ಅಘನಾಶಿನಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ-14

              `ದೇವಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ನಾನು ಹಾಗೂ ದೀಪು ಇಬ್ಬರೂ ಹೋಗಿದ್ವಿ. ದೇವಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಜನ ಇದ್ದರು. ನಾನು ದೇವಸ್ತಾನದ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋದೆ. ಹಿಂದೆಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡ ಪ್ರದೀಪ ಅದೆಲ್ಲೋ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟ. ನಂತರ ದೇವಸ್ತಾನ, ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗೆ ಹುಡುಕಿದೆ. ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಕಾದೆ. ಆದರೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡಿಗೆ ಬಂದು ಇಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದರೆ ಇಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ.. ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟನೋ.' ಎಂದ ವಿನಾಯಕ.
             `ಹೌದಾ.. ಥೋ.. ಇದೊಂದು ಹೊಸ ತಲೆಬಿಸಿ ಬಂತಲಾ ಮಾರಾಯ... ಬಾ ಮೊದ್ಲು ಹುಡ್ಕನ.. ನಮಗೆಲ್ಲ ಶಿರಸಿ ಗೊತ್ತಿದ್ದು. ಅವಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೆ. ಎಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡ್ತಾ ಇರ್ತ್ನೋ.. ಬನವಾಸಿ ರೋಡು ಹಿಡಿದು ಹೋದ್ನಾ ಎಂತದೇನ ಮಾರಾಯಾ.. ಥೋ..' ಎಂದು ಗೊಣಗಾಡುತ್ತ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಹುಡುಕಾಡತೊಡಗಿದ ವಿಕ್ರಮ.
             ಅರ್ಧ ತಾಸಿನ ಹುಡುಕಾಟದ ನಂತರ ಪ್ರದೀಪ ಸಿಕ್ಕ. ಅದ್ಯಾವುದೋ ಬಝಾರ ರಸ್ತೆಯಿಂದ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದವರು ನಿರಾಳರಾದರು. `ಲೇ ಹಲ್ಕಟ್.. ಎಲ್ಲಿ ಹಾಳ್ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದ್ಯಲೆ..' ಎಂದು ಬೈದ ವಿಕ್ರಮ
           `ಇಲ್ಲ ಮಾರಾಯಾ.. ದೇವಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಜನ ಇದ್ದರು. ವಿನಾಯಕ ತಪ್ಪಿಹೋದ. ದೇವಸ್ತಾನದ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಹುಡುಕಾಡಿದೆ. ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಇರಬೇಕು ಅಂತ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಹುಡುಕಾಡುತ್ತ ಬಂದೆ. ಕೊನೆಗೆ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದ ಬಳಿ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡು ಬಂದರೆ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ ನೋಡು. ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರೂ ಇಲ್ಲಿ ಬರ್ತಾರಲ್ಲಾ ಅಂದುಕೊಂಡು ನಾನೇ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಇದೋ ನೀವು ಸಿಕ್ಕಿದ್ರಿ ನೋಡಿ..' ಎಂದ ಪ್ರದೀಪ.
           ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ಪ್ರದೀಪ ಯಾಕೋ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಅಲ್ಲದೇ ಅಪರಿಚಿತ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಕಾಣೆಯಾದಾಗ ಇರಬೇಕಾದಂತಹ ಗಾಬರಿ, ಭಯ ಇತ್ಯಾದಿ ಭಾವನೆಗಳು ಪ್ರದೀಪನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಿಕ್ರಮ ಇದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದ. ಕೊನೆಗೊಮ್ಮೆ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಶಿರಸಿಯಿಂದ ವಾಪಾಸಾದರು.
           ಯಾರಿಗೂ ಮಾರಿಕಾಂಬಾ ದೇವಸ್ತಾನದ ರಸ್ತೆಯೇ ಬೇರೆ, ಪ್ರದೀಪ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಂಡ್ ಕಡೆಗೆ ಆಗಮಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಝಾರಿನ ರಸ್ತೆಯೇ ಬೇರೆ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಬರದೇ ಇರುವುದು, ಪ್ರದೀಪನನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಸದೇ ಇರುವುದು ಕಥೆಯ ಮುಂದಿನ ಬಹುದೊಡ್ಡ ತಿರುವಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರದೀಪ ಮಾತ್ರ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಪಾರಾದಂತಹ ಸಂತಸವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದ. ಆ ದಿನ ಎಪ್ರಿಲ್ 15 ನೇ ತಾರೀಕಾಗಿತ್ತು.

***

          ವಿಕ್ರಂ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ವಿನಾಯಕನಿಗೆ ತಮ್ಮ ತಂಡ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಶಿರಸಿ, ದಂಟಕಲ್ಲಿಗೆ ಆಗಮಿಸಿದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಕಾರಣವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದ. ವಿನಾಯಕ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಸಹಾಯ ಯಾವಾಗಲೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಮತ್ತಿನ್ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ.

