Monday, October 20, 2014

ಬೆಂಗಾಲಿ ಸುಂದರಿ-34

(ಬೋಗ್ರಾದ ಕಾಲುಸಂಕ)
              ಬೋಗ್ರಾದಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಡುವ ವೇಳೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಕತ್ತಲಾಗಿತ್ತು. ಬೋಗ್ರಾದಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗುವ ಬಗ್ಗೆ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾ ಯಾವುದೇ ಆಲೋಚನೆ ನಡೆಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೋಗ್ರಾದಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಬೇಕೆ, ಅಥವಾ ತಕ್ಷಣವೇ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗಬೇಕೆ ಎನ್ನುವುದೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಯಾಸವಾಗಿತ್ತು. ಹೆಜ್ಜೆ ಕಿತ್ತಿಡಲೂ ಆಗದಷ್ಟು ನಿತ್ರಾಣರಾಗಿದ್ದರು. ಮುಂದಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದು ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿಯೋಣವೆಂದರೆ ಕೈಯಲ್ಲಿನ ದುಡ್ಡು ಕೂಡ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿತ್ತು. ಬೋಗ್ರಾದಲ್ಲಿ ರೂಮು ಮಾಡಿ ಉಳಿದರೆ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ ತೊಂದರೆಯಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದವು. ಮಧುಮಿತಾಳ ಬಳಿ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಕೇಳುವ ಮೊದಲೆ ಆಕೆಯೇ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದುಬಿಡೋಣ ಎಂದಳು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹೂಂ ಅಂದಿದ್ದ.
             ಬೋಗ್ರಾ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ರೂಮುಗಳ ದರ ಸಾಕಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಉಳಿಯಲು ಒಂದೆರಡು ಕಡೆಗೆ ಜಾಗ ಹುಡುಕಾಟ ನಡೆಸಿದರು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲೂ ಇವರಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಸ್ಥಳ ದೊರಕಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಬೋಗ್ರಾದ ಪಾರ್ಕೊಂದರಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯುವ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಸನಿಹದ ಹೊಟೆಲೊಂದರಲ್ಲಿ ಊಟದ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮುಗಿಸಿ ಉದ್ಯಾನದ ಬಳಿ ಬಂದರೆ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿತ್ತು. ಒಬ್ಬ ಕಾವಲುಗಾರ ಪಾರ್ಕನ್ನು ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ. ಉದ್ಯಾನದೊಳಗೆ ಬಿಡಲು ಆತ ಖಂಡಿತ ಒಪ್ಪಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡರು. ಕೊನೆಗೆ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾ ಇಬ್ಬರೂ ಆತನ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹಾದು ಬಂದು ಉದ್ಯಾನದ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಹಾರಿ ಒಳಹೊಕ್ಕರು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಕಡೆಗೆ ಮರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಆ ರಾತ್ರಿ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದು ಮರುದಿನ ಮುಂದಿನ ಪ್ರಯಾಣ ನಡೆಸಬೇಕಿತ್ತು.
             ಮರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಕಾಲಿನ ಮೇಲೆ ಮಧುಮಿತಾ ಮಲಗಿದಳು. ತಿಳಿ ಬೆಳದಿಂಗಳು ಹಿತವಾಗಿತ್ತು. ಮರದ ಎಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಆಗೀಗ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ಬೆಳದಿಂಗಳ ಕಿರಣಗಳು ಇಬ್ಬರ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದವು. ತುಸುವೇ ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದ ತಂಗಾಳಿ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲಾಸವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ದೂರದಿಂದ ನೋಡಿದರೆ ಸ್ವರ್ಗದ ದೇವದಂಪತಿಗಳು ಬಂದು ಉದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ರಸನಿಮಿಷಗಳನ್ನು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೇನೋ ಎನ್ನಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಮಧುಮಿತಾ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿದ್ದಳು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಕೀಟಲೆಯ ಮೂಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ.
            `ಈ ರಾತ್ರಿ ದೀರ್ಘವಾಗಲಿ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ ವಿನೂ..' ಎಂದಳು ಮಧುಮಿತಾ.
            `ಹೌದು.. ನನಗೂ ಹಾಗೇ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.. ನೀನು ಜೊತೆಗೆ ಇದ್ದರೆ ಹಿತವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.. ಈ ರಾತ್ರಿ ಹೀಗೇ ಇರಲಿ ದೇವರೆ.. ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಕಣೇ..' ಅಂದ ವಿನಯಚಂದ್ರ.
            `ಮತ್ತೆ ಭಾರತ ತಲುಪೋದು ಕ್ಯಾನ್ಸಲ್ಲಾ..?' ಎಂದು ತಮಾಷೆ ಮಾಡಿದಳು ಮಧುಮಿತಾ.
            ವಿನಯಚಂದ್ರ `ಓಹೋ..  ನನಗೇ ಕಾಲೆಳೆಯೋದಾ?' ಎಂದ. ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಮಧುಮಿತಾಳನ್ನು ತನ್ನೆರಡೂ ಕೈಗಳಿಂದ ಬಾಚಿ ತಬ್ಬಿ ಹಿಡಿದು ತುಟಿಗಳ ಮೇಲೆ ತುಟಿಯನ್ನೊತ್ತಿ ಹಿತವಾಗಿ ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟ. `ಥೂ... ಬಿಡು ಮಾರಾಯಾ..' ಎಂದಳಾದಳೂ ಮಧುಮಿತಾ ವಿನಯಚಂದ್ರನ ತಬ್ಬುಗೆಯನ್ನು ಹಿತವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿದಳು. ಹಾಗೇ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮುತ್ತನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ವಿನಯಚಂದ್ರ. ಮಧುಮಿತಾ ಹಿತವಾಗಿ ನಾಚಿದಳು.
             ಹೀಗೇ ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೋ. ರಾತ್ರಿಯ ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳ ವಿಕಾರವಾದ ಕೂಗಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಎಚ್ಚೆತ್ತರು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಒಮ್ಮೆ ಸರಿದು ಕುಳಿತ. ಕೊನೆಗೆ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಮಧುಮಿತಾಳ ಬಳಿ `ಈಗ ನೀನು ಮಲಗಿ ನಿದ್ರಿಸು. ನಾನು ಕಾವಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ. ನಂತರ ನಾನು ಮಲಗುತ್ತೇನೆ..' ಎಂದ. ಮಧುಮಿತಾ ಮಲಗಿ ನಿದ್ರಿಸಿದಳು. ಕಣ್ಣಮುಚ್ಚಿದಾಗ ಹೊಸದೊಂದು ಕನಸಿನ ಲೋಕ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟ. ಅದೇಕೋ ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದಂತೆ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ನೀರು ಬರಲು ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ತನಗೆ ಇಂತಹ ಬಂಗಾರದ ಹುಡುಗಿ ಸಿಕ್ಕಳು ಎನ್ನುವ ಆನಂದಕ್ಕಾ ಅಥವಾ ಇಂತಹ ಹುಡುಗಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಪಾಡು ಪಡಬೇಕಾಯಿತಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ದುಃಖಕ್ಕಾ ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

