Tuesday, June 30, 2015

ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-20

              ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಜಿನ ಪರದೆ ದಂಟಕಲ್ಲನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಬೆಳ್ಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ರಂಗೋಲಿಯನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಿರುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಅದೇನೋ ವಾಹನ ಬಂದ ಸದ್ದಾಯಿತು. ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಯಾರಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಕುತೂಹಲ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಮೂಡಿತು.
             ಮಂಜಿನ ಪರದೆಯನ್ನು ಹರಿದುಕೊಂಡು ಜೀಪೊಂದು ಬಂದು ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿತು. ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಂಬದ ಮೇಲೆ ಅಟ್ಟ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗುರುಗುಡುತ್ತ ಬಂದ ಜೀಪು ಅಟ್ಟದ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತುಕೊಂಡಿತು. ಧಡ ಧಢ್ ಎಂದು ಇಬ್ಬರು ಇಳಿದರು. ಇಳಿದ ತಕ್ಷಣವೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಬಂದವರು ಪೊಲೀಸರು ಎಂಬುದು. ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಅಚ್ಚರಿ. ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪೊಲೀಸರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಮೂಡಿತು. ಊರಿನ ಒಂದೆರಡು ಹೈದರಂತೂ ತಮ್ಮೂರಿ ಫಾಸಲೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಗಲಾಟೆ, ಕಳ್ಳತನಗಳು ನಡೆದಿದೆಯೇ ಎಂದು ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಯೊಬ್ಬ `ಈ ಊರಿಗೆ ಯಾರೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಜನ ಬಂದಿದ್ದಾರಂತಲ್ಲ. ಯಾರವರು? ಈಗೆಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ? ತೋರಿಸಿ' ಎಂದು ದರ್ಪದಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದ.
             ಊರಿನ ನಾಗರಿಕರು ಒಮ್ಮೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ವಿನಾಯಕನ ಮನೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ಬೆಳಗಿನ ಸವಿನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಇದ್ದರು. ಬೆಳ್ಳಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬಂದ ಪೊಲೀಸ್ ಜೀಪಿನ ಸದ್ದು ಎಲ್ಲರ ನಿದ್ದೆಯನ್ನು ಹೊಡೆದೋಡಿಸಿತ್ತಾದರೂ ಯಾರೂ ಇನ್ನೂ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಎದ್ದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿದವರೇ ಪೊಲೀಸರು ವಿಕ್ರಂ, ಪ್ರದೀಪ, ವಿಷ್ಣು ಸೇರಿದಂತೆ ಊರಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದವರನ್ನೆಲ್ಲ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು. ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ದರದರನೆ ಎಳೆದು ಜೀಪಿನೊಳಕ್ಕೆ ತುಂಬಿದ ಪೊಲೀಸರು ಭರ್ರೆಂದು ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಯಾರಿಗೂ ಏನಾಗಿದೆ, ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಅರಿವು ಮಾತ್ರ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಿಜೇತಾ ಹಾಗೂ ವಿಕ್ರಂ ಮಾತ್ರ ತಮ್ಮನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಪೊಲೀಸರು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಗದ ಕಾರಣ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರತಿಭಟನೆಯನ್ನೂ ಮಾಡಿದರು.
            `ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀರಿ..' ಅಸಹನೆಯಿಂದ ಕೇಳಿದ್ದಳು ವಿಜೇತಾ.
            `ಬಾಯಿಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಜೀಪ್ ಹತ್ತಿ. ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ ಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ..' ಎಂದು ಪೊಲೀಸರು ಗದರಿದ್ದರು.
             `ನೋಡಿ ನಾವು ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಅರೆಷ್ಟ್ ವಾರಂಟ್ ಇಲ್ಲದೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ..' ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಕೇಳಿದ್ದ ವಿಕ್ರಂ. ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ಏನೂ ಮಾತನಾಡದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದ. ಯಾರು ಎಷ್ಟು ಕೇಳಿದರೂ ಪೊಲೀಸರು ಯಾಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ವಿಕ್ರಮ ಹಾಗೂ ವಿಜೇತಾ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತಾವು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಬಿಡೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡರು. ನಾಲಿಗೆಯ ತುದಿಯವರೆಗೂ ಬಂದಿದ್ದನ್ನು ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಉಳಿದುಬಿಟ್ಟರು. ಪತ್ರಿಕೆಯವರು ತಾವು ಎಂದು ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ.
           ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಪಯಣದ ನಂತರ ಜೀಪು ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಶನ್ ಎದುರು ಬಂದು ನಿಂತಿತು. ಶಿರಸಿ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆತರಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಸಿದ್ದಾಪುರ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆತರಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕುರಿತು ವಿಸ್ಮಯದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ದಂಟಕಲ್ ಸಿದ್ದಾಪುರ ತಾಲೂಕಿನ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಸಿದ್ದಾಪುರ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆತರಲಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಆದರೆ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಕರೆತರಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.

