ಉಫ್.. ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಹೇಳುವುದು? ಪೂರ್ತಿ ಹೇಳಿದರೆ ನಾಲ್ಕೈದು ಭಾಗಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆಯೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವರಿಂದ ನಾನು ಅನುಭವಿಸಿದಷ್ಟು ಬಹುಶಃ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಅನುಭವಿಸಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಂಗಿ ಸುಪರ್ಣಾಳೂ ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಕಿಡಿಕಾರುತ್ತಾಳೆ. ನಾನು ಮೂರು ಅಥವಾ ನಾಲ್ಕನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದವರು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು. ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಸತ್ತು ಹೋದ ನಂತರ ಶಾಲೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಬಂದವರು ಇವರೇ ಇರಬೇಕು. ಮೊದಲ ಪೋಸ್ಟಿಂಗೇ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿರಬೇಕು. ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಯಂಗ್ ಎಂಡ್ ಎನರ್ಜೆಟಿಕ್ ಆಗಿದ್ದರು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು.
ನನ್ನ ಅಪ್ಪನಿಗೂ-ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರಿಗೂ ಬಹಳ ಪರಿಚಯವಿತ್ತು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬಂದ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಳಿ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅಪ್ಪನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದಿದ್ದರು. ನನಗೆ ದಿಘಿಲ್ ದಬ್ಬಾಕ್ಕಂಡಿತ್ತು. ನಾ ಏನ್ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ನೋ? ಯಾಕ್ ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರೆಸ್ತಿದ್ದಾರೋ ಎಂದು ಭಯಗೊಂಡಿದ್ದೆ. ನಾ ಏನೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೂ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹೊಡೆತ ಹಾಕುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ತೀರಾ ಮನೆಯವರನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದು ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂತದ್ದರಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಏನೋ ಆಗಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ನನ್ನ ತಂಟೆ, ತಕರಾರಿನ ಲೀಸ್ಟನ್ನೆಲ್ಲ ಜ್ಞಾಪಕ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ನಾನು ತೀರಾ ತಲೆಹೋಗುವಂತಹ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬಾ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಚಿಂತೆಗೀಡು ಮಾಡಿತ್ತು.
ಭಯದಿಂದಲೇ ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಮಾಡಿದ್ದೆ. `ದರಿದ್ರ ಮಾಣಿ.. ಎಂತಾ ಭಾನಗಡಿ ಮಾಡ್ಕಂಡು ಬಂಜ್ಯೇನ..' ಕೂಗಿದ ಅಪ್ಪ ನಾಲ್ಕೇಟು ಬಡಿದು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಆದರೆ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ವಿಷಯ ಬೇರೆಯದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಹೊಸದಾಗಿ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟಕ್ಕೆ ಏಲ್ಲಾದರೂ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೂರಿನ ಪೋಸ್ಟ್ ಮ್ಯಾನ್ ಪ್ರಕಾಶಣ್ಣನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡೋಣ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅದೇನು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕಾರಣ ಬಂದಿತ್ತೋ ಗೋತ್ತಿಲ್ಲ, ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕೊನೆಗೆ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಹೂ ಅಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಗೆ ನಮ್ಮನೆ ನೆನಪಾಗಿತ್ತು.
