದರೆ. ಯಾಕ್ ಹಿಂಗಿದ್ದೆಲ್ಲ ಮಾಡ್ತೀರಿ. ಮಕ್ಕಳು ಓದಿಕೊಳ್ಳಲಿ..' ಎಂದು ಜಗಳ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಶನಿವಾರದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ತೆರೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು.
              ತಾರಕ್ಕೋರು ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಡುವಿನಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗೆಲ್ಲ ನಾವು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಏನಾದರೂ ಕಿಲಾಡಿ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಾವು ಕಿಲಾಡಿ ಮಾಡುವುದು ತಾರಕ್ಕೋರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ತಾರಕ್ಕೋರು ಆಗಾಗ ತಾವು ತಂದಿದ್ದ ತಿಂಡಿಯನ್ನೂ ನಮಗೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ತಾರಕ್ಕೋರು ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ ನೋಡಿ. ಕ್ಲಾಸು ಎಷ್ಟು ಎನ್ನುವುದು ಸರಿಯಾಗಿ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಶಾಲೆಗಳ ನಡುವಿನ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಕಾನಸೂರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ನಾನು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ಉಲ್ಟಾ ಪಲ್ಟಾ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರಿನ ಬಡೆಸೊಪ್ಪಿನ ಮಸಾಲಾ ಮಿಕ್ಸ್ ಬಹಳ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಾವೆಲ್ಲ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರ ಸ್ಟಿಕ್ಕರ್ ಪ್ರೀ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೇಗೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ದುಡ್ಡನ್ನು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು 10ರು. ನೋಟನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಇಡೀ 10 ರೂಪಾಯಿಗೆ ಉಲ್ಟಾ ಪಲ್ಟಾ ಕೊಂಡುತಂದಿದ್ದೆ.
                        ಆಗ 10 ರು. ಅಂದರೆ ಈಗಿನ 100 ರು.ಗೆ ಸಮಾ ಬಿಡಿ. ನಾನು ಇಡೀ 10 ರು. ಗೆ ಉಲ್ಟಾ ಪಲ್ಟಾ ಕೊಂಡಿದ್ದು ಉಳಿದೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅವರು ಸೀದಾ ಬಂದವರೇ ತಾರಕ್ಕೋರ ಬಳಿ ನಾನು ಮಾಡಿದ ಘನ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ತಾರಕ್ಕೋರಿಂದ ಬುಲಾವ್ ಬಂದಿತು. ನಾನು ಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಷಯವನ್ನು ಅವರೇ ಹೇಳಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ದುಡ್ಡು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು ಹೇಳು ಎಂದವರೇ ಹೊಡೆಯಲು ಬೆತ್ತ ಎತ್ತಿದರು. ನಾನು ಹೆದರುತ್ತಲೇ ನಾನು ದುಡ್ಡು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಇವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಎಂದಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ `ಹೌದಾ? ನೀನೆ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾ? ಹಣ ಸಂಗ್ರಹ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ. ಗುಡ್. ಆದರೆ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನ ಹೀಗೆ ಸೊಕಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಳು ಮಾಡಬೇಡ ತಿಳೀತಾ..?' ಎಂದು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಹೇಳಿದ್ದು ನನಗೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷ ತಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಕ್ಕೋರ ಬಳಿ ಚಾಡಿ ಹೇಳಿದವರಿಗೆ ಇದು ಬಹಳ ಇರಿಸು ಮುರುಸು ಎಂಬಂತಾಗಿತ್ತು.
                 ಅದೇ ಹುಡುಗರು ಸೀದಾ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಬಳಿಯೂ ಚಾಡಿ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕೆಂಪು ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಸೀದಾ ತಾರಕ್ಕೋರ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದ. ತಾರಕ್ಕೋರ ಎದುರು ನನ್ನನ್ನು ಬಯ್ಯಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕೂಗಾಡಿದ್ದ. ತಾರಕ್ಕೋರು ನಾನು ಹಣವನ್ನು ಕೂಡಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿದರೂ ಅಪ್ಪನ ಸಿಟ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದ ನಂತರ ಅಪ್ಪನೇ `ತಮಾ ಎಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ ನೀನು ದುಡ್ಡು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿ. ಯಂಗೂ ತೋರ್ಸು..' ಎಂದಿದ್ದ. ನಾನು ತೋರಿಸಿದ್ದೆ. ಮರುದಿನ ಬೆಳಗಾಗುವ ವೇಳೆಗೆ ನಾನು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿದ್ದ ದುಡ್ಡು ಮಾತ್ರ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಅಪ್ಪನ ಓಸಿ ಆಟಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಈಗಲೂ ಅಪ್ಪ ತಾನು ಆ ದಿನ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡು `ತಮಾ ನಾ ಹಾಂಗ್ ಮಾಡಕಾಗಿತ್ತಿಲ್ಲೆ ಆವತ್ತು..' ಎನ್ನುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ತಾರಕ್ಕೋರು ನನಗೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ.
                ಅದೊಂದು ದಿನ ಆಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅದೇನು ಅನ್ನಿಸಿತೋ ತಾರಕ್ಕೋರು ತಾನೂ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟರು. ತಾರಕ್ಕೋರು ಬಂದಿದ್ದು ನೋಡಿ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಇನ್ನೋರ್ವ ಶಿಕ್ಷಕ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೂ, ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರೂ ಬಂದರು. ನಾನು ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ಇಳಿದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಚಕ್ರ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆಯೋ ಎಂದುಕೊಂಡು ಢವ ಢವ ಗುಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಬಂದವರೇ ತಾರಕ್ಕೋರು ನಾನ್ ಸ್ಟ್ರೈಕರ್ ಎಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ನಿಂತರು. ಅಯ್ಯೋ ನಾನು ತಾರಕ್ಕೋರ ಜೊತೆ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ನಿಲ್ಲಬೇಕಾ? ನಾನು ರನ್ ಹೊಡೆದರೆ ಅವರ ಕೈಲಿ ಓಡಲು ಆಗುತ್ತದೆಯೇ ಎನ್ನುವ ಆಲೋಚನೆ ಮೂಡಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬೌಲಿಂಗಿಗೆ ನಿಂತರು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರು ಕೀಪಿಂಗಿಗೆ ಬಂದರು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೂ ನನಗೂ ಎಣ್ಣೆ-ಸೀಗೆಕಾಯಿ. ಆಟಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಎಲ್ಲರ ಬಳಿಯೂ ವಿನಯ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ತಡೀರೋ ನಾನು ಬೌಲಿಂಗ್ ಮಾಡ್ತೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನು ಬೌಲ್ಡ್ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
                  ಯಾವಾಗಲೂ ನನಗೆ ಹೊಡೆಯುವ, ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡುವ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಬೌಲಿಂಗಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಅವರ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ತೆಗೆಯಬೇಡವೇ ಎಂದುಕೊಂಡೆ ನಾನು. ಏನಾದರಾಗಲಿ ಅವರಿಗೆ ಔಟಾಗಬಾರದು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೌಲ್ ಮಾಡಿದರು. ಮೊದಲ ಬಾಲಿಗೆ ಬೌಂಡರಿ ಹೊಡೆದೆ. ಎರಡನೇ ಬಾಲಿಗೂ ಹೊಡೆದೆ. ನಾನು ಎರಡು ಬೌಂಡರಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದೇ ತಡ ಮಾಸ್ತರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಏರಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಮೂರನೇ ಬಾಲನ್ನು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಹಾಕಿದರು. ನಾನು ಅಷ್ಟೇ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೊಡೆದೆ. ನನ್ನ ತಾಕತ್ತನ್ನೆಲ್ಲ ಹಾಕಿ ಹೊಡೆದಿದೆ. ಆದರೆ ಚೆಂಡು ಮಾತ್ರ ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗಿ ನಾನ್ ಸ್ಟ್ರೈಕರ್ ಎಂಡಿನಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ತಾರಕ್ಕೋರಿಗೆ ಬಡಿಯಿತು. ಬಡಿದ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ದಬಾರನೆ ಬಿದ್ದರು. ಬಿದ್ದವರೇ ಅಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು. ಅಕ್ಕೋರಿಗೆ ಹೊಡೆದುಬಿಟ್ಟೆನಲ್ಲ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾಡಿತು. ಅಕ್ಕೋರು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಬೇಕಾಯಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕೋರಿಗೆ ನಾನು ಬಾಲ್ ಹೊಡೆದೆ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ದಬಾ ದಬಾ ನಾಲ್ಕೇಟು ಹೊಡೆದೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅವರು ಹೊಡೆದ ಏಟಿನ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಬೌಂಡರಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದರ ವಿರುದ್ಧ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವ ರೊಚ್ಚೂ ಕೂಡ ಇತ್ತು ಎನ್ನಿ. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಹೊಡೆತದ ಸದ್ದಿನ ನಡುವೆ ತಾರಕ್ಕೋರು ವಿನಯಂದೆಂತಾ ತಪ್ಪಿಲ್ಲೆ. ಅವಂಗೆ ಎಂತಕ್ ಹೊಡಿತ್ರಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಮಾತ್ರ ಯಾರ ಕಿವಿಗೂ ಬೀಳಲೇ ಇಲ್ಲ.
                ಇಷ್ಟಾದ ಮೇಲೂ ಈ ಅಕ್ಕೋರಿಗೆ ನಾನು ಎಂದರೆ ಅಕ್ಕರೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೋಂವರ್ಕ್ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳಬೀಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಏನಾದರೂ ಪಿಳ್ಳೆನೆವ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ಪಾಪ ಅಕ್ಕೋರು ನನಗೆ ಹೊಡೆಯದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವು ಒಂದೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲದೇ ಬರೆಯಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಉಕ್ತಲೇಖನ ಬರೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶುದ್ಧಬರಹವನ್ನೂ ಬರೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವರು ಹೀಗೆ ಬರೆಸಿದ್ದರ ಮಹತ್ವ ನಮಗೆ ಆಗ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವೃತ್ತಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಮೇಲೆ ಅವರು ಬರೆಸುತ್ತಿದ್ದುದರ ಮಹತ್ವ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿದೆ. ತಪ್ಪಿಲ್ಲದೇ ಬರೆಯುವುದರ ಹಿಂದಿನ ಮಹತ್ವ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ.
              ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಸತ್ತಾಗ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ರೋಧಿಸಿದ್ದ ತಾರಕ್ಕೋರು, ಆಗಿನ್ನೂ ಅಂಬೆಗಾಲೂ ಇಡದಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದ ಮಗಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ನೋಡೋ ವಿನಯ ನನ್ ಮಗಳು ಎಂದು ತೋರಿಸಿದ್ದ ಅಕ್ಕೋರು, ನಾನು ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರಿನಲ್ಲಿ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪೇರಲೇ ಹಣ್ಣನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ನಂಗೆ ಹೇಳಿ ತಂದ್ಯನಾ ವಿನಯಾ. ಒಂದೆರಡು ಸಾಕಾಗಿತ್ತಾ. ಇದೆಲ್ಲ ತಗಂಡು ಹೋಗಿ ಮಾರ್ಕೇಟಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡವನಾ. ಥೋ ಮಾರಾಯಾ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ತಾರಕ್ಕೋರು. ಶಾಲೆಗೆ ಕಳ್ಳಬಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ ಪಾಪ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿಟ್ಟ ಅಕ್ಕೋರು, ತುಂಟತನಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಕ್ಕೋರು, ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹೊಡೆತವೇ ಅಂತಿಮ ತೀರ್ಪಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅಕ್ಕೋರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿಂದ ವರ್ಗವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ನಾನು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಿದ್ದೆ. ಎರಡು ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗಲೂ ಅಕ್ಕೋರು ಆಗಾಗ ಕಾಣುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಮಸ್ಕರಿಸೋಣ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡದೇ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದೇನೆ. ತಾರಕ್ಕೋರಿಗೆ ಸಲಾಂ.

ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕ :
          ದಂಟಕಲ್ ಶಾಲೆಗೆ ಟೀಚರ್ರಾಗಿದ್ದ ಸೀಮಕ್ಕೋರು ವರ್ಗವಾದ ನಂತರ ಬಂದವರೇ ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು. ಇವರು ನನಗೆ ಎಂದೂ ಕಲಿಸಿದವರಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಗೀಗ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಸ್ ಕೂಡ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಎಂದಕೂಡಲೇ ತಂಗಿ ಸುಪರ್ಣ `ಕರೀ ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಸಿನೆಮಾ ಹೀರೋ ಥರ ಇದ್ದರೂ ಬಹಳ ಕಪ್ಪಾಗಿದ್ದರು. ಗಡ್ಡ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಕ್ವಾಟ್ರಸ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದ ಹರೀಶ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರ್ರಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ರಮೇಶ ಗಡಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವಿಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕರ ಬಗೆಗಿದ್ದ ನೆನಪುಗಳು ನೋಡಿ. ಈಗ ಅವರು ಎಲ್ಲಿದ್ದಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನೆನಪುಗಳು

ನೆನಪುಗಳು ಮಧುರ
ಕನಸುಗಳು ಮಧುರ |

ಅದೊಂದು ದಿನ ಏಕಾಂತದಿ
ನಾ ಬಲು ಬೇಸರಗೊಂಡಿದ್ದಾಗ
ನನಗೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ನೀನೆ |

ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಲಿ ನಾನು
ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ತಿರುಗಿದ್ದು
ಈಗ ನೆನಪಾಯ್ತು ಬೇಗ |

ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಡೆವಾಗ
ಹಲವು ನುಡಿ ನುಡಿವಾಗ
ಕಳೆದ ಕ್ಷಣವದೇ ಚಂದ |

ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯನು ಕೇಳಿ
ನಾ ಪುಳಕಗೊಂಡಾಗ
ಮುಗುಳ್ನಗು ಸೂಸಿದ್ದು ನೀನೆ |

ಕನಸು ಕಾಣುವ ಸಮಯ
ಮಡದಿಯಾ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿ
ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಈಗ ||

****

(ಈ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿರುವುದು 10-02-2005ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)

Sunday, May 31, 2015

ಅಂತರಾಳ

ಮಾರುತ್ತೇನೆ ರಾತ್ರಿಗಳನು
ನಾನೊಬ್ಬಳು ವೇಶ್ಯೆ
ಹಂಚುತ್ತೇನೆ ಸುಖದ ಗಳಿಗೆ
ಬಾಕಿ ಉಳಿದ ವಿಷಯೆ|

ದಿನ ದಿನವೂ ಮಾಘಸ್ನಾನ
ಜೀವ ಹೃದಯ ತತ್ತರ
ಪುರುಷ ಕೆರಳಿ ಕಾಮ ಅರಳಿ
ಬತ್ತುತಿದೆ ನೆತ್ತರ |

ಒಲವಿಗಿಲ್ಲಿ ಜಾಗವಿಲ್ಲ
ನಿತ್ಯ ಪುರುಷ ನೂತನ
ಹಗಲಿಗೆಂದೂ ಬೆಲೆಯೇ ಇಲ್ಲ
ಇರುಳುಗುದುರೆ ನರ್ತನ |

ಜಾತಿಯಿಲ್ಲ ಬೇಧವಿಲ್ಲ ನನ್ನ
ಪಾಲಿಗೊಂದೇ ಎಲ್ಲರು
ಬದುಕು ಹೀರಿ ಮಾಡಿ ಸೂರೆ
ಛೀ ಥೂ ಎಂದರು|

ಸುಖವ ಮಾರುತ್ತೇನೆ ಬನ್ನಿ
ನೋವನೆಂದು ಮರೆಯಿರಿ
ನಾನು ಬಳಲಿ ನೀವು ಅರಳಿ
ಚರಮ ಸುಖವ ಪಡೆಯಿರಿ |

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ಮೇ.31, 2015ರಂದು ಶಿರಸಿಯಲ್ಲಿ)

Saturday, May 30, 2015

ಬಾಲ್ಯ-ನೆನಪು

ಜೀವನದ ಕೊನೆಯ
ಪುಟದಲ್ಲಿದ್ದ ಆತನಿಗೆ
ಅಂದು ನೆನಪಾಯ್ತು
ತನ್ನ ಅಂದದ ಬಾಲ್ಯ ||

ಕಳೆದ ಹೋಗಿರುವ
ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳ
ಬಾಲ್ಯದ ಚೇಷ್ಟೆಗಳ
ನೆನೆದಾತ ಹಿಗ್ಗಿದ ||

ಬಾಲ್ಯದಲಿ ಅಂದು
ಮರಕೆ ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆದಿದ್ದು
ಕಿಟಕಿ ಗಾಜು ಒಡೆದಿದ್ದು
ನೆನೆನೆದು ನಕ್ಕ ||

ಅಂದು ಆ ಶಾಲೆಯಲಿ
ಆ ದುಷ್ಟ ಮಾಸ್ತರರು
ರೋಲು ದೊಣ್ಣೆಲಿ ಹೊಡೆದ
ವಿಷಯವನು ನೆನೆದ ||

ಬಾಲ್ಯದ ತುಂಟತನ
ಕೆಲವುಸಲ ಮೊಂಡುತನ
ಹಟಮಾರಿ ತನಗಳನು
ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣವೂ ನೆನೆದ ||

ಬಾಲ್ಯ ಮಾತ್ರ ನೆನಪು
ಸನಿಹವಿದೆ ಸಾವು
ಬದುಕು ತಿರುಗುವುದಿಲ್ಲ
ಎಂದವನೇ ಬೆದರಿದ ||

ಅಯ್ಯೋ| ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯ್ತು ಬಾಲ್ಯ
ಆ ಕ್ಷಣವದು ಅಮೂಲ್ಯ
ಇನ್ನು ಬಾರದು ತನಗೆ
ಎಂದಾತ ಕೊರಗಿದ ||

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 09-02-2005ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)