***

              ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪೊಲೀಸರು ದಂಟಕಲ್ಲಿಗೆ ಏಕಾಏಕಿ ಬಂದು ಊರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದು ಊರಿನಾದ್ಯಂತ ಸಂಚಲನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಕಾಡನ್ನು ಸುತ್ತಲು ಬಂದಿದ್ದವರು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರೇ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡರು ಹಲವರು. ಅಘನಾಶಿನಿ ಅಣೆಕಟ್ಟೆಗೆ ಸರ್ವೆ ಮಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರು ಕೆಲವರು. ನಕ್ಸಲರಿರಬೇಕು ಎಂದು ಒಂದಿಬ್ಬರು ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡರು. ಯಾವುದೋ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿ ತಲೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದವರು ಇವರು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಜನ. ಯಾರಿಗೂ ಕೂಡ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಪೊಲೀಸರು ಇವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ತಲೆಗೊಂದರಂತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು.
            ಪೊಲೀಸರು ಹೀಗೆ ಬಂದು ವಿಜೇತಾ, ವಿಕ್ರಂ, ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ವಿಷ್ಣುವನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದರಿಂದ ವಿನಾಯಕ ಹಾಗೂ ಹುಲಿ ಕೊಂದ ಗಣಪಜ್ಜ ಮಾತ್ರ ನಂಬಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಪೊಲೀಸರು ಇವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ 10 ನಿಮಿಷ ಕಳೆಯುವುದರೊಳಗಾಗಿ ಗಣಪಜ್ಜ ಬಂದು ವಿನಾಯಕನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ್ದ. ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಂಧನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ವಿಚಾರಿಸಿದ್ದನಾದರೂ ವಿನಾಯಕನಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಸುಮ್ಮನೇ ಉಳಿದಿದ್ದ. ತಾನು ಸಿದ್ದಾಪುರ ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಷನ್ನಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ವಿನಾಯಕ ಹೊರಟು ನಿಂತಿದ್ದ. ಅದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಗಣಪಜ್ಜನೂ ಕೂಡ ತಾನೂ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ತಯಾರಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ಅಜ್ಜನ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ವಿನಾಯಕನಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನು ತಂದಿತ್ತು.
           ಗಣಪಜ್ಜ ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಸುಮ್ಮನೆ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪರಿಚಯದ ಹಿರಿಯರಿಗೆ, ಹಳೆಯ ತಲೆಮಾರಿನ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಒಮ್ಮೆ ಪೋನಾಯಿಸಿ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದ. ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಗೆ ಬಂದು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಂತೆಯೂ ತಿಳಿಸಿದ. ನಂತರ ವಿನಾಯಕನ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಕಡೆಗೆ ತೆರಳಿದ.