**

        `ಅಲ್ಲಾ.. ವಿಶ್ವಕಪ್ ಮುಗಿದು ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಆಗೋತು. ಇನ್ನೂ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಮನೆಗೆ ಬಂಜ್ನಿಲ್ಲೆ. ಎತ್ಲಾಗಿ ಹೋದ. ಎಂತಾದ್ರೂ ಗೊತ್ತಾಜಾ? ಒಂಚೂರು ವಿಚಾರ ಮಾಡಕಾಗಿತ್ತು. ನೀವು ನೋಡಿದ್ರೆ ತನಗೆ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಹಂಗೆ ಇದ್ರಲಿ ಥೋ.. ' ಎಂದು ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಅಮ್ಮ ಸುಶೀಲಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಯಜಮಾನರ ಬಳಿ ಸಿಡಿಮಿಡಿಗುಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದಳು.
         ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆಯವರೂ ಹಲವು ಸಾರಿ ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದರು. ತಮಗೆ ತಿಳಿದವರೆಂದರೆ ಚಿದಂಬರ ಮಾತ್ರ ಆಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಬಳಿ ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಾಗ `ವಿನಯಚಂದ್ರ ವಿಶ್ವಕಪ್ ಮುಗಿದ ತಕ್ಷಣ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ಭಾರತ ತಂಡದ ಜೊತೆಗೆ ವಾಪಾಸು ಬಂದಿಲ್ಲ. ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು, ಅವಳಿಗೆ ಏನೋ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅವಳನ್ನು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ..' ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದ್ದರು.
                  `ಈ ಮಾಣಿ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಹಿಂಗೆಯಾ.. ಥೋ.. ಯಾವ ಹುಡುಗಿ ಹುಡುಕಿ ಲವ್ ಮಾಡಿದ್ನೋ.. ಅದು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಹುಡುಗೀನೋ.. ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಇಂವ ಹೋಜಾ.. ಇವನ ಬುದ್ದಿಗೆ ಎಂತಾ ಆಗಿಕ್ಕು ಹೇಳಿ..' ಎಂದು ಬೈದುಕೊಂಡಿದ್ದರು ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆಯವರು. ಪತ್ರಕರ್ತನಾಗಿದ್ದ ಸಂಜಯನ ನೆನಪಾಗಿ ಆತನ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡರಾದರೂ ಸಂಜಯನ ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಸಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಿಗದೇ ಸುಮ್ಮನಾದರು.
         ಮಗ ವಾಪಾಸು ಬಂದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ ಅವಳಿಗಾಗಿ ಭಾರತ ತಂಡವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲೇ ಉಳಿದಿದ್ದಾನಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಮನದಾಳದಲ್ಲಿ ಅಸಮಧಾನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ಬಾಂಗ್ಲಾ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂಸಾಚಾರ ತೀವ್ರವಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಕೇಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಳವಳ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಕೂಪಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದನೆ ಮಗರಾಯ ಎಂದೂ ಆಲೋಚಿಸಿದರು. ಬಾಂಗ್ಲಾ ನಾಡಿನಿಂದ ಅದೊಂದು ದಿನ ಮಗ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಕೊಂಚ ನಿರಾಳರಾಗಿದ್ದರು ಹೆಗಡೆಯವರು. ಪೋನ್ ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ಬೈದುಬಿಡಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದರಾದರೂ ಮಗ ಯಾವ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ್ದಾನೋ ಎಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದರು. ಇದೀಗ ಮಡದಿ ಸುಶೀಲಾ ಕುಂತಲ್ಲಿ, ನಿಂತಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಮಿಡಿ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಪಡೆದು ಬರಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ತಮ್ಮ ಜೀಪನ್ನು ಹೊರತೆಗೆದಿದ್ದರು.
         ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದವರೇ ಸೀದಾ ಚಿದಂಬರ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ ಹೆಗಡೆಯವರು ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದ್ದರು. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಚಿದಂಬರ ಅವರು `ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತ ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ ತಂಡದ ಮುಖ್ಯ ಕೋಚ್ ಜಾಧವ್ ಅವರು ಬಹಳ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ತಂಡ ಬಿಟ್ಟು ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲೇ ಉಳಿದ ಆತನ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದ ಅವರು ಬಹಳ ಕೂಗಾಡಿದರು. ನನ್ನ ಬಳಿಯೂ ಆತನ ವಿರುದ್ಧ ಕೂಗಾಡಿದ್ದರು. ನಾನು ಅವರ ಬಳಿ ಏನೋ ಹೇಳಲು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದೀಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನಗೊಂಡಿರುವ ಅವರು ಬಾಂಗ್ಲಾ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಹೇಳಿ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಬಾಂಗ್ಲಾ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಟಿವಿ ಜಾಹಿರಾತು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೂ ತಿಳಿಸಲಾಗಿದೆ.. ಆದರೆ ಇದುವರೆಗೂ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ಪತ್ತೆಯಾಗಿಲ್ಲವಂತೆ..' ಎಂದರು.
          `ಅಲ್ಲಾ.. ಅಂವ ಸಿಕ್ಕಿದ್ನಿಲ್ಲೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದಿರಿ ನೀವು.. ಮುಂದೆಂತದು ಕಥೆ.? ಮಗ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಹೋಗ್ತ್ನಿಲ್ಲೆ ಅಲ್ದಾ? ಅಲ್ಲಾ ಆ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಆಗೋಜಡಾ. ಏನಾದರೂ ಭಾನಗಡಿ ಆದರೆ ಎಂತಾ ಮಾಡವು ಹೇಳಿ' ಎಂದು ಆತಂಕದಿಂದ ಕೇಳಿದ್ದರು ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆಯವರು.