`ಸುಬ್ರಾಯ ಹೆಗ್ಡೇರೇ.. ನೀವು ಈ ಒಂದ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರೆ ಬಹಳ ಉಪಕಾರವಾಗ್ತದೆ ನೋಡಿ..' ಎಂದು ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ವಿನಮ್ರತೆಗೆ ಅಪ್ಪ ಹೂ ಅಂದು ವಾಪಾಸು ಬಂದಿದ್ದ. ಅವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬದ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ಸಾಲಿಗೆ ಒಂದು ಮಣೆ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತಷ್ಟೆ. ಆದರೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಅಪ್ಪನಿಂದ ಹೊಡೆತ ತಿಂದಿದ್ದ ಬೆನ್ನು ಕೆಂಪಾಗಿದ್ದು ಇಳಿಯಲು ಮತ್ತೆರಡು ದಿನಗಳೇ ಬೇಕಾಗಿದ್ದವು. ಆ ನಂತರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಪ್ರತಿ ದಿನ ನಮ್ಮನೆಗೆ ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ 10-12 ಜನರ ಪೈಕಿ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ ಮಂಕಾಳಿ ಹಾಗೂ ಈಗಲೂ ಶಾಲಾ ಮಾಸ್ತರ್ರಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವಿ. ವಿ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಮಾತ್ರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಊಟ ಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದಕ್ಕೆ ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದರು. ಏನೇನೋ ಕೊಂಕು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಮನೆ ಯಜಮಾನನಾದ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನಾಗಲೀ, ಮನೆಯ ಎಲ್ಲ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಎಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟ ಬಂದರೂ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಮ್ಮನಾಗಲೀ ಒಂದಿನಿತೂ ಬೇಸರ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
11.30ಕ್ಕೆ ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟರೆ 12ಕ್ಕೆ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ನಾವು ಆಸ್ರಿಗೆ ಕುಡಿದು, ನಂತರ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ನಡೆದು ಬರುವ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೂ ಇದೇ ರೀತಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಊಟ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಾವು ಸೀದಾ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಮಾತ್ರ 15 ನಿಮಿಷ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬೈಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿದಿನ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗ ನನ್ನನ್ನು ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ವಾಪಾಸು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮಾತ್ರ ನಾನು ಎದೆ ಎತ್ತರದ ಗುಡ್ಡ ಹತ್ತಿ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಸರಿಸುಮಾರು 2 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ಸದಸ್ಯರಂತೆ ಆಗಿ ಹೋಗಿದ್ದರು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು. ಆದರೆ ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಸೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿಕೆ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ಜಗಳಗಳೂ ಆಗಾಗ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಪ್ಪನಿಗೂ-ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಜಗಳಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಮುಂದೆ ಮಾತ್ರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ಹಾಗೂ ನನ್ನ ತಂಗಿಯ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವೇಷ ಕಾರಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.
ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ನನಗೆ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಕಲಿಸಿದ್ದು 5ನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಬೀಜಗಣಿತವನ್ನು. ತಾರಕ್ಕೋರು ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವರು ಗಣಿತ ವಿಷಯ ಕಲಿಸಲು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 2 ಅಥವಾ 3 ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸಿನವರಿಗೆ ಹೇಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವ ವರೆಗೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ನನಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
`ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಚರ್ಮ ಸುಲಿದು ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ ನೋಡು ವಿನಯಾ..' ಎಂದು ಪದೇ ಪದೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಸಾಕಷ್ಟು ಆರೋಪಗಳನ್ನೂ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸುರಿಸಿದ್ದರು. `ವಿನಯ ಓದಿದ್ದರೆ ಬುದ್ಧಿವಂತನೇ ಆಗಿದ್ದ..' ಎಂದು ಪದೇ ಪದೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಇವರು ಬಹಳಷ್ಟು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಕಂತಲೇ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಕಟ್ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಇದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಹೀಗಾಗಿತ್ತು. ಸಮಾಜ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಷಯ ನನ್ನ ಫೆವರೇಟ್. ಅದರಲ್ಲೂ ಭೂಪಟ ನೋಡುವುದು, ಗ್ಲೋಬ್ ನೋಡುವುದು, ನಕಾಶೆ ಬಿಡಿಸುವುದು, ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದು, ರಾಷ್ಟ್ರದ ರಾಜಧಾನಿಗಳ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಬಿಡಿಸುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಂತೂ ನನ್ನನ್ನು ಮೀರಿಸುವವರೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಒಂದು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ 25ಕ್ಕೆ 23 ಅಂಕಗಳನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಕೈಚಳಕದಿಂದ 20ಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂಕ ಪಡೆಯದ ನಾನು ಆ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ 25ಕ್ಕೆ 23 ಬಂತಲ್ಲ ಎಂದು ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. `ಓಹೋ.. ನಂಗೆ 25ಕ್ಕೆ 23 ಬಿತ್ತು..' ಎಂದು ಖುಷಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಖಾಸಾ ದೋಸ್ತ್ ವಿಜಯನ ಬಳಿ ಹೇಳಿಯೂ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆತ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೆ ನಾನು ಹೇಳಿದ ವಿಷಯ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಕಿವಿಗೂ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ತಕ್ಷಣವೇ ನನ್ನನ್ನು ವಾಪಾಸು ಕರೆದ ಅವರು `ನಿಂಗೆ 23 ಕೊಟ್ಟಿಗಿದ್ನನಾ.. ತಡಿ..' ಎಂದರು. ಏನೇನೋ ಹುಡುಕಿದರು. ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಮಾಡಿ 4 ಅಂಕಕ್ಕೆ ಕತ್ತರಿಯನ್ನು ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ನನಗೆ 19 ಅಂಕಗಳು ಮಾತ್ರ ಬಂದಿದ್ದವು. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಏನೋ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದೆ ಎನ್ನುವ ಕಿರುನಗು ಅವರ ತುಟಿಯ ಮೇಲೆ ಇದ್ದಿದ್ದು ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಶಾಲಾ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟ ನಡೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ಏನಾದರೂ ನೆಪ ಹೂಡಿ ನನಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ ನೋಡಿ. `ಏನ್ ಹುಳುಕು ಮಾಸ್ತರ್ರು ಇವರು..' ಎಂದು ನಾನು ನನ್ನ ದೋಸ್ತರ ಬಳಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ದೋಸ್ತರು ಸೀದಾ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಬಳಿ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್ ಇಟ್ಟು ಬೈಯಲೂ ಬೈದಿದ್ದರು. ಹೊಡೆತವನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ನೆಪವನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಕ್ಲಾಸಿನಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹಾಕುವುದೂ ಇತ್ತು. ಅದೊಮ್ಮೆ ಕಾನಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರಮಟ್ಟದ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟ ನಡೆದಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ವೇಗದ ರನ್ನರ್ ನಾನೇ ಆಗಿದ್ದೆ. ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಾಲಿನ ಹೆಬ್ಬೆರಳು ಮುರಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನಾನು ಓಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಡಾಕ್ಟರ್ ಆದಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಕೇಳಬೇಕೆ? ಓಡಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಹೆಬ್ಬೆರಳನ್ನು ನೆಲಕ್ಕೆ ಊರದೇ ನಾಲ್ಕೇ ಬೆರಳಿನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಓಡಿದೆ. ಬಿಡಿ ಮೊದಲ ಮೂರು ಸ್ಥಾನಗಳೇನೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕನೇ ಸ್ಥಾನ ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ನಾಲ್ಕನೇ ಸ್ಥಾನ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಬಡಿದಿದ್ದರು. ಕಾಲ್ಬೆರಳು ಮುರಿದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ವಾಲೀಬಾಲ್ ತಂಡದಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಬ್ಬನಾಗಿದ್ದರೂ ಭಾಗವಹಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಬ್ಬಡ್ಡಿಯಲ್ಲೂ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಲಾಂಗ್ ಜಂಪ್ ಹಾಗೂ ಇತರ ರನ್ನಿಂಗ್ ರೇಸಿನಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೆ. ವಾಲೀಬಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಟೀಂ ಸದಸ್ಯನಾಗಿದ್ದರೆ ನನ್ನಿಂದ ತಂಡಕ್ಕೆ ಲಾಭವಾಗುವ ಬದಲು ಹಾನಿಯಾಗುವುದೇ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು ಬಿಡಿ. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಸರ್ವೀಸ್ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ನೆಟ್ ದಾಟುತ್ತಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಭಾಗವಹಿಸದೇ, ನನ್ನ ಬದಲು ಬೇರೋಬ್ಬರು ಭಾಗವಹಿಸಿ ತಂಡ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಬಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಶಾಲೆಗೆ ವಾಪಾಸು ಬಂದ ನಂತರ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಮಾತ್ರ ನಾನು ಬೇಕಂತಲೇ ಭಾಗವಹಿಸಲಿಲ್ಲ. ಶಾಲೆಗೆ ನನ್ನಿಂದಾಗಿ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಹಬ್ಬಿಸಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಖಳನಾಯಕನನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದರು.
ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಸುಂದರವಾಗಿ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಶಾಲೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಿರ್ಣಾಯಕರಾಗಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೊಬ್ಬರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಉಳಿದವರೆಲ್ಲ 10ಕ್ಕೆ 9 ಅಂಕ ಕೊಟ್ಟರೆ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯಯವರು ಮಾತ್ರ 10ಕ್ಕೆ 3 ಅಂಕಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಕಡಿಮೆ ಅಂಕ ಕೊಟ್ಟರೂ ನಾನು ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ ಅದು ಬೇರೆಯ ವಿಷಯ ಬಿಡಿ.
ನನಗಿಂತ ಎರಡು ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಹಿರಿಯವನಾಗಿ ಗಣಪತಿ ಎಂಬಾತ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ಗಣಪತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆತ ಹಾಗೂ ನಾನು ಶಾಲೆಯ ವೇಗದ ರನ್ನರುಗಳು. ಅಲ್ಲದೆ ಶಾಲೆಯ ಹಲವಾರು ಭಾನಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕೈ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಆದರೂ ಗಣಪತಿ ನನಗಿಂತ ಬಹಳ ಜೋರಿದ್ದ. ಭಯಂಕರ ಕಿಲಾಡಿ, ತಂಟೆ ಮನುಷ್ಯ. ಗಲಾಟೆ, ತಂಟೆ, ಕಳ್ಳತನಗಳಲ್ಲಿ ಆತನದು ಎತ್ತಿದ ಕೈ ಆಗಿತ್ತು. ತಾನು ಮಾಡಿದ ಭಾನಗಡಿಯನ್ನು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ಸಿಗದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಶ್ರೀಪಾದನ ಮೇಲೋ, ಶ್ರೀಪಾದನ ತಂಗಿಯರಾದ ಅನಸೂಯ, ನಾಗರತ್ನಾಳ ಮೇಲೋ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ. ಈತ ಶಾಲೆಗೆ ಕಳ್ಳ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ಮೊದಲೆ ತಿಳಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಬಹುಶಃ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ ಗಣಪತಿ ಕದ್ದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗಗಳನ್ನು ನಾನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಮೇಲೆಯೇ ಗಣಪತಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗದೇ ಕದ್ದು ಕೂರುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನೋಡಿ.
ಒಂದು ದಿನ ನಾನು, ಗಣಪತಿ. ಶ್ರೀಪಾದ, ಅನಸೂಯಾ ಮುಂತಾದವರೆಲ್ಲ ಒಂದು ಭಾನಗಡಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದೆವು. ಮನೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಕದ್ದುಕೊಂಡು ಬರುವುದು. ನಾವು ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವಾಗ ಗುಡ್ಡೆತಲೆ ಎನ್ನುವ ಜಾಗವೊಂದಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಕರಡ ( ಒಣಗಿದ ಹುಲ್ಲು)ವನ್ನು ತಂದು ಗುಡ್ಡೆ ಮಾಡಿ ಬೆಂಕಿ ಹಾಕುವುದು ನಮ್ಮ ಪ್ಲಾನ್ ಆಗಿತ್ತು. ಇಂತಹ ಪ್ಲಾನಿನ ರೂವಾರಿ ಗಣಪತಿಯೇ ಆಗಿದ್ದ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಬೆಂಕಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಮೊದಲು ಕದ್ದು ತಂದವನೂ ಅವನೇ, ಕರಡ ಕಿತ್ತು ತಂದು ಬೆಂಕಿ ಹಾಕಿದ್ದೂ ಅವನೇ. ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲ ಸಾಂಗವಾಗಿ ನೆರವೇರಿಸಿದ್ದೆವು. ಆದರೆ ಅದೊಂದು ದಿನ ಬೆಂಕಿಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ಕದ್ದು ತರುವ ಪಾಳಿ ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಬೆಂಕಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕದ್ದು ತರುವಾಗ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ ಮಂಕಾಳಿಯ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಿದ್ದೆ. ನಾನು ಏನೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಲು-ಬಾಲ ಸೇರಿಸಿ ಹಿಗ್ಗಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ಅಜ್ಜಿ ಹುಯ್ಯಲಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಮೊಮ್ಮಗ ಏನೋ ಭಾನಗಡಿಗೆ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದಳು. ಅಪ್ಪ-ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದು ತಲೆಗೆ 10ರಂತೆ ಏಟು ಬಿಗಿದಿದ್ದರು. ನಾನು ನಿಜ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ನಾನು ನಿಜ ಹೇಳಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಅಜ್ಜಿಯ ಬಾಯಲ್ಲಿ `ಹುಡ್ರು ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ, ಬ್ಯಾಣಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ..' ಎಂದಾಗಿ ಬದಲಾಗಿತ್ತು. ನಾವು ಬಲಿಪಶುಗಳಾಗಿದ್ದೆವು.