****

       ಸಿದ್ದಾಪುರ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ ಬಳಿ ಜೀಪಿನಿಂದ ವಿಕ್ರಂ, ವಿಜೇತಾ, ವಿಷ್ಣು ಹಾಗೂ ಪ್ರದೀಪರು ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪೇಪರಿನವರು, ಟಿವಿ ಚಾನಲ್ಲಿನವರು ಮುತ್ತಿಕೊಂಡರು. ಆಗಲೇ ಒಂದೆರಡು ಜನ ಇವರ ಪೋಟೋಗಳನ್ನೂ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಕೂಡ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರ ಬಳಿ ಮಾತನಾಡಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾಯಿತು. ಇತ್ತ ವಿವಿಧ ಟಿವಿ ಚಾನಲ್ಲುಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲೀಯರ ಸೆರೆ, ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಕಾನಸೂರಿನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ನಕ್ಷಲರು ಎನ್ನುವ ಸುದ್ದಿ ಬಿತ್ತರವಾಗತೊಡಗಿತ್ತು.
            ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿದ್ದೇ ತಡ ಯಾರನ್ನೂ ಒಂದೂ ಮಾತು ಕೇಳದೇ ಕಂಬಿಯ ಕೋಣೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ವಿಕ್ರಂ ಹಾಗೂ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ನಾಲ್ಕೇಟನ್ನು ಹಾಕಿಯೂ ಬಿಟ್ಟದ್ದರು. ನೀವು ಯಾವ ಕಡೆಯಿಂದ ಬಂದವರು. ಎಷ್ಟು ಸಮಯದಿಂದ ಇಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿರೀ. ನಿಮ್ಮ ಕಾರ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿ. ಏನೇನು ಭಾನಗಡಿ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೀರಿ ಎಂದೆಲ್ಲ ಪೊಲೀಸರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ತಾವು ಕಾಡನ್ನು ಸುತ್ತಲು ಬಂದವರು, ಪಾತರಗಿತ್ತಿಗಳ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೂ ಪೊಲೀಸರು ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
               ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ಬಹಳ ಸೀರಿಯಸ್ಸಾಗಿದ್ದ. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಆಲೋಚನೆ. ಪೊಲೀಸರು ಆತನಿಗೂ ಹೊಡೆಯಲು ಬಂದರು. ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸಲು ಮುಂದಾದರು. ತಕ್ಷಣ ಆತ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅರ್ಧ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಹಾಗೂ ಹಿಂದಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇನೋ ಕೋಡ್ ಹೇಳಿದ. ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಪೊಲೀಸರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸುಮ್ಮನಾದರು. ತಕ್ಷಣವೇ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಇರಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಕೋಣೆಗೆ ಬಂದ ಹಿರಿಯ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಒಂದೆಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಕೋಣೆಯಿಂದ ಹೊರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲೋ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.
           ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಹೊರಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ ಹತ್ತೋ ಹದಿನೈದೋ ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಹೊರಭಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರದೀಪ ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನಗುತ್ತಾ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದವನು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಗಂಭೀರನಾದ.
            `ಏನಿದು ಪ್ರದೀಪ..ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಯ್ತು? ' ವಿಕ್ರಮ ಕೇಳಿದ್ದ.
            `ಇಲ್ಲಿ ಬೇಡ ಮುಂದೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ
            `ಏನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಹಿತಿಯಿಂದ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಂಧಿಸಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ.. ಮುಂದೆ ಇಂತಹ ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ..' ಎಂದು ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ ಇವರ ಬಳಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಾಗಲಂತೂ ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಚ್ಚರಿ.
            `ಅಲ್ರೀ.. ನಾವ್ ಅಸ್ಟ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ವಿ ನಾವ್ ನಕ್ಸಲರಲ್ಲ ಅಂತ, ನಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು ಯಾಕೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ ಅಂತ. ನೋಡಿ ಈಗ ..' ಎಂದು ರೇಗಿದ ವಿಕ್ರಮ.
           `ಅಯ್ಯೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಈ ಥರ ಆಗೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ..' ಎಂದರು ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿ. ನಂತರ ಎಲ್ಲರೂ ಪೊಲೀಸ್ ಠಾಣೆಯ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಗಣಪಜ್ಜನನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಜೀಪು ಗಕ್ಕನೆ ನಿಂತಿತು. ವಿನಾಯಕ ಜೀಪಿನಿಂದ ಓಡಿದಂತೆ ಇಳಿದ. ಠಾಣೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬರುತ್ತಿದ್ದವರ ಬಳಿ ಏನಾಯಿತು ಎಂದು ಕೇಳಿದ. ಅವರು ನಡೆದ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು.
           ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ವಿಕ್ರಮನ ಪೋನ್ ರಿಂಗಣಿಸಲು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ನೋಡಿದರೆ ಮಂಗಳೂರಿನಿಂದ ನವೀನಚಂದ್ರ ಅವರು ಪೋನ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ವಿಕ್ರಂ `ಹಲೋ..' ಎಂದ.
          `ನೋಡ್ರಿ ವಿಕ್ರಂ ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಬಳಿ ನಕ್ಸಲರ ಬಂಧನ ಆಗಿದೆಯಂತೆ. ನೀವು ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದೀರಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾಹಿತಿ ಕಳಿಸಿ ನೋಡೋಣ..' ಎಂದರು. ತಕ್ಷಣ ವಿಕ್ರಮ ನಡೆದಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. ಆಗ ಸಿಟ್ಟಾದ ನವೀನಚಂದ್ರರು `ಒಂದ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ.. ಪೊಲೀಸರು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದರು ಅಂತ ಅದನ್ನೇ ಒಂದು ಸುದ್ದಿ ಮಾಡಿಬಿಡಿ. ಅವರಿಗೆ ಬುದ್ದಿ ಕಲಿಸೋಣ..' ಎಂದರು. ವಿಕ್ರಮ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ. ಸಿದ್ದಾಪುರದ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಸೆಂಟರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಡೆದಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ವರದಿ ಮಾಡಿ ಮತ್ತೆ ಜೀಪ್ ಹತ್ತಿದ
           ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರದೀಪನ ಬಳಿ ಮಾತಿಗೆ ನಿಂತರು ಎಲ್ಲರೂ. `ಅಲ್ಲ ಪೊಲೀಸರ ಬಳಿ ಅದೇನೋ ಕೋಡ್ ಹೇಳಿದೆಯಲ್ಲ.. ಅದೇನು ಮಾರಾಯಾ? ಆಮೇಲೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಅವರು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ದೂರಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅವರ ಬಳಿ ನೀನೇನು ಹೇಳಿದ್ಯೋ. ಹಾಗೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರು. ಅದೆಂತ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿದೆ ನೀನು..?' ಎಂದು ಕೇಳಿದ ವಿಕ್ರಮ.
         ಒಮ್ಮೆ ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾದರೂ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡ ಪ್ರದೀಪ `ಅಯ್ಯೋ ಅದು ಪೊಲೀಸ್ ಕೋಡ್ ವರ್ಡ್. ಹಿಂದೆ ನಾನು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಮಾಹಿತಿ ಕೊಡುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆ ಕೋಡ್ ವರ್ಡ್ ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ ಏನೋ ಮಹತ್ವದ ವಿಷಯ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ದೂರಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ದರು. ಅದೇ ಅವಕಾಶ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಪರಿಚಯದ ಮಂತ್ರಿಗಳೊಬ್ಬರಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿದೆ. ಅವರು ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿದರು. ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಯೂ ಮಾಡಿದರು' ಎಂದ.
            `ಅಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ.. ನಿಂಗೆ ಮಂತ್ರಿಗಳೂ ಗೊತ್ತಾ..?' ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಕೇಳಿದ ವಿಕ್ರಮ.
            `ಹು. ಅವರ ಕಾರ್ ಡ್ರೈವರ್ ಆಗಿದ್ದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಗೊತ್ತು. ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು ನೋಡಿ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
             ಪ್ರದೀಪ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನೇನಲ್ಲ. ಬಹಳಷ್ಟು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಪರಿಚಯವಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡರು ಎಲ್ಲರೂ. ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಪ್ರದೀಪನ ಮೇಲೆ ಮೊದಲೇ ಇದ್ದ ಅನುಮಾನ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತು.  ಪ್ರದೀಪ ಖಂಡಿತ ಏನನ್ನೋ ಮುಚ್ಚಿಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದುಕೊಂಡ.
            ಜೀಪಿನಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ಗಣಪಜ್ಜ ಮಾತ್ರ `ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ರಾ ತಮಾ.. ನಿಂಗಳದ್ದು ಎಂತದೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲೆ ಹೇಳಿ. ಅದಕ್ಕೆ ಆನು ಬಂದಿದ್ದು. ಬಪ್ಪಕ್ಕಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ರಾಜಕೀಯ ಒತ್ತಡನೂ ತಂದಿದ್ದಿ ನೋಡಿ. ಅಂತೂ ಬಿಡುಗಡೆ ಆತ ಇಲ್ಯ. ದೇವರು ದೊಡ್ಡವ್ವ ನೋಡಿ. ಮನೆಗೆ ಹೋದವ್ವು ಮೊದಲು ಗುಡ್ಡೇತೋಟದ ಗಣಪತಿಗೆ ಹಣ್ಣು ಕಾಯಿ ಮಾಡಿಶಿಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ಎಂತಾದ್ರೂ ಗ್ರಹಚಾರ ಇದ್ರೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಪರಿಹಾರ ಮಾಡ್ತ ಅಂವ. ಬಹಳ ಘಟಾಘಟಿ ದೇವರು. ಒಳ್ಳೆ ಜಾಗನೂ ಹೌದು. ವಿನಾಯ್ಕ ಮೊದ್ಲು ಎಲ್ರನ್ನೂ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬಾರಾ..' ಎಂದ. ಎಲ್ಲರೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿದರು.
             ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹೊತ್ತ ಜೀಪು ಮರಳಿ ದಂಟಕಲ್ಲನ್ನು ತಲುಪುವ ವೇಳೆಗೆ ಆಗಲೇ ಮಧ್ಯಾನದ ಸುಡುಬಿಸಿಲು ರಾಚುತ್ತಿತ್ತು. ನೆತ್ತಿಯನ್ನು ಸುಡಲು ಆರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಊರಿನ ಕುತೂಹಲದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಪೊಲೀಸ್ ಸ್ಟೇಶನ್ನಿಗೆ ಹೋದಷ್ಟೇ ವೇಗವಾಗಿ ಇವರು ವಾಪಾಸು ಬಂದರು ಎನ್ನುವ ಅಚ್ಚರಿಯೊಂದಿಗೆ ಕಾಯಿತ್ತಿತ್ತು.