          `ಹಂಗೇನೂ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ ಹೆಗಡೇರೆ. ಏನೂ ಆಗಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲವಾ? ನನಗಂತೂ ಆತನ ನಂಬಿಕೆಯಿದೆ. ಆತ ಏನು ಮಾಡುವುದಿದ್ದರೂ ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕಾಗಿ ಅನ್ನೋದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವಾ? ಈಗಲೂ ಆತ ಏನೋ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಅಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಹಿಂಸಾಚಾರ ತೀವ್ರವಾಗಿದೆ. ವಾಪಾಸು ಬರಲು ಏನೋ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿದೆ. ತೊಂದರೆ ಪಡಬೇಡಿ. ಆತನೇ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ವಾಪಾಸು ಬರುತ್ತಾನೆ. ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರವೂ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.. ಅವನಿಗೆ ಏನೂ ಆಗಿರುವುದಿಲ್ಲ' ಎಂದರು ಚಿದಂಬರ.
          ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಾಧಾನ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡ ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆಯವರು `ಹಂಗಂಬ್ರಾ.. ಹಂಗಾದ್ರೆ ಸರಿ. ಆನು ತಲೆಬಿಸಿ ಮಾಡ್ಕ್ಯತ್ನಿಲ್ಲೆ.. ಆದ್ರೂ ನೀವು ಒಂಚೂರು ಏನಾದ್ರೂ ಮಾಡಲೆ ಆಗ್ತಾ ನೋಡಿ..ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೆ ಯಾರತ್ರ ಹೇಳಕಳವು ಹೇಳಿ ಗೊತ್ತಾಜಿಲ್ಲೆ ನೋಡಿ. ಯಮ್ಮನೆದು ನಾಲ್ಕೈದು ದಿನ ಆತು ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿ ಹೇಳಿ. ಬರೀ ಕೊಟಗುಡಿತಾ ಇದ್ದು. ಅದ್ಕಾಗಿ ಓಡಿ ಬಂದಿ ನೋಡಿ' ಎಂದರು. `ಖಂಡಿತ' ಎಂದ ಚಿದಂಬರ್ ಹೆಗಡೇರಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟರು. ಹೆಗಡೇರು ಅಡಿಕೆಯ ವಕಾರಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯಸ್ಥರೊಬ್ಬರು ಸಿಕ್ಕಿದವರೇ `ಹ್ವಾಯ್.. ಶಿವರಾಮಣ್ಣ.. ನಿಮ್ ಮಗ ಅದೆಂತದ್ದೋ ವಿಶ್ವಕಪ್ ಗೆದ್ನಡಾ.. ಅದ್ಯಾವುದೋ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ನಲಿ.. ಬಂದ್ನನ್ರೋ..?' ಎಂದು ಕೇಳಿಬಿಟ್ಟರು.
         `ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ ವಿಶ್ವಕಪ್ಪು ಅದು. ವಿಶ್ವಕಪ್ ಗೆದ್ದಿದ್ದು. ಬಾಂಗ್ಲಾ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಜಾ.. ಅಲ್ಲೆಂತದ್ದೋ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಜು.. ಸಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಬರ್ತಾ..ಒಂದೆರಡು ಮೂರ್ ದಿನಾ ಆಗಲಕ್ಕು ಬಪ್ಪಲೆ' ಎಂದರು ಹೆಗಡೆಯವರು.
           `ಬಾಂಗ್ಲಾ ದೇಶಕ್ಕನ್ರಾ.. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಎಂತಕ್ಕೆ ಹೋಜಾ ಹೇಳಿ.. ಅಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಗಲಾಟೆನಡಾ.. ಹಿಂಸಾಚಾರ ಭುಗಿಲೆಜ್ಜಡಾ.. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನಂತೂ ಕಂಡಕಂಡಲ್ಲಿ ಕೊಂದು ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ವಡಾ.. ಥೋ ಮಾರಾಯ್ರಾ.. ಎಂತಾ ನಮನಿ ಮಾಡ್ಕಂಡು ಬಿಟ್ನರಾ ಅಂವಾ..ಮಗ ಪೋನ್ ಗೀನ್ ಮಾಡಿದಿದ್ನಾ?' ಎಂದುಬಿಟ್ಟರು ಅವರು.
                ಚಿದಂಬರ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಮಾತನಾಡಿದ ನಂತರ ಹೆಗಡೆಯವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಣ್ಣಗಾಗಿದ್ದ ದುಗುಡ ಮತ್ತೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ತಕ್ಷಣವೇ ಅವರು ವಕಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅಗತ್ಯದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅದೇ ನಗರಕ್ಕೆ ಆ ದಿನವಷ್ಟೇ ಆಗಮಿಸಿದ್ದ ಸ್ಥಳೀಯ ಶಾಸಕರು ಹಾಗೂ ಸಂಸದರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಹೊರಟರು.
            ಶಾಸಕರ ಭೇಟಿಯಾಗಿ ಅವರು ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಭರವಸೆಯನ್ನು ನೀಡಿದ್ದು ಆಯಿತು. ಸಂಸದರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ತೆರಳಿದ ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ ಒಂದು ತಾಸಿನ ಕಾಯುವಿಕೆಯ ನಂತರ ಸಂಸದರ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆಯವರು ತಮ್ಮ ಮಗನ ಪ್ರವರವನ್ನು ಹೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಸಂಸದರು `ಓಹೋ.. ಅಂವ ನಿಮ್ಮ ಮಗನಾ? ಕಪ್ಪು ಗೆದ್ದ ವಿಷಯ ತಿಳಿದಿದ್ದೆ. ನಮ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರದವನೇ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಕಾಣೆಯಾಗಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಯೂ ಬಂದಿತ್ತು. ನೀವೇನೂ ತಲೆಬಿಸಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಡ್ರಿ ಹೆಗಡೇರೆ. ನಾವು ನಿಮ್ಮ ಮಗನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಈಗಾಗಲೇ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಲೂ ಇದೆ. ಬಾಂಗ್ಲಾ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ.. ನೀವು ಆರಾಮಾಗಿರಿ. ನಿಮ್ ಜೊತಿಗೆ ನಾವ್ ಇದೆವೆ' ಎಂದರು. ಸಮಾಧಾನ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡ ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆರು ಮನೆಯತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿದರು.
          ಮನೆಗೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಇವರ ದಾರಿಯನ್ನೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರೋ ಎಂಬಂತೆ ಸುಶೀಲಮ್ಮ ಎದುರು ಬಂದರು. ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಮಜ್ಜಿಗೆಯನ್ನು ಕುಡಿಯಲು ಕೊಟ್ಟವರೇ `ಎಂತಾ ಆತಡಾ..? ವಿನಯಚಂದ್ರ ಯಾವಾಗ ಬತ್ನಡಾ?' ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.  ಶಿವರಾಮ ಹೆಗಡೆಯವರು ತಕ್ಷಣ ರೇಗಿದವರೇ `ಮಗ ಬತ್ನೇ... ಅವಂಗೆ ಎಂತದ್ದೂ ಆಗ್ತಿಲ್ಲೆ.. ತಲೆ ತಿನ್ನಡಾ ಮಾರಾಯ್ತಿ.. ಅರಾಮ್ ಇದ್ನಡಾ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವನ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲೇ ಇದ್ವಡಾ ಮಾರಾಯ್ತಿ' ಎಂದವರೇ ಎದ್ದು ತೋಟದ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗಿದರು. ಮಗ ಬರುತ್ತಾನೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎನ್ನುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗದ ಕಾರಣ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿಯೇ ಮನೆಯೊಳಗೆ ತೆರಳಿದರು ಸುಶೀಲಮ್ಮ.

