ಉಂಚಳ್ಳಿ ಜಲಪಾತದ ಒಡಲಿಗೆ

ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಾವು ಹೋಗಿದ್ದು ೮ ಜನ.
ನಾಲ್ವರು ಹುಡುಗರು .. ನಾಲ್ವರು ಹುಡುಗಿಯರೂ.
ಭಲೇ ಖುಷಿಯೋದನೆ ಜಿಪ್ ಏರಿ ಹೋದವರು ಕಬ್ಬರಿದಿದ್ದು ಬಹಳವೇ.
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಜೋತೆಗಿದ್ದುದು ಹಾಡು ಹಸೆ ..

ನಸುಕಿನ ಚುಮು ಚುಮು ಮುಂಜಾನೆ ಹೊರಟು ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿದ್ದು ಮಧ್ಯಾನ್ನದ ವೇಳೆ.
ಬೇಸಿಗೆಯ ಪರಿಣಾಮವೋ ಏನೋ ಅಸ್ಟು ನೀರೆ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ನಮ್ಮ ಖುಷಿಗೆ ಪಾರವಿರಲಿಲ್ಲ..
ಆದರು ಬಂದಿದ್ದೀವಲ್ಲಾ .. ಮಾಡುವುದು ಏನು ಗೊತ್ತಾಗದೆ ,
ಜಲಪಾತದ ಬುಡಕ್ಕೆ ಹೋಗೋದು ಅಂತ ಅಂದುಕೊಂಡೆವು ..

ಸುತ್ತು ಬಳಸಿನ ಹಾದಿ.. ಅಂಕು, ಡೊಂಕು..
ಹೇಗೋ ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಬುಡ ತಲುಪಿದಾಗ ಸಮಾಧಾನದ ಬಿಸಿಯುಸಿರು..
ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಇಲಿಗಳು ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಡಿದಂತಹ ಅನುಭವವೂ ಸೇರಿ ತಳಮಳ..

ಕಿತ್ತು ಬರುವ ಬೆವರು.. ಸೆಖೆಯ ಬಿಸಿಯುಸಿರು..
ತಡ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ .. ನೀರಿಗೆ ಇಳಿದೆಬಿಟ್ಟೆವು.. ತಂಪು ತಂಪು..
ಚಳಿ ಚಳಿ .. ಹಿತ ಹಿತ.. ನಾನು ಶ್ರೀನಂದನ ಸೀದಾ ಈಜಿಗೆ ಬಿದ್ದೆವು..

ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ವಿಜಯ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ತೋರಲಿಲ್ಲ.. ಹುಡುಗಿಯರು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರು..
ನಮಗೆ ಖಬರಿರಲಿಲ್ಲ.. ಉಂಚಳ್ಳಿಯ ಗುಂಡಿಯಾಳವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹುಡಕಲೇಬೇಕೆಂಬ ಹುಚ್ಚು ಆಸೆ..
ಜಲಪಾತದ ಗುಂಡಿಯ ತಳ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.ಆಳವೋ ಆಳ.

ಮುಳುಗು ಹಾಕಿದೆವು.. ಸೆಳವೂ ಇತ್ತು. ತೊಂದರೆ ಏನು ಆಗಲಿಲ್ಲ.
ಇನ್ನು ಹುಡುಗೀರಂತು ಜಲಪಾತದ ನೀರಿಗೆ ತಲೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು.. ಜಲಪಾತವನ್ನು ಏರೋಣವೇ..?
ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡಿದರೂ ದುಸ್ಸಾಹಸ ಬ್ಯಾಡ ಕಣ್ಲಾ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಸಿಕ್ಸ್ತ್ ಸೆನ್ಸ್ ಗಮಟೆ ಹೊಡೆಯಿತು.. ಬಿಟ್ಟೆವು..

ಕೊನೆಗೆ ವಿಜಯ ಜಲಪಾತವನ್ನು ನೀರು ಬೀಳುವಲ್ಲಿ ಹತ್ತಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ.
ಆಗಲಿಲ್ಲ.. ಸುಸ್ತಾಗಿ ವಾಪಸ್ಸಾದ. ನಾವು ನಕ್ಕೆವು.
ಅಸ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟೆ ತಾಳ ಹಾಕುತ್ತಿತ್ತು.. ಒಯ್ದಿದ್ದ ಬುತ್ತಿಯನ್ನು ಬಾಯಿಗಿತ್ತೆವು.

ಮನವರಳಿತು... ನಡುವೆ ಆ ಕಣಿವೆಯಾಳದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗೀರು ಅನ್ತ್ಯಾಕ್ಕ್ಷರಿ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ರು.
ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಿಯದೋ ಹಲವರ ಗುಂಪು ಜಮ ಆಯಿತು..
ನಕ್ಕು ನಲಿದು ಅಲ್ಲಿಂದ.. ವಾಪಸ್ಸ್ಸಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನ ಭಾರ .. ಭಾರ...