Thursday, June 11, 2015

ಮೋಸ

ನಾನಿನ್ನ ಕಂಡೆ, ಅಲ್ಲಿ-ಇಲ್ಲಿ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ಕಂಡೆ |
ಆಟದಲಿ ಕಂಡೆ, ಬೇಟದಲ್ಲಿ ಕಂಡೆ
ಮೈಮಾಟದಲಿ ನಿನ ಕಂಡೆ ||

ಗಂಡಿನ ಅಳುವಲ್ಲಿ, ಹೆಣ್ಣಿನ ನಗುವಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನಿರವ ಕಂಡೆ |
ಗೋಸುಂಬೆ ರಂಗಿನಲಿ, ಚಿಟ್ಟೆಯಾ ಕಣ್ಣಿನಲಿ
ನಿನ ಮೊಗವ ಕಂಡೆ ||

ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧದಲಿ, ಕೃಷ್ಣನ ಕೈಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನನ್ನೇ ಕಂಡೆ |
ಚತು, ಚತುರ್ಯುಗಗಳಲಿ, ಬದುಕಿನಾ ಬೀದಿಯಲಿ
ನಿನ್ನ ನೆರಳು ಕಂಡೆ ||

ವ್ಯಾಪಾರದ ಮಡಿಲಿನಲಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಉಸಿರಿನಲಿ
ನಿನ ಹೆಸರ ಕಂಡೆ |
ದೇಶಗಳ ನಡುವಿನಲಿ, ಧರ್ಮಗಳ ಬಿಡುವಿನಲಿ
ನಿನ ಬದುಕ ಕಂಡೆ ||

ಶೃಂಗದ ತುದಿಯಲ್ಲಿ, ಭೃಂಗದ ನಗುವಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ ಒಲವ ಕಂಡೆ |
ಮಾನವನೆದೆಯಲ್ಲಿ, ದ್ವೇಷಾಸೂಯೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ
ನಿನ ಮನೆಯ ಕಂಡೆ ||

***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 03-11-2005ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)



Wednesday, June 10, 2015

ನನ್ನಾಕೆ

ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಹೊಲದ
ಬದುಕುವ ತೆನೆಗಳ
ಆರಿಸಿ ರಾಗಿಯ ತಂದೆ |

ಜೂಳ್ಳು ಹಾರಿಸಿ ಕಾಳು ಕುಟ್ಟಿ
ಪುಡಿಮಾಡಿ ಹಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದೆ
ನೀರು ಬೆರೆಸಿ ಹದವಾಗಿ ತಟ್ಟಿದೆ|

ಕಾರುವ ಬೆಂಕಿ ಬಾಣಲೆಯಲ್ಲಿ
ಹಾಕಿ ಸುಟ್ಟೆ. ಬೇಯಿಸಿದೆ
ಗಟ್ಟಿ ಕಡಕ್ ರೊಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದೆ|

ನೆಗ್ಗಿದ ಆಲ್ಯೂಮೀನಿಯಂ
ಬಟ್ಟಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದೆ
ಖಾರದ ಚಟ್ನಿ ಬೆರೆಸಿದೆ|

ಹದವಾಗಿ ಮುರಿದು ಬಾಯಿಗೆ ಇಡುವ
ಮುನ್ನ ನನ್ನಾಕೆ ಎಂದಳು ರೊಟ್ಟಿ
ಬೇಡ ನಾಳೆ ನನ್ನನ್ನು ಅಂಬಲಿ ಮಾಡಿ|


***

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು ಶಿರಸಿ ಮಾರಿಕಾಂಬಾ ನಗರದಲ್ಲಿ ಜೂ.10, 2015ರಂದು)

ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ

ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಜೀವನ
ಶಾಂತಿ ನನ್ನ ಸಾಧನ
ಮನದಿ ಹಲವು ಭಾವನ
ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣ ||

ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೀತಿ ಭಾವನ
ಮನಸಿಗೊಂದು ಸಿಂಚನ
ಇಂದು ನನ್ನ ಚೇತನ
ಆಯಿತಲ್ಲ ಸ್ಪಂದನ ||

ಬಾಯಲೇನೋ ಹೊಸತನ
ಶಾಂತಿ ಮಂತ್ರ ಮಣ ಮಣ
ಯುದ್ಧ ಭೀತಿ ಬಂಧನ
ಮಾಡು ನೀ ವಿಮೋಚನ ||

ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ ತನನನ
ಸೇರಿದೆಡೆ ಚಿಂತನ
ಹರಡಲೊಂದು ಗಾಯನ
ಮುರಲಿ ಮುರಲಿ ಮೋಹನ ||

ಪ್ರೀತಿಯೊಂದು ಕೇತನ
ಶಾಂತಿಯೊಂದು ನರ್ತನ
ಪ್ರೀತಿ-ಶಾಂತಿ ಕೀರ್ತನ
ಮಾಡಲಿ ಅನಿಕೇತನ ||

****

(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 19-10-2005ರಂದು ಶಿರಸಿಯ ಎಂ.ಇ.ಎಸ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ)
(ಕವಿತೆ ಬರೆಯಲು ಯಾರು, ಯಾವುದು ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಕಷ್ಟ. ಈ ಕವಿತೆಗೂ ಹಾಗೆಯೇ. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಡೆಸ್ಕಿನ ಮೇಲೆ ಹಲವರು ಹಲವು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನಾನು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನವು ಡಬ್ಬಲ್ ಮೀನಿಂಗು ಆಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಸೆನ್ಸಾರ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ಮಿನವುಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಡೆಸ್ಕಿನ ಮೇಲಿನ ಅನಾಮಧೇಯ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಪ್ರೀತಿ, ಭಗ್ನ ಪ್ರೇಮ, ಕಾಮ ಇತ್ಯಾದಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಇದೂ ಕೂಡ ಅಂತದ್ದೇ ಒಂದು ವಾಕ್ಯದಿಂದ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಬರೆದ ಕವಿತೆ. ಯಾರೋ ಅನಾಮಧೇಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಡೆಸ್ಕಿನ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಜೀವನ, ಶಾಂತಿ ನನ್ನ ಸಾಧನ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದ. ಅದೇ ಎಳೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ ಅಷ್ಟೆ. ನೋಡಿ)

Wednesday, June 3, 2015

ಮೌನಿಯಾಗು

ಮೌನಿಯಾಗು ಮನವೇ, ನೀ
ಮೌನಿಯಾಗು ಮನವೆ ||

ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನೀ ನೋಡದೇ
ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ನೀ ಓಡದೇ
ಢ್ಯಾನಿಯಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಜ್ಞಾನಿಯಾಗು ಮನವೇ ||

ಹಗಲಲಿ ಕನಸು ಕಾಣದೇ , ನೀ
ಮಾತಲಿ ಮನೆಯ ಕಟ್ಟದೇ
ಬಾವಿಯಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಅನುಭಾವಿಯಾಗು ಮನವೇ ||