***

          ವಿನಯಚಂದ್ರ ರಾತ್ರಿ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದಂತೆ ಹೊಟೆಲನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿದವರೇ ಜಾಧವ್ ಅವರು ಎಲ್ಲರ ಮೇಲೂ ಬೈದಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಎದುರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕವರ ಮೇಲೆಲ್ಲ ರೇಗಾಡಿದ್ದ ಜಾಧವ್ ಅವರು ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಪರಮಾಪ್ತನಾಗಿದ್ದ ಸೂರ್ಯನ್ ಗೆ ಏಟು ಹಾಕುವುದೊಂದು ಬಾಕಿ. ತಕ್ಷಣವೇ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೆಲ್ಲ ಹುಡುಕಾಡಲು ಯತ್ನಿಸಿದ್ದರಾದರೂ ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಪತ್ರವನ್ನು ಓದಿದ ನಂತರ ಕೊಂಚ ತಣ್ಣಗಾಗಿದ್ದರು. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಿಟ್ಟು ಸಾಕಷ್ಟಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಭಾರತ ತಂಡವನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ವಾಪಾಸಾಗಿದ್ದರು. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗಿನಿಂದಲೂ ಅವರು ಸಾಕಷ್ಟು ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಕಾಣೆಯಾಗಿರುವುದು ತಂಡದ ಹಿರಿಯರಿಗೆ, ಅಮೆಚೂರ್ ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಅವರೂ ಜಾಧವ್ ಅವರನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಕಾಣೆಯಾಗಿರುವುದು ಜಾಧವ್ ಅವರ ಹೊಣೆಗೇಡಿತನ ಎಂದು ಗೂಬೆ ಕೂರಿಸುವ ಯತ್ನವನ್ನೂ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ಜಾಧವ್ ಕಾಲೆಳೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ದರು. ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಜಾಧವ್ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ವಿನಯಚಂದ್ರನ್ನನು ಹುಡುಕಿಸುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.
          ಭಾರತದ ಸರ್ಕಾರದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಿ ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ಹುಡುಕಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದರು. ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿ ಸಚಿವಾಲಯವೂ ತಕ್ಷಣವೇ ಸ್ಪಂದಿಸಿ ಬಾಂಗ್ಲಾ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಕೈಗೊಂಡಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿ ಹಿಂಸಾಚಾರ ತೀವ್ರವಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಪತ್ತೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಸುದ್ದಿ ಇರದ ಕಾರಣ ಆತ ಬದುಕಿದ್ದಾನೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಕೂಡ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಜಾಧವ್ ಅವರು ಮಾತ್ರ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಬದುಕಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲೋ ಇದ್ದಾನೆ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುವ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಆತನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಗದಿದ್ದ ಕಾರಣ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಳವಳವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು.
         ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ ಪಂದ್ಯಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ದೋಸ್ತನಾಗಿದ್ದ ಸೂರ್ಯನ್ ಪಾಡು ಜಾಧವ್ ಅವರಿಗಿಂತ ಹೊರತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದವನೇ ತನ್ನ ತಮಿಳುನಾಡು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸಂಬಂಧಿಕರೊಬ್ಬರು ರಾಜಕಾರಣಿಯಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಅವರ ಮೂಲಕ ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಿದ್ದ, ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಜೊತೆಗೆ ಮಧುಮಿತಾಳೂ ಇದ್ದಾಳೆ ಎನ್ನುವುದು ಆತನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಅವಳ ಕುಟುಂಬವನ್ನಾದರೂ ಸಂಪರ್ಕಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಹಿಂಸಾಚಾರಕ್ಕೆ ಮಧುಮಿತಾಳ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು, ಬಂದುಬಳಗ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ತೀವ್ರ ದುಃಖಕ್ಕೀಡಾಗಿದ್ದ. ಮಧುಮಿತಾ ಹಾಗೂ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಏನಾದರೂ ಎನ್ನುವುದು ಸೂರ್ಯನ್ ಗೆ ತಿಳಿಯದೇ ಕಳವಳ ಹೊಂದಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ಕೊಂಚ ನಿರಾಳನಾಗಿದ್ದ. ಆತ ಬದುಕಿದ್ದಾನಲ್ಲ ಎಂಬ ಸಮಾಧಾನವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ಕರೆತರುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಮನೆಮಾಡಿತ್ತು.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ..)

ಬಾನ ಬಾಂದಳದಲ್ಲಿ

ಬಾನ ಬಾಂದಳದಲ್ಲಿ ಚುಕ್ಕಿಗಳ ನಗುವಿಲ್ಲ
ಅಕ್ಕರದ ಬದುಕಿನಲಿ ತಿಳಿಬೆಳಕೇ ಇಲ್ಲ |

ಬುಡ ಬಯಲಿನ ಕೊನೆ ತುಂಬ
ಕರಿ ಮೋಡವೇ ಉಂಟು
ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿದರೇನು
ಬೆಳಕೇ ಇಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಬದುಕೇ ಇಲ್ಲ |

ಬಾಳ ಬದುಕಿನ ತುಂಬ
ಕನಸಿಲ್ಲ-ನನಸಿಲ್ಲ
ಹಾಲು ಹಾದಿಯ ತುಂಬ
ಅಳುವೆ ಎಲ್ಲ, ಜೊತೆಗೆ ನಗುವೆ ಇಲ್ಲ |

ಎಷ್ಟು ಹುಡುಕಿದರೇನು
ನೋವೊಂದೆ ಜೊತೆಗುಂಟು
ನಗುವ ನೀಡಲು ಚುಕ್ಕಿ ಹಿಂಡೇ ಇಲ್ಲ
ಚುಕ್ಕಿಯಿಲ್ಲ ಜೊತೆಗೆ ಶಶಿಯೂ ಇಲ್ಲ ||

***
(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 09-05-2007ರಂದು ದಂಟಕಲ್)

Sunday, October 19, 2014

ಮಂಕಾಳಕ್ಕನ ಕವಿತೆ-2

ಮಂಕಾಳಕ್ಕ ಮುದಿ ಮುದಿ ಜೀವ
ಬದುಕಿನ ಮೇಲೆ ಆಸೆ
ಮನೆ ತುಂಬ ಆಳು ಕಾಳು
ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಹಿರಿಸೊಸೆ |

ಕಿರಿಮಗ ಅಂದ್ರೆ ಮಂಕಾಳಕ್ಕಂಗೆ
ಬಹಳ ಪ್ರಾಣ ಪ್ರಾಣ
ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳು ಹೆಂಗೇ ಇದ್ದರೂ
ಹೆಗ್ಗಣ ಮಗನೇ ಜಾಣ |

ಮಂಕಾಳಕ್ಕನ ಕನ್ನಡಕದ ದಾರ
ಕಪ್ಪಗಿರಲೇ ಬೇಕು
ಹೊಟ್ಟಿಗಿಲ್ಲ, ಬಟ್ಟೆಗಿಲ್ಲ ಬಂಗಾರ
ಒಪ್ಪಗಿರಲೇ ಬೇಕು |

ಮಂಕಾಳಕ್ಕನ ಅವತಾರ ಕಂಡು
ಗಂಡ ತಂಡಾಗಿದ್ದ
ಮಂಕಾಳಕ್ಕನ ಬಾಯಿಗೆ ಹೆದರಿ
ಮಾತು ಮರ್ತೋಗಿದ್ದ |

ಪಂಕ್ತಿಬೇಧ ಅವಳಿಗಿಷ್ಟ
ಎಲ್ಲರ ಮೇಲೆ ದರ್ಬಾರು
ಮನೆ ತುಂಬ ಓಡಾಡ್ತಾ
ನಡೆಸ್ತಾ ಇತ್ತು ಕಾರ್ಬಾರು |

ಮಂಕಾಳಕ್ಕನ ಕಸಲೆಯಂತೂ
ತಡೆಯಲೆ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲೆ
ಅವಳ ಅವತಾರ ಜೋರಿತ್ತು
ತಡೆಯಲೆ ಆಗ್ತಿತ್ತಿಲ್ಲೆ. |

ಮಂಕಾಳಕ್ಕ ಸತ್ತಿದ್ಮೇಲೆ
ಊರ ತುಂಬ ಸಡಗರ
ಕರಿ ಮೋಡ ಕದಗೋದಾಂಗೆ
ಖುಷಿಯಾಗಿತ್ತು ಅಬ್ಬರ |

**
(ಮಂಕಾಳಕ್ಕ ಎಂಬ ನಾನು ಕಂಡ ಅಪರೂಪದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಗುಣಗಾನ, ವ್ಯಕ್ತಿ ಚಿತ್ರಣ.. ನಾಕಂಡಂತೆ ಅವಳಿದ್ದ ಪರಿ ಈ ಕವಿತೆ.. ಮೊದಲೊಂದು ಭಾಗ ಬರೆದಿದ್ದೆ.. ಬಾಕಿ ಉಳಿದ ಭಾಗ ಇಲ್ಲಿದೆ.)
(ಈ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದು 19-10-2014ರಂದು ಶಿರಸಿಯಲ್ಲಿ)

Friday, October 17, 2014

ಸುಖ

(ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ : ಅವಧಿ ಮ್ಯಾಗಝಿನ್)
ನೋಡಿದ
ಅವ
ಎದೆ ಝಲ್ಲೆಂದಿತು |