ನಾವು ಬೆಂಕಿ ಕೊಟ್ಟೆದ್ದೆವು ಎಂದು ಅಪಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದ ಮಂಕಾಳಜ್ಜಿ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಬಳಿ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದವರೇ ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ದನಕ್ಕೆ ಬಡಿದಹಾಗೆ ಬಡಿದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಗಣಪತಿಗೆ ಚೋರ ಗುರು ಎಂದೂ ನನಗೆ ಚಂಡಾಲ ಶಿಷ್ಯ ಎಂದೂ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಂದ ನಾನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಒಂದೆರಡಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ಈಗಲೂ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಎದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಕೇಳಬೇಕು ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ನಾನೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಸೊಕಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟಿರಿ? ಯಾಕೆ ಅಪಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿದಿರಿ? ಯಾಕೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಿರಿ? ಯಾಕೆ ಹುಳುಕು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ? ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೆ ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ತೇಜೋವಧೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ ಎಂದು ಕೇಳಬೇಕು ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಮಾತ್ರ ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ `ತಮಾ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ ನಾನು ಅನ್ನ ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಆ ಋಣದ ಪರಿಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರು. ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.' ಎಂದು. ನಾನು ಈಗಲೂ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯರವ ತಪ್ಪಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಷ್ಟೇ. ಆದರೂ ಆಗೀಗ ನೆನಪಾದರೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತದೆ.
ನಾನು ಏಳನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆರಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಯಿತು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಗೆ ಅವರು ದೂರದಿಂದ ನೆಂಟರೂ ಆದರು. ನೆಂಟಸ್ತನದ ಪರಿಣಾಮ ಒಂದಿಷ್ಟು ದಿನ ಅವರ ಮನೆಗೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಹಿಸೆಯಾಗಿತ್ತು ಬಿಡಿ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ಒಂದು ದಿನ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಬೆಳ್ಳ ಎಂಬ ನಾಯಿಯೊಂದು ಮನೆ ಹಿಂದಿನ ಹಲಸಿನ ಮರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ಮಂಗವೊಂದನ್ನು ಕ್ಯಾಚ್ ಹಿಡಿದಿತ್ತು. ಅನಾಮತ್ತು 6-8 ತಾಸುಗಳ ಕಾಲ ನಾಯಿಗೂ ಮಂಗನಿಗೂ ಕಾದಾಟ ನಡೆದಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಬೆಳ್ಳ ನಾಯಿ ಮಂಗವನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿ ತಿಂದಿತ್ತು. ಈ ಲಡಾಯಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳನ ಕಣ್ಣು, ದೇಹ ಎಲ್ಲ ಮಂಗನ ಗೀರಿಗೆ ಸಿಗಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನಾಯಿ ಹಾಗೂ ಮಂಗನ ಈ ಲಡಾಯಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಬಹಳ ವಿಶೇಷ ಸಂಗತಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನಂತೂ ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸುತ್ತ ನೋಡಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮೂರಿಗರಿಗೆಲ್ಲ ನಾನೇ ವಿಷಯವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಗೂ ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಊಟಕ್ಕೆಂದು ಬಂದಿದ್ದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಜಸ್ಟ್ ಮಲಗಿದ್ದರು. ನಾನು ಹೋಗಿ ಹೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ `ಎಂತಾ.. ನಾಯಿ ಮಂಗನ್ನ ಹಿಡದು ಬಿಟ್ಚಾ.. ಬ್ಯಾರೆ ಎಂತಾ ಹಿಡದ್ದಿಲ್ಯಾ? ಥೋ... ಆ ಮಂಗನ್ನ ಬದಲು ನಿನ್ನನ್ನಾದರೂ ಹಿಡಿದಿದ್ದರೆ ಚನ್ನಾಗಿತ್ತು..' ಎಂದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ ನೋಡಿ.
ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಸೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿಗೆ ಜೋರಾದಂತೆಲ್ಲ ಮಾಸ್ತರ್ರು ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಬರುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದರು. ಕಲ್ಮನೆಯ ಪ್ರಕಾಶಣ್ಣನ ಮನೆಗೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧದ ಅಪಪ್ರಚಾರ, ಸಿಟ್ಟು, ಹೊಡೆತ, ನನ್ನನ್ನು ಅಕ್ಷರಶಃ ನಾಯಯನ್ನು ಕಂಡ ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದೆಲ್ಲ ಜೋರಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರು, ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಹಾಗೂ ತಾರಕ್ಕೋರ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾನು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೋ ಬಚಾವಾಗಿದ್ದೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಸತ್ಯಸ್ಯ ಸತ್ಯ ನೋಡಿ.
ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರಾ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ತಂಗಿಗೂ ಇದೇ ರೀತಿ ಮಾಡಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದು ಕೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಅವರ ಮೇಲಿನ ಮುನಿಸು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು ನೋಡಿ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ಕಸ ಹೆಕ್ಕುವುದು ರೂಢಿ. ಒಂದಿನ ತಂಗಿ ಕಸ ಹೆಕ್ಕಿ ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿದ್ದಳಂತೆ. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹೊರ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟೆಯ ಬಾವಿಯೊಂದಿದೆ. ಬಾವಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ಆಕೇಶಿಯಾ ಮರಗಳು ಇದ್ದು, ಅದರ ಎಲೆಗಳು ಸದಾ ಬಾವಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಒಂದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಂದವರೇ ತಂಗಿಯ ಬಳಿ ಜೋರು ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತ `ಬಾವಿಗೆ ಕಸ ಹಾಕ್ತೀಯಾ.? ನೋಡು ನೀನು ಕಸ ಹಾಕಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬಾವಿಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಅಷ್ಟು ಕಸಗಳು ಬಿದ್ದಿವೆ.' ಎಂದು ಕೂಗಾಡಿದವರೇ ಶೆಳಕೆಯಿಂದ ಹೊಡೆತಗಳ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆತ ಕೊಟ್ಟರು. ತಂಗಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಯಾಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ? ಏನಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೂ ತಂಗಿಯ ಮಾತನ್ನು ಅವರು ಕೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ. ತಂಗಿಯಂತೂ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೇರೆಂದರೆ ಕಿಡಿ ಕಾರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೊಸ ಕೊಸ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಎಂದೂ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಮಾಸ್ತರ್ರೂ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಕೊಂಕನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಇದೀಗ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿಂದ ವರ್ಗವಾಗಿ ಬೇರೆಲ್ಲೋ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾಕ್ಸಿಮಮ್ ನೋವಿಗೆ ಕಾರಣವಾದವರು ಸಿ. ಎಂ.ಹೆಗಡೆಯವರು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಬೇಜಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ತಾರಕ್ಕೋರ ಪ್ರೀತಿ, ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಅಕ್ಕರೆಯೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪಂದಿರ ಮಾತು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಈಗಲೂ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ `ನಿನ್ ಕೈಲಿ ಎಂತದೂ ಆಗ್ತಿಲ್ಲೆ.. ಸುಮ್ಮಂಗ್ ತ್ವಾಟ ಗದ್ದೆ ನೋಡ್ಕಂಡ್ ಇರಾ..' ಎನ್ನುತ್ತ ಹಂಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ಹಿಯಾಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತುಗಳೇ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ. ಬಹುಶಃ ಈ ಎಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳು ನನ್ನ ಜೀವನದ ಮೇಲೆ ಬಹು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಭಾವವನ್ನೇ ಬೀರಿದವೇನೋ. ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಒಂದು ಜಿದ್ದು ಬೆಳೆಯಲು ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೇ ಕಾರಣರಾದರೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇಂತಹ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಚನ್ನಾಗಿರಲಿ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಮತ್ಯಾರಿಗೂ ಮಾಡದೇ ಇರಲಿ.
(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ)