ಕಾಡು ಹರಟೆಯಾ ಆಡದೇ, ನೀ
ಪೊಳ್ಳು ಕೆಲಸವಾ ಮಾಡದೇ
ಶುದ್ಧವಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಪರಿಶುದ್ಧವಾಗು ಮನವೇ ||

ಪ್ರೀತಿ ಸಹನೆಯ ತೊರೆಯದೇ, ನೀ
ಕಷ್ಟ ದುಃಖಗಳ ಮರೆಯದೇ
ಶಕ್ತಿಯಾಗು ಮನವೇ | ನೀ
ಆತ್ಮದ ಭಕ್ತಿಯಾಗು ಮನವೇ ||

***
(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿರುವುದು 26-05-2005ರಂದು ಕಾನಲೆಯಲ್ಲಿ)
(ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಶಿರಸಿ ತಾಲೂಕಿನ ಉಂಚಳ್ಳಿಯ ಓದುಗರ ವೇದಿಕೆ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕವಿಗೋಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ವಾಚನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಇದೊಂದು ಅಂತರ್ಮುಖಿ ಕವಿತೆ ಎಂದು ಖ್ಯಾತ ವಿಮರ್ಷಕ ಆರ್. ಡಿ. ಹೆಗಡೆ ಆಲ್ಮನೆ ಅವರು ನುಡಿದಿದ್ದಾರೆ)

Tuesday, June 2, 2015

ಮಾಸ್ತರ್ ಮಂದಿ-3

ಸೀಮಾ ಟೀಚರ್ :
                   ನಿಜಕ್ಕೂ ಈ ಟೀಚರ್ ರ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಕೆಲವರು ಸೀಮಾ ನಾಯ್ಕ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಸೀಮಾ ಮೇಡಮ್ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಪೂರ್ಣ ಹೆಸರು ಏನೇ ಆಗಿರಲಿ ಅದು ಬಿಡಿ. ಆದರೆ ಅವರ ಬಳಿ ನಾನು ಕಲಿತಿದ್ದು 15 ದಿನಗಳಿರಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ. ಸೀಮಕ್ಕೋರು ಸರ್ಕಾರಿ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ಅಡಕಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಟೀಚರ್ ಆಗಿ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ನಮ್ಮೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕಿರಿಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆ ದಂಟಕಲ್-ಮುತ್ಮೂರ್ಡು ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಶಿರಸಿಯಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಇವರು ಕಾನಸೂರಿಗೋ, ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ ಕತ್ರಿಗೋ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿಂದ 4 ಕಿ.ಮಿ ದೂರದ ದಂಟಕಲ್ ಶಾಲೆಗೆ ಅಜೋ ಎಂದು ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದು ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪನಲ್ಲಿದೆ. ಇವರು ನನಗಿಂತ ನನ್ನ ತಂಗಿಗೆ ಕಲಿಸಿದ ಶಿಕ್ಷಕಿ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ ನೋಡಿ.
                ದಂಟಕಲ್ ಶಾಲೆಗೆ ಏಕೈಕ ಶಿಕ್ಷಕರು. ಈ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳೆಷ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಮಹಾ ಎಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಮ್ಯಾಕ್ಸಿಮಮ್ 10 ಮಕ್ಕಳು. ಇಂತಹ ಶಾಲೆ ನಾನು ಮೂರರಲ್ಲೋ ಅಥವಾ ನಾಲ್ಕರಲ್ಲೋ ಇದ್ದಾಗ ಪುನಾರಂಭ ಮಾಡಿತ್ತು. ಗಾಂಧಿ ಶತಾಬ್ದಿ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂದ ಶಾಲೆ ಎನ್ನುವ ಖ್ಯಾತಿ ಪುನಾರಂಭಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆ ಆರಂಭಗೊಂಡ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಒಂದಿಬ್ಬರು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಶಿಕ್ಷಕರಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಕೊನೆಗೆ ಬಂದವರು ಮಾತ್ರ ಸೀಮಕ್ಕೋರು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನದೇ ವಾರಗೆಯ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ರಂಜನಾ ಎನ್ನುವಾಕೆ ಈ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ತಂಗಿ, ತಂಗಿಯ ವಾರಗೆಯ ನಂದನ ಎನ್ನುವಾತನೂ ಇದೇ ಶಾಲೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಅಡಕಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಮ್ಮೂರ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೆ. ಸರಿಸುಮಾರು 15ದಿನ ನಾನು ಈ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಅಡಕಳ್ಳೀ ಶಾಲೆಯ ಗಡ್ಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಟಿಸಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ನಿನ್ನ ತಂದೆಗೆ ತಿಳಿಸು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಾನು ಅಪ್ಪನ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನೇ ಓದಿನ ನಡುವೆ ಶಾಲೆ ಬದಲಾಯಿಸುವುದು ಬೇಡ. ಮುಂದೆ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು. ನಾನು ಮರಳಿ ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದೆ. ಸೀಮಕ್ಕೋರು ನಂತರ ನಾನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮರಳಿ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿಯೂ ಇದ್ದರು ಎನ್ನಿ. ಇಂತಿಪ್ಪ ಅಕ್ಕೋರು ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಬೇರೆ ಶಾಲೆಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಹೋದರು. ಮತ್ತೆ ಶಾಲೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಿಲ್ಲದೇ ಅನೇಕ ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಯಾರು ಯಾರೋ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಕಲಿಸಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದುದೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ.