ಕಾಡಿದ
ಅವ
ಮನಸು ತಲ್ಲಣಿಸಿತು |

ಮುಟ್ಟಿದ
ಅವ
ಹೃದಯ ಹೂವಾಯಿತು |

ತಟ್ಟಿದ
ಅವ
ಕನಸು ನೂರಾಯಿತು |

ಮುತ್ತಿದ
ಅವ
ಅಂಕೆ ತಪ್ಪಿತು |

ತಬ್ಬಿದ
ಅವ
ಮನ ಹಬ್ಬಿತು |

ಆಡಿದ
ಅವ
ದೇಹ ನಲಿಯಿತು |

ಓಡಿದ
ಅವ
ನೆನಪು ನರಳಿತು |

ಮರೆಯಾದ
ಅವ
ದುಃಖ ಹೊಳೆಯಾಯಿತು |

ಅಡಗಿದ
ಅವ
ಕನಸು ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಚೀರಿತು |

ಮರಳಿದ
ಅವ
ಮತ್ತೆ ಜೀವ ಬಂದಿತು ||


**
(ಈ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿದ್ದು 17-10-2014ರಂದು ಶಿರಸಿಯಲ್ಲಿ)

ಬೆಂಗಾಲಿ ಸುಂದರಿ-33

(ಶೇರ್ ಪುರದಲ್ಲಿರುವ ಕೋಟೆಯೊಂದರ ಅವಶೇಷ)
             ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲನ್ನು ಯಾರೋ ತಟ್ಟಿದಂತಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಮೌನವಹಿಸಿದರು. ಮುಷ್ಫೀಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಳು. ಬಂದಿದ್ದವನು ಮುಷ್ಪಿಕರನ ಬಂಟ. ಮಧುಮಿತಾಳನ್ನು ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಬಳಿ ಕರೆದೊಯ್ಯಲು ಬಂದಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೆ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿಯೇ ಕೆಲ ಸಮಯದ ನಂತರ ಮಧುಮಿತಾ ಬರುತ್ತಾಳೆ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆತನನ್ನು ಕಳಿಸಿದಳು. ಆತ ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ಇತ್ತ ಇವರು ಕಾರ್ಯಪ್ರವೃತ್ತರಾದರು. ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಯಾವ ರೀತಿ ಇದ್ದಾಳೆ ಎನ್ನುವುದು ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬಹುತೇಕ ಮಧುಮಿತಾಳಂತೆ ಇರಬಹುದೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿತು.
             ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಮಧುಮಿತಾಳಂತೆ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ತನ್ನ ಚಹರೆಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಮುಷ್ಫೀಕರನೇನೂ ಮಧುಮಿತಾಳನ್ನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅನುಮಾನ ಬರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿನಯಚಂದ್ರ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ದೊಣ್ಣೆಯನ್ನು ಅಡಗಿಸಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ. ಮುಷ್ಫೀಕರನ ಹೆಂಡತಿಯೇ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದಳು. ಅವಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹೋದ. ಮಧುಮಿತಾ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿಯ ಅಣತಿಯಂತೆ ಆ ಕೋಟೆಯಂತಹ ಮನೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕಳ್ಳ ದಾರಿಯತ್ತ ಸಾಗಿದಳು. ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಮುಷ್ಫೀಕರನ ಶಯನಕೋಣೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹೊರಗಡೆಯೇ ನಿಂತ. ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದುಕೊಂಡೇ ಇತ್ತು. ಹೊರಗಿನಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ವಿನಯಚಂದ್ರನಿಗೆ ಮುಷ್ಫೀಕರನ ಆಕಾರ, ಚಹರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.
         ಕೋಟೆಯಂತಹ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಕೈಗೆ ಕಾಲಿಗೆ ಆಳುಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ, ಗೂಂಡಾಗಳ ಪಡೆಯನ್ನೇ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ದಿನಕ್ಕೊಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಬದುಕು ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮುಷ್ಫೀಕರ ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ದೈತ್ಯ ದೇಹಿಯೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಸಾಧಾರಣ ಎತ್ತರ. ಆದರೆ ಗಟ್ಟುಮುಟ್ಟಾಗಿದ್ದ. ಬೆಂಗಾಲಿ ಮುಖ. ಸುಖದ ಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡುತ್ತಿದ್ದವನು ಸೂರ್ಯನನ್ನೇ ಕಾಣಲಿಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಬಿಳುಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಮೈಕೈತುಂಬ ಆಭರಣಗಳ ಸರಮಾಲೆಯಿತ್ತು. ಅಬ್ಬಾ ಖಯಾಲಿ ಮನುಷ್ಯನೇ ಎಂದುಕೊಂಡ ವಿನಯಚಂದ್ರ. ನಿನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸುತ್ತೇನೆ ಇರು ಎಂದುಕೊಂಡ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ. ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಆ ಕೋಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡಳಾದರೂ ಚಿಲಕ ಹಾಕಲಿಲ್ಲ.
          ಒಳಹೋದವಳೇ ಮುಷ್ಫೀಕರನನ್ನು ರಮಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಮುಷ್ಫಿಕರನಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಈ ಕೋಣೆಗೆ ಬರುವವರೆಲ್ಲ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅಳುತ್ತಾರೆ, ಬೆದರುತ್ತಾರೆ. ದೈನ್ಯದಿಂದ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಕೂಗತ್ತಾರೆ. ಕಬ್ಬರಿಯುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಈಕೆ ಮಾತ್ರ ತನ್ನನ್ನು ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳಲ್ಲ ಎಂದು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಆಲೋಚಿಸಿದ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಆ ಕಡೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ರಮಿಸತೊಡಗಿದ್ದವಳನ್ನು ತಾನೂ ಮುದ್ದಿಸತೊಡಗಿದ್ದ. ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದವಳ ತುಟಿಗೆ ತುಟಿಯೊತ್ತಲು ಸಜ್ಜಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೇ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಕೋಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಮುಷ್ಫಿಕರನಿಗೆ ಇದು ಕೊಂಚವೂ ಅರಿವಿಗೆ ಬಾರಲಿಲ್ಲ. ಬಂದವನೇ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತ. ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೇ ವಿನಯಚಂದ್ರನಿಗೆ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದ್ದಳು. ತಕ್ಷಣವೇ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಅಡಗಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ದೊಣ್ಣೆಯನ್ನು ಬೀಸಿದ್ದ. ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಏಟು ಸರಿಯಾಗಿ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹಣೆಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಏಟಿನ ಬಲ ಯಾವ ರೀತಿ ಇತ್ತೆಂದರೆ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಕೂಗಿಕೊಂಡ ಮುಷ್ಫಿಕರ ತಲೆಯೊಡೆದು ಬಿದ್ದಿದ್ದ. ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿತ್ತು. ಒಡೆದ ಹಣೆಯಿಂದ ರಕ್ತ ಧಾರೆ ಧಾರೆಯಾಗಿ ಹರಿಯತೊಡಗಿತ್ತು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹೊಡೆದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದನಾದರೂ ಆದ ಗಾಯದಿಂದ ಅವಾಕ್ಕಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದ. ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಒಮ್ಮೆ ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ನೋಡಿದವಳೇ ಆತನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ದೊಣ್ಣೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂದು ಎಚ್ಚರತಪ್ಪಿದ್ದ ಮುಷ್ಪಿಕರನ ದೇಹದ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಹೊಡೆತಗಳನ್ನು ಬಾರಿಸತೊಡಗಿದ್ದಳು. ತಲೆಗೆ ಬಿದ್ದ ಹೊಡೆತದಿಂದ ಮುಷ್ಫಿಕರ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿದ್ದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಮುಂದಿನ ಹೊಡೆತವೆಲ್ಲ ಆತನ ಹೆಂಡತಿ ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹೊರಹಾಕಲು ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಮನ ದಣಿಯೆ ಹೊಡೆದ ನಂತರವೇ ಅವಳ ಆವೇಶ ಇಳಿದಿದ್ದು.
            ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆಗಿದ್ದರೂ ಆತನ ಬಂಟರಿಗೆ ಏನೋ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಅಚ್ಚರಿಗೂ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ತಕ್ಷಣ ಜಾಗೃತಳಾದ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ವಿನಯಚಂದ್ರನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಟಳು. ಮಧುಮಿತಾ ಸಾಗಿದ್ದ ಕಳ್ಳ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದಳು. ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಸಾಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮಧುಮಿತಾ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಅವಳನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ತಾನೇ ಮುಂದಾಳುವಾಗಿ ಹೊರಟಳು ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಮಡದಿ. ದಾರಿಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲೊಬ್ಬ ಬಂಟ ನಿಂತುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆತನ ಬಳಿ ಅದೇನು ಹೇಳಿದಳೋ ತಕ್ಷಣ ಅವನು ಎತ್ತಲೋ ಹೊರಟುಹೋದ. ನಂತರ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಬಂದ ಆಕೆ  ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಸುತ್ತಿಸಿ ಯಾವು ಯಾವುದೋ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದಳು. ಆ ಕೋಟೆಯಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಂಟರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ಬಹುದೂರ ಕರೆದೊಯ್ದ ನಂತರ ಸುರಕ್ಷಿತ ಎನ್ನುವಂತಾದ ಮೇಲೆ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾ ಹೊರಡುವ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ ತಾನು ಮರಳಲು ಅನುವಾದಳು.
        ವಿನಯಚಂದ್ರ ಆಕೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದ. ಮಧುಮಿತಾ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಕಾಲಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಲು ಮುಂದಾದಳು. ಆಗ ಮಾತನಾಡಿದ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ `ಬೇಡ.. ನಾನೂ ಆತನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನೀವು ಸಿಕ್ಕಿರಿ. ಆತನಿಗೆ ಈಗ ಏಟು ಬಿದ್ದಿದೆ. ಸತ್ತಿದ್ದಾನೋ? ಬದುಕಿದ್ದಾನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಬದುಕಿದ್ದರೆ ಮುಂದೆ ಇಂತಹ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ನೋಡೋಣ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಅಂತ.. ನೀವು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗಿ. ಇನ್ನು ಐದಾರು ಕಿಮಿ ಸಾಗಿದ ನಂತರ ಹೆದ್ದಾರಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಓಡುತ್ತಲೇ ಇರಿ. ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಬಂಟರು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಬರುತ್ತಾರೆ ಹೇಳುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಈ ರಸ್ತೆಗೆ ಸಮಾನಾಂತರವಾಗಿ ಮರಗಳ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ. ಹೆದ್ದಾರಿಗೆ ಹೋಗುವವರೆಗೆ ಈ ದಾರಿಯನ್ನು, ನಾನು ಹೇಳಿದಂತೆ ಬಳಕೆ ಮಾಡಿ. ಆಮೇಲೆ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಅಷ್ಟಾಗಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.. ನಿಮಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ.. ಅಲ್ಲಾ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಪಾಡಲಿ .. ' ಎಂದು ಹೇಳಿದವಳೇ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತಿಗೆ ಕಾಯದೇ ವಾಪಾಸಾದಳು.
                   ಮಧುಮಿತಾ ಹಾಗೂ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಓಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲವನೂ ಚಾಚೂತಪ್ಪದೇ ಪಾಲಿಸುತ್ತ ಮುನ್ನಡೆದರು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅರ್ಧಗಂಟೆಯೊಳಗೆ ಹೆದ್ದಾರಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಹೆದ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ವಾಹನ ಸಂಚಾರವೂ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು.
            ವಿನಯಚಂದ್ರ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ವಾಹನಕ್ಕೆ ಕೈ ಮಾಡಿದ. ನಿಂತ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ತೂರಿಕೊಂಡರು. ಆ ವಾಹನ ಹೆದ್ದಾರಿಗುಂಟ ಸಾಗಿ ಬೋಗ್ರಾಕ್ಕೆ ಕವಲೊಡೆಯುವಲ್ಲಿ ಇವರನ್ನಿಳಿಸಿ ತೆರಳಿತು. ಅಲ್ಲೊಂದಷ್ಟು ಹೊಟೆಲುಗಳು, ಅಂಗಡಿಗಳು ಇದ್ದವು. ಅಲ್ಲೊಂದು ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಳೆಯ ಹಣ್ಣು, ಬ್ರೆಡ್ಡುಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಹಸಿವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ನಂತರ ಬಸ್ಸಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ನಿಂತರು. ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಇವರಿಗಾಗಿಯೇ ಬಂತೇನೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬಸ್ಸೊಂದು ಆಗಮಿಸಿತು. ಖಾಲಿ ಖಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು. ತಕ್ಷಣವೇ ಬಸ್ಸಿನ್ನು ಏರಿ ಕುಳಿತವರಿಗೆ ಒಮ್ಮೆ ನಿರಾಳ ಬಾವನೆ.
              `ಮಧು.. ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಯ್ಯಲೆದ್ದಿರುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲವಾ?'
              `ಹುಂ.. ಖಂಡಿತ.. ಬಹುಶಃ ಅವನ ಬಂಟರು ನಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಆರಂಭಿಸಿರಲೂ ಸಾಕು.. ಇಲ್ಲಿಗೂ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತಾರಾ?'
              `ಏನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಮಧು.. ಮುಷ್ಫಿಕರನ ಹೆಂಡತಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಾಪಾಡಿದಳಲ್ಲ. ಅವಳೇ ಏನಾದರೂ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ ಎನ್ನುವ ವಿಶ್ವಾಸ ನನ್ನದು. ಖಂಡಿತ ಅವಳನ್ನು ನಾವು ನೆನೆಯ ಬೇಕು ಅಲ್ಲವಾ?'
              `ಹೌದು ವಿನು.. ಅವಳಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೋ.. ನಮ್ಮ ಬದುಕು ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಚಿಂದಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾವ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಮಣ್ಣಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆವೋ.. ಅಲ್ಲವಾ?'
               `ಹುಂ.. ಅವಳನ್ನು ಎಷ್ಟು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಸಾಲದು ನೋಡು.. ನಮ್ಮ ಈ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಸಲೀಂ ಚಾಚಾ ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯಪಾತ್ರವಾಗುತ್ತಾನೋ ಅಷ್ಟೇ ಕೂಡ ಅವಳೂ.. ನಾವು ಅವರನ್ನು ದಿನನಿತ್ಯ ನೆನೆಯಲೇಬೇಕು..'