****12****

            `ತಮಾ.. ದ್ಯಾವನ್ನ ಕರ್ಕಂಡು ಹೋಗಿ ನಿಂಗವೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮೂರ ಕಾನನ್ನು ಸುತ್ತಾಡ್ಕ್ಯಂಡ್ ಬರ್ರಾ...' ಎಂದು ಶ್ರೀಕಂಠ ಹೆಗಡೆಯವರು ಹೇಳಿದಾಗ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಕಾಡಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟ ವಿನಾಯಕ ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರ ಕಪಿಗಳೊಡನೆ ಲಂಕೆಗೆ ಹೊರಟಂತೆ.
             ದ್ಯಾವ ತಂಡಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಳು. ಇಡಿಯ ಮೈಗೊಂದು ಬಿಳಿಯ ನಿಲುವಂಗಿ, ಸೊಂಟಕ್ಕೊಂದು ಕೊಳಕಾದ ಪಂಚೆ ಇವಿಷ್ಟು ದ್ಯಾವನ ವಸ್ತವಿನ್ಯಾಸಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಸೊಂಟಕ್ಕೊಂದು ಅಂಡುಗೊಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಕತ್ತಿಯನ್ನು ತೂಗು ಹಾಕಿದ್ದ. ದ್ಯಾವ ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ಹೋದಂತೆಲ್ಲ ಆ ಕತ್ತಿ ಲಟ ಲಟ ಎಂದು ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲದೇ ದ್ಯಾವನ ಕಾಲಿಗೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಮಾರುದ್ದದ ಕೋಲನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ದ್ಯಾವನಿಗೆ ಕನಿಷ್ಟ 50 ವರ್ಷಗಳಾಗಿವೆ. ಆತನ ಅಸಲೀ ವಯಸ್ಸು ಎಷ್ಟೆನ್ನುವುದು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. `ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ಹೇಗಿದ್ದನೋ.. ಈಗಲೂ ದ್ಯಾವ ಹಾಗೆಯೇ ಇದ್ದಾನೆ..' ಎಂದು ವಿನಾಯಕ ದ್ಯಾವನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ.
              ದ್ಯಾವನ ಬಳಿಯೇ ವಯಸ್ಸನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಮೂರು ಮೂವತ್ತು ವಯಸ್ಸಾಯಿತು ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಮೂರು ಮೂವತ್ತು ಅಂದರೆ 90 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾಗಿರಬೇಕು. ತಮಾಷೆ ಮಾಡಬೇಡ ದ್ಯಾವ.. ನಿನ್ ವಯಸ್ಸೆಷ್ಟು ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ `ಅದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಗ್ಯಂಡು ಎಂತಾ ಮಾಡ್ತೀರಿ ನೀವು ಹೇಳಿ..' ಎಂದು ಸಾಗಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಶ್ರೀಕಂಠ ಹೆಗಡೆಯವರು ಹೇಳಿದ ಪ್ರಕಾರ ದ್ಯಾವ ತನಗಿಂತ ದೊಡ್ಡವನು ಎಂಬುದು ಪಕ್ಕಾ. ವಯಸ್ಸು ಬಹಳ ಆಗಿದ್ದರೂ ಆತನ ತಲೆಗೂದಲು ನೆರೆತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆತನ ಮೈಬಣ್ಣ  ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಅದೆಷ್ಟು ಕಪ್ಪಗಾಗಿತ್ತೋ, ತಲೆಗೂದಲೂ ಕೂಡ ಅದೇ ರೀತಿ ಇತ್ತು. ಇಂತಹ ದ್ಯಾವ ಗ್ರಾಮೀಣ ಭಾಗದ ವಿಶ್ವಕೋಶ. ಕಾಡಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳದ ವಿಷಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಮುಂದಾಳುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಯಾರು ತಾನೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಭಯದಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಾರೆ?
             ದ್ಯಾವನ ಹಿಂದೆ ವಿಕ್ರಮ, ವಿನಾಯಕ, ವಿಷ್ಣು ಹಾಗೂ ಪ್ರದೀಪರು ವೀರ ಸೇನಾನಿಗಳಂತೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೊರಟರು. ಈ ನಾಲ್ವರು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಮುಮದೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ರಮ್ಯಾ, ಸ್ನೇಹ, ವಿಜೇತರ ಗುಂಪು ರಾಣೀವಾಸದ ಗುಂಪಿನಂತೆ ಕೇಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಂದಿದ್ದವರ ಸಾಲು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೊರಟವರಂತಿದ್ದರೆ ಹಿಂದಿದ್ದವರ ಸಾಲು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ರಣಕಹಳೆಯನ್ನು ಊದುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗಿತ್ತು.