ತಾರಾ ಹೆಗಡೆ :
            ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪೈಕಿ ತಾರಕ್ಕೋರು ಒಬ್ಬರು. ನಾನು ಎರಡನೇ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅಡ್ಕಳ್ಳಿ ಶಾಲೆಗೆ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದವರು ತಾರಕ್ಕೋರು. ಮೊದಲು ಯಾವ ಶಾಲೆಗೆ ಇದ್ದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮಾತ್ರ ಅತ್ಯಂತ ಹೀನಾಯವಾಗಿತ್ತು ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನೋಡಿ. ಯಾರೇ ಶಿಕ್ಷಕರು ಬಂದರೂ ನನಗೆ ಯಥಾನುಶಕ್ತಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾಲಿಗೆ ನಾನು ಹೊಡೆತ ತಿನ್ನುವ ಹುಡುಗನಾಗಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಹೊಡೆತ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ತಾರಕ್ಕೋರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದರು. ನಮ್ಮ ಕ್ಲಾಸಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅವರಿಗೆ ಸೇರಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ನನಗೆ ಹೊಡೆತ ಬೀಳುವುದು ಕೆಲಕಾಲ ತಪ್ಪಿತು ಎನ್ನಬಹುದು ನೋಡಿ.
              ತಾರಕ್ಕೋರೊಬ್ಬರೇ ಇರಬೇಕು ನನ್ನ ಪ್ರೈಮರಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಂಡವರು. ನನಗೂ ಭಾವನೆಯಿದೆ. ನನ್ನ ಮಾತನ್ನೂ ಯಾರಾದರೂ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನಿಸಿದ್ದು ತಾರಕ್ಕೋರು ಬಂದಮೇಲೆಯೇ. ಬಹುಶಃ ಅತ್ಯಂತ ತುಂಟತನದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡಿದವರು ಎಂದರೆ ಅದು ತಾರಕ್ಕೋರೇ ಎಂದರೆ ಖಂಡಿತ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷ ಅವರೇ ನನಗೆ ಕಲಿಸಿದವರು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿಗೆ, ಆದರಕ್ಕೆ ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ಋಣಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ.
             ಶಾಲೆಗಳೆಂದರೆ ಓದು, ಕಲಿಕೆ, ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಆಟ, ಹೊಡೆತ ಇತ್ಯಾದಿಗಳೇ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮಗೆ ತಾರಕ್ಕೋರು ಬಂದ ನಂತರ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ರಚನಾತ್ಮಕ ಕೆಲಸಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದು ಅರಿವಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಪ್ರತಿ ಶನಿವಾರ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆಯ ಎಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನೂ ದೊಡ್ಡ ಕೋಣೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೂ ಹಾಡು, ಡ್ಯಾನ್ಸು, ಮಿಮಿಕ್ರಿ, ಕಥೆ ಹೇಳುವುದು ಹೀಗೆ ಏನುಬೇಕಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಯಾರೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಹಾಡು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮಿಮಿಕ್ರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಯಾವುದೋ ಕಥೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರು ಹೇಗೆ ಆಡುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೆಲ್ಲ ಥೇಟು ಆಟಗಾರರಂತೆ ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರತಿ ಶನಿವಾರ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಕೊಟ್ಟವನಿಗೆ ಚಾಕಲೇಟ್ ಒಂದನ್ನು ಪ್ರೈಜ್ ಆಗಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಚಾಕಲೇಟನ್ನು ಮೂರೋ ನಾಲ್ಕೋ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ನೋಡಿ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ನಮ್ಮದೇ ಶಾಲೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಬಂದ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು `ಅಕ್ಕೋರೆ ನೀವು ಕಲ್ಚರಲ್ಲು ಅದೂ ಇದೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡಿ ಮಕ್ಕಳ ತಲೆ ಹಾಳು ಮಾಡಬೇಡಿ. ನಮಗೂ ಸುಮ್ಮನೆ ತೊಂದರೆ. ಯಾಕ್ ಹಿಂಗಿದ್ದೆಲ್ಲ ಮಾಡ್ತೀರಿ. ಮಕ್ಕಳು ಓದಿಕೊಳ್ಳಲಿ..' ಎಂದು ಜಗಳ ಮಾಡಿದ ನಂತರ ಶನಿವಾರದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ತೆರೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು.
              ತಾರಕ್ಕೋರು ಮದ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಡುವಿನಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗೆಲ್ಲ ನಾವು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕ್ಲಾಸಿನ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಏನಾದರೂ ಕಿಲಾಡಿ ಮಾಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ನಾವು ಕಿಲಾಡಿ ಮಾಡುವುದು ತಾರಕ್ಕೋರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ತಾರಕ್ಕೋರು ಆಗಾಗ ತಾವು ತಂದಿದ್ದ ತಿಂಡಿಯನ್ನೂ ನಮಗೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ತಾರಕ್ಕೋರು ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ ನೋಡಿ. ಕ್ಲಾಸು ಎಷ್ಟು ಎನ್ನುವುದು ಸರಿಯಾಗಿ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಶಾಲೆಗಳ ನಡುವಿನ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟಕ್ಕಾಗಿ ನಾವು ಕಾನಸೂರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ನಾನು ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ಉಲ್ಟಾ ಪಲ್ಟಾ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರಿನ ಬಡೆಸೊಪ್ಪಿನ ಮಸಾಲಾ ಮಿಕ್ಸ್ ಬಹಳ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಾವೆಲ್ಲ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅದನ್ನು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಟಗಾರರ ಸ್ಟಿಕ್ಕರ್ ಪ್ರೀ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೇಗೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ದುಡ್ಡನ್ನು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು 10ರು. ನೋಟನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಇಡೀ 10 ರೂಪಾಯಿಗೆ ಉಲ್ಟಾ ಪಲ್ಟಾ ಕೊಂಡುತಂದಿದ್ದೆ.
                        ಆಗ 10 ರು. ಅಂದರೆ ಈಗಿನ 100 ರು.ಗೆ ಸಮಾ ಬಿಡಿ. ನಾನು ಇಡೀ 10 ರು. ಗೆ ಉಲ್ಟಾ ಪಲ್ಟಾ ಕೊಂಡಿದ್ದು ಉಳಿದೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಅವರು ಸೀದಾ ಬಂದವರೇ ತಾರಕ್ಕೋರ ಬಳಿ ನಾನು ಮಾಡಿದ ಘನ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ತಾರಕ್ಕೋರಿಂದ ಬುಲಾವ್ ಬಂದಿತು. ನಾನು ಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಷಯವನ್ನು ಅವರೇ ಹೇಳಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ದುಡ್ಡು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು ಹೇಳು ಎಂದವರೇ ಹೊಡೆಯಲು ಬೆತ್ತ ಎತ್ತಿದರು. ನಾನು ಹೆದರುತ್ತಲೇ ನಾನು ದುಡ್ಡು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಇವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಎಂದಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ `ಹೌದಾ? ನೀನೆ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾ? ಹಣ ಸಂಗ್ರಹ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ. ಗುಡ್. ಆದರೆ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನ ಹೀಗೆ ಸೊಕಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಾಳು ಮಾಡಬೇಡ ತಿಳೀತಾ..?' ಎಂದು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಹೇಳಿದ್ದು ನನಗೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷ ತಂದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಕ್ಕೋರ ಬಳಿ ಚಾಡಿ ಹೇಳಿದವರಿಗೆ ಇದು ಬಹಳ ಇರಿಸು ಮುರುಸು ಎಂಬಂತಾಗಿತ್ತು.
                 ಅದೇ ಹುಡುಗರು ಸೀದಾ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಬಳಿಯೂ ಚಾಡಿ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಕೆಂಪು ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಸೀದಾ ತಾರಕ್ಕೋರ ಬಳಿ ಬಂದಿದ್ದ. ತಾರಕ್ಕೋರ ಎದುರು ನನ್ನನ್ನು ಬಯ್ಯಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದ ಅಪ್ಪ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಕೂಗಾಡಿದ್ದ. ತಾರಕ್ಕೋರು ನಾನು ಹಣವನ್ನು ಕೂಡಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿದರೂ ಅಪ್ಪನ ಸಿಟ್ಟು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದ ನಂತರ ಅಪ್ಪನೇ `ತಮಾ ಎಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ ನೀನು ದುಡ್ಡು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿ. ಯಂಗೂ ತೋರ್ಸು..' ಎಂದಿದ್ದ. ನಾನು ತೋರಿಸಿದ್ದೆ. ಮರುದಿನ ಬೆಳಗಾಗುವ ವೇಳೆಗೆ ನಾನು ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡಿದ್ದ ದುಡ್ಡು ಮಾತ್ರ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ಅಪ್ಪನ ಓಸಿ ಆಟಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಈಗಲೂ ಅಪ್ಪ ತಾನು ಆ ದಿನ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡು `ತಮಾ ನಾ ಹಾಂಗ್ ಮಾಡಕಾಗಿತ್ತಿಲ್ಲೆ ಆವತ್ತು..' ಎನ್ನುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ತಾರಕ್ಕೋರು ನನಗೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ.
                ಅದೊಂದು ದಿನ ಆಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅದೇನು ಅನ್ನಿಸಿತೋ ತಾರಕ್ಕೋರು ತಾನೂ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟರು. ತಾರಕ್ಕೋರು ಬಂದಿದ್ದು ನೋಡಿ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಇನ್ನೋರ್ವ ಶಿಕ್ಷಕ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರೂ, ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರೂ ಬಂದರು. ನಾನು ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ಇಳಿದಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಚಕ್ರ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ತದೆಯೋ ಎಂದುಕೊಂಡು ಢವ ಢವ ಗುಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಬಂದವರೇ ತಾರಕ್ಕೋರು ನಾನ್ ಸ್ಟ್ರೈಕರ್ ಎಂಡ್ ನಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ನಿಂತರು. ಅಯ್ಯೋ ನಾನು ತಾರಕ್ಕೋರ ಜೊತೆ ಬ್ಯಾಟಿಂಗಿಗೆ ನಿಲ್ಲಬೇಕಾ? ನಾನು ರನ್ ಹೊಡೆದರೆ ಅವರ ಕೈಲಿ ಓಡಲು ಆಗುತ್ತದೆಯೇ ಎನ್ನುವ ಆಲೋಚನೆ ಮೂಡಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರು ಬೌಲಿಂಗಿಗೆ ನಿಂತರು. ಹರೀಶ ನಾಯ್ಕರು ಕೀಪಿಂಗಿಗೆ ಬಂದರು. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೂ ನನಗೂ ಎಣ್ಣೆ-ಸೀಗೆಕಾಯಿ. ಆಟಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಎಲ್ಲರ ಬಳಿಯೂ ವಿನಯ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ತಡೀರೋ ನಾನು ಬೌಲಿಂಗ್ ಮಾಡ್ತೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ನನ್ನನ್ನು ಬೌಲ್ಡ್ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
                  ಯಾವಾಗಲೂ ನನಗೆ ಹೊಡೆಯುವ, ನನ್ನ ವಿರುದ್ಧ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡುವ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಬೌಲಿಂಗಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಅವರ ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು ತೆಗೆಯಬೇಡವೇ ಎಂದುಕೊಂಡೆ ನಾನು. ಏನಾದರಾಗಲಿ ಅವರಿಗೆ ಔಟಾಗಬಾರದು ಎಂದುಕೊಂಡೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೌಲ್ ಮಾಡಿದರು. ಮೊದಲ ಬಾಲಿಗೆ ಬೌಂಡರಿ ಹೊಡೆದೆ. ಎರಡನೇ ಬಾಲಿಗೂ ಹೊಡೆದೆ. ನಾನು ಎರಡು ಬೌಂಡರಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದೇ ತಡ ಮಾಸ್ತರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಏರಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಮೂರನೇ ಬಾಲನ್ನು ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದಲೇ ಹಾಕಿದರು. ನಾನು ಅಷ್ಟೇ ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಹೊಡೆದೆ. ನನ್ನ ತಾಕತ್ತನ್ನೆಲ್ಲ ಹಾಕಿ ಹೊಡೆದಿದೆ. ಆದರೆ ಚೆಂಡು ಮಾತ್ರ ವೇಗವಾಗಿ ಹೋಗಿ ನಾನ್ ಸ್ಟ್ರೈಕರ್ ಎಂಡಿನಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಟ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ತಾರಕ್ಕೋರಿಗೆ ಬಡಿಯಿತು. ಬಡಿದ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ದಬಾರನೆ ಬಿದ್ದರು. ಬಿದ್ದವರೇ ಅಳಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಗಾಬರಿಯಾಯಿತು. ಅಕ್ಕೋರಿಗೆ ಹೊಡೆದುಬಿಟ್ಟೆನಲ್ಲ ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾಡಿತು. ಅಕ್ಕೋರು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಬೇಕಾಯಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕೋರಿಗೆ ನಾನು ಬಾಲ್ ಹೊಡೆದೆ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆ ಮಾಸ್ತರ್ರು ದಬಾ ದಬಾ ನಾಲ್ಕೇಟು ಹೊಡೆದೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅವರು ಹೊಡೆದ ಏಟಿನ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಬೌಂಡರಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದರ ವಿರುದ್ಧ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವ ರೊಚ್ಚೂ ಕೂಡ ಇತ್ತು ಎನ್ನಿ. ಸಿ. ಎಂ. ಹೆಗಡೆಯವರ ಹೊಡೆತದ ಸದ್ದಿನ ನಡುವೆ ತಾರಕ್ಕೋರು ವಿನಯಂದೆಂತಾ ತಪ್ಪಿಲ್ಲೆ. ಅವಂಗೆ ಎಂತಕ್ ಹೊಡಿತ್ರಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಮಾತ್ರ ಯಾರ ಕಿವಿಗೂ ಬೀಳಲೇ ಇಲ್ಲ.
                ಇಷ್ಟಾದ ಮೇಲೂ ಈ ಅಕ್ಕೋರಿಗೆ ನಾನು ಎಂದರೆ ಅಕ್ಕರೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೋಂವರ್ಕ್ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳಬೀಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಏನಾದರೂ ಪಿಳ್ಳೆನೆವ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ಪಾಪ ಅಕ್ಕೋರು ನನಗೆ ಹೊಡೆಯದೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವು ಒಂದೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲದೇ ಬರೆಯಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಉಕ್ತಲೇಖನ ಬರೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶುದ್ಧಬರಹವನ್ನೂ ಬರೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವರು ಹೀಗೆ ಬರೆಸಿದ್ದರ ಮಹತ್ವ ನಮಗೆ ಆಗ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವೃತ್ತಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಮೇಲೆ ಅವರು ಬರೆಸುತ್ತಿದ್ದುದರ ಮಹತ್ವ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿದೆ. ತಪ್ಪಿಲ್ಲದೇ ಬರೆಯುವುದರ ಹಿಂದಿನ ಮಹತ್ವ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ.
              ಜಿ. ಎಸ್. ಭಟ್ಟರು ಸತ್ತಾಗ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ರೋಧಿಸಿದ್ದ ತಾರಕ್ಕೋರು, ಆಗಿನ್ನೂ ಅಂಬೆಗಾಲೂ ಇಡದಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದ ಮಗಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಾಗ ನೋಡೋ ವಿನಯ ನನ್ ಮಗಳು ಎಂದು ತೋರಿಸಿದ್ದ ಅಕ್ಕೋರು, ನಾನು ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರಿನಲ್ಲಿ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪೇರಲೇ ಹಣ್ಣನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ನಂಗೆ ಹೇಳಿ ತಂದ್ಯನಾ ವಿನಯಾ. ಒಂದೆರಡು ಸಾಕಾಗಿತ್ತಾ. ಇದೆಲ್ಲ ತಗಂಡು ಹೋಗಿ ಮಾರ್ಕೇಟಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡವನಾ. ಥೋ ಮಾರಾಯಾ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ತಾರಕ್ಕೋರು. ಶಾಲೆಗೆ ಕಳ್ಳಬಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲ ಪಾಪ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿಟ್ಟ ಅಕ್ಕೋರು, ತುಂಟತನಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅಕ್ಕೋರು, ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಹೊಡೆತವೇ ಅಂತಿಮ ತೀರ್ಪಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡು ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅಕ್ಕೋರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಿಂದ ವರ್ಗವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ನಾನು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಿದ್ದೆ. ಎರಡು ದಿನ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗಲೂ ಅಕ್ಕೋರು ಆಗಾಗ ಕಾಣುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಮಸ್ಕರಿಸೋಣ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡದೇ ನಾನು ಸುಮ್ಮನೇ ಇದ್ದೇನೆ. ತಾರಕ್ಕೋರಿಗೆ ಸಲಾಂ.

ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕ :
          ದಂಟಕಲ್ ಶಾಲೆಗೆ ಟೀಚರ್ರಾಗಿದ್ದ ಸೀಮಕ್ಕೋರು ವರ್ಗವಾದ ನಂತರ ಬಂದವರೇ ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು. ಇವರು ನನಗೆ ಎಂದೂ ಕಲಿಸಿದವರಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಗೀಗ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಚಸ್ ಕೂಡ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಮಾಸ್ತರ್ರು ಎಂದಕೂಡಲೇ ತಂಗಿ ಸುಪರ್ಣ `ಕರೀ ರಮೇಶ ಮಾಸ್ತರ್ರು' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಇನ್ನೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹಳೆಯ ಸಿನೆಮಾ ಹೀರೋ ಥರ ಇದ್ದರೂ ಬಹಳ ಕಪ್ಪಾಗಿದ್ದರು. ಗಡ್ಡ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಕ್ವಾಟ್ರಸ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದ ಹರೀಶ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹೆಡ್ ಮಾಸ್ತರ್ರಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ರಮೇಶ ಗಡಕರ್ ಮಾಸ್ತರ್ರ ಜೊತೆ ಚೆಸ್ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವಿಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ರಮೇಶ ನಾಯ್ಕರ ಬಗೆಗಿದ್ದ ನೆನಪುಗಳು ನೋಡಿ. ಈಗ ಅವರು ಎಲ್ಲಿದ್ದಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನೆನಪುಗಳು

ನೆನಪುಗಳು ಮಧುರ
ಕನಸುಗಳು ಮಧುರ |

ಅದೊಂದು ದಿನ ಏಕಾಂತದಿ
ನಾ ಬಲು ಬೇಸರಗೊಂಡಿದ್ದಾಗ
ನನಗೆ ನೆನಪಾಗಿದ್ದು ನೀನೆ |

ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಲಿ ನಾನು
ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ತಿರುಗಿದ್ದು
ಈಗ ನೆನಪಾಯ್ತು ಬೇಗ |

ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಡೆವಾಗ
ಹಲವು ನುಡಿ ನುಡಿವಾಗ
ಕಳೆದ ಕ್ಷಣವದೇ ಚಂದ |

ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯನು ಕೇಳಿ
ನಾ ಪುಳಕಗೊಂಡಾಗ
ಮುಗುಳ್ನಗು ಸೂಸಿದ್ದು ನೀನೆ |

ಕನಸು ಕಾಣುವ ಸಮಯ
ಮಡದಿಯಾ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿ
ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಈಗ ||

****

(ಈ ಕವಿತೆ ಬರೆದಿರುವುದು 10-02-2005ರಂದು ದಂಟಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ)