ಬಹುಶಃ ಕ್ರಿಕೆಟಿನಲ್ಲಾಗಿದ್ದರೆ ಶತಕದ ಸಂಭ್ರಮ ಆಚರಣೆ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಅಲ್ಲ. ನಮ್ಮದೇ ಬಹುಕು. ಹೌದು ನಾ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಸಾರಿ ಪ್ರೇಮದ ಕೋರಿಕೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟ ನಂತರ ಬಹುಶಃ ಇದು ನೂರೋ ಅಥವಾ ಇನ್ನೂ ಜಾಸ್ತಿಯೋ ಆಗಿರಬೇಕು. ನನ್ನ ಕೋರಿಕೆ ಕಥೆ ಏನಾಯ್ತು ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದು. ಆಗೆಲ್ಲಾ ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದೊಂದೇ ಮಾತು ನಂಗಿನ್ನೂ ಸಮಯ ಬೇಕು.
ನಾನು ನಿನ್ನ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ್ದು ಅದ್ಯಾವುದೋ ಸಮಾರಂಭವೊಂದರಲ್ಲಿ. ನೀನು ಹಾಗೂ ನಿನ್ನ ಗೆಳತಿಯರು ಸಮಾರಂಭದ ವೇದಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ವಿವಿಧ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಪಾತರಗಿತ್ತಿಯಂತೆ ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ. ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದವನೇ ನಾನು ಬಹುವೇ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಹೆಸರು ಏನಿರಬಹುದು? ನೀನು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಆಲೋಚಿಸಿ ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನ ದೋಸ್ತರ ಬಳಿ ಕೇಳೋಣ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದವರು ನಿನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಬೆಳಕಿನಂತಹ ಹುಡುಗಿ ನೀನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿದ್ದೆ.
ಆ ನಂತರ ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಬೇಕು, ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ನಾನು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ನನ್ನ ದೋಸ್ತರಿಗೆ ನಿನ್ನ ಪರಿಚಯವಿತ್ತಾದರೂ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಅದೆಲ್ಲೋ ಜಲಪಾತವೊಂದಕ್ಕೆ ಪ್ರವಾಸವನ್ನೂ ಏರ್ಪಡಿಸಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದಿದ್ದರು. ಖುಷಿಯೆಂಬಂತೆ ನೀನು ಬಂದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಅರಳಿತ್ತು. ಬಂದವಳನ್ನು ನಾನು ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಜಲಪಾತಕ್ಕೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗಿದ್ದು ನಾವು. ಜಲಪಾತ ನೋಡಿದ ಖುಷಿಗಿಂತ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಮಾತನಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಆನಂದವಾಗಿತ್ತು ನನಗೆ. ಆಗಲೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ನಾನು ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಪಡೆದಿದ್ದು.
ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ ಪಡೆದದ್ದೇನೋ ಆಯ್ತು. ಆಮೇಲೆ ದಿನವಿಡೀ ವಾಟ್ಸಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಚಾಟಿಂಗು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತು ಕತೆ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯವರೆಗೂ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆಗಲೇ ನನ್ನೊಳಗೆ ಚಿಗುರಿದ್ದ ನೀನೆಂಬ ಗಿಡ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದು. ಹೀಗಿದ್ದಾಗಲೇ ನನ್ನದೇ ದೋಸ್ತನೊಬ್ಬ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ನಾನು ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದ. ನೀನು ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನನ್ನ ಬಳಿ ಕೇಳಿದ್ದೆ `ಯಾಕೆ? ಯಾಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟೆ' ಅಂತ.
ನಿನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಾನು ಮೊದಲು ತಬ್ಬಿಬ್ಬಾಗಿದ್ದು ನಿಜ. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೆ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಡಲು ಕಾರಣ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಮಾರುದ್ದದ ಮೆಸೇಜನ್ನು ನಾನು ಅನಾಮತ್ತು 15 ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ಟೈಪ್ ಮಾಡಿ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲಾ ಎಷ್ಟು ಚಡಪಡಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು ಗೊತ್ತಾ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೀನು ಆವತ್ತೇನೋ ಕೇಳಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಉತ್ತರವನ್ನೇ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ.
ಆ ದಿನದ ನಂತರ ನಾನು ನೀನು ಅದೆಷ್ಟು ಸಾರಿ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದೇವಲ್ಲ. ಮಾತನಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಪೋನಿನಲ್ಲಿ ಹರಟಿದ್ದೇವೆ. ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡದೇ ಮಿಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ನಾಟ್ ರೀಚೆಬಲ್ ಆಗಿ ಕಾಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ನಾನು ಪಿರಿ ಪಿರಿ ಊರು ತಿರುಗುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಚಕ್ರದ ಸುಳಿ ಇದೆಯೇನೋ ಮಾರಾಯಾ ಎಂದೆಲ್ಲ ಕೇಳಿದ್ದು ನನಗಿನ್ನೂ ಹಸಿ ಹಸಿರಾಗಿಯೇ ಇದೆ.
ಬಹುಶಃ ನಾನು ನೀನು ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಅದೆಷ್ಟು ತಾಸುಗಲೋ. ನೀನು ಒಂದೊಂದು ಅಕ್ಷರವಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಉಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ಇಂಚಿಂಚು ನಿನಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನದೇ ರೂಪವನ್ನು ಕೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ನೀನು ನನ್ನ ಬಳಿ ನಕ್ಕು ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಕಡಿಮೆ. ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದ್ದೀಯಾ. ಕಾಡಿಸಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಗದರಿದ್ದೀಯಾ. ಆದರೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ನಿನ್ನ ನಗುವಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಆಪ್ತವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.
ಮೊದಲ ಸಾರಿ ನಾನು ನಿನಗೆ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಅದೆಷ್ಟು ನೂರು ಸಾರಿ ಕೇಳಿದ್ದೇನೋ. ಮೊದಲ ಸಾರಿ ಉತ್ತರ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನೀನು ನನಗೆ ಸಮಯ ಬೇಕು ಮಾರಾಯಾ ಎಂದಿದ್ದೆ. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲದ ತರಂಗಗಳು ಎದ್ದಿವೆ. ಏನು ಹೇಳಬೇಕೋ ಕಾಣೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಮುಂದಿನ ಬದುಕು ಯಾವ ರೀತಿಯಿರುತ್ತದೆಯೋ ಕಾಣೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ನಾನು ನನ್ನ ನಿಲುಕಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಉತ್ತರ ವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನಾನು ಪದೇ ಪದೆ ಕೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ನೀನು ಟೈಂ ಕೊಡು ಮಾರಾಯಾ.. ಇದು ಬದುಕಿನ ವಿಷಯ. ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳ್ತೇನೆ ಎಂದಿದ್ದೆ. ಸ್ವಾರ್ಥಿ ನಾನು.. ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳು. ಎಷ್ಟು ಬೇಕಾದರೂ ಟೈಂ ತಗೋ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಪ್ರಪೋಸಲ್ಲಿಗೆ ನೋ ಅನ್ನಬೇಡ ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದೆ ಅಲ್ವಾ.
ಈಗಲೂ ನಾನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮುಕ್ಕಾಲು ಪಾಲು ನೀನು ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದೀಯಾ ಕಣೋ. ಆದರೆ ಕಾಲು ಭಾಗದಷ್ಟು ನನ್ನಲ್ಲೇ ಏನೋ ಅಳುಕು. ಅದೇನೆಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮನೆಯವರ ಭಯವಾ? ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿನ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾ? ಗೊಂದಲವಿನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಾನಿನ್ನೂ ಸ್ಪಷ್ಟ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ.. ನಂಗೆ ಯಾಕೋ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯಬೇಕು ಅನ್ನಿಸ್ತಾ ಇದೆ ಅಂತಲೂ ಹೆಳಿದ್ದೆ. ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀನು ಒಂದು ಸಾರಿ ಹೂ ಅಂದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ.
ನಿಜ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಬೆಳಕೇ.. ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಖಂಡಿತ ಚನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ನೋವು ಬರದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ನೋವುಗಳು ಆಕಸ್ಮಿಕವಂತೆ. ಥಟ್ಟನೆ ಬಂದು ಕಾಡುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ನೋವಿನ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಇರುತ್ತೇನೆ. ಕೈಹಿಡಿದು ಜೊತೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತೇನೆ. ನಾನು ಒಳ್ಳೆ ಜಾಬ್ ಹಿಡಿಯಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದೆ. ಖಂಡಿತ ಗೆಳತಿ, ನಾನು ನಿನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಏಣಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ. ನೀನು, ನಿನ್ನ ಕುಟುಂಬ, ನಾನು ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಖುಷಿಯಿಂದ ಬಾಳು ನಡೆಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಕನಸು ನನ್ನದು. ನನಗೆ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಕುಟುಂಬವೂ ಬೇರೆಯಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ನನಗೂ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಂತೆ ಅಲ್ಲವಾ? ಎಂದು ನಾನು ಕೇಳಿದ್ದಿನ್ನೂ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.
ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಸಿಗು ಅಂದಿದ್ದೆ ನಾನು. ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಾರಿ ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಕೇಳಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಸಿಗಲು ನೀನು ಒಪ್ಪಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ನೀನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ಏನನ್ನೂ ಮಾತನಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಆಗಿರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾತನಾಡುವುದು ಬಾಕಿ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ನಿನ್ನೆದುರು ನನ್ನ ಮಾತು ಹೊರಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಉಳಿದಿದ್ದೆ ನಾನು. ನೀನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬಹುಶಃ ಈ ಪತ್ರ ಬರೆಯಲು ಅದೇ ಕಾರಣ ಇರಬೇಕು ನೋಡು. ನಾನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಆಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ಮಾತುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಅಕ್ಷರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ.. ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಬೆಳಕೇ.. ನಾ ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಮನದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನದೊಂದು ಗುಡಿ ಭದ್ರವಾಗಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ನಾವು ಮುಂದೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ವಸಂತಗಳನ್ನು ಜೊತೆಯಾಗಿ ಬಾಳಬೇಕಿದೆ. ಒಟ್ಟಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಬೇಕಿದೆ. ನಾನು ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿನ ತುಂಬ ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಆಸರೆಯಾಗಿ ಇರುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ನನಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿರು. ಕಷ್ಟದಲ್ಲಿ, ಸುಖದಲ್ಲಿ, ಶಾಂತಿ, ನೆಮ್ಮದಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸಾಗೋಣ. ಒಲವಿನ ಜೊತೆಗೆ ಜೀವನ ನಡೆಸೋಣ. ಒಲವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ಒಲವನ್ನು ಪಡೆದು ನಡೆಯೋಣ. ಬೆಳಕಿನ ಹುಡುಗಿ.. ನನ್ನ ಬಾಳಲ್ಲಿ ಎಂದಿಗೂ ಬೆಳಕಿನಂತಿರು. ಜೊತೆಯಾಗಿರು.
ನಂಗೆ ಸಮಯ ಬೇಕು ಅಂದಿದ್ದೆ.. ತಗೋ.. ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡು.. ಯಾವುದೇ ಅಳುಕು ಬೇಡ. ಭಯ ಬೇ...ಡ.. ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ನಾನಿದ್ದೇನೆ. ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಪರಿಹಾರ ಮಾಡೋಣ. ಜೊತೆಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಹಾಕೋಣ. ಬೇಗನೆ ನನಗೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡು. ಖುಷಿ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಜೀವನ ಸವೆಸೋಣ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹಸಿರಾಗೋಣ. ಬೇಗ ುತ್ತರ ಕೊಡು. ನೀ ಕೊಡುವ ಉತ್ತರ ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಹಸಿರಾಗಿರಲಿ, ಉಸಿರಾಗಿರಲಿ. ಬರಡು ಮಾಡದೇ ಇರಲಿ.
ಇಂತಿ ನಿನ್ನವನು
ವಿನಯವಂತ
No comments:
Post a Comment