             `ಹೋಯ್.. ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಮ್ಮಂಗ್ ಬನ್ನಿ ನೋಡ್ವಾ.. ಬರೀ ಕಚಾ ಪಚಾ ಹಲ್ಬಕಂತ ಬರ್ಬೇಡಿ.. ಅದೆಂತಾ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡ್ಕಂತ ಬರ್ತೀರಿ..?' ಎಂದು ದ್ಯಾವ ಅಸಹನೆಯಿಂದ ಗದರಿದಾಗಲೇ ಮಹಿಳಾ ಮಣಿಗಳು ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದು.
              `ಕಾನ್ ನೋಡಕ್ಕೆ ಅಂತ ಬಮದ್ ಕಂಡು ಹಿಂಗ್ ಕೂಗ್ತಾ ಬರ್ತಾ ಇದ್ರೆ ಕಾಡ್ನಾಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಾಣಿ ಇದ್ರೂ ಓಡಿ ಹೋಗ್ತದೆ. ನಿಮಗೆಂತ ಮಣ್ಣೂ ಸಿಗಾದಿಲ್ಲ ನೋಡಿ.. ಹಗಲ್ನಾಗೆ ಎಂತಾದ್ರೂ ಓಡಾಡ್ತಾ ಇದ್ರೆ ಅವೆಲ್ಲ ನಾಪತ್ತೆಯಾಗ್ತವೆ.. ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಮ್ಮಂಗಿರಿ ನೋಡ್ವಾ..' ಎಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದ ದ್ಯಾವ.
              `ದ್ಯಾವ ಇಲ್ಲಿ ಹುಲಿ ಉಂಟಾ..?' ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು ವಿಜೇತಾ.
              `ಹೌದಮ್ಮಾ. ಈ ಕಾನಿನಾಗೆ ಮೂರು ಐತೆ. ಈಗ ಬ್ಯಾಸ್ಗೆ ಬಂತಲ್ರಾ.. ಹಂಗಾಗಿ ಕಣ್ಣಿಗ್ ಕಾಣೂದಿಲ್ಲಾ. ಮಳೆ ಮುಗದು ಚಳಿಗಾಲ ಬಂದ್ ತಕ್ಷಣ ಈ ಕಡೆಗೆ ಬರ್ತಾವೆ ನೋಡಿ. ಖಾಯಂ ಇಲ್ಲಿ ಇರೋದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೀಹಳ್ಳಿ, ನಿಲ್ಕುಂದ, ಭತ್ತಗುತ್ತಿಗೆ, ಹೆಗ್ಗರಣಿ ಹಿಂಗೆ ಸುತ್ತಾಡ್ತಾ ಇರ್ತಾವೆ. ಆದರೆ ಗಮಯಾ, ಹಂದಿ, ಬರ್ಕ, ಜಿಂಕೆ, ಮಿಕ ಇವೆಲ್ಲ ಐತೆ. ಆವಾಗಾವಾಗ ಕಾಣ್ತಾ ಇರ್ತದೆ ..' ಎಂದ ದ್ಯಾವ.
               `ನೀ ನೋಡಿದ್ಯಾ ಹುಲಿನಾ..?' ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು ಆಕೆ.
               `ಹೌದಮ್ಮಾ.. ಸುಮಾರ್ ಸಾರಿ ಕಂಡೀನಿ. ನಾನು ಜೇನು ಕುಯ್ಯಾಕೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದಾಗೆಲ್ಲಾ ಕಾಣ್ತಿದ್ವು ಅವು..' ಎಂದ ಆತ.
                `ಆಗೆಲ್ಲಾ ನಿಂಗೆ ಭಯ ಆಗಿಲ್ವಾ..?'
                `ಹೋಗ್ರಮ್ಮಾ.. ನಾವ್ಯಾಕೆ ಹೆದರ್ಕಬೇಕು ಹುಲಿಗೆ.. ಹೆದರುವಂತದ್ದು ನಾವೇನಾದ್ರೂ ಮಾಡಿದ್ದೀವಾ ಹುಲಿ ಗೆ.. ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಹುಲಿಗೆ ತಲೆ ಹನ್ನೆರಡಾಣೆ ಆಗಿರ್ತದಾ? ನೋಡ್ರಮ್ಮಾ.. ಮನುಷ್ಯರಾದ್ರೆ ಸೊಕಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಮೈಮೇಲೆ ಬರ್ತವೆ ಅನ್ನಬೌದು. ಆದರೆ ಹುಲಿ ಹಂಗಲ್ಲ ನೋಡಿ.. ನಾವೇನೂ ಮಾಡದೇ ಅದು ನಮ್ಮ ಮೈಮೇಲೆ ಏರಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ಪಾಡಿಗೆ ಅದು ಇರ್ತದೆ ನಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ನಾವಿರ್ತೇವೆ..' ಎಂದ ದ್ಯಾವ. ವಿಜೇತಾಳಿಗೆ ಅವನ ಮಾತು ಹೌದೆನ್ನಿಸಿತು.
               ನಂತರ ಮಾತುಗಳು ಕಾಡೆಮ್ಮೆ ಹಾಗೂ ಉಳಿದ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಬಗೆಗೆ ಸರಿಯಿತು. ವಿನಾಯಕ ತಾನು ಕಾಲೇಜು ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಪದೇ ಪದೆ ಕಾಡೆಮ್ಮೆ, ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೆ ಎದುರಾ ಬದರಾಗುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಹೇಳಿದ. ಕೆಲವು ಸಾರಿ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಸೀಳುನಾಯಿಗಳ ಹಿಂಡು ಹಾದು ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಹೇಳಿದ. ಆತ ಕಾಡಿನ ಕತೆಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿ ವಿವರಿಸಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಉಳಿದವರು ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಂತೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.