            ಮಾತು ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು. ಬಸ್ಸು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದಂತೆಲ್ಲ ಮನಸ್ಸಿನ ತುಂಬೆಲ್ಲ ನೂರಾರು ಆಲೋಚನೆಗಳು. ದೊಡ್ಡ ಗಂಡಾಂತರದಿಂದ ಪಾರಾದ ಸಂತಸ. ಮಧುಮಿತಾ ಈಗೀಗ ಒಂದೊಂದು ಕನ್ನಡ ಶಬ್ದವನ್ನು ಆಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದ್ದಳು. ವಿನಯಚಂದ್ರನೇ ಆಗೀಗ ಆಕೆಗೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ. ಅದೇ ರೀತಿ ವಿನಯಚಂದ್ರನೂ ಕೂಡ ಬೆಂಗಾಲಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದ್ದ. ನಮಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನಮೋಷ್ಕಾರ್ ಎನ್ನುವುದು, `ವ' ಅಕ್ಷರವಿದ್ದಲ್ಲಿ `ಬ' ಅಕ್ಷರವನ್ನು ಬಳಕೆ ಮಾಡುವುದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ.
                `ಮಧು.. ಬೆಂಗಾಲಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಬಿನೋಯ್ಚಂದ್ರ ಆಗುತ್ತಲ್ಲ..' ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದ.  `ಹುಂ ಹೌದು..' ಎಂದು ಅವಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿಯೇ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದಳು.
               ಹತಿಕುಮುರುಲ್ ದಾಟಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸಾಗಿದಂತೆ ಚಿಕ್ಕದೊಂದು ನದಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. `ವಿನು ಅದೋ ನೋಡು ಆ ನದಿಯೆ ಬೆಂಗಾಲಿ ನದಿ.. ನದಿ ಚಿಕ್ಕದು. ಆದರೆ ಹೆಸರು ಇಡೀ ದೇಶದ್ದೇ..' ಎಂದಳು.
                `ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಭಾರತ ಎಂಬ ನದಿಯಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಸಿಂದೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಾಲಿ ನದಿ ಇದೆ.. ವಾವ್..' ಎಂದ ವಿನಯಚಂದ್ರ.
            ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಗದ್ದೆಗಳು, ಮನೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿದ್ದವು. ಅಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಇಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಅಡಿಕೆಯ ತೋಟಗಳೂ ಕಾಣಿಸಿದ್ದವು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೆ ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಅಡಿಕೆ ದರ ಕುಸಿತದ ವಿಷಯ ಬಂದಾಗ ಅಪ್ಪ `ಬಾಂಗ್ಲಾದಿಂದ ಅಡಿಕೆ ಕಳ್ಳಮಾಲಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆಯಂತೆ.. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಡಿಕೆ ದರ ಕುಸಿತವಾಗಿದೆ..' ಎಂದಿದ್ದು ನೆನಪಾಯಿತು. ಅಡಿಕೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಫಸಲೂ ಕೂಡ ಸಾಕಷ್ಟಿತ್ತು. ಭಾರತದ ಅಡಿಕೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ದರವನ್ನು ಏರಿಳಿತ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಈ ಅಡಿಕೆ ತೋಟಗಳಿಗಿದೆಯಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡ ಆತ.
              ಮತ್ತೊಂದು ಅರ್ಧಗಂಟೆಯ ಪ್ರಯಾಣ ಬಳಿಕ ಭುಯಿಯಾಘಟಿ ಎನ್ನುವ ಗ್ರಾಮ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ಬಸ್ಸು ಸಂಪೂರ್ಣ ಭರ್ತಿಯಾಗಿ ಕಾಲಿಡಲು ಜಾಗವಿಲ್ಲ ಎಂಬಂತಾಗಿತ್ತು. ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಮೊದಲೇ ಸೀಟು ಸಿಕ್ಕಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಜನಜಂಗುಳಿಯಲ್ಲಿ ಒದ್ದಾಡುವ ಪ್ರಸಂಗ ಎದುರಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಜನಜಂಗುಳಿ ಎಷ್ಟೊತ್ತಪ್ಪಾ ಎಂದರೆ ಒಂದಿಬ್ಬರು ವಿನಯಚಂದ್ರನ ಮೈಮೇಲೆ ಒರಗಿಕೊಂಡೇ ನಿಂತಿದ್ದರು. ವೇಗವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ಸು ಗಾಳಿಯನ್ನು ಸೀಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಒಳಗಿದ್ದವರು ಮಾತ್ರ ಬೆವರಿ ನೀರಾಗಿದ್ದರು.
              ಧನಕುಂಡಿ ಎನ್ನುವ ಊರನ್ನು ತಲುಪುವ ವೇಳೆಗೆ ಬಸ್ಸು ಅಸಹನೀಯ ಎನ್ನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು. ಬಸ್ಸಿನ ಟಾಪಿನ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಜನರು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಈಗಾಗಲೇ ಒಂದೂವರೆ ತಾಸು ಬಸ್ಸು ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದ್ದವರು ಇನ್ನೂ ಎರಡು ತಾಸಿಗಿಂತ ಅಧಿಕ ಪ್ರಯಾಣ ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಪ್ರಮುಖ ಪಟ್ಟಣವಾದ ಶೇರ್ ಪುರವನ್ನು ತಲುಪುವ ವೇಳೆಗೆ ಆಗಸವಾಗಲೇ ಕೆಂಪಡರಿತ್ತು. ಮೂರು ತಾಸುಗಳ ಪಯಣ ಮೈಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಕದಡಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಯಾಸವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಬೋಗ್ರಾವನ್ನು ತಲುಪುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾದ ಕಾರಣ ಇಬ್ಬರೂ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಶೇರ್ ಪುರ ಸಾಕಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾದ ನಗರಿಯೇ. 20-25 ಕಿ.ಮಿ ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿರುವ ನಗರ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಕದ ಹಾಜಿಪುರವನ್ನೂ ತನ್ನೊಳಗೆ ನುಂಗಿಕೊಂಡು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಶೇರ್ ಪುರ. ಒಂದರ್ಧ ಗಂಟೆಯ ವಿರಾಮದ ನಂತರ ಬಸ್ಸು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿತು.
             `ವಿನೂ.. ಇಲ್ಲೊಂದು ಊರಿದೆ ನೋಡು.. 9.ಮೈಲ್.. ಅಂತ.. ಎಂತ ಮಜವಾಗಿದೆಯಲ್ಲ..' ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು ಮಧುಮಿತಾ. ತಕ್ಷಣ ವಿನಯಚಂದ್ರನಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸಿದ್ದಾಫುರ ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿ `16ನೇ ಮೈಲ್' ಎಂಬ ಊರು ಇರುವುದು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಮಧುಮಿತಾನ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ. `ಆ ಹೆಸರು ಬಂದಿದ್ದೇಕೆ..?' ಕೇಳಿದ್ದಳು.
           `ನನಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಬಹುಶಃ ಆ ಊರಿನಿಂದ ಶಿರಸಿಗೆ 16 ಮೈಲು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಲೆಕ್ಖವಿರಬೇಕು.. ಮುಂಚೆ ಘಟ್ಟದ ಕೆಳಗೆ ಅಂದರೆ ಕರಾವಳಿಯಿಂದ ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದವರು ಆ ಊರಿನ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಅಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿತ್ತಂತೆ. ಅಲ್ಲಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆದು ನಂತರ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಆ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟಿರಬಹುದು. ಇದು ಬ್ರಿಟೀಷರ ಕಾಲದ್ದು..' ಎಂದ ವಿನಯಚಂದ್ರ. ಮಧುಮಿತಾಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಅರ್ಥವಾಯಿತೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.
           `ಹೇಯ್.. ನೀ ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಜವೇ ಇರಬೇಕು.. ನೋಡು ಶೇರ್ ಪುರದಿಂದ 9ನೇ ಮೇಲ್ ಗೆ 9 ಮೈಲು ದೂರವಿದೆ.. ಈ ಊರಿಗೂ ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಹೆಸರು ಇಟ್ಟಿರಬೇಕು..' ಎಂದಳು ಮಧುಮಿತಾ. ವಿನಯಚಂದ್ರ ನಕ್ಕ. ಮತ್ತೊಂದು ಅರ್ಧತಾಸಿನ ಪ್ರಯಾಣದ ನಂತರ ಸುಲ್ತಾನ್ ಗಂಜ್ ಎಂಬ ಪ್ರದೇಶ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಮತ್ತೊಂದು ತಾಸಿನ ನಂತರ ಬೋಗ್ರಾ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ತೆರಳುವ ವೇಳೆಗೆ ವಿನಯಚಂದ್ರ ಹಾಗೂ ಮಧುಮಿತಾ ಇಬ್ಬರೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಣ್ಣಾಗಿದ್ದರು.

(ